Η ομιλία του Καθηγητή Χρήστου Γιανναρά για τον Πατριάρχη Δημήτριο

Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και έντονων αναμνήσεων, πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο 7/12, εκδήλωση τιμής και μνήμης του Μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου στην κατάμεστη κεντρική αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου Θεσσαλίας της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Η εκδήλωση έλαβε χώρα επ' ευκαιρία της συμπλήρωσης 23 ετών από την ευλογητή έλευση του αειμνήστου Πατριάρχου στο Βόλο (1990) και της εκδόσεως του τρίτομου;;; περισπούδαστου έργου του Σεβ. Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, με τίτλο «Η ιερά πορεία Αγάπης, Ειρήνης και Ενότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου». Τρίτη κατά σειρά, ήταν η εισήγηση του Ομοτίμου Καθηγητού Φιλοσοφίας του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Χρήστου Γιανναρά, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Πατριάρχης Δημήτριος: ο «τρόπος» της Εκκλησιαστικής ηγεσίας». 

Ο κ. Γιανναράς σημείωσε ότι «Η Εκκλησία μάς καλεί σε έναν τρόπο, σε μια μετοχή, όχι όπως μια ιδεολογία να συμμορφωθούμε με κάποιες πεποιθήσεις και έναν κανόνα συμπεριφοράς, αλλά, μέσα από κάποιες πρακτικές εκφάνσεις, να δηλώνουμε την ελεύθερη συγκατάθεσή μας για την μετοχή μας στον τρόπο. Σκέπτομαι, τι ήταν αυτό που κράτησε τον Ελληνισμό στην Ελληνικότητά του επί τετρακόσια χρόνια τουρκικού ζυγού. Νομίζω ότι ήταν το αυτονόητο του τρόπου, δηλαδή σε κάθε σπίτι άναβε καντήλι, ζυμωνόταν πρόσφορο, γινόταν αγιασμός, το κέντρο της κοινωνικής ζωής ήταν η Λατρεία... Σήμερα, αν πιστεύω, το εισπράττω ατομικά. Εκείνους τους αιώνες ήταν το αυτονόητο και αυτό είναι το μυστικό της συμμετοχής στη ζωή της Εκκλησίας. Γιατί είναι τρόπος η Εκκλησία, είναι τρόπος η σωτηρία, που σημαίνει την πληρότητα των υπαρκτικών μου δυνατοτήτων, να υπάρχω όχι γιατί είμαι υποχρεωμένος να υπάρχω, αλλά επειδή θέλω να υπάρχω ελεύθερα και θέλω να υπάρχω επειδή αγαπώ... Σωτηρία δε σημαίνει ότι, με τις προσωπικές μου αξιομισθίες, με τις αρετές μου, κατορθώνω να σωθώ, αλλά είναι καρπός της αγάπης του Θεού, την οποία καλούμαι ελεύθερα να αποδεχθώ... ... Ύστερα απ' όλα αυτά μπορώ να πω ότι ο Πατριάρχης Δημήτριος, στα δικά μου μάτια, ήταν ένας, κατά κόσμον, αποτυχημένος ηγέτης. Σήμερα πετυχημένος ηγέτης είναι ο αποτελεσματικός, εκείνος που κάνει έργα, έχει αποφασιστικότητα... μέσα σ' αυτή τη νοοτροπία και η ηγεσία της Εκκλησίας, πολλές φορές, λειτουργεί ως ηγεσία αποτελεσματικότητας, ως δημιουργία χειροπιαστού έργου... Ο Πατριάρχης Δημήτριος προσέφερε ένα χαμόγελο, μία ευλογία, τον τρόπο της Εκκλ/κής διοικήσεως, που σημαίνει ότι όλα τα παραδίδουμε και τα περιμένουμε απ' Αυτόν που μας αγαπά και μας προσλαμβάνει με τον τρόπο της Εκκλησίας...

https://mporv.blogspot.com/2018/10/blog-post_4.html

ΣΧΟΛΙΟ: Θολό τοπίο. Μιά εννοιολογική αναπαράσταση. Τό πώς ανήκει στήν τεχνολογική εποχή τής εφαρμοσμένης επιστήμης. Εάν κάποιος θέλει νά μάθει τήν ξυλουργική θά πάει νά δουλέψει στόν μάστορα. Οι μαθητές τού Χριστού έζησαν μαζί Του. Τόν μιμήθηκαν καί μετείχαν στόν τρόπο Του; Μάλλον τόν πρόδοσαν. Ακολουθώντας τήν αντιμεταφυσική ανταρσία τής Δύσεως καί προσπαθώντας νά υπερβεί τό υποκείμενο στά χνάρια τού Χάιντεγκερ, έπεσε θύμα τής μεταφυσικής τού γούστου καί τού ύφους, τού στύλ.
 Η Εκκλησία δέν είναι εκ τού κόσμου τούτου. Αλλά ούτε η φιλοσοφία είναι ο κόσμος τούτος. Αυτά πού βλέπουν τά μάτια μας τά δυό. Ο Κύριος δέν χαμογέλασε ποτέ στό πέρασμά Του ανάμεσά μας. 
Αποθεώθηκε γιά τήν ρητορική του δεινότητα καί τήν ικανότητά του νά επαναλαμβάνει τόσα χρόνια τά ίδια καί τά ίδια μέ ακαταμάχητο στύλ. Ενας ευγενικός άνθρωπος. Πολύ μορφωμένος Ενα ιδανικό puer aeternus.

Αμέθυστος