Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δέκα αιώνες τα εργαστήρια και οι πολεμίστρες του παπισμού αγωνίζονταν να αλλάξουν τον Ορθόδοξο κόσμο. Στην ουσία να μεταλλάξουν τον Ορθόδοξο άνθρωπο, τον πνευματικό Ορθόδοξο κώδικα που δρομολογεί την σωτηρία, να απαλείψουν κάθε στοιχείο που δημιουργεί σχέση και εξάρτηση με την ορθή πίστη, να την σπρώξουν στο περιθώριο και να μεταπλάσουν την ύπαρξη σε άγραφη πλάκα.

Όποιος μελετάει την ιστορία των δέκα αιώνων της πάλης και αναλύει με προσοχή την σημερινή πραγματικότητα, δεν αμφιβάλλει πως οι δομές που κυριαρχούν και συνυφαίνουν τον παπισμό είναι ίδιες από τους πρώτους αιώνες του σχίσματος.

Ο παπισμός πάλεψε και παλεύει αιώνες τώρα, αλλά δεν κατάφερε να ριζώσει στην Ορθόδοξη ψυχή. Πολύ εύστοχα παρατηρεί ο προτεστάνης θεολόγος Garb Schneider: «Όλαι αι προσπάθειαι του Ρωμαίου Πάπα αναμίξεως εις την περιοχήν της Ελλαδικής Ορθοδοξίας απέτυχον… Η Ρώμη υπήρξε για τον Ελληνισμόν νεκρά!».

Ο παπισμός βγήκε από θεολογικά επιστημονικά εργαστήρια και μπήκε στην κοινωνική παλαίστρα με ασυγκράτητη έπαρση και συνθήματα που συγκινούσαν ευκαιριακά – (είμαι σύμμαχος για την πάταξη της εκμετάλλευσης, εγγυητής της ελευθερίας, φορέας αγάπης, εμπνευστής της συμφιλίωσης των λαών …) – τις ανυποψίαστες μάζες δημιουργώντας ισχυρά μέτωπα. Αλλά, με την πάροδο των ετών, οι μάσκες έπεσαν, και τα ιδιοτελή κίνητρα με την παραπλανητική μεθοδολογία σκόρπισαν στην ανθρωπότητα τρόμο και απογοήτευση.

Ο Λούθηρος – γνήσιο τέκνο του παπισμού που δραπέτευσε – σ’ ένα από τα τελευταία συγγράμματά του με τίτλο: «Κατά του Παπισμού της Ρώμης υπό του Διαβόλου ιδρυθέντος» αποδίδει στον Πάπα τους βαρύτερους δυνατούς χαρακτηρισμούς και ταυτίζει τον μεν Πάπα με τον Αντίχριστο, τον δε Παπισμό με τον Σατανισμό!

Ο καθηγητής Παν. Ιωάν. Καρμίρης γράφει: «… Από “μυστικού σώματος του Χριστού” και από “στύλου και εδραιώματος της αληθείας” μετεβλήθη η “Εκκλησία του ζώντος Θεού” υπό των Παπικών εις μιαν γήινην πολιτικήν οργάνωσιν». «Εν τη ροή πολλών εκατονταετηρίδων και μέχρι των ημερών ημών ο παπισμός δι’ αιματηρών πολέμων και παντοειδών βιαιοπραγιών επεχείρησε να προσηλυτίσει εις τον Ρωμαιοκαθολικισμόν τους Ορθοδόξους είτε αμέσως είτε εμμέσως δια της Ουνίας, ως π.χ. τους Ρουμάνους εν Τρανσυλβανία τω 1700, τους Βουλγάρους εν Τουρκία τω 1859/60 και, κατά τον τελευταίον πόλεμον, 240.000 Σέρβους, Αλβανούς και Κροάτας, ως επίσης και εν Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Ουκρανία και Λευκή Ρωσία. Δια τους επισκόπους της Ρώμης, τους Βασιλείς τούτους ενός κοσμικού Κράτους (“PATPIHDNIUM SANCTI PETRI”), η πολιτική αυτή ήτο πάντοτε υπέρτατος νόμος…» («Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία…» τομ. 11, εκδ. Β΄, σελ. 949-950).

Ο Παπισμός, μετά από τόσους αιώνες αγώνων, δεν κατόρθωσε να πετύχει το σκοπό του, γι’ αυτό άλλαξε μέθοδο. Έθεσε σ’ εφαρμογή την προώθηση στις ηγετικές επάλξεις της εκκλησίας, άλλοτε αξιοκρατικά και άλλοτε παρασκηνιακά, ανθρώπους που τράφηκαν πνευματικά με τις διδαχές τους, λησμονώντας τα ιερά πλαίσια ασφαλείας της Ορθοδοξίας που είχαν αρχικά μέσα από τα θεόπνευστα δόγματα και τους Θείους και Ιερούς Κανόνες.

Χρησιμοποιεί τελευταία σαν Δούρειο Ίππο τον δήθεν διάλογο… αγάπης για να παρακάμψει και να εισέλθει εις τα ενδότερα, εις τα άγια των αγίων της μίας Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας.

Η πρώτη εισβολή στην χώρα μας του Πάπα Ιωάννου του 2^ου έγινε μετά από χίλια χρόνια (4 Μαΐου 2001) με πρόσκληση του μακαρίτη αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Στήθηκε τότε ένα χονδρό ψέμα. Ήθελε πολύ αυτή την επίσκεψη και την είχε οργανώσει μυστικά σε συνεργασία και συνεννόηση με τα ηγετικά στελέχη της ελληνικής ρωμαιοκαθολικής μειονότητας. Όταν όμως ξεσηκώθηκαν μοναστήρια, σύλλογοι, αδελφότητες, θεολόγοι κ.ά. τότε άλλαξε διαλεκτική. Υποστήριξε πως ο επίσημος παράγοντας που έφερε τον Πάπα στην Ελλάδα ήταν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Αργότερα σε ερώτηση δημοσιογράφου ο Αρχιεπ. Χριστόδουλος άλλαξε τροπάρι λέγοντας τη μισή αλήθεια.

Δημ/φος: Έχετε επαφές με τη μικροσκοπική ελληνική καθολική Εκκλησία;

Χριστόδουλος: «Διατηρώ εξαιρετικές σχέσεις με την ελληνική καθολική κοινότητα. Ορισμένοι από τους επισκόπους της ήταν συμμαθητές μου στο καθολικό σχολείο των Γάλλων Μαριανών Αδελφών. Κάναμε, συγκεκριμένα βήματα από κοινού. Για παράδειγμα: κάναμε δυνατή την επίσκεψη του Πάπα το 2001, η οποία συνάντησε πολύ ισχυρή αντίδραση σ’ εμάς, αλλά τη φέραμε σε πέρας, πράγμα που μας ικανοποίησε όλους. Συνεργαζόμαστε σε ζητήματα βιοηθικής, σε κοινωνικά ζητήματα στην προαγωγή των γυναικών…» (εφ. “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ”, 13/11/2004).

Έτσι διαγράψαμε, με μια μονοκονδυλιά, χίλια χρόνια ένδοξων αγώνων και ιερών ολοκαυτωμάτων θεοφόρων Πατέρων και αγίων μαρτύρων και ομολογητών, οι οποίοι προήσπισαν την Ορθοδοξίαν ακόμα και δια του τιμίου αίματός των από την παναίρεσιν του Παπισμού, και δεν δέχθηκαν να πατήσει Πάπας στα αγιασμένα ελληνικά χώματα.

Από την ημέρα εκείνη είναι σαν να έφυγε η ευλογία του Θεού πάνω από την Ελλάδα και τα κακά έρχονται το ένα μετά το άλλο, με μεγαλύτερο την οικονομική καταστροφή της χώρας.

Δεύτερη εισβολή του Πάπα έχουμε στις 16 Απριλίου 2016 στην αγιασμένη και μαρτυροπλούτιστη Λέσβο την ευλογημένη και ποτισμένη με αίματα πολλών νεομαρτύρων, που σφαγιάσθηκαν για την Ορθόδοξη πίστη από τους άθεους Μουσουλμάνους και Αγαρηνούς.

Εδώ στο νησί έγινε πανορθόδοξο προσκύνημα εξαιτίας του αγίου Ραφαήλ που έφυγε από την Κωνσταντινούπολη, λίγο πριν την άλωση, μαζί με τον διάκονο Νικόλαο, μόνο και μόνο για να μη λάβουν μέρος στο συλλείτουργο Ορθοδόξων και Παπικών που έγινε στις 12 Δεκ. του 1452 μετά την απόφαση της συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας, και ήρθε εδώ στη Θέρμη της Λέσβου, στο λόφο των Καρυών, όπου μετά δέκα χρόνια κατέφθασαν οι πιστοί στο “Ιερό” Κοράνι – που οι “Ορθόδοξοι” Πατριάρχες το μοιράζουν ως δώρο – και τον κατέσφαξαν μαζί με τον διάκο Νικόλαο, τη μικρή Ειρήνη και άλλους κατοίκους του νησιού.

Μήπως το συλλείτουργο εκείνο (του 1452) ήταν η εγκατάλειψη της χάρης του Θεού, και… παραδόθηκε η Βασιλεύουσα στις ορθές του Μωάμεθ;

Από το 2016 που πάτησε τα άγια χώματα της Λέσβου ο εκφραστής του μυστηρίου της ανομίας Πάπας μαζί με τους φιλοπαπικούς “Ορθοδόξους” για να δώσουν αλληλεγγύη και στήριξη στους σφαγείς, των, όπου γης, Χριστιανών, ο “Θεός, που αργεί αλλά δεν λησμονεί”, μήπως πήρε τη χάρη του από την Ελλάδα; Γιατί σήμερα, που γράφονται τούτες οι γραμμές, από την μια άκρη έως την άλλη τα σύνορά μας είναι γεμάτα από ορδές Μουσουλμάνων με σχεδιασμένη αποστολή και μαζί με πρόσφυγες προσπαθούν να μπουν στη χώρα – εκτός από το 1,8 εκ. που βρίσκονται (κατά δήλωση του υπουργού Στεφανή). Σε λίγο θα νιώθουμε ξένοι στο τόπο μας, θα γίνουμε μια μειοψηφία, αφού δεν υπάρχει καμιά πρόνοια για το δημογραφικό. Η πτωχοποίηση των Ελλήνων συνεχίζεται και η μετανάστευση των νέων καλά κρατεί. Έτσι οδηγούμαστε αργά-αργά αλλά σταθερά στον αφελληνισμό και στον εξισλαμισμό της Ελλάδος!

Τελευταία έσκασε και η βόμβα, ότι μέσα στο 2020 αναμένουμε και Τρίτη επίσκεψη του Πάπα, γι’ αυτό και άρχισαν πυρετώδεις προετοιμασίες από την Κυβέρνηση και την Εκκλησία (Οικουμενικό Πατριαρχείο και Αρχιεπισκοπή).

Για την καλή οργάνωση και προετοιμασία ο υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε το Βατικανό και συζήτησε τα της επίσκεψης. Ακολούθησε αντίστοιχη επίσκεψη του Καρδινάλιου Λεονάρντο Σάντρι (είναι ειδικός και ασχολείται με τις Ανατολικές Εκκλησίες) στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τον υπουργό Εξωτερικών κ. Ν. Δένδια, και εντελώς τυχαία, (εκείνη τη στιγμή περνούσε έξω από το Υπουργείο), και ο Αμερικανός Πρέσβης Τ. Πάιατ.

Σύμφωνα με πληροφορίες (από ιστοσελίδες “orthodoxia.gr” κ.ά.) η επίσκεψη θα έχει απώτερο στόχο και σκοπό την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού και ειδικά του προγράμματος στα βήματα του Αποστόλου Παύλου. Η επίσπευση της εφαρμογής του σχεδίου φέρεται να αποβλέπει στην άμεση κάλυψη των κενών, που παρατηρούνται στα προσκυνήματα, από την απουσία των Ρώσων προσκυνητών. Στην ουσία, όμως, στοχεύει στην περαιτέρω δυτικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, μέσω της προώθησης του Οικουμενισμού και των οικονομικών στοιχείων που την συνοδεύουν…  

Το άνοιγμα των Ορθοδόξων προσκυνημάτων σε προσκυνητές της Παπικής και Προτεσταντικής θρησκευτικής κοινότητας ευελπιστούν πως θα αποτελέσει τη βάση αφομοίωσης των δυτικών μοντέλων διαβίωσης από τους Έλληνες… Αυτό σημαίνει απομάκρυνση από την Ορθόδοξη Ρωσία και προσέγγιση του Βατικανού (της Δύσης γενικότερα).

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται λόγος ότι σε περιφέρειες της Μακεδονίας έχουν φθάσει οι απαραίτητες εντολές του υπουργείου με την ένδειξη στα έγγραφα “άκρως απόρρητο”. Σ’ αυτά  εφίσταται η προσοχή από τυχόν αντιδράσεις πιστών και κυρίως κληρικών και του Αγίου Όρους. Επίσης ενήμεροι είναι και κάποιοι Μητροπολίτες “Ορθόδοξοι” φιλοπαπικοί.

Το πρόγραμμα της επίσκεψης του Πάπα – από πληροφορίες – θα ξεκινήσει από τον αρχαιολογικό-προσκυνηματικό χώρο των Φιλίππων, παρουσία του Οικ. Πατριάρχου Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Θα περιλαμβάνει τον Λαγκαδά, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, κάποιες θεσσαλικές πόλεις, την Αθήνα και την Κόρινθο. Δεν αποκλείεται, εάν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά, να πραγματοποιηθεί και επίσκεψη, αστραπή, στο Άγιο Όρος, σε συγκεκριμένη Μονή που είναι ταυτισμένη με τη φιλοσοφία του Φαναρίου.

Για την ιστορία θα αναφερθούμε σε μερικά γεγονότα-στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο παπισμός (το Βατικανό) υπήρξε εχθρικό από αιώνες έναντι των ορθοδόξων εθνών, ιδιαίτερα δε του Ελληνικού. Το Άγιο Όρος τον Αύγουστο του 1979 σε μία βαρυσήμαντι διακήρυξι έγραφε για το Βατικανό:

«α΄. Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τας επαισχύντους Παπικάς σταυροφορίας εις βάρος του “σχισματικού” Βυζαντίου και την επί δύο αιώνας φραγκικήν κατάληψιν της Κωνσταντινουπόλεως, που αποτελεί την πρώτην άλωσίν της;

β΄. Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τον λόγον του Πάπα Ευγενίου του Ε΄ κατά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως; “Δεν θα εχαιρόμην τόσον πολύ, εάν είχομεν δέκα νίκας κατά των Τούρκων, όσον χαίρομαι σήμερον δια την υποδούλωσιν των σχισματικών”!

γ΄. Ποίος δεν γνωρίζει ότι η καταστροφή τεσσάρων εκατομμυρίων Ορθοδόξου Ελληνικού λαού εις την Μ. Ασίαν, ωφείλετο εις τας μηχανορραφίας του Παπισμού, φοβουμένου την επανεγκατάστασιν ενός νέου βυζαντινού κέντρου της Ορθοδοξίας, αντιπάλου του Παπισμού; Ήλθαν εις το φως διάφορα έγγραφα που απεδείκνον ακλόνητα, ότι το Βατικανόν, όπως και άλλες δυνάμεις, είχε παρακινήσει την Γαλλίαν (και την Ιταλίαν) να βοηθήση τους Τούρκους, διότι δεν ήθελε να πάρουν οι Ορθόδοξοι Έλληνες την Κωνσταντινούπολιν. Το Βατικανόν εφοβείτο ότι η Ελληνορθόδοξος Εκκλησία θα εγίνετο σοβαρός αντίπαλός του εις περίτπωσιν, που θα εδραιώνετο εις το παλαιόν της κέντρον του Ανατολικού Χριστιανισμού”… Την ιδίαν εποχήν εκολάκευε την Σοβιετικήν ένωσιν με την ελπίδα να υποτάξη την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της εις τον Καθολικισμόν.

Πλην των συγκεκριμένων τούτων ιστορικών τεκμηρίων του αναλλοιώτου μίσους του Παπισμού προς την Ορθοδοξίαν, ας θυμηθή η Κυβέρνησις της Χώρας μας το συγχαρητήριον τηλεγράφημα του Βατικανού προς τον Κεμάλ κατά την μικρασιατικήν τραγωδίαν. Ας ενθυμηθή την ένοχον σιωπήν του εις την αποκληθείσαν δευτέραν άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως του 1955. Ας ενθυμηθή την αστοργίαν του κατά το δράμα της Κύπρου.

Ουδείς σήμερον είναι εις θέσιν να βεβαιώση, εάν το Βατικανόν είναι αμέτοχον δι’ όσους διωγμούς ενήργησεν η Τουρκία εις βάρος του Ορθοδόξου Ελληνισμού και δι’ όσας διατυπουμένας επιμόνους απειλάς δια την εκρίζωσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δια τας νήσους του Αιγαίου. Είναι όλα δυνατά μέσα εις τα πλαίσια της αδιστάκτου διπλωματίας του παπισμού, ο οποίος εφαρμόζει ανά τους αιώνας το Ιησουϊτικόν δόγμα: “Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, αφού οι Ορθόδοξοι είναι το κόκκινο πανί και ο καθολικισμός πρέπει να επιβληθή όχι μόνον δια της δεδοκιμασμένης πολιτικής του, αλλά και δια πυρός και σιδήρου. Άλλωστε το αίμα ενός εκατομμυρίου Σέρβων “βοά προς Κύριον”, τους οποίους κατέσφαξαν οι καθολικοί της Κροατίας μόνον δια τον λόγον ότι ήσαν Ορθόδοξοι!».

Και για να μην κακίζουμε τον Τίτο που στις 2 Αυγούστου του 1944 την περιοχή από Vardarska (Βαρντάρσκα) την ονόμασε σε «Ομόσπονδη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας». Υπενθυμίζουμε ότι πρώτο που το βάφτισε «Μακεδονικό Έθνος» ήταν το Βατικανό και κουμπάρος ο Παπικός μισσιονάριος-προπαγανδιστής Μάουρο Ορμπίνι το έτος 1601.

Ο πολιτικός επιστήμονας Κων/νος Χολέβας με το άρθρο του «Ο Πάπας, ο Ελληνισμός και τα Ορθόδοξα Βαλκάνια» μας καθήλωσε με τα στοιχεία που παρουσίασε, μέρος των οποίων δημοσιεύουμε:

Ο Παπισμός ανεμίχθη πολλές φορές στα εθνικά μας θέματα και στις γενικώτερες εξελίξεις των Βαλκανίων· και τούτο είχε πάντοτε αρνητικές συνέπειες για τον Ελ­λη­νι­σμό και τούς άλλους Ορ­θο­δό­ξους λαούς της περιοχής. Θα παραθέσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά γεγονότα και στοιχεία.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ. Το Μακεδονικό πρώτα κατεσκευάσθη από την Παπική προπαγάνδα και αργότερα αξιοποιήθηκε από τον Πανσλαβισμό, την Κομμουνιστική Διεθνή και τον Τιτο. Ο­πως γράφει ο Γαλλος ιστορικός Ζωρζ Καστελλάν στο βιβλίο του « Ιστορία των Βαλκανίων» (ελλην. εκδ. Γκοβόστη), για πρώτη φορά η ιδέα ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος σλαβικής καταγωγής, δηλαδή ανεξάρτητο από τον Ελ­λη­νι­σμό, εμφανίσθηκε στο βιβλίο «Το βασίλειο των Σλάβων» του Παπικού μισσιοναρίου -προπαγανδιστού Μαουρο Ορ­μπί­νι το 1601. Ο Ορ­μπί­νι είχε την βάση του στην Ε­νε­το­κρα­τού­με­νη Δαλματία και προσπαθούσε να προσηλυτίσει στον Παπισμό τούς Ορ­θο­δό­ξους Σλάβους της Ο­θω­μα­νι­κής Αυτοκρατορίας.

Στην εποχή μας το Βατικανό διεδραμάτισε καίριο ρόλο κατά την κρίσιμη περίοδο 1986-90, όταν δηλαδή εκυοφορείτο το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων. Το 1986 οργανώθηκε σε αίθουσες του Βατικανού Εκ­θε­ση «Μακεδονικών Εικόνων», δηλαδή Ορ­θο­δό­ξων ελληνικών εικόνων που βρίσκονται τώρα σε ναούς και μοναστήρια της περιοχής των Σκοπίων. Το Βατικανό δέχθηκε να συμπράξει στην ιστορική πλαστογραφία των Σκοπίων και της Σχισματικής Εκ­κ­λη­σί­ας τους. Την ίδια χρονική περίοδο το επίσημο πολύγλωσσο Τυπογραφείο του Βατικανού εξετύπωνε εγκυκλίους του Πάπα καθώς και άλλα κείμενα στην βουλγαρική διάλεκτο, την οποία τα Σκόπια χαρακτηρίζουν ως δήθεν «Μακεδονική γλώσσα».

Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζουν και οι καταγγελίες του Σέρβου Ε­πι­σκό­που Βράνιε κ. Παχωμίου στο τεύχος Μαρτίου 1995 του περιοδικού ΓΚΛΑΣ (Φωνή) της Παγκοσμίου Ε­νώ­σε­ως Σερβων. Ο Σεβασμιώτατος Παχώμιος αναφέρεται στην υλική και ηθική υποστήριξη του Βατικανού προς τα Σκόπια με στόχο την ένταξη στην Ουνία της Σχισματικής «Μακεδονικής» Εκ­κ­λη­σί­ας, για την επάνοδο της οποίας υπό κανονικό καθεστώς πολλές προσπάθειες καταβάλλει στις ημέρες μας (2000-2001).

2) Κωνσταντινούπολις - Βόρειος Ήπειρος· Ο ιστορικός Κώστας Σταματόπουλος (εφημ. «Επτάλοφος», Σεπτ. 1992) γράφει ότι τον Α­πρί­λι­ο του 1919 οι Βρεταννοί συζητούσαν την απόδοση της Κωνσταντινουπόλεως στην Ελ­λά­δα δεδομένου ότι η Ο­θω­μα­νι­κή Τουρκία είχε ηττηθή κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Τότε στις 24-4-1919 με τηλεγράφημά του προς τον Μεγάλο Βεζύρη ο παπικός Νούντσιος τον διαβεβαίωνε ότι το Βατικανό θα εξαντλούσε την επιρροή του προκειμένου η Α­γί­α Σοφία, η ιστορική Ορ­θό­δο­ξη Μητρόπολη, να παραμείνει τζαμί»!

Εξ άλλου, μόλις έπεσαν τα ηλεκτροφόρα σύρματα στην Αλ­βα­νί­α, η Ουνία κινήθηκε ιδιαιτέρως στον ευαίσθητο χώρο της Βορείου Η­πεί­ρου, όπου κατοικεί πολυάριθμος πληθυσμός ελληνικής συνειδήσεως, ελληνόφωνος και βλαχόφωνος,… αν και εκεί δεν υπάρχουν Καθολικοί.

3) Κατά των Σέρβων: Την 1η Δεκεμβρίου 1992 ο τότε Υ­φυ­πουρ­γός Ε­θνι­κής Α­μύ­νης και νυν Βουλευτής Α­χαΐ­ας κ. Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος κατήγγειλε ενώπιον της Δυτικοευρωπαϊκής Ε­νώ­σε­ως (ο αμυντικός βραχίων της Ε­νω­μέ­νης Ευρώπης) ότι από την Τράπεζα I.O.R. (Ινστιτούτο Θρησκευτικών Ερ­γων) του Βατικανού χρηματοδοτούνται τα όπλα των Κροατών κατά των Σέρβων…. από την ίδια Τράπεζα χρηματοδοτούνται και τα όπλα των Μουσουλμάνων της Βοσνίας.

Στα τέλη του 1998 ο Παπας «αγιοποίησε» τον Κροάτη Καρδινάλιο Α­λοί­σι­ο Στέπινατς, συνεργάτη των Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πολεμο και ηθικό αυτουργό της σφαγής άνω των 700.000 Ορ­θο­δό­ξων Σερβων, κυρίως αμάχων, οι οποίοι αρνήθηκαν να γίνουν Παπικοί ή Ουνίτες (1941-44).

Αυτή, δυστυχώς, είναι η ιστορική πραγματικότητα. Καλό είναι να μην την λησμονούμε.

Δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Αγώνας’ μηνός Φεβρουαρίου