Ανεκαλύφθη Ορθόδοξο Συναίσθημα

Γνωστός Έλληνας Επιστήμων και Ιατρός ο κύριος Κυπριανός Χριστοδουλίδης μετά απο επίμονες μελέτες ανακάλυψε την ύπαρξη Ορθοδόξου συναισθήματος. Η ανακοίνωση της ανακαλύψεως είναι η εξής :

«Το ερώτημα λοιπόν είναι: Υπάρχει ένα συναίσθημα διαφορετικής προέλευσης, και αν ναι, πώς προκαλείται; Τι είδους ερέθισμα μπορεί να έχει ένας ασκητής κλεισμένος στο κελί του, χωρίς εξωτερικές παρεμβολές, ώστε να αντιδρά συναισθηματικά με δάκρυα ή με αμυδρό χαμόγελο χαράς; Αυθυποβολή; Γιατί όχι; Αλλά έχουμε και κάποια άλλα που συνοδεύουν αυτή την "αυθυποβολή". Και αυτά δόξαζαν και δοξάζουν τον άγιο Θεό κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο. Πήγαν τον άνθρωπο μπροστά, φώτισαν τον νουν.

Αφήνω στην άκρη αν το αποτέλεσμα είναι έργο πλάνης ή αληθούς φωτισμού. Επίσης, δεν με απασχολεί καθόλου τι κάνουν οι άλλοι. Το ερώτημά μου είναι ακόμη: Ποιο το ερέθισμα και ποια η πηγή του; Έχει ο ερημίτης ή ο ασκητής κανένα, που ούτε καν τη φωνή του δεν ακούει;

Θέλω να καταλήξω σε τούτο. Ορθό είναι να αντιδιαστέλλουμε τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις, που άλλες, το συνηθέστερο, γεννώνται στον εγέφαλο και άλλες δεν γνωρίζουμε πώς.

"Ημείς δε και αυτοί ... εν τη καρδία, ως εν οργάνω, το λογιστικόν ημών είναι επιστάμεθα ακριβώς".

Νομίζω ότι αυτή η επιστασία, όσο δύναται να επιτευχθεί, μπορεί να μας διαφωτίσει ως προς το αλήθές ή το κίβδηλο του συναισθήματος και ο ρόλος της θρησκείας, είναι σημαντικός στο ζήτημα αυτό. Διότι το αρχέγονο, απωθημένο στο ασυνείδητο και άγνωστο, θρησκευτικό συναίσθημα γίνεται συνειδητό, γίνεται ψηλαφητό, γίνεται γνωστό και τότε η εκκλησία γεννά αγίους.

Ο άνθρωπος γεννάται με το θρησκευτικό συναίσθημα, είναι αποτέλεσμα ενός θρησκευτικού γεγονότος, ανεξάρτητα αν αυτό είναι ενσυνείδητο ή ασυνείδητο. Βεβαίως, προτιμότερο το πρώτο. Το επίκτητο εκκλησιαστκό γεγονός έρχεται αργότερα εδώ να τον βοηθήσει ώστε να γνωρίσει την προέλευσή του, την προέλευση του συναισθήματος από την εξ αγάπης δημιουργία "εκ του μη όντος".

Χωρίς θρησκεία, χωρίς συναίσθημα, η εκκλησία είναι πλοίο δίχως κυβερνήτη και η κατάληξη γνωστή. Το ίδιο ισχύει φυσικά όταν η θρησκεία στερείται εκκλησίας. Το πλοίο έχει κυβερνήτη, αλλά αυτός ενδιαφέρεται για το ναύλο. Δεν θα διστάσει να ρίξει στα βράχια το βαπόρι για να εισπράξει την αποζημίωσης. Ο θεός του θα τον βοηθήσει διότι αυτόν έχει διαλέξει για κυβερνήτη.»

Ο κ.Χριστοδουλίδης τυγχάνει και έμπειρος Θεολόγος καθώς ομολογεί και ο ίδιος. Χωρίς ίχνος φθόνου με καθαράς τας φρένας μας πληροφορεί.

«Ομολογώ ότι το συνολικό έργο του π. Ρωμανίδη δεν το έχω μελετήσει. Ίσως, διότι αλλού είχα εντοπίσει το ειδικό βάρος των δικών μου αναζητήσεων και μελετών.»

Αγαπητέ κ.Χριστοδουλίδη η κενολογία δέν είναι ύβρις, είναι πλάνη. Το συναίσθημα που ανακαλύψατε, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί απο τον σύγχρονο κληρικαλισμό σαν εναλλακτική λύση στην ακατόρθωτη μετάνοια, την είσοδο στην Εκκλησία, είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην θεραπεία μας πάσης νόσου και πάσης μαλακίας απο τον Κύριο.

Η μεγάλη απορία μας είναι πώς είναι δυνατόν Χριστιανοί άνθρωποι να παρασύρονται απο την σοβαροφάνεια της κενολογίας σας.

Αμέθυστος