Η καταιγίδα που έρχεται στην Εκκλησία της Ελλάδος.

Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε πριν ακριβώς έναν χρόνο αλλά παραμένει άκρως επίκαιρο, ιδιαιτέρως ως προς το κάλεσμα που απευθύνει στους ορθοφρονούντες επισκόπους. 

***

Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

Η καταιγίδα ή μάλλον η θύελλα που έρχεται στην Εκκλησία της Ελλάδος, ήδη ξεκίνησε. Ξεκίνησε με τη βοήθεια του οικουμενιστικού HAARP που κρατά στα χέρια του ο “Πατριάρχης” Βαρθολομαίος, ο οποίος ως γνήσιος σκυταλοδρόμος της Πανθρησκείας πήρε τη σκυτάλη από τους προκατόχους του και τρέχει το θέμα με όλες του τις δυνάμεις, ευελπιστώντας να καταφέρει “να κόψει αυτός το νήμα”: το νήμα της Ορθοδόξου πίστεως, του Κυρίου και των Αγίων μας.
Η καταιγίδα που πλησιάζει φάνηκε από τις πρώτες αστραποβροντές στον ορίζοντα της Ορθοδόξου Ελλαδικής Εκκλησίας. Άστραψε και βρόντηξε ο Μ. Αργολίδος εναντίον του Μ. Πειραιώς και το αντίστροφο. Στη συνέχεια ο Μ. Αργολίδος έδωσε τη σκυτάλη σε ένα πνευματικό του παιδί, που με γραπτό λόγο ξεπέρασε όλα τα όρια. Και αυτός ήταν ένας διάλογος “ανοιχτός” στους πιστούς. Τι έρχεται, άραγε;
Πόσο βαριά θα είναι η καταιγίδα; Είναι προφανές ότι μέσα στους κόλπους της διοικούσας Εκκλησίας έχει ήδη παρεισφρύσει το σαράκι της διχόνοιας, ελέω Βαρθολομαίου και των συνοδοιπόρων του,συνοδοιπόρων προς απώλειαν. Και τι επιχειρεί με τη βοήθεια των εδώ “συνεργατών” του ο Πατριάρχης; Είναι προφανές ότι επιχειρεί να απαξιώσει στα μάτια των Ορθοδόξων Ελλήνων όσους μητροπολίτες προβλέπει ότι είναι πιθανόν να αντισταθούν , όταν έρθει η κρίσιμη ώρα να “πέσουν οι υπογραφές” για την ένωση των “Εκκλησιών”, δηλαδή της Ορθοδοξίας με τα “αλλότρια” προς αυτήν δόγματα της Δύσης.

Δόγματα-αιρέσεις, που έχουν τόσο πολύ ξεφύγει από τη διδασκαλία και το παράδειγμα του Χριστού, που μετά δυσκολίας αναγνωρίζεται ίχνος Χριστιανισμού στους κόλπους τους. Αντίθετα αναγνωρίζεται αντιχριστιανισμός, με άκρα σαφήνεια. Έφθασαν να ευλογούν γάμους ομοφυλοφίλων (γιατί δύναμη Μυστηρίων βέβαια δεν έχουν), να ανέχονται και μάλιστα να καλύπτουν αίσχη παιδοφιλίας από “ιερωμένους”, ετοιμάζονται να δεχτούν την ομοφυλοφιλία στον κλήρο και η κατηφόρα τους δεν έχει τέρμα. Ή μάλλον έχει: την άβυσσο.
Ας τρέξουμε με τη νόησή μας λίγο μπροστά στο χρόνο και ας δούμε τι θα συμβεί όταν “πέσουν” αυτές οι υπογραφές που προανέφερα. Αλλά ίσως, επειδή έχουν την “κακή” εμπειρία της συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας, ήτοι του πάμφωτου παραδείγματος του Αγίου Μάρκου Ευγενικού και την αντίδραση του πιστού λαού της Πόλης, μπορεί να παρακάμψουν την οδό των “υπογραφών” και να επιχειρήσουν μία βαθμιαία, εκ των πραγμάτων (de facto), Ένωση.

Έχω τη βεβαιότητα ότι έτσι θα επιχειρήσουν να εγκαταστήσουν την Παναίρεση-Πανθρησκεία: σιγά-σιγά, βαθμιαία και ύπουλα, ώστε να μην υπάρξουν “μετωπικές” αντιδράσεις όπως στην περίπτωση που θα συνυπογραφεί η “’Ενωση”. Και ώστε ο χρόνος να δουλεύει γι’ αυτούς, επειδή έχει αποδειχτεί ότι οι άνθρωποι, με τη μέθοδο τού σιγά-σιγά και βαθμιαία, όλα τα συνηθίζουν.
Στη δεύτερη περίπτωση θα αρχίσουν πατριαρχικές και αρχιεπισκοπικές εγκύκλιοι να επιτάσσουν συλλείτουργα, συμ“μυστήρια”, συγκυρήγματα και ό,τι άλλο. Ή, ακόμα πιο “ήπια”, αυτό μπορεί να “ξεμυτίσει” διά των συνοδοιπορούντων με την παναίρεση μητροπολιτών. Ήδη ο Μεσσηνίας και ο Σύρου έχουν αρχίσει. Όταν τα φαινόμενα αυτά ενταθούν, τι θα πράξουν οι μη συνοδοιπορούντες μητροπολίτες; Θα αφήσουν το βάτραχο (το Ορθόδοξο λαϊκό σώμα) να βράσει χωρίς να το καταλάβει;
Οι Οικουμενιστές καλλιεργούν αόκνως την “ενωτική ανοχή” ή και την “ενωτική αποδοχή” μέσα στο λαϊκό σώμα. Σε λίγο θα είναι πολύ αργά για όσους θέλουν να αντιδράσουν . Δε θα υπάρχει ποίμνιο ούτε να τους ακούσει, ούτε να αντιδράσει, πλην ελαχίστων. Και οι δύο μοναδικές τους τότε επιλογές θα είναι ή να αποδεχτούν ή να μονάσουν, αν τους επιτραπεί και αυτό.
Ας τα λάβουν όλα αυτά υπ’ όψη τους όσοι μητροπολίτες είναι αντίθετοι του οικουμενισμού και της πανθρησκείας, αλλά αφήνουν τα πράγματα να εξελίσσονται με τη δικαιολογία: “Ας μη φανώ πρόωρα ότι προκαλώ σχίσμα στην Εκκλησία. Αν δω μία πράξη πέραν της “κόκκινης γραμμής”, τότε θα αντιδράσω”.
Ξεχνούν οι μητροπολίτες αυτοί ότι ο χρόνος που περνάει δεν είναι ουδέτερος ή κενός. Είναι γεμάτος από τις ενέργειες και τους λόγους των Οικουμενιστών που επιδεικτικά προβάλλονται ώστε, όπως προαναφέρθηκε, βαθμιαία να αλλοιώνεται το Ορθόδοξο φρόνημα. Αν αργήσουν να αντιδράσουν, η κιβωτός σωτηρίας της Ελληνορθοδόξου πίστεως θα έχει ήδη χαθεί για τους πλείστους των Ελλήνων.
Ένα αληθινό γεγονός ως παράδειγμα: ο αρχιεπίσκοπος και οι οικουμενιστές της Ι.Σ. έμμεσα καλούν τους Έλληνες να δεχτούν την Ένωση με το να προπαγανδίζουν το «παπικό αλάθητο” των επισκόπων και την υπακοή σε αυτούς! Και η «προσήλωση στην Παράδοση» καταγγέλεται ως εχθρότητα και περιφρόνηση προς τους τοπικούς επισκόπους! Αντιγράφω από το φυλλάδιο “Φωνή Κυρίου” δες και το σχόλιο 1* (έκδοση της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος) της Κυριακής 28/5/2017 με τίτλο οι ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ(!):
Μελετώντας τον βίο αρκετών αιρετικών και πλανημένων

, βλέπουμε να συγκεντρώνουν γύρω τους άλλα επιρρεπή και συναφούς ιδιοσυγκρασίας άτομα, προκαλώντας διχοστασίες, λόγω φανατισμού και εμμονικών προσκολλήσεων σε τύπους που πληγώνουν το σώμα της Εκκλησίας. Όλα αυτά είναι φοδραρισμένα με ζήλο, “προσήλωση στην Παράδοση”, πάντοτε δε σχεδόν υπάρχει εχθρότητα και περιφρόνηση προς τους τοπικούς επισκόπους. Ο “γεροντισμός” επίσης, που διακρίνει την εποχή μας, αλλά και την εποχή του Παύλου, είναι μορφή τέτοιου είδους πνευματικής διαστροφής.Πρωτοφανής έκφραση: οι αιρετικοί είναι προσκολλημένοι σε τύπους, δηλαδή για κάποιους τύπους χαρακτηρίστηκαν ως αιρετικοί! 

Επειδή αυτή η πρόταση δε στέκει στο φως της αλήθειας, είναι προφανές ότι γράφτηκε για να υπαινιχθεί όσους κληρικούς και λαϊκούς αντιστέκονται στον Οικουμενισμό-Πανθρησκεία. Όλοι αυτοί κατηγορούνται εμμέσως πλην σαφώς ότι το κάνουν από προσκόλληση στους τύπους!
Σε μία μόνο παράγραφο βλέπουμε την εωσφορική λογική, σε όλο της το διεστραμμένο βάθος, να εμφανίζει το μαύρο ως άσπρο. Τους διώκτες ως διωκόμενους. Τον σεβασμό στην ορθόδοξη πατερική παράδοση ως εμμονική προσκόλληση σε τύπους που πληγώνουν το σώμα της Εκκλησίας. Την υποχρέωση των κληρικών να καταγγέλουν την αίρεση και τον αιρετικό επίσκοπο, ως εχθρότητα και περιφρόνηση προς τους επισκόπους!
Δε λέγονται άμμεσα, αλλά σαφέστατα υπονοούνται και σπέρνουν τον ανάλογο σπόρο στο νου του πιστού. Αλλά την τελευταία πρόταση δεν πιστεύει κανείς τα μάτια του ότι τη διαβάζει σε φυλλάδιο της Αποστολικής Διακονίας. “Ο γεροντισμός είναι είδος πνευματικής διαστροφής”! Τι να εννοούν άραγε; Γιατί ο νους μου “αρνείται” να κατανοήσει αυτό που διαβάζει, ως πέραν κάθε ορίου. Μήπως εννοούν κάτι άλλο, πέραν αυτού που είναι προφανές; Θα σας εκθέσω τη δική μου κατανόηση, αν και δυσκολεύτηκα πολύ να πιστέψω ότι είναι η ορθή!
Ο γεροντισμός στην καθαρή του ερμηνεία σημαίνει το να έχουν νεαρά άτομα συμπεριφορές γερόντων και στη μεταφορική σημαίνει τις γεροντικές παραξενιές. Ποιες από αυτές τις δύο έννοιες συνδέεται με πνευματική διαστροφή; Προφανώς καμία! Είναι λοιπόν προφανές ότι ο γράφων παίζει με τη λέξη και με την άγνοια των πιστών και την πνευματική διαστροφή: “γεροντισμός”, την έχει προσάψει στους “γέροντες” του Αγίου όρους, (μετρημένους στα δάχτυλα ) που αντιτίθενται στην επιδίωξη του “πατριάρχη” να εγκαταστήσει μαζί με τους “φίλους” του την πανθρησκεία, δυστυχώς, και στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας.
Από την παράγραφο της “Φωνής Κυρίου” που παρέθεσα, αλλά και από πολλά άλλα, λόγια και πράξεις των Οικουμενιστών, συμπεραίνεται αβίαστα ότι προκαλούν στον απλό πιστό, αλλά και στον απλό κληρικό, ένα μεγάλο ηθικό δίλημμα που εκφράζεται με αυτήν την πρόταση:“πρέπει να κάνεις υπακοή στους Επισκόπους, αλλιώς διασπάς το σώμα της Εκκλησίας”.
Και ο απλός πιστός, καθώς τον έχουν αφήσει σκόπιμα “χαλαρό” και ακατήχητο, πιθανότατα δεν μπορεί να επεξεργαστεί λογικά αυτό το μεγάλο και σοβαρό δίλημμα ενώπιον του οποίου τον έχουν φέρει και σκέφτεται: “ή υποτάσσομαι σε κάτι που δεν το θέλω πραγματικά ή διασπώ το σώμα της Εκκλησίας”. Το δεύτερο ξεπερνάει τις ψυχονοητικές του δυνάμεις, δεν το αντέχει, οπότε αποσύρει το “δεν θέλω” του και δηλώνει υποταγή. Φυσικά δε μιλάμε για τους “εξωνημένους” κληρικούς ή τους, κατά “την πάλαι” ταυτότητα, Ορθοδόξους, αλλά για κάποιους που κάπως πιο συνειδητά μετέχουν στη ζωή της Εκκλησίας.
Για να βγουν οι πιστοί, εμείς όλοι, από αυτό το πλαστό δίλημμα πρέπει να κατανοήσουμε δύο πράγματα. Πρώτον: ότι αυτοί που μας έχουν φέρει εμπρός σε αυτό το δίλημμα είναι αυτοί που βυσσοδομούν εναντίον της ενότητας της Εκκλησίας, εμμονικά επιδιώκοντες την ενότητα με εντελώς ξένες προς την Ελληνορθοδοξία και την Αγία της Παράδοση αιρέσεις και κακοδοξίες. Στα αυτιά μας ας αντηχούν διαρκώς τα λόγια του Πατροκοσμά μας: “τον Πάπα να καταράσθε” και…, φυσικά, όσους θέλουν την ενότητα με αυτόν.
Δεύτερον: ότι ένα τέτοιο κατ’ ουσίαν ψευτοδίλημμα, για να το λύσουμε,το μεταθέτουμε σε ένα άλλο αληθινό και ανώτερης φύσεως δίλημμα. Αυτό είναι το γνήσιο δίλημμα: να κρατηθεί η ενότητα της Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας, η οποία όμως δε θα είναι πλέον ούτε Ορθόδοξη ούτε θα έχει καμία σχέση με τα βιώματα του Ελληνισμού; Ή, να διακινδυνεύσουμε τη διάσπαση (αν κάποιο κομμάτι ανερμάτιστων ορθοδόξων ακολουθήσει τους Οικουμενιστάς επισκόπους) για να διασώσουμε ατόφια την Ορθόδοξη πίστη, όπως μας την παρέδωσαν οι Άγιοι και Πατέρες; Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα και αυτό μπορεί εύκολα να απαντηθεί από κάθε πιστό, που δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του, δηλώνοντας “Χριστιανός”.
Έστω και μία μικρά ζύμη αν αρνηθεί τον Οικουμενισμό, αυτή θα είναι ικανή, όταν έρθουν χαλεποί καιροί, να ζυμώσει και πάλι όλο το φύραμα. Αν όμως δε μείνει κανείς εκτός Οικουμενισμού, τάχα για να μη δημιουργηθεί σχίσμα στην Εκκλησία, από ποιους θα διαφυλαχτεί η Ελληνορθοδοξία; Η κιβωτός αυτή του Χριστού , που είναι μοναδική, γιατί η θεία Πρόνοια το έφερε έτσι ώστε οι θείες αλήθειες να έχουν εκφραστεί στην Ελληνική γλώσσα. Οι μεταφράσεις σε άλλες γλώσσες δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα. Τι μένει, π.χ. από τους «Χαιρετισμούς στην Θεοτόκο» όταν μεταφράζονται; Οι έννοιες ναι, αλλά η συγκίνηση από την ασύγκριτη ομορφιά της εκκλησιαστικής υμνολογίας/ ποίησης, που βγαίνει μέσα από την καρδιά, μπορεί να μεταφραστεί; Ή η λέξη Λόγος, με το ασύλληπτο βάθος και την ποιότητα που έχει, που ξεκινάει από τον Ηράκλειτο, μπορεί να μεταφραστεί σε κάποια άλλη γλώσσα;
Αλλά για να παραμείνει μία μικρή ή μεγάλη ζύμη στην Ελληνορθοδοξίαείναι αδήριτη ανάγκη οι μητροπολίτες που δε συμφωνούν με τον οικουμενισμό, να αρχίσουν άμεσα να ενημερώνουν για το τι ακριβώς συμβαίνει, να κατηχούν, να στηρίζουν στην πίστη, να νουθετούν τους πιστούς της περιφέρειάς των, από άμβωνος ή με διαλέξεις, με φυλλάδια, με προσωπική επαφή, με ο,τιδήποτε.
Ας μην περιμένουν να επιτεθεί ο “εχθρός” σκαρφαλώνοντας τα τείχη και διατάσσοντας γενική επίθεση. Ο “εχθρός” έχει γίνει πολύ έξυπνος και αυτό δε θα το κάνει ποτέ. Βρίσκεται ήδη μέσα στα τείχη και τα υποσκάπτει εκ θεμελίων, ώστε οι “απέξω φίλοι” του, κάνοντας περίπατο, να καταλάβουν ολόκληρη την Ελληνορθοδοξία. Αργά θα είναι τότε, σεβασμιώτατοι, να ζητήσετε λάδι για τους λύχνους σας. Ως άλλαι “μωραί παρθένοι” θα έχετε βυθίσει στο σκοτάδι το λαμπρό γάμο του Κυρίου με τα Ελληνογενή παιδιά Του.
πηγή
σχόλιο _1* Το συγκεκριμένο έντυπο αποτελεί πλέον ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά των Οικουμενιστών Πανθεϊστών της Αποστολικής Διακονίας. Καμία έκπληξη δεν προκαλούν τα όσα γράφονται και διασπείρονται μέσω αυτού. Υπάρχουν κάλαθοι, αλλά θα πρέπει να υπάρχει και η σχετική νοημοσύνη, πριν απλώσεις το χέρι και το πάρεις. 
η συνέχεια

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε το άρθρο αυτό είναι σημαντικότατο. Η έρημος έχει ξεκινήσει.Είμαστε σε τραγικό αδιέξοδο. Φοβούμαι χειρότερο από αυτό που περιγράφει το άρθρο. ΑΛΛΑ
Οι μητροπολίτες κάνουν δεν κάνουν θα κάνει ο Κύριος. Μόνο ένα απλό δίλημμα υπάρχει στην ουσία. Με τον Κύριο ή όχι.
Και ο Κύριος δεν είναι ιδέα που πρέπει να διασωθεί ούτε νόημα που πρέπει να το έχουμε ορθά στο μυαλό μας.Εκεί μας κατάντησαν. Μας βούτηξαν στην νοησιαρχία και την φαυλότητα. Είναι Λυτρωτής είναι ΕΔΩ και πρέπει οπωσδήποτε να τον ΣΥΝΑΝΤΉΣΟΥΜΕ. Αν δεν ξεκινήσουμε από την αρχή και με αυτή την Λαχτάρα δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Ξέρουμε πεντακάθαρα πλέον τι πάνε να γκρεμίσουν αλλά πρέπει να θυμηθούμε και προσέχουμε πάντα πώς χτίζεται αυτό που πάνε να γκρεμίσουν. Πρέπει να χτίσουμε και το χτίσιμο αυτό έχει σπλάχνα. Δεν είναι λαογραφία. Στο έγραψα τις προάλλες για τους ιερούς ναούς μας όπου "βλέπω" αυτό το χτίσιμο. Αρκετοί βλέπουν ντουβάρια και μπογιές αλλά τι μπορεί να κάνει κανείς πέρα από το να δώσει μαρτυρία; Και τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε ΤΙΠΟΤΑ και ΚΑΝΕΝΑΝ.
Αυτό νομίζω θα μας βοηθήσει στις μέρες απελπισίας που ζούμε. Να έχουμε τον Χριστό μας στον Νού και στην Καρδία. Οι Οικουμεστές σίγουρα το αγνοούν αυτό και οδεύουν όπου οδεύουν. Ας μην πειραζόμαστε αλλά σίγουρα να επαγρυπνούμε όμως όπως κάνεις εσύ από αυτή την σελίδα. Ο Κύριος μας θέλει ταπεινούς όχι Βλάκες. Τινάζουμε λοιπόν τα παπούτσια από την σκόνη του δρόμου τους και πάμε από τον άλλο Δρόμο.
Είναι πλέον καιρός που πρέπει να απευθυνθούμε άμεσα με οδηγό την παράδοση των Άγιων μας και με έργο προσωπικής μετάνοιας και καθαρισμού στον Κύριο. Τον Περιφρονημένο της Ιστορίας. ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ. Αυτός θα μας πει τι θα κάνουμε αλλά πρέπει πρώτα να τον ακούσουμε. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΩΡΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ; ΠΡΑΤΗΡΙΟ ΑΠΟ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΒΕΝΖΙΝΑ Ο ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΟΣ; Ο παλαιός ισραήλ δεν τους έχει διδάξει τίποτα;
Ας είναι. Φίλε Αμέθυστε ας θυμόμαστε όλοι μας το απλό
"οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν"
Δεν είμαστε μόνοι μας.

ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Μία κουλτούρα που λένε και οι μορφωμένοι. Οπότε μας πολεμούν με ιδέες. Αν πεθάνει η ιδέα σου λέει ξεμπερδεύουμε με τον Χριστό που θέλει τον άνθρωπο ελεύθερο και φίλο του Θεού. Έτσι τους πλάνεψε ο Διάολος (μιά φωνούλα άτιμη που ψιθυρίζει στον καθένα "μπορείς και μόνο σου") ΑΓΝΟΥΝ ΠΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΤΑΙΟΣ. ΑΣ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.