......καί άκου : σταυρώθηκε μόνος Του!
Οι Έλληνες είναι ο πλέον πολεμικός λαός τής ευρύτερης ιστορικής περιοχής. Δυστύχησε όμως νά έχει πολιτικούς ακατάλληλους νά συνεννοηθούν μαζί του. Γνωρίζουν πολύ καλά τόν Έλληνα στόν πόλεμο όλοι μας οι γείτονες, κι ακόμη παραπέρα.
Σήμερα προσπαθούν νά απομυθοποιήσουν τήν ιστορία μας άκαπνοι άνθρωποι. Παιδαγωγικό ινστιτούτο, Βερέμης..... κλανιάρηδες. Στό στύλ τού Σημιτη.
ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΠΟΤΕ Ο ΒΕΡΕΜΗΣ Ο ΚΛΑΝΙΑΡΗΣ, ΝΑ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ; Τής πιό εθνικιστικής χώρας τής Ευρώπης;
Καί καθόμαστε καί παρακολουθούμε όλους αυτούς τούς κόπανους να κουνάνε τόν κώλο, αντί νά αρπάξουμε τά καρυοφύλλια.
Τώρα μαθαίνουμε ότι ο πάπας, ξεπερνώντας καί τον Αγουρίδη, μάς λέει πώς τά Ευαγγέλια ψεύδονται, πώς δέν σταύρωσαν οι Εβραίοι τόν Κύριο, πώς σταυρώθηκε μόνος Του.
Έμαθαν πώς κοιμώμαστε, πλάκωσαν κι οι αδερφάρες. Έλεος.
Ως πότε ! Ως πότε θά βλέπουμε τή θάλασσα πλατειά καί τόν Μορηά αλλάργα;
Αμέθυστος
πηγή φωτογραφίας ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
20 σχόλια:
Τι προκλητική φωτογραφία είναι αυτή;
Τι παραλήρημα σε έχει πιάσει πρωινιάτικα;
Είσαι με τα καλά σου;
Πολεμικός λαός οι Έλληνες;
ΜΟΝΟ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ, την σήμερον, ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΝΕ...
Εσύ κοιμάσαι όρθιος, μου φαίνεται, με όλο το σεβασμό , βεβαίως, βεβαίως...
Δεν έχεις βγει στις καφετέριες να δεις τους έλληνες φλώρους που πίνουν τη φραπεδούμπα και...ξύνονται αποχαυνωμένοι όλοι, με την απέναντι χαζογκόμενα και με τα κινητά τους;
Απολώλαμεν , ω γύναι, απολώλαμεν που είπε κι ο Μανωέ...
Εάλω η Ρωμηοσύνη!
Εγω ειμαι αγροτης,απο την επαρχια.Μπορει η Αθηνα να καταντησε φλωρισταν,αλλα δεν ειναι η Αθηνα η Ελλαδα.Αλλα και οι απανταχου φλωροι μπορει να ειναι πολυτιμοι για τα ναρκοπεδια.Με αυτο το σκεπτικο ο Παγκαλος στα Ιμια ειδαμε τι επαθε. Τον μαζεψαν τα σκουλικια.
"Μπορει η Αθηνα να καταντησε φλωριστάν,αλλα δεν ειναι η Αθηνα η Ελλαδα".
...................
Στην Αθήνα, φίλε, έχει μαζευτεί η ΜΙΣΉ Ελλάδα.
Και φοβούμαι ότι παραπάνω από τη μισή Ελλάδα έχει καταντήσει αμετακλήτως Φλωριστάν.
ΑΡκεί να δείς τους νεαρούς, πώς σειούνται και λυγιούνται στα ξενυχτάδικα, με τις ξενέρωτες αμερικανοροκιές, που τους κάψανε τον εγκέφαλο.
Ανίκανοι να αισθανθούν και να χορέψουν έναν Αιβαλιώτικο ζεΪμπέκικο, έναν αντρικό χορό Καππαδοκίας- οι ταραντέλες μου...
-Ποιος φταίει;
-Οχι ο Πάγκαλος βέβαια!
