ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ (34) (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

Συνέχεια από Τετάρτη 21 Μαρτίου2012

Η ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ όπως αναπτύχθηκε από τον C.G.Jung.
Της Barbara Hannah
Κεφάλαιο 8^ο (συνέχεια)
Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Έπειτα ερχόμαστε στον διάλογο ανάμεσα στον Hugh de St. Victor και την ψυχή του (Κεφάλαιο 6), ο οποίος είναι μια τέλεια αντίθεση με την εμπειρία του «κουρασμένου από την ζωή ανθρώπου». Ο «κουρασμένος από την ζωή άνθρωπος» κατακλύσθηκε ολοκληρωτικά και απροσδόκητα από την εισβολή μιας μορφής από το ασυνείδητο – του Μεγάλου Ανθρώπου – ενώ ο μεσαιωνικός διάλογος άρχισε από τον Hugh τον ίδιο. Το πρώτο κείμενο, που μας δείχνει πώς να προσαρμόσουμε την συνείδηση σε μια τέτοια εισβολή, είναι πραγματικά ένα παράδειγμα μιας απόλυτα επιτυχημένης  συμφωνίας ανάμεσα στην συνείδηση και το ασυνείδητο. Η επέμβαση εκ μέρους του ασυνειδήτου ήταν πολύ λιγώτερο δραματική στην περίπτωση του Hugh· πραγματικά μπορούμε μόνο να μαντέψουμε ότι το συνειδητό του πρόγραμμα δεν βόλευε την anima του από αυτά που απαντάει η ψυχή στις εντελώς συνειδητές και προμελετημένες δηλώσεις του, Σαν αντιπρόσωπος του ασυνειδήτου, η ψυχή έβλεπε μακρύτερα στο μέλλον από ότι ο Hugh, και προσπάθησε να τον κάνη να διευρύνη την οπτική του γωνία περιλαμβάνοντας ένα κομμάτι από την σκοτεινή πλευρά. Αλλά ήταν ακόμη πολύ νωρίς· η ψυχή μπορούσε να έχη μόνο πολύ μικρή επιτυχία σε αυτήν την προσπάθεια, επειδή τον δωδέκατο αιώνα, ένας άνδρας – ιδιαίτερα ένας μοναχός όπως ο Hugh – πάλευε ακόμη, νόμιμα, για να αναπτύξη το στοιχείο του φωτός από το ζευγάρι των αντιθέτων, και να πείση το άχρονο ασυνείδητό του να παραμείνη κυρίως μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπως κάνει πραγματικά ο Hughμε πολλή επιτυχία. Αλλά η anima πετυχαίνει να προετοιμάση το έδαφος για μια μεταγενέστερη αποδοχή και των δύο αντιθέτων όταν κάνει τον Hugh να δη ότι η προσκόλλησή της στην σκοτεινή πλευρά έχει δυναμώσει μάλλον, παρά εξασθενίσει την αγάπη του νυμφίου της. Με τέτοια μικρά, σχεδόν αδιόρατα βήματα το ασυνείδητο σιγά-σιγά προετοιμάζει τον δρόμο για εντελώς καινούργιες καταστάσεις, όχι μόνο για το άτομο, αλλά και για την ανθρωπότητα.

Οι διαλέξεις του Jung στο Eidgenössische Technische Hochschule ( E.T.H.) στην Ζυρίχη είχαν σαν θέμα τους την ενεργητική φαντασία όπως εμφανίζεται σε δύο μεγάλες θρησκείες – τον Βουδισμό και τον Χριστιανισμό – που και οι δύο προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα μέσα στα όρια των δικών τους δογμάτων (Διαλέξεις E.T.H, τόμοι 2,3 και 4, 1^η έκδοση). Ο Jung παρατήρησε ότι τέτοιου είδους δόγματα δεν είναι με κανένα τρόπο επινόηση της συνείδησης. Είναι θεμελιωμένα επάνω στο ασυνείδητο· στην πραγματικότητα, είναι συνήθως, την στιγμή που εμφανίζονται, μια τέλεια έκφραση του ασυνειδήτου. Για ένα χρονικό διάστημα λειτουργούν σαν ένα τέλειο κανάλι, ας πούμε, για το ασυνείδητο του ατόμου. Όσον καιρό το ασυνείδητο είναι πρόθυμο να ρέη σε αυτά τα κανάλια, η θρησκεία για την οποία πρόκειται δίνει όλα όσα είναι απαραίτητα, και αυτές οι στιγμές είναι οι πιο ευτυχισμένες στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σήμερα που ολόκληρο το ασυνείδητό τους ταιριάζει στο δόγμα της Εκκλησίας ή της θρησκείας με την οποία ανατράφηκαν, και αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπη να ενθαρρύνωνται να παραμείνουν μέσα σε αυτό. Αλλά όπως μας διδάσκει καθημερινά η παγκόσμια κατάσταση, αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτελούν πια την μεγάλη πλειοψηφία. Δεν ωφελεί να αρνηθούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια πλημμύρα από το ασυνείδητο, που βρίσκει ένα κανάλι στην συνείδηση μόνο πολύ λίγων ανθρώπων. Αυτοί οι λίγοι έχουν αντιληφθή ότι το ασυνείδητο τώρα απαιτεί πολύ πλατύτερα κανάλια που θα μπορούν να περιέχουν  κ α ι  τ α  δ ύ ο  αντίθετα, και δεν θα απορρίπτουν το σκοτεινό, που συνήθως ονομάζεται κακό, από τα αντίθετα, όπως κάνουν σήμερα τα παλαιότερα δόγματα.

Με την διδασκαλία όλων όσων είχε μάθει από τον Jung – στα οποία ήταν ιδιαίτερα ανοιχτή εξ αιτίας της προηγούμενης μελέτης του Spinoza – η Anna Marjula πραγματικά προσπάθησε με την ενεργητική της φαντασία, να περιλάβη μέσα της και τα δύο αντίθετα. Το πρώτο μέρος – που το άφησα ακριβώς όπως βγήκε από την δική της πέννα – είναι στην πραγματικότητα μια προετοιμασία για το πιο φανερό παιχνίδι των αντιθέτων στο δεύτερο μέρος: της συζητήσεις της με το Μεγάλο Πνεύμα. Η Anna είχε πεισθή απόλυτα για την ύπαρξη ενός ολόκληρου Θεού που περιέχει και τα δύο αντίθετα, και για το ότι έπρεπε να περιλάβη και τα δύο στην ενεργητική της φαντασία  π ρ ο τ ο ύ  αρχίσει τις συνομιλίες της με το Μεγάλο Πνεύμα. Πριν τελειώσουν αυτές οι συνομιλίες, τις είχε ήδη οδηγήσει στο σπάνιο, αλλά πάρα πολύ επιθυμητό, αποκορύφωμα του ίδιου του  Ι ε ρ ο ύ  Γ ά μ ο υ. Είχε την ανταμοιβή να μην την ενοχλούν πια τα αντίθετα, επειδή είχαν σχετισθή το ένα με το άλλο· έτσι απόλαυσε μια ασυνήθιστα γαλήνια γεροντική ηλικία.

Η Anna στην αρχή υπέμεινε την ένταση των αντιθέτων, και έπειτα πέτυχε την σωστή της συμμετοχή σε αυτά, ώστε να τους επιτρέψη να ενωθούν μέσα της. Πρέπει να αναφέρω ότι στην ανάλυση που έκανε η ίδια των αρχικών σχεδίων της, η οποία έγινε ανάμεσα στις συζητήσεις με την Μεγάλη Μητέρα και το Μεγάλο Πνεύμα, έμαθε πόσο χωρισμένα ήταν τα αντίθετα μέσα της, και ότι ήταν η σχεδόν ανυπόφορη ένταση ανάμεσά τους που υπέσκαπτε την ειρήνη που είχε βρη μετά τις συζητήσεις της με την Μεγάλη Μητέρα. Αυτό την οδήγησε στο να μιλήση γι’ αυτά πολύ πιο ανοιχτά στις συζητήσεις της με το Μεγάλο Πνεύμα. Αυτό, με την σειρά του, οδήγησε στο θαυμάσιο αποκορύφωμα, για το οποίο η Μεγάλη Μητέρα λέει:

« Σήμερα μέσα σου και πέρα από σένα, το Αρσενικό Πνεύμα και η Θηλυκή Αγάπη πρόκειται να παντρευτούν. Η προσωπική σου παραίτηση είναι ο δικός σου ρόλος σε αυτό. Μπορείς να συμμετάσχης ικανοποιητικά σε αυτήν την ένωση, αλλά αυτό θα είναι δυνατόν μόνο εάν θα είσαι σε θέση να έχης μια εμπειρία απλής συμμετοχής. Ετοίμασε τον εαυτό σου για τον γάμο τους».

