Ὕποπτος ἡ οἰκουμενιστικὴ ἔννοια τοῦ «φιλορθοδόξου»!

Ὕποπτος ἡ οἰκουμενιστικὴ ἔννοια τοῦ «φιλορθοδόξου»!

ΜΙΑ πρόσφορη «καραμέλα» τῶν «δικῶν» μας οἰκουμενιστῶν εἶναι ὁ χαρακτηρισμὸς πολλῶν ἐπιφανῶν αἱρετικῶν ὡς «φιλορθοδόξων». «Φιλορθόδοξος» ὁ πρώην πάπας Βενέδικτος ΣΤ΄, «φιλορθόδοξος» ὁ πρώην πριμάτος τῆς Ἀγγλικανικῆς «ἐκκλησίας» (καὶ παγανιστὴς – βουδιστὴς) Ρ. Οὐίλιαμς, «φιλορθόδοξος» ὁ διαβόητος παπικὸς «ἡγούμενος» τῆς μικτῆς (ἀνδρο-γυναικείας) οἰκουμενιστικῆς «μονῆς» Μπόζε, Ἔνζο Μπιάντσι, «φιλορθόδοξος» ὁ «πατριάρχης» τῶν Ἀρμενίων Ἀρὰμ Α΄ κ.ο.κ.

Δὲν κάνουν τὸν κόπο ὅμως νὰ μᾶς ἐξηγήσουν τί σημαίνει ὁ Ὅρος «φιλορθόδοξος» καὶ ἂν ἔχει καμιὰ πρακτικὴ σημασία γιὰ τοὺς ἴδιους καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἂν οἱ ἐν λόγῳ αἱρετικοὶ ἦταν ὄντως φίλοι τῆς Ὀρθοδοξίας, θὰ γίνονταν Ὀρθόδοξοι! Ὅμως κανένα ἀπὸ αὐτοὺς δὲν εἴδαμε νὰ γίνεται Ὀρθόδοξος, ποὺ σημαίνει πὼς οὔτε φιλορθόδοξοι εἶναι! Τὸ ἀντίθετο μάλιστα, παίζουν θέατρο καὶ παραπλανοῦν.

Ἔστω γιὰ παράδειγμα ὁ πρώην πάπας Βενέδικτος ΣΤ΄, τὸν ὁποῖο μᾶς τὸν ἀνήγαγαν ὡς «γίγαντα τῆς θεολογίας» καὶ ἄρα ἄριστο γνώστη τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον φανατικοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ αἱρετικοῦ παπισμοῦ.

Αὐτὸς ὁ ψευτοφιλορθόδοξος χαρακτήρισε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας «ἐλλειμματικὴ» ἐπειδὴ ἀρνεῖται νὰ ὑποταχτεῖ στὴν παπικὴ ἐξουσία! Ἡ «φιλορθοδοξία» εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ «κόλπα» τῶν οἰκουμενιστῶν, γιὰ νὰ συμπαθήσουμε τὴν αἵρεση στὰ πρόσωπα τῶν δῆθεν «φιλορθοδόξων» αἱρετικῶν!

Ορθόδοξος Τύπος, 26/12/2014 

ΑΚΤΙΝΕΣ 

ΣΧΟΛΙΟ: Υποπτος αλλά επιτυχημένη. Μέ αυτή τήν ευστοχία κερδίζονται οι πολιτικές μάχες. Οπως η 
'' αλλαγή'' τού Α. Παπανδρέου. Οπως καί η έννοια τού ''φιλέλληνος'' η οποία αποκορυφώθηκε στόν Ελγιν. Σήμερα τό σύνολο σχεδόν τών απανταχού  ορθοδόξων είναι φιλορθόδοξοι. Πιστοί τού τύπου. Λατρεύουν τήν σωτηρία τής ψυχής τους, όχι τής ζωής τους. Σάν φιλέλληνες, όλοι μας, χάσαμε τήν πατρίδα μας. Τήν ανταλλάξαμε μέ τήν πατρίδα τών φιλελλήνων, τών αρπακτικών. Τήν Δύση. Τό ίδιο συνέβη ήδη  καί μέ τήν αληθινή μας πατρίδα, τήν εκκλησία. Φτάσαμε στό σημείο νά τήν ταυτίζουμε μέ τίς γιορτές καί τά πανηγύρια, μέ τά ήθη καί τά έθιμα. Οι παλαιοί μέ τό ημερολόγιο, δηλ. μέ τόν χρόνο, στά χνάρια τού υπαρξισμού, καί οι νεωτεριστές, τύπου Γιαγκάζογλου, μέ τά μελομακάρονα. Σήμερα επικρατεί ο χριστιαν-ισμός. Η πολιτεία τού Θεού. Χωρίς Χριστό. Οι προτεστάντες άρχισαν ήδη νά αναρωτιούνται, σάν τούς παληούς Μαρξιστές, εάν ο Χριστός ήταν χριστιανός. ΔΕΝ ΗΤΑΝ. Καί γι' αυτό κάποια στιγμή θά πάρει τούς δούλους Του καί θά αφήσει τούς χριστιανούς μέ τόν μέγιστο επίσκοπο, τόν Αντίχριστο. ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟ-ΝΟΜΙΑΣ. ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ. ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ. Πού σημαίνει  ότι οι πράξεις μου έχουν τό νόημα πού τούς δίνω εγώ. Ενα νόημα πού μπορεί νά τελειοποιηθεί μέ τήν ψυχανάλυση καί τήν φιλοσοφία. Δέν υπάρχει πλέον μία φύσις, μία πραγματικότης. Δέν μπορεί πλέον ο '' άλλος'' νά μού δώσει διαφορετικό νόημα, διότι τότε αυτομάτως δέν θά είναι ελεύθερος. Αλλά καί γιά έναν άλλον λόγο, γιά τόν οποίο εξελίχθηκε τό εγώ σέ υποκείμενο. ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΜΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. Καί γι' αυτό τό νόημά μου είναι υποχρεωμένος  νά τό δεχθεί καί ο Κριτής. ΔΙΟΤΙ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ. ΔΙΟΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΜΟΟΥΣΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ. ΟΙ ΣΩΣΜΕΝΟΙ. ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ.

Αμέθυστος