Κάτω τα χέρια, απ' το ευτραφές υπογάστριο του Πάγκαλου, κοπρίτεςςςς!
ΟΙ ΠΑΠΑΔΕς, ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ ΦΤΑΙΝΕ
ΠΟΥ ΦΛΩΡΕΨΑΝΕ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!
Είναι θέμα μυαλού αγαπητέ. Αν έχει πειραχτεί το μυαλό και δέν είναι μόνο απελευθέρωση τότε μπορεί να έχεις και δίκαιο. Θυμήσου όμως ότι και ο Αχιλλέας μεγάλωνε σε γυναικωνίτη και είδες τι έκανε ο άνδρας ο πολύπραγος. Ένας πολύπραγος μας χρειάζεται. Μήν απελπίζεσαι.
Με εκνευρίζεις!
;-(
Εν πρώτοις δεν είμαι αγαπητός.
Εν δευτέροις, για τον Αχιλλέα κυκλοφορούν φριχτές φήμες -μα δεν άκουσες τίποτα και συ;
όλο διάβαζες;
-Για Όνομααα! που λέει και μια θεοπάλαβη που γνωρίζω...
Φήμες. Όποιος ακούει τις φήμες δέν φτάνει στην Πόλη. Αν έχουμε τα ώτα για να ακούμε φήμες, καλύτερα να σκάψουμε ένα λάκκο να μπούμε μέσα.
Μου αρέσει πάρα πολύ η ιδέα να σκάψουμε λάκκο και να μπουμε μέσα.
Σου θυμίζω ότι στην Κεφαλονιά, ο Άγιος Γεράσιμος είχε σκάψει όλοκληρα δυο δωμάτια στο βάθος της γης και χανόταν, εκεί με τις ώρες...
Ευτυχώς που δεν υπήρχαν τότε πσυχίατροι, να διαγνώσουν ότι έπασχε απο...μανιοκατάθλιψη ο αγιώτατος..
Σήμερα πάντως, αδερφέ...
Αγιότητα λείπει και χάνεται το Έθνος.
Δώσε, εσύ, Αγιότητα ΠΡΩΤΑ, και ΜΕΤΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ , θα βρούν την ΚΑΛΥΤΕΡΗ λύση...
Η Πίστη λείπει. Οι Άγιοι είναι υπόθεση του Θεού, δέν μας αφορούν.Δέν πιστεύουμε. Αυτό που διαθέτουμε είναι θρησκευτικό συναίσθημα που μας επιτρέπει να έχουμε κοσμικό μυαλό και ένα απο τα καλύτερα κοσμικά φρονήματα. Πίστη δέν έχουμε. Μόνο η Πίστη αλλάζει τον άνθρωπο.
Καλησπέρα Αμέθυστε,
σε ρωταω με το χέρι στην καρδιά:
"τι ειναι πίστη;"
Δωσε εναν ορισμο!
Πες με ενα-δυο παραδειγματα, τι ειναι ΠΙΣΤΗ;!
Θα περιμενω την απαντηση σου!
Υ.Γ.: μου αρέσει που μιλουσατε για τον Αχιλλέα! :))
Μυρμιδόνας
Φίλε Μυρμιδώνα, θα σου αφηγηθώ μια μικρή ιστορία για να δεις, ελπίζω, τι είναι πίστη και τι είναι πιστός. Ένας Αγιορείτης εργαζόταν το ξύλο στα Κατουνάκια. Υπέφερε όμως απο αρθρητικά λόγω της υγρασίας. Μετά απο χρόνια αποφάσισε να μετακομίσει στην έρημο των Ιεροσολύμων. Είπε λοιπόν στην Παναγία: Παναγία μου εγω φεύγω. Αν δεν συμφωνείς δώσ' μου σημείο. Πήρε το αεροπλάνο και κατέβηκε στο Ισραήλ. Η βαλίτσα όμως με τα υπάρχοντά του δεν πήγε μαζί του. Πήρε το σημείο του, προσκήνησε στο ναό της Αναστάσεως και γύρισε Ελλάδα. Παρακάλεσε κάποιον να αναλάβει την βαλίτσα του εαν βρεθεί και αναχώρησε για την καλύβα του. Η βαλίτσα βρέθηκε την επόμενη μέρα.
Βλέπεις Μυρμιδόνα ο πιστός δεν παρακαλεί να του πει ο θεός τι να κάνει. Είναι ελεύθερος. Αλλά να του πει αν αυτό που παει να κάνει είναι σωστό, και αποφασίζει. Ο πιστός δεν είναι παθητικός, δεν είναι ανύπαρκτος, χλιαρός.
Αμεθυστε,
κραταω αυτο που γραφεις:
"ο πιστός δεν παρακαλεί να του πει ο θεός τι να κάνει. Είναι ελεύθερος. Αλλά να του πει αν αυτό που παει να κάνει είναι σωστό, και αποφασίζει".
**********************************
Αν και η προταση σου μου ακουγεται λιγο σας 'γρίφος'!
Μαλιστα.
Σε καταλαβαινω λιγο πως το εννοεις, διοτι ολοι μας ισως εχουμε κανει την 'εμπειρία', να 'ζηταμε' κατι...και ο Θεος 'αντίστοιχα' να απαντά...με 'ναι' ή 'οχι'!
Ιδωμεν...
Μυρμιδόνας
"Η Πίστη λείπει. Οι Άγιοι είναι υπόθεση του Θεού, δέν μας αφορούν.Δέν πιστεύουμε. Αυτό που διαθέτουμε είναι θρησκευτικό συναίσθημα που μας επιτρέπει να έχουμε κοσμικό μυαλό και ένα απο τα καλύτερα κοσμικά φρονήματα. Πίστη δέν έχουμε. Μόνο η Πίστη αλλάζει τον άνθρωπο"
...................
Πιστεύω στο Θεό,νομίζω, σημαίνει ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΟΥ, Μυρμί...
Εμείς δεν έχουμε Πίστη...ακόμη, παρά τα σημεία και τα τέρατα που έχουμε δει...
Εχει δίκιο ο λατρεμένος σου...
Φυσικά όλοι μας είμαστε πρωταθλητές πίστεως.
"ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΟΥ"
Είναι ένας ακριβής ορισμός τού θρησκευτικού συναισθήματος. Δέν έχει καμία σχέση μέ την χριστιανική πίστη. Είναι ένα καταφύγιο.
Υπονοείς ότι ο Αβραάμ(δίνω ένα κορυφαίο παράδειγμα ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ) όταν υπάκουσε στην εντολή της Θυσίας, δεν είχε συναισθήματα Πίστης και αγάπης για Εκείνον που του έδινε τη ΦΟΒΕΡΗ εντολή;
Σαν ρομπότ, στεγνός απο συναισθήματα, πήγαινε ο Αβραάμ στην υπακοή του;
Δεν είχε και πόνο για τον αποχωρισμό απο το γιο του;
Βοήθησέ με, να καταλάβω το σκεπτικό σου.
Γειά σου Μυρμιδόνα. Επιτέλους μπλεχτήκαμε με άρρητα ρήματα. Ας θυμηθούμε την μικρή ιστορία με το γεροντάκι στην έρημο. Όσα έκανε τα έκανε για την αγάπη του Κυρίου, η οποία αγάπη του Κυρίου έκανε τόσα για εμάς. Ο καλόγερος της ιστορίας μας έκανε το εργόχειρο του για τον εαυτό του. Μετά την απόφαση του, μετά την υπακοή του στο θέλημα της Θεοτόκου,μετά το βίωμα της ελευθερίας του και της θελήσεως του, έκανε το εργόχειρο του για τον Κύριο και όχι πλέον για τον εαυτό του. Γιαυτό ο Κύριος λέει στον Παύλο ή δύναμις μου εν τη αδυναμία σου τελειούται. Αγάπη και πίστη σημαίνουν θυσία, θυσιάζουμε κάτι, δηλαδή τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, για την αγάπη του Κυρίου. Τον εαυτό μας ο οποίος παρότι είναι δώρο και αυτός, είναι το μόνο που έχουμε, γι'αυτό λέμε τα Σα εκ των Σων. Γι'αυτό εμφανίστηκε στον Άγιο Σιλουανό και του είπε: Δέν κάνεις τίποτε για εμένα, όλα για τον εαυτό σου τα κάνεις. Ό Άγιος είχε βρεί τον Παράδεισο, τον οποίο θυσίασε για την βασιλεία των ουρανών. Αυτό που γράφεις ότι ρωτάμε πολλές φορές τον θεό και μας λέει ναί ή όχι, το δίδαξε για πρώτη φορά ο Σωκράτης. Αυτός ο Θεός είναι ο εαυτός μας, ο οποίος μας διατηρεί ακέραίους για να μπορούμε να ακούμε τον ψίθυρο του Θεού. Διότι ανάμεσα στους βρυχηθμούς των παθών, ο Λόγος του Κυρίου δέν ακούγεται.
Η εμπιστοσύνη είναι η αίσθηση του εαυτού μας. Τόν οποίο χάσαμε με την πτώση μας. Η πίστη του Κυρίου, γεννιέται απο την αγάπη προς τον Κύριο και προς τον πλησίον η οποία σημαίνει ότι μας απεκαλύφθη η αγάπη του Κυρίου προς τον άνθρωπο την οποία ακολουθεί η παράδοσις μας στην αγάπη Του, δηλ. η μετάνοια μας. Διαφορετικά τα κάνουμε όλα για τον εαυτό μας.
Αμέθυστε
νομίζω ότι εννοούμε τα ίδια πράγματα με άλλες λέξεις εκφραζόμενα...
Είναι πολύ εύκολο το μπέρδεμα, εξ αιτίας της χρήσης των λέξεων.
Τον τελικό λόγο, ευτυχώς τον έχει ο Θεός και τα εκάστου βιώματα...
Καλο απόγευμα..
Θα μπορούσες να ρίξεις και μια ματιά στις διευκρινήσεις που δώσαμε στον Μυρμιδόνα.
Οι λέξεις δέν είναι απλώς έπεα πτερόεντα, δείχνουν το σημαινόμενο.
Αμέθυστε,
χάρηκα που εγραψες:
"Επιτέλους μπλεχτήκαμε με άρρητα ρήματα".
Θελω να πω, αυτό δεν ειναι Ορθοδοξια;!
Σε ενα ορθόδοξο Ιστολογιο πολυ χαιρομαι οταν μιλάνε για 'άρρητα ρήματα' - αυτο δεν ειναι εξαλλου το 'ζουμι';
*********************************
"Να ακουμε τον ψίθυρο του Θεού"!
Τουλαχιστον, εστω και αυτό Αμέθυστε, εσυ τι λες;
Εχουμε απομακρυνθει τοσο πολυ απο τον σωστό δρόμο, τουλαχιστον να ακουμε τον Θεό να ψιθυρίσει;
Αφου εμεις σταματησαμε να 'ψηλαφούμε' τον Θεό, τοτε ο Θεός 'ψιθυρίζει' προς τον ανθρωπο, για να μην χαθεί τελειως η επαφή;
**********************************
Κρατάω αυτο που εγραψες Αμέθυστε:
"...δηλ. η μετάνοια μας. Διαφορετικά τα κάνουμε όλα για τον εαυτό μας."
Μυρμιδόνας
Καλημέρα Αμέθυστε,
θελω να σε ρωτησω κατι.
Γραφεις:
"Αυτό που γράφεις ότι ρωτάμε πολλές φορές τον θεό και μας λέει ναί ή όχι, το δίδαξε για πρώτη φορά ο Σωκράτης. Αυτός ο Θεός είναι ο εαυτός μας..."
*******************************
Δεδομένου οτι ο Σωκράτης δεν πιστευε στο 12-θεο, και σιγουρα δεν γνώριζε τον Χριστό...
πως εσυ λες οτι για 'πρωτη φορα αυτο το εκανε ο Σωκράτης';
Δηλ τι εννοεις; Δωσε μας την εξήγηση!
Μυρμιδόνας
Δημοσίευση σχολίου