Έτσι η Anna Marjula εκπλήρωσε τον όρο που όπως είπε ο Jung, είναι η μόνη δυνατότητα για την αποφυγή ενός πυρηνικού πολέμου. Όταν τoυ είπε τι έκανε η Anna, και πριν δη το χειρόγραφό της, απάντησε: «Αυτό δείχνει ότι δεν πρέπει κανείς ποτέ να απελπίζεται για μια περίπτωση». Επειδή, όπως ανέφερα πιο πριν, για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ο Jung και εγώ φοβόμασταν ότι δεν θα κατάφερνε ποτέ να νικήση τον αρνητικό της animus. Μου φαίνεται, επομένως, ότι το παράδειγμα της ενεργητικής φαντασίας της Anna Marjula είναι μια ιδιαίτερη ενίσχυση για τις γυναίκες στις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν με τον animus τους.

Κατά μια έννοια, δεν μπορεί κανείς να συγκρίνη τέτοιες μικρές, ατομικές προσπάθειες με τα δόγματα που δημιουργήθηκαν από γενιές ανθρώπων στον χώρο των μεγάλων θρησκειών. Αλλά μόνο με τέτοιες ατομικές προσπάθειες μπορούν οι άνθρωποι που ακόμη στορίζουν τις θρησκείες να αρχίσουν να βλέπουν ότι τα δόγματά τους πρέπει να  ε ξ ε λ ι χ θ ο ύ ν  εάν πρόκειται να παραμείνουν ζωντανά, και να μην γίνουν νεκρά απομεινάρια από το παρελθόν. Ο Jung συχνά υπογράμμιζε τι τεράστιο βήμα έκανε προς αυτή την κατεύθυνση ο Πάπας Πίος ο 12^ος, όταν δέχθηκε την ύψωση της Παρθένου στον ουρανό, και έτσι άρχισε να μετατρέπη την Τριάδα σε τετραδικότητα, αυτό το πανάρχαιο σύμβολο της ολότητας.

Μπορούμε να δούμε πόσο ιδιαίτερη σημασία έδινε ο Jung στην ένωση των αντιθέτων από το γεγονός ότι αφιέρωσε το τελευταίο μεγάλο του βιβλίο, το «Mysterium Coniunctionis» (Μυστήριο της συνένωσης) αποκλειστικά σε αυτό το θέμα (Jung: «Άπαντα, τόμος 14). Χρειάσθηκε πολλά χρόνια για να γράψη αυτό το βιβλίο στην πραγματικότητα, ήταν το «κύριο έργο» του, όπως ονόμασε ο Goethe τον Faust. Στην αρχή-αρχή αφιερώνει μια υποσημείωση σε ένα απόσπασμα από τον γνωστό αλχημιστή των αρχών του δέκατου έβδομου αιώνα Michael Maier, που πάντα μου έκανε εντύπωση σαν μια από τις καλύτερες περιγραφές για το πώς μπορούν να ενωθούν τα αντίθετα. Ο Maier λέει:

« Η φύση, λέω, όταν στράφηκε γύρω από τον χρυσό κύκλο», με αυτή την κίνηση έκανε ίσες τις τέσσερεις ιδιότητές της, δηλαδή τετραγώνισε αυτή την μονογενή απλότητα επιστρέφοντας πίσω στον εαυτό της, ή την έφερε στην μορφή ενός ισόπλευρου ορθογώνιου, με τέτοιο τρόπο ώστε τα αντίθετα να είναι δεμένα με τα αντίθετα, και οι εχθροί με τους εχθρούς, σαν με αιώνιους δεσμούς, και κρατούνται σε ένα αμοιβαίο αγκάλιασμα». (Michael Maier: De circulo physic quadrate [Περί του τετραγωνισμού του φυσικού κύκλου], σελ.17).

Βλέπουμε καθαρά πόσο αδύνατον είναι για την συνείδηση να ενώση τα αντίθετα· μόνο η φύση μπορεί να το κάνη, εάν τα ανθρώπινα όντα συμμετάσχουν σωστά σε αυτήν. Είδαμε από τον τρόπο που το περιέγραψε αυτό η Μεγάλη Μητέρα, ότι το εγώ πρέπει να αφήση όλες τις εγωιστικές του απαιτήσεις, και να δώση στην φύση την δυνατότητα να ενεργή απόλυτα ελεύθερα. Ή, για να κοιτάξουμε αυτή την σωστή συμμετοχή από μιαν άλλη γωνία: το εγώ πρέπει να επιτύχη την ίδια στάση με τον Κινέζο βροχοποιό του Kian Tchou. Αυτός είπε στον Wilhelm ότι δεν θα ήταν δυνατόν να βρέξη προτού αυτός μπη πάλι μέσα στο Ταο· όταν έγινε αυτό, φυσικά, έβρεξε. Όπως το βλέπω, η φύση μπορεί να δέση «τα αντίθετα με τα αντίθετα, και τους εχθρούς με τους εχθρούς, σαν με αιώνιους δεσμούς» και να τους κρατήση «σε ένα αμοιβαίο αγκάλιασμα», εάν εμείς μπορούμε να επιτύχουμε την σωστή στάση ή συμμετοχή απέναντι σε αυτήν.

ΤΕΛΟΣ

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

De Artis auriferae (Περί της τέχνης της κατασκευής χρυσού). 2 τόμοι. Βασιλεία, 1953
Boehme, Jacob: « Τα έργα του Jacob Boehme». Μετάφραση και έκδοση από τους G. Ward και T. Langcake. 4 τόμοι. Λονδίνο, 1764-81
Budge, E.A. Wallis: «Η Βίβλος των Νεκρών». Νέα Υόρκη, Barnes & Noble, Inc, 1953.
Brugsch, H.: «Geographische Inschriften Altägyptische Denkmaler (Γερμανικά), 1860 (Γεωγραφικά επιγραφικά μνημεία της αρχαίας Αιγύπτου)
Dorn, Gerhard: «Speculativa philosophia» («Θεωρητική φιλοσοφία», Theatrum Chemicum, I.
Goethe, Johann Wolfgang von: «Faust». Μετάφραση του Philip Wayne. 2 τόμοι. Harmondsworth, 1949,1959.
–                     ≈    –                                :    «Faust»: Συντομευμένη απόδοση.
Μετάφραση του Ionis McNeice. Λονδίνο, 1951.
Hannah, Barbara: «Jung: Η ζωή και το έργο του. Μία βιογραφική αναφορά». Νέα Υόρκη, G.P. Putnams Sons, 1976.
–         ≈    –          : «Το πρόβλημα της επαφής με τον animus». Έκδοση του Σωματείου Ποιμαντικής Ψυχολογίας, Διάλεξη υπ’  αριθ. 70.
–          ≈     –         : « Ο αγώνας για την ολοκλήρωση». Νέα Υόρκη, G.P. Putmans Sons, 1971.
Hogg, James: «Απομνημονεύματα και εξομολογήσεις ενός δικαιωμένου αμαρτωλού» Λονδίνο, The Cresset Press, 1947
Ομήρου: Οδύσσεια. Μετάφραση του E.V. Rien. Νέα Υόρκη,  Penguin,1950.
Huxley, Aldous: «Η γκρίζα εξοχότητα». Νέα Υόρκη και Λονδίνο, Harper & Brothers, 1941.
I Ching ή «Το Βιβλίο των Αλλαγών». Μετάφραση του James Legge. Νέα Υόρκη, Dover Press, Inc, 1899.
I Ching ή «Το Βιβλίο των Αλλαγών». Μετάφραση του Richard Wilhelm, αγγλική απόδοση από τον Gary F. Baynes. Princeton, Princeton University Press, 1967.
Jacobsohn, Helmuth: «Άχρονα κείμενα σχετικά με την ψυχή» Evanston, Northwestern University Press, 1968.

Jung, Carl Gustav: «Aion: Έρευνες σχετικά με την φαινομενολογία του Ταυτού» Τόμος 9, μέρος ii, Άπαντα. Princeton, Princeton University Press, 1959, 2^η έκδοση, 1968.

–          ≈       –         : « Ο C.G.Jung μιλάει» Έκδοση από τον William και τον R,F,C. Hull. Princeton, Princeton University Press, 1977.

–           ≈      –         : « Ο πολιτισμός σε μεταβατικό στάδιο» Τόμος 10, Άπαντα. Princeton, Princeton University Press, 1964, 2^η έκδοση,

–           ≈      –         : Άπαντα του C.G.Jung: Princeton, Princeton University Press (Σειρά Bollingen, αριθ. 20), ιδιαίτερα οι ακόλουθοι τόμοι:

                                      Ν^ο 17: Η ανάπτυξη της προσωπικότητας. 1954

                                      Ν^ο  14: Το μυστήριο της συνένωσης. 1970

                                      Ν^ο 16: Η πρακτική της ψυχοθεραπείας. 1966

                                      Ν^ο 12: Ψυχολογία και Αλχημεία. 1968          

                                      Ν^ο  5: Η ψυχολογία του ασυνειδήτου.1967

                                      Ν^ο 11: Ψυχολογία και Θρησκεία. 1967

                                      Ν^ο   7: Δύο δοκίμια επάνω στην αναλυτική

                                                 ψυχολογία. 1966

–           ≈       –      : Διαλέξεις E. T. H. (στο Eidgenössische Technische Hochschule). «Σύγχρονη Ψυχολογία». Τόμοι 2,3,4 και 5. Ιδιωτική Έκδοση.

–             ≈       –    : «Επιστολές». 2 τόμοι. Έκδοση από τον Gerhard Adler και την Aniela Jaffé. Princeton. Princeton University Press, 1973.

–            ≈       –  : « Ο άνθρωπος και τα σύμβολά του». Έκδοση από τον C.G.Jung. Νέα Υόρκη. Doubleday & Σία, 1964.

–            ≈       –   : «Αναμνήσεις, Σκέψεις, Όνειρα». Νέα Υόρκη, Pantheon Books, 1973.

–             ≈      –   : «Ψυχολογική ανάλυση του “Τάδε έφη Ζαρατούστρα” του Νίτσε». Ιδιωτικό σεμινάριο που έγινε στην Ζυρίχη κατά την δεκαετία του 1930.

Maier, Michael: «De circulo physicο quadrato» (Περί του τετραγωνισμού του φυσικού κύκλου). Oppenheim, 1616.
Marjula, Anna: «Η θεραπευτική επίδραση της ενεργητικής φαντασίας σε μία ειδική περίπτωση νεύρωσης» Ζυρίχη, Schippert & Σια, 1967.
Mead, George Robert Stow: «Μια Μιθραϊκή ιεροτελεστία – Ηχώ από την σειρά «Γνώση». Λονδίνο, 1907.

–             ≈       –            : ΄Εκδοση και μετάφραση του «Ερμή του Τρισμέγιστου» 3 τόμοι. Λονδίνο, 1949

Micropaedia: Τόμος 7 Σικάγο, Εγκυκλοπαίδεια Britannica, Inc.1943 -73.

Preisedanz, Karl: Εκδότης του: «Αρχαίοι ελληνικοί μαγικοί πάπυροι». 2 τόμοι. Στουτγάρδη, 1973

