Χρωστάμε νομίζω όλοι μαζί ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ΣΥΡΙΖΑ και στη σημερινή κυβέρνηση. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης το εκκρεμές πήγε πάρα πολύ αριστερά. Το τσουνάμι του λαϊκισμού και της ριζοσπαστικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορούσε να συγκρατηθεί μετά τη δικτατορία.
Χρειάστηκε μια «αριστερή» κυβέρνηση για να σπρώξει το εκκρεμές προς το Κέντρο, εκεί όπου έπρεπε να είναι εξαρχής. Κανείς μας, όσο και αν προσπάθησε, δεν μπόρεσε να το πετύχει αυτό τα τελευταία σαράντα και κάτι χρόνια. Οποιος το δοκίμασε γεύθηκε την πικρία εκείνου που παλεύει μόνος του απέναντι στις μυλόπετρες της Ιστορίας. Μπορεί η Αριστερά να ήλθε στην εξουσία το 2015, αλλά στην ουσία παρα-διοικούσε τη χώρα από το 1974 και μετά, με το «πεζοδρόμιο» και με την απόλυτη ιδεολογική της ηγεμονία.
Ηλθε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και γκρέμισε ταμπού και κλισέ δεκαετιών. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, πώς αντιμετώπιζε ο ελληνικός λαός τις Ενοπλες Δυνάμεις μετά το 1974. Οι πολιτικοί τις κρατούσαν σε απόσταση και η πολιτική ορθότητα τις ήθελε πολύ χαμηλά στην ιεραρχία αξιών της ελληνικής κοινωνίας. Καμία δεξιά ή κεντρώα κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σκεφθεί Πάσχα με τον Στρατό στο Σύνταγμα ή επανάληψη της εκπομπής «Αρετή και Τόλμη». Συνέβη όμως επί αριστερής διακυβέρνησης. Το ταμπού έσπασε.
Τα ίδια με τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός τονίζει συνεχώς ότι προοδευτικό είναι να δημιουργείς θέσεις εργασίας. Επιτέλους, καταλαβαίνουμε όλοι ότι χωρίς κέρδος, επιχειρηματικότητα και επενδύσεις, θα τρώμε τις σάρκες μας. Ευχαριστούμε όμως την Αριστερά γιατί επί των ημερών της εμπεδώθηκε και αυτή η αρχή.
Οσο για τον συνδικαλισμό, βρίσκεται σήμερα στο ναδίρ του. Η Αθήνα βιώνει πολύ λιγότερες συγκεντρώσεις. Οι απεργίες που μπλόκαραν τα λιμάνια και τα ξενοδοχεία ανήκουν στο παρελθόν, καθώς ο πάλαι ποτέ κραταιός συνδικαλισμός είναι σκιά του εαυτού του.
Ακόμη ένα ταμπού που γκρεμίσθηκε είναι ο αντιαμερικανισμός. Σήμερα έχουμε μια αριστερή κυβέρνηση που επιδιώκει ανοικτά, και χωρίς περιστροφές, τη στενή σχέση με τις ΗΠΑ, είτε με Ομπάμα πρόεδρο είτε με Τραμπ. Η Αριστερά επένδυσε πολύ στον αντιαμερικανισμό, σήμερα τον αποδομεί στην πράξη.
Υπάρχουν πολλά ακόμη στερεότυπα και ταμπού που γκρεμίζονται με αυτήν την κυβέρνηση. Τώρα φτάνουμε στο σημείο όπου το εκκρεμές κινείται προς το Κέντρο. Η ζημιά που γίνεται στον τόπο, στους θεσμούς, στην πραγματική οικονομία είναι μεγάλη. Ισως όμως έπρεπε να περάσουμε αυτή τη φάση για να ενηλικιωθούμε ως κοινωνία. Ο μόνος φόβος, σε μια κοινωνία χωρίς σταθερές, είναι να ξεφύγει το εκκρεμές και να πάει πολύ, πολύ δεξιά. Θα χρειασθεί να παλέψουμε για να κυριαρχήσουν στη χώρα ο κοινός νους, η σύνεση και το... αυτονόητο, για να μείνει το εκκρεμές στη μέση.
Πηγή: Καθημερινή
.vigla.
ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου