ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΔΥΝΗΡΗ

Έριξα μια ματιά στο βιβλίο ιστορίας της Β΄ Λυκείου και το μάτι μου έπεσε στις κοινωνικές τάξεις την εποχή του Βυζαντίου.

Γράφει λοιπόν: «Από τα τέλη του 8ου αιώνα,

οι μικροκαλλιεργητές, υπερφορτωμένοι από φόρους και δάνεια, προτιμούσαν να παραχωρούν τους κλήρους τους και να γίνονται πάροικοι των δυνατών. Προτιμούσαν να παραιτηθούν εκούσια από μια οδυνηρή ελευθερία.»

Βλέπουμε λοιπόν πως, όταν η ελευθερία γίνεται οδυνηρή, ο άνθρωπος προτιμά να γίνεται σκλάβος. 

Γιατί όμως φίλοι μου να αφήνουμε την ελευθερία να γίνεται οδυνηρή; 

Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται πάλι σήμερα, μήπως θα ήταν προτιμότερο να ελευθερωθούμε όλοι μαζί από την οδυνηρή ελευθερία, αντί να παραιτούμαστε ατομικά και να προτιμούμε τη σκλαβιά;

hassapis-peter