Rauschning, Hermann: «Ο Χίτλερ μιλάει» Λονδίνο, Thornton Butterworth, Ltd, 1939.
Richard de St. Victor: «Benjamin Minor» («Ο μικρότερος Βενιαμίν»).
Rosarium Philisophorum: Βλέπε: «Περί της τέχνης της κατασκευής του χρυσού» ( De artis auriferae).
Rosekreuz, Christian (ψευδώνυμο του Johann Yalentin Andreae): Chymische Hochzeit (Χημικός Γάμος). Στρασβούργο, 1616. Για μετάφραση δες: «Το Ερμητικό ρομαντικό μυθιστόρημα ή ο Χημικός Γάμος». Μετάφραση του E. Foxcroft. Λονδίνο, 1960.
Αγία Γερτρούδη: «Η ζωή και οι αποκαλύψεις της Αγίας Γερτρούδης». Λονδίνο: Burns και Yates, 1870.
Thomson, Francis: «Το λαγωνικό του ουρανού”. Βοστώνη, Braden Press, χωρίς χρονολογία.
Οι Upanishad: Μέρη Ι και ΙΙ. Οξφόρδη, 1879.
van der Post, Laurens: «Το τραγούδι της ακρίδας». Λονδίνο, Horgarth Press, 1975.
Von Franz, Marie-Louise: «Τα οράματα του Niklaus von Flüe» Ζυρίχη, Rascher Verlag, 1959.
–               ≈         –            : «Οι προβολές και η απόσυρσή τους στην Γιουγκιανή ψυχολογία: Μια αντανάκλαση της ψυχής». Μετάφραση από τον William Kennedy La Salle: Open Court Publishing Co. , 1980.
Wilhelm, Richard: «Ο θάνατος και η αναγέννηση στην Κίνα». Spring: ένα περιοδικό γιουγκιανής σκέψης. Λέσχη αναλυτικής ψυχολογίας της Νέας Υόρκης, 1962.
Wolf, Paul: «Οι Βικτωρίνοι: Μυστικές συγγραφές». Βιέννη, Thomas Verlag Jacob Hegner, 1936.
 SIGO PRESS
Sigo Press είναι μια εκδοτική εταιρεία που ειδικεύεται σε έργα σχετικά με την Γιουγκιανή ψυχολογία, και η οποία χαίρει μεγάλης εκτίμησης για το περιεχόμενό τους και το αναγνωστικό τους κοινό. Άλλα βιβλία που διατίθενται:
“Puer Aeternus” της Marie-Louise von Franz : Μια μελέτη των θετικών και αρνητικών ιδιοτήτων του Puer Aeternus, του αιώνια νέου και δημιουργικού παιδιού μέσα μας. Αυτό το βιβλίο περιλαμβάνει μια ερμηνεία σε βάθος του «Μικρού Πρίγκηπα» του Saint Exupery.
“Sandplay” (παιχνίδια με την άμμο): Μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση της ψυχής της Dora M. Kalff : Ένα εξαιρετικό εργαλείο για οποιονδήποτε εργάζεται σχετικά ή ενδιαφέρεται για την θεραπεία μέσω της τέχνης, την θεραπεία μέσω του παιχνιδιού και την ανάπτυξη στην πρώτη ηλικία.
SIGO PRESS,

2601 Ocean Park. # 210

Santa Monica, California

H ΒΑΡΒΑΡΑ ΗΑΝΝΑΗ γεννήθηκε στην Αγγλία, αλλά πήγε στην Ζυρίχη το 1920 για να σπουδάση κοντά στον C.G.Jung.Έζησε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή της στην Ελβετία όπου εργάσθηκε σαν ψυχοθεραπεύτρια-ψυχαναλύτρια και καθηγήτρια στο Ινστιτούτο C.G.Jung. Είναι η συγγραφέας των έργων:

- Ο αγώνας για την επιβίωση, και
- Jung: Η ζωή και το έργο του· μια βιογραφική αναφορά.
Η Barbara Hannah, Γιουγκιανή ψυχαναλύτρια και συγγραφέας, ερευνά την επαναστατική αντίληψη του Jung για την «ενεργητική φαντασία», η οποία θεωρείται σαν το πιο ισχυρό μεγαλείο στην Γιουγκιανή ψυχολογία για την επίτευξη άμεσης επαφής με το ασυνείδητο, και την απόκτηση μεγαλύτερης εσωτερικής γνώσης.

Χρησιμοποιώντας ιστορικά και σύγχρονα παραδείγματα, η Hannah παρακολουθεί την ανθρώπινη πορεία προς την προσωπική ολοκλήρωση. Αυτή η προσέγγιση της αντιμετώπισης του ασυνειδήτου είναι μια μοναδική θεραπευτική διαδικασία κατάλληλη και για άνδρες και για γυναίκες, και ασχολείται σε βάθος με την «τραυματισμένη θηλυκότητα», όπως και με πολλές ισχυρές αρχετυπικές δυνάμεις.

Το «Συναντήσεις με την ψυχή», είναι το πρώτο και μόνο βιβλίο που ξέρω, το οποίο μπορεί να προωθήση την κατανόηση της «ενεργητικής φαντασίας» εικονογραφόντας μέσα από διάφορα παραδείγματα τα βήματα, τις παγίδες και τις επιτυχίες αυτής της μεθόδου συνάντησης με την ψυχή.

Marie-Louise von Franz

 Τ Ε Λ Ο Σ

Αμέθυστος