Η στροφή τμήματος της κυβέρνησης, κατά 180Ο μοίρες, από την επαναστατική και ενθουσιαστική ατμόσφαιρα του «σκισίματος των μνημονίων», της «εθνικής κυριαρχίας», της κατηγορηματικής «άρνησης της λιτότητας», των προτροπών για ένα «βροντερό ΟΧΙ», συντελέστηκε αστραπιαία, χωρίς να επιτρέψει στον λαό να εξάγει κάποια αληθοφανή συμπεράσματα. Υποθέσεις για πραξικόπημα και για προδοσία είναι, ασφαλώς, στην ημερήσια διάταξη, χωρίς ωστόσο να ικανοποιούν, καθώς πρόκειται σαφέστατα για ένα θέατρο του παράλογου, όπου καμία σκέψη με αφετηρία την κοινή λογική έχει θέση.
Η παρανοϊκή αυτή κατάσταση, την οποίαν προκαλούν τα μέλη εκείνα της κυβέρνησης, που έγιναν μνημονιολάτρες μέσα σε μια νύκτα, οφείλεται σε δύο ομάδες αιτίων. Πρώτον, στο γεγονός ότι οι εξηγήσεις που οι αρμόδιοι, αλλά και ο πρωθυπουργός προσπαθούν να δώσουν στον, κατά κυριολεξία, «ζεματισμένο» ελληνικό λαό, δεν είναι απλώς ανεπαρκείς αλλά, είναι παντελώς εκτός θέματος. Συγκεκριμένα, υπουργός οικονομικών δήλωσε σήμερα το πρωί, ότι….. «αυτή η συμφωνία (τερατώδης κατά γενική, και όχι μόνο ελληνική ομολογία-βλ. στη συνέχεια) είναι η καλύτερη δυνατή»!!! Εξυπακούεται, βέβαια, ότι ο απλός ανθρώπινος εγκέφαλος αδυνατεί να κατανοήσει μια τέτοια δήλωση μετά τα όσα προηγήθηκαν για να έρθει ο Σύριζα στην εξουσία, για να γίνει το δημοψήφισμα κλπ., κλπ. Και πριν απ’ όλα, για ποιόν ακριβώς λόγο έπρεπε να καταφύγει η Ελλάδα σε νέα συμφωνία και σε νέο δάνειο (που θα οδηγήσει το χρέος της στο 200% του ΑΕΠ), εφόσον η σαφέστατη λαϊκή εντολή στο πρόσφατο δημοψήφισμα ήταν «ΟΧΙ σε συμφωνία με μνημόνια, και ΝΑΙ σε ρήξη με τους δανειστές»;;; Εξυπακούεται, ότι θα ήταν προσβλητικό για το 62% αυτών που ψήφισαν το ΟΧΙ να υποτεθεί ότι ήταν σε τέτοιο βαθμό αφελείς, ώστε πίστευαν πως η ρήξη θα μπορούσε να λάβει χώρα εντός της ευρωζώνης! Και, συνεπώς, όταν ο πρωθυπουργός παρότρυνε τον ελληνικό λαό να τον οπλίσει με βροντερό ΟΧΙ όφειλε να είχε μεριμνήσει για τη συνέχεια αυτού του ΟΧΙ, που αναγκαστικά θα ήταν εκτός ευρωζώνης. Και πιο συγκεκριμένα:-Να έχει εκπονηθεί σοβαρό σχέδιο μετάβασης στο εθνικό μας νόμισμα, με την ενδεχόμενη αξιοποίηση της πρότασης Σόϊμπλε (που όπως ήδη δήλωσα σε προηγούμενα δημοσιεύματά μου, δεν είναι η χειρότερη δυνατή στην κατάσταση που βρίσκεται η ελληνική οικονομία), και όχι να ανακοινώνονται με επισημότητα και, μάλιστα, να ενθαρρύνονται ευτράπελες όντως κατηγορίες για δήθεν προδοσία όσων ( αν πράγματι αυτοί υπήρχαν) μερίμνησαν να προετοιμάσουν αυτό το απαραίτητο PLAN B΄.
-Να
είχε από μήνες πριν (όπως το είχα επισημάνει) προχωρήσει στην
εξασφάλιση στοιχειώδους ρευστότητας των τραπεζών, και βεβαιότητα να είχε
έγκαιρα επιβάλλει περιορισμούς, κυρίως, για την εξαγωγή κεφαλαίων στο
εξωτερικό.
Και έστω αν δεχθούμε ότι οι, όντως, σοβαρότατες αυτές παραλείψεις, για την περίπτωση κυβέρνησης «αποφασισμένης» να τα σπάσει με την ευρωζώνη και τους δανειστές, θα μπορούσαν να συγχωρηθούν, με δικαιολογία τον ενθουσιασμό των ελλήνων διαπραγματευτών, αλλά και την έλλειψη πείρας της κυβέρνησης.
Τα ασυγχώρητα, ωστόσο, παραμένουν και είναι συντριπτικά. Και να αρχίσω με ότι θεωρώ εθνικά απαράδεκτο και θανάσιμα επικίνδυνο. Πρόκειται για τον απόλυτο, τον αστήρικτο, τον επιπόλαιο τρόπο, με τον οποίον η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την πιθανή επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, αναπότρεπτη φυσικά εξέλιξη, που όσο αργοπορεί φορτίζεται με περισσότερες δυσχέρειες. «Θα είναι», λένε κυβερνητικοί και σύσσωμη μαζί τους η ισχυρότατη συμπολίτευση, «καταστροφή η δραχμή». Αλλά…καταστροφή, σε σχέση με τι ακριβώς; Τι έχουν στο νου τους οι «αντιδραχμιστές», χαρακτηρίζοντας την επάνοδο σε εθνικό νόμισμα, «καταστροφή»; Ποια είναι η άλλη κατάσταση με την οποίαν, με τόση ελαφρότητα, την συγκρίνουν; Παραθέτω, ως απάντηση, σχετικό απόσπασμα από τη γαλλική εφημερίδα Les Echos, που υπογράφεται από την δημοσιογράφο Catherine Chatignoux:
«Οι Ευρωπαίοι υποκύπτουν στα ίδια λάθη του παρελθόντος (…). Ποτέ στην Ευρώπη, δεν υποχρεώθηκε μια κυβέρνηση και ο λαός της να ακολουθήσει οικονομική στρατηγική που τόσο κατηγορηματικά αρνούνται. Όχι, λόγω πεποίθησης, αλλά επειδή η λιτότητα, που εφαρμόζεται στη χώρα χωρίς διαφοροποίηση από το 2010, άγγιξε εδώ και καιρό τα όριά της. Στέρησε από την οικονομία 25% του πλούτου της, καταδίκασε σε ανεργία το ένα τέταρτο του ενεργού πληθυσμού και αύξησε το χρέος σε δυσθεώρητα ύψη. Από την αρχή, ακόμη και οι εκκολαπτόμενοι μάγοι του ΔΝΤ το αναγνώρισαν, τα χτυπήματα των δανειστών ήταν τόσο σφοδρά, ώστε διέλυσαν το σύνολο των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας. Και ιδού οι Έλληνες, των οποίων οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί μέχρι και 40%, ξαναρχίζουν τα ίδια για τρία χρόνια».
Εύλογο
το ερώτημα: τι μπορεί, στα αλήθεια, να περιμένει το μνημονιακό πια
τμήμα της κυβέρνησης Σύριζα από αυτήν τη «συμφωνία», που θα σφραγίσει
οριστικά, και αμετάκλητα τη βιωσιμότητα της χώρας; Και με ποια βάση,
αλλά και με ποιο δικαίωμα τολμά να αποκοιμίζει, ακόμη, τον ελληνικό λαό,
εμμένοντας στη δήθεν «καταστροφή με τη δραχμή»; Όσο παράλογο και αν
είναι, φαίνεται ωστόσο να πιστεύει το μνημονιακό τμήμα του Σύριζα, από
κοινού και με την ευρύτατη συμπολίτευση, ότι η «συμφωνία=το τρίτο
μνημόνιο», για την οποίαν κόπτεται και επιπλέον αγωνιά μήπως και
κακοφορμίσει και μήπως και δεν υπογραφεί, και μάλιστα στοχοποιείται και
η πρόεδρος της Βουλής επειδή την καθυστερεί…. ναι, πιστεύει ότι θα
είναι σωτήρια…….
Για
να βγούμε από το ασφυκτικό αυτό θέατρο του παράλογου, ας πουν επιτέλους
οι νεομνημονιακοί Συριζαίοι, τι γνωρίζουν, που ο ελληνικός λαός αγνοεί,
και όχι μόνο, για τους τρόπους σωτηρίας από το τρίτο μνημόνιο. Ας μας
εκθέσουν τι τους συνέβη και ασπάστηκαν με τόση θερμή τη μνημονιακή
φιλοσοφία. Και ας εξηγήσουν, ακόμη, με ποιες μεθόδους μέτρησαν, και πως
κατέληξαν στο συμπέρασμα, απόλυτο μάλιστα όπως το παρουσιάζουν, ότι η
καταστροφή από την επιστροφή στη δραχμή θα είναι μεγαλύτερη από την
ήδη συντελεσθείσα, και από αυτήν που με απόλυτη βεβαιότητα αναμένεται
από τα μνημόνια. Τα μνημόνια, δυστυχώς, ούτε άφηναν, ούτε αφήνουν ίχνος
ελπίδας για βελτίωση της ελληνικής τύχης. Οδεύουμε με αυτά σε πλήρη
εξαφάνιση, και αυτή είναι η φρικτή πραγματικότητα: ξεπουλάμε το βιός μας
για ένα ξεροκόμματο, καταργούμε τον δημόσιο τομέα, αφού προηγουμένως
τον εξαθλιώσουμε πλήρως, ξεσπιτώνουμε και πετάμε στους πέντε δρόμους,
όσους χρωστούν και δεν μπορούν να πληρώσουν, επιτρέπουμε στους εργοδότες
να απολύουν μαζικά το εργατικό τους δυναμικό, χωρίς κόστος και φυσικά
χωρίς δικαιολογία, εξαθλιώνουμε μισθωτούς και συνταξιούχους, καταργούμε
κάθε ίχνος προστασίας στην αγορά εργασίας, παραιτούμαστε από κάθε μορφή
εθνικής κυριαρχίας και εθνικής υπερηφάνειας, υιοθετούμε για το μέλλον
μας το αποικιακό καθεστώς χρέους.
Και, σχετικά με τους «κουτόφραγκους»:
Ερωτηθείς από τον Gilles Sengès της L’Opinion, ο Philippe Waechter διευθυντής της Natixis Asset Management,
για την Ελλάδα εμφανίζεται σκεπτικός: «Ποια είναι τα μέτρα που θα
επέτρεπαν στην οικονομία να ξαναβρεί έναν ταχύ αναπτυξιακό ρυθμό; Όσο
δεν απαντούμε στην ερώτηση αυτή, ο προβληματισμός του GREXIT είναι
υπαρκτός. Δεν μπορεί να αποκλειστεί προς το παρόν. Οι έλληνες
παραμένουν υπό επιτήρηση με το τρίτο αυτό πρόγραμμα. Πρόβλέπεται στη
συμφωνία αυτήν της 13 Ιουλίου ότι κάθε νέος νόμος θα ελέγχεται από την
«τρόϊκα». Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ακόμη περίπλοκη. Και δεν είμαι
πεπεισμένος ότι μόνον ο τουρισμός θα επιτρέψει στη δραστηριότητα και την
απασχόληση να αναθερμανθούν. Τουλάχιστον αρκετά για να κάνουν δεκτή
την καραμέλλα των πρωτογενών πλεονασμάτων. Αυτή η ευαισθησία
παραμένει».
Μα,
φυσικά, ζούμε ένα θέατρο του παράλογου, γιατί ο ελληνικός λαός δεν
εμπιστεύτηκε τον κ. Τσίπρα, και ούτε τον εξουσιοδότησε να προχωρήσει με
τις παραπάνω προδιαγραφές στην καταστροφή του. Στο κάτω της γραφής, πόσο
περισσότερο ή πόσο λιγότερο καταστρεπτικές υπήρξαν οι εμπνεύσεις,
αποφάσεις, ενέργειες και υπογραφές των προηγούμενων κυβερνήσεων;
Ακριβώς τα ίδια οικτρά χάλια τους επαναλαμβάνει και ο Σύριζα!
Με
τη δραχμή, βεβαιότατα, θα υπάρξουν δυσκολίες 8-12 μηνών, αλλά στη
συνέχεια υπάρχει βάσιμη υπόσχεση για ταχύτατη ανάπτυξη. Διαβάστε και το
πολύ διαφωτιστικό άρθρο του κ. Ηλία Σταμπολιάδη, για τη δύναμη του
εθνικού, του κυρίαρχου νομίσματος. Για να μην κλείνουμε τα μάτια και
επαναλαμβάνουμε ως φερέφωνα : «η δραχμή;;;α, πα, πα…καταστροφή….θα
μειωθούν μισθοί και συντάξεις, δεν θα έχουμε να φάμε….α, πα, πα»!!!
Επιβάλλεται ένας ελάχιστος βαθμός σοβαρότητας τούτες τις τόσο κρίσιμες
ώρες. Επιβάλλεται ένα στοιχειώδες αίσθημα αυτοσυντήρησης.
Ας
μην ακούσουμε τους Έλληνες οικονομολόγους…δεν ξέρουν τι λένε, είναι
άσχετοι, έχουν χρήματα έξω και θέλουν να πλουτίσουν με τη δραχμή, και
διάφορα άλλες φαιδρότητες. Αλλά, ας μην κλείσουμε τα αυτιά σε
νομπελίστες, σε γνωστούς και σοβαρούς οικονομολόγους διεθνώς, που
κουράστηκαν να δηλώνουν ότι «η επιστροφή στη νέα δραχμή είναι η μοναδική
σωτηρία της χώρας».
Η
μόνη βραχυχρόνια ευχή τώρα είναι να βρεθεί τρόπος ώστε να μην
ολοκληρωθεί η τερατώδης αυτή συμφωνία, και στη συνέχεια να στηρίξουμε
όλοι μαζί μια επιστροφή στη δική μας Ελλάδα και στη δική μας Ευρώπη.
Ανάρτηση από: http://marianegreponti-delivanis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου