Δεν είναι τυχαίος ο αντιαμερικανισμός των Ελλήνων τη στιγμή που η επίσημη μεταπολεμική προπαγάνδα των "προοδευτικών" ήθελε τους Άγγλους υπεύθυνους για όλα τα δεινά και τους Αμερικανούς τους παρουσίαζε σαν τους αγαθούς σωτήρες με τη μεγάλη "τσέπη". Αυτή η διαφορά μεταξύ της επίσημης φιλοαμερικανικής προπαγάνδας και της λαϊκής αντιαμερικανικής άποψης ήταν που έπρεπε να "γεφυρωθεί" και αυτό δεν ήταν εύκολο. Το πρόβλημά τους ήταν το πώς αυτήν την τεράστια πολιτική στήριξη των ιμπεριαλιστών θα μπορούσαν να την "ντύσουν" με μια μόνιμη μαζική λαϊκή υποστήριξη.
Το πρόβλημά τους αυτό το έλυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου …Ο γιος του παπατζή …Άλλος μεγάλος κληρονόμος τού τρομερού DNA του γέρου …Ένα πρόσωπο καθαρά "χτισμένο" από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ για την κατάλληλη ώρα. Τον Ανδρέα οι Αμερικανοί τον προστάτευαν από τότε που παρίστανε τον τροτσκιστή στην "αγγλοκρατούμενη" Ελλάδα …Από τότε που "κάρφωνε" τους συντρόφους του και εξασφάλιζε "πράσινη" κάρτα για τις καπιταλιστικές ΗΠΑ. Ο Ανδρέας ήταν η μεγάλη τους "επένδυση". Γι' αυτόν τον λόγο τον άφηναν να παριστάνει τον αντιαμερικανό και τον επαναστάτη …Εκ του ασφαλούς όλα …Δειλός και άχρηστος ήταν πάντα …Τρόμαζε ακόμα κι όταν γνώριζε πως όλα ήταν "στημένα", όπως με τη σύλληψή του από την αμερικανόφιλη Χούντα.
Αυτόν προετοίμαζαν να "βασιλέψει" στην περίοδο που η Ελλάδα θα έμπαινε στην αμερικανική "εποχή". Ακόμα και η "μεγαλειώδης" κηδεία του Γέρου επί Χούντας ήταν "κατάθεση" στο "βιβλιάριο" του Ανδρέα.
Διοργανώθηκε από το βενιζελικό παρακράτος, την CIA και το ΚΚΕ υπό την ευγενική "επίβλεψη" της αμερικανικής πρεσβείας και την άψογη "διοργάνωση" της αμερικανόδουλης Χούντας. Όλοι έδωσαν το παρών σε εκείνη την κωμική κηδεία, για να φαίνονται πολλοί …και ο νεκρός "δημοφιλής". Μιλάμε για κωμωδία αντάξια της ποιότητας του νεκρού …Του ογδοντάχρονου κατάκοιτου "αντιστασιακού", που η Χούντα τον είχε σε "κατ' οίκον περιορισμό".
Διοργανώθηκε από το βενιζελικό παρακράτος, την CIA και το ΚΚΕ υπό την ευγενική "επίβλεψη" της αμερικανικής πρεσβείας και την άψογη "διοργάνωση" της αμερικανόδουλης Χούντας. Όλοι έδωσαν το παρών σε εκείνη την κωμική κηδεία, για να φαίνονται πολλοί …και ο νεκρός "δημοφιλής". Μιλάμε για κωμωδία αντάξια της ποιότητας του νεκρού …Του ογδοντάχρονου κατάκοιτου "αντιστασιακού", που η Χούντα τον είχε σε "κατ' οίκον περιορισμό".
Προφανώς η Χούντα φοβόταν μήπως ο κατάκοιτος σηκωθεί και παίξει καμία "ανένδοτη" παρτίδα τένις. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο περιορισμός του άχρηστου υπέργηρου. Μιλάμε για εκκωφαντικές "λεπτομέρειες", τις οποίες η εξοργιστική προπαγάνδα απλά "αγνοεί", εφόσον ακόμα και σήμερα κάποιοι επιμένουν να λένε το πόσο "σκληρά" τον φρουρούσε η Χούντα τον "δημοκράτη". Κατά τα άλλα η Χούντα οργάνωσε τη "μεγαλειώδη" κηδεία και αυτοί, οι οποίοι πήγαν εκεί, ένιωθαν "αντιστασιακοί", που έστελναν "μήνυμα" στη Χούντα. Η Χούντα με απειλές τους μάζευε για να φαίνονται πολλοί και αυτοί κατόπιν διαλαλούσαν τη "γενναιότητά" τους, που "τόλμησαν" να πάνε στην κηδεία.
Τόσοι μαζεμένοι χαφιέδες και πράκτορες δεν πρέπει να έχουν συνυπάρξει σε άλλη εκδήλωση. Τόσοι μαζεμένοι δωσίλογοι στο κέντρο της Αθήνας είχαν να βρεθούν από την ημέρα που έφευγαν οι Γερμανοί και μαζεύονταν για να σωθούν. Τέτοια μάζωξη μελλοντικών μεγιστάνων δεν έχει γίνει ούτε στην Silikon Valley τη δεκαετία του '80. Τόσοι φτωχοί αφελείς, που να είχαν "φιλική" συμμετοχή βαδίζοντος "προβάτου", δεν πρέπει να μαζεύτηκαν άλλη φορά, για να πλαισιώσουν τους μεγιστάνες της Μεταπολίτευσης …Η μοναδική εκδήλωση όπου οι σημερινοί μεγιστάνες Λαμπράκηδες, Λάτσηδες, Μπόμπολες, Βαρδινογιάννηδες, Αγγελοπουλαίοι ήταν φτωχοί και δίπλα-δίπλα μ' αυτούς που σήμερα κλαίνε για τις συντάξεις τους στο Σύνταγμα …Πρέπει να έβλεπαν το φέρετρο και να είχαν βγάλει τα κομπιουτεράκια, για να μετράνε τις μελλοντικές εισπράξεις. Μιλάμε για το υπέρτατο "δούλεμα" της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Εκείνη η κηδεία ήταν μια πραγματική "επένδυση", η οποία θα "έθαβε" την Ελλάδα του μέλλοντος. Την καταδίκαζε στην "αμερικανοδουλεία", που, μέσω των χρεών, οδηγούσε στο ΔΝΤ. Ήταν η κηδεία-"υποθήκη", που έβαλαν οι Αμερικανοί για την επόμενη "ημέρα" μετά τη Χούντα. Οι νεκροί στην Ελλάδα δεν "αγγίζονται" και με τον θάνατό του ο "γέρος" σφράγισε τον φάκελό του. Κανένας πια δεν θα ασχολούνταν με την αθλιότητά του. Κανένας δεν θα έψαχνε να βρει την αλήθεια των φημών για τη ζωή του στην Λέσβο. Κανένας δεν θα έψαχνε να βρει τη σχέση του με τον Εμφύλιο. Πέθανε σαν "γέρος της Δημοκρατίας" και τέτοιος θα έμενε. Γιατί; Για να "βασιλεύσει" ο "γιος της Δημοκρατίας".
Από εκεί και πέρα άνοιγε ο δρόμος του Ανδρέα. Ο Ανδρέας ήταν ο μεγαλύτερος ψεύτης της νεότερης ελληνικής ιστορίας …Μιλάμε για την απόλυτη εξειδίκευση. Ο γιος τού μεγαλύτερου καραγκιόζη της ελληνικής ιστορίας ήταν ο μεγαλύτερος ψεύτης αυτής της ιστορίας …Το "κολλητήρι"-ψεύτης. Αυτός, ο οποίος έλεγε ό,τι ήθελε ν' ακούσει ο ελληνικός λαός και έκανε ό,τι ήθελαν να κάνει τα αφεντικά του …Ο απόλυτος ηγέτης της συμμορίας. Μιλάμε για μοναδικό φαινόμενο "δουλέματος" στο σύνολο της υπερχιλιετούς ελληνικής ιστορίας. Ο άνθρωπος, ο οποίος έκανε τη συμμορία του "παράταξή" και καθεστώς με το σύνθημα …"ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά", αναφερόταν καθαρά σε ό,τι η δική του παράταξη έκανε στην Ελλάδα. Μεγαλύτερη ανακρίβεια σε βαθμό ειρωνείας από αυτό το σύνθημα δεν πρέπει να έχει υπάρξει πουθενά αλλού στον κόσμο. Για ό,τι κατηγορούσε τη Δεξιά, στην πραγματικότητα ευθυνόταν η δική του βενιζελική συμμορία.
Αυτός ο άνθρωπος ίδρυσε το "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ και με την άδεια της αμερικανικής πρεσβείας το ισχυροποίησε. Πώς; Με τον τρόπο αυτόν, που πάντα το έκαναν τα εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα …Με τον άκρατο λαϊκισμό …Με τη χρήση του κράτους και των δημοσίων πόρων …Με τη χειραγώγηση του "προλεταριάτου", το οποίο αστυνόμευε το "μαντρόσκυλο" του ΚΚΕ …Με τη "γοητεία" της πλέμπας …Ό,τι έκανε κι ο Χίτλερ, ο οποίος σε μια θεόφτωχη και άνεργη Γερμανία έκανε κρατικές "επενδύσεις", για να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας. Το ίδιο έκανε και ο Ανδρέας. "Ψάρευε" οπαδούς στα θολά "νερά" του κοινωνικού "πάτου". Εκεί όπου υπάρχουν οι αφελείς και οι καιροσκόποι. Αυτή έγινε η "πελατεία" του και με αυτούς απέκτησε μονοπωλιακή σχέση με την εξουσία.
Για να τους διατηρεί μόνιμους αυτούς τους οπαδούς, "άνοιξε" το κράτος στα "βολέματα". Κρατικοποίησε ιδιωτικές εταιρείες και γιγάντωσε τις κρατικές, προκειμένου —μέσω του βολέματος— να αποκτήσει μόνιμους και φανατικούς "οπαδούς". Με όρους αθέμιτου συναγωνισμού έγινε "ακαταμάχητος". Γιατί αθέμιτου; Γιατί οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός να έλεγε αυτά, τα οποία έλεγε ο Παπανδρέου, θα τον σκότωναν οι Αμερικανοί. Γιατί οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός να έκανε στην οικονομία τις "σοβιετικού" τύπου παρεμβάσεις, που έκανε ο Παπανδρέου, θα τον ανέτρεπαν.
Μόνον ο Ανδρέας είχε αυτήν την "προίκα" και αυτήν τη διασφάλιζε η αμερικανική πρεσβεία. Αυτή η "προίκα" τον έκανε κυρίαρχο. Σ' αυτήν την "προίκα" βρίσκονται τα "θεμέλια" της σημερινής εξαθλίωσης. Ο Ανδρέας, με τον γνωστό τρόπο των εθνικοσοσιαλιστών, μετέτρεψε την ελληνική κοινωνία σε μια εύκολα χειραγωγήσημη μάζα. Με μια ακατάσχετη εθνικού τύπου παπαρολογία και ψίχουλα σοβιετικού τύπου "βολέματος" μετέτρεψε τη συνήθως ανυπάκουη ελληνική κοινωνία σε μια εύκολα ελεγχόμενη μάζα …Μια μάζα, όπου "βασίλευαν" οι καιροσκόποι, οι τεμπέληδες και κυρίαρχη ιδεολογία έγινε ο εγωιστικός "ωχαδερφισμός" …"Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν".
Τότε άρχισε το χρέος να παίρνει την ανοδική "δυναμική". Όσο αυξανόταν το χρέος μας, τόσο πιο ισχυρός γινόταν ο Ανδρέας. Την ίδια ώρα εκπαιδεύονταν οι κοινωνικές τάξεις όπως βόλευε τον Ανδρέα και τα αφεντικά του. Οι επιχειρηματίες μάθαιναν να "επενδύουν" τα δημόσια χρήματα, για να πολλαπλασιάζουν τα ιδιωτικά τους κέρδη. Οι μέχρι τότε σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες εργάτες "μυούνταν" στο "δικαίωμα" της τεμπελιάς. Οι μέχρι τότε σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες αγρότες μάθαιναν την εύκολη ζωή των επιδοτήσεων και του παρασιτισμού …Συνταξιούχοι ετών σαράντα …"Θεός" ο Ανδρέας με το δημόσιο χρήμα.
Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο κυριάρχησε η βενιζελική συμμορία στη Μεταπολίτευση. Πήρε τα "παιδιά" της και αφού —μέσω της δικής της Χούντας— μπορούσε να τα "ηρωοποιήσει", τα έκανε κυρίαρχους της περιόδου αυτής …Απόλυτους κυρίαρχους της περιόδου της απόλυτης αμερικανικής κυριαρχίας …Απόλυτους κυρίαρχους στη Μεταπολίτευση του ψεύτη. Οι βενιζελικοί ήταν ευτυχείς. Ό,τι επιθυμούσαν και δεν κατάφεραν επί ναζιστικής κατοχής, το κατάφεραν στη Μεταπολίτευση. Είχαν κυριαρχήσει σε σημείο να μονοπωλούν την εξουσία στον βαθμό που μέχρι τότε το έκανε το Παλάτι …"Βασιλείς" χωρίς "στέμμα" είχαν γίνει οι κυρίαρχες βενιζελικές οικογένειες.
Ο Λαμπράκης έγινε στην κυριολεξία ένας "βασιλιάς" χωρίς στέμμα. Δεν καταδεχόταν