Μπάρακ Ομπάμα ο… σταυροφόρος

Τη συμμετοχή των συμμάχων ώστε να μπει τέλος στη δράση των τζιχαντιστών ζητούν οι ΗΠΑ
Οι επιδιώξεις των Αμερικανών και τα συμφέροντα των «παικτών» της περιοχής
Ο ρόλος της Τουρκίας και το περίεργο επεισόδιο στα Άδανα

Με τις ανακοινώσεις του για την αντιμετώπιση του –υπό οικοδόμηση- Χαλιφάτου στη Μέση Ανατολή ο πρόεδρος Ομπάμα επιχειρεί να ρυμουλκήσει τους συμμάχους των ΗΠΑ σε μία νέα «σταυροφορία» με επικοινωνιακό στόχο την ειρήνευση της περιοχής και ουσιαστικά τον έλεγχό της.

Ωστόσο, αυτή η δυτική σταυροφορία θα πρέπει να εξελιχθεί εν μέσω του σκληρού πολέμου μεταξύ των δύο δογμάτων (σουνίτες και σιίτες) που συνταράσσει τον μουσουλμανικό κόσμο, γεγονός που περιπλέκει ακόμη περισσότερο και συσκοτίζει την κατάσταση στην περιοχή.
Με απλά λόγια, η έκκληση των Αμερικανών προς τους συμμάχους τους, όπως για παράδειγμα η Τουρκία, να συμμετέχουν για να βάλουν ένα τέλος στην «απάνθρωπη και εγκληματική δράση» του μισθοφορικού στρατού του Χαλιφάτου, δεν είναι ούτε τόσο απλή ούτε τόσο εύκολο να υλοποιηθεί, καθώς ο χάρτης που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν οι ΗΠΑ δεν συμπίπτει με τα συμφέροντα όλων των «παικτών» στην περιοχή. Το παράδειγμα της Τουρκίας είναι χαρακτηριστικό και αξίζει να το δούμε με μεγαλύτερη προσοχή.

Πολεμικό υλικό
Τον περασμένο Ιανουάριο στην περιοχή των Αδάνων ο τοπικός εισαγγελέας και άγημα Στρατοχωροφυλακής σταμάτησαν για έλεγχο κονβόι τριών φορτηγών της τουρκικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ΙΗΗ, τα οποία σύμφωνα με έγγραφα που είχαν, μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στη Συρία. Πρέπει παρενθετικά να σημειωθεί ότι η ΙΗΗ είναι η ίδια τουρκική ΜΚΟ που είχε οργανώσει την προσπάθεια από θαλάσσης άρσης του Ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας με τα γνωστά αιματηρά αποτελέσματα στο πλοίο «Μαβί Μαρμαρά».

Στον έλεγχο του Εισαγγελέα των Αδάνων και του αγήματος της στρατοχωροφυλακής, αντί για φάρμακα και άλλου τύπου ανθρωπιστική βοήθεια, βρέθηκαν όπλα, ρουκέτες, εκτοξευτήρες και άλλου είδους πολεμικό υλικό, το οποίο προοριζόταν για τους τζιχαντιστές του ISIS. Όταν ο εισαγγελέας διέταξε τις συλλήψεις των ανδρών που οδηγούσαν και συνόδευαν τις νταλίκες, αυτοί επέδειξαν ταυτότητες της ΜΙΤ, της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών.

Η τουρκική κυβέρνηση προσπάθησε να συγκαλύψει το γεγονός, ωστόσο αυτό διέρρευσε στον Τύπο, καθώς ακριβώς εκείνη την εποχή διεξαγόταν με ένταση η σύγκρουση του καθεστώτος Ερντογάν με το σύστημα του μόνιμα εγκατεστημένου στις ΗΠΑ ιμάμη Γκιουλέν. Στο πλαίσιο αυτό ο εισαγγελέας των Αδάνων μετατέθηκε (ως γκιουλενιστής) σε άλλη περιοχή. Οι στρατοχωροφύλακες που συνέλαβαν τους πράκτορες της ΜΙΤ παραπέμφθηκαν σε δίκη με την κατηγορία της κατασκοπείας. Οι πράκτορες της ΜΙΤ, που προφανώς είχαν αποστολή να μεταφέρουν εξοπλισμό στο ISIS, αφέθηκαν ελεύθεροι…!

Διαφορές
Αυτό το περιστατικό, το οποίο πήρε έκταση στον τουρκικό Τύπο, όπως και άλλα ανάλογα περιστατικά, τα οποία ενδεχομένως δεν είναι γνωστά, μπορούμε να φανταστούμε ότι θα βρέθηκαν στο επίκεντρο της μακράς συνομιλίας που είχαν οι πρόεδροι Ομπάμα και Ερντογάν την περασμένη εβδομάδα στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ.

Εκεί, σε αυτή την συνάντηση, ο Ομπάμα και οι επιτελείς του διαπίστωσαν ακόμη μία φορά πόσο δύσκολο είναι για την Τουρκία να ακολουθήσει αδιαμαρτύρητα και να συμμετέχει απροκάλυπτα στην δυτική σταυροφορία. Σε αυτή τη συνάντηση Ομπάμα – Ερντογάν κωδικοποιήθηκαν οι αμερικανοτουρκικές διαφορές γύρω από αυτό το σοβαρό ζήτημα, το οποίο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, θα ταλαιπωρήσει για πολλά χρόνια την περιοχή.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, κατά κύριο λόγο από ρεπορτάζ των τουρκικών ΜΜΕ, ο Ερντογάν είπε στον Ομπάμα:
«Οι ισλαμιστές του ISIS κρατούν όμηρους 49 υπαλλήλους από το τουρκικό προξενείο στη Μοσούλη και ως εκ τούτου αποκλείεται η άμεση και ενεργός συμμετοχή της Τουρκίας στις επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών».
Η Τουρκία «εφάπτεται» στην περιοχή και είναι εύκολο να αντιμετωπίσει τα αντίποινα των τζιχαντιστών.
Η Τουρκία θέλει να συμμετάσχει στην υπεράσπιση ανατολικών συνόρων του ΝΑΤΟ, αλλά με αθόρυβο τρόπο.
Τελικά, με αφορμή τη σταυροφορία κατά του ISIS, να μην δοθούν όπλα στο Ιράκ και κατ’ επέκταση να μην εξοπλιστούν οι Κούρδοι. Αυτό το τελευταίο τουρκικό αίτημα, το οποίο έχει ήδη στην πράξη απορριφθεί από τους αμερικανούς και τους άλλους δυτικούς συμμάχους τους, είναι το κλειδί για να εξηγηθούν οι ανησυχίες της Άγκυρας και η συμπεριφορά της.

Ο εφιάλτης των Τούρκων είναι η δημιουργία ενός ισχυρού Κουρδικού κράτους, στα σύνορά τους, με εδάφη του Ιράκ και της Συρίας, το οποίο θα αποτελέσει την «μητέρα – πατρίδα» προς την οποία πιθανώς θα προσβλέπουν οι κουρδικοί πληθυσμοί που ζουν εντός των ορίων της Τουρκίας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Άγκυρα φρόντισε υπογείως να ενισχύσει τους τζιχαντιστές, δημιουργώντας το αντίπαλο δέος στους Κούρδους…

Ωστόσο, αυτές οι τουρκικές ανησυχίες ελάχιστα επηρεάζουν την αμερικανική στρατηγική και ο Ομπάμα ξεκαθάρισε στον Ερντογάν ότι:

- Δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες. Οι ΗΠΑ βλέπουν πολίτες τους να σφάζονται, αλλά έχουν ήδη ξεκινήσει την εμπλοκή τους (με τους βομβαρδισμούς) στην περιοχή.
- Κανείς δεν είναι ασφαλής από τα αντίποινα των τζιχαντιστών, είτε είναι κοντά είτε είναι πιο μακριά από την περιοχή, όπως αποδεικνύεται και από το παράδειγμα της επίθεσης στη Συναγωγή των Βρυξελλών.
- Η συμμετοχή της Τουρκίας πρέπει να ανακοινωθεί (με τυμπανοκρουσίες) για να έχει επίδραση στον μουσουλμανικό κόσμο.
- Η Τουρκία πρέπει να φροντίσει τα σύνορά της για να σταματήσει η ροή έμψυχου και πολεμικού υλικού προς τους τζιχαντιστές.

Αυτή η τελευταία αμερικανική απαίτηση περιγράφει και τη δυσαρέσκεια της Ουάσιγκτον, καθώς οι αμερικανοί γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι η τουρκική κυβέρνηση με τη στάση της βοηθά την εδραίωση των τζιχαντιστών.

Τι θα πράξει τελικά η τουρκική κυβέρνηση;
Πόσο μπορεί η κυβέρνηση Ερντογάν να αγνοήσει τις αμερικανικές ανάγκες στην περιοχή;
Πώς μπορεί η Άγκυρα να αποτρέψει την εδραίωση ενός ισχυρού ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στα σύνορά της;

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα διαμορφώσουν τελικά τη θέση της Τουρκίας στο νέο χάρτη που με ωδίνες έχει αρχίσει να εμφανίζεται στην περιοχή και με σκληρό και αιματοβαμμένο τρόπο θα διαμορφωθεί τελικά την επόμενη δεκαετία...

Πηγή «Το Ποντίκι»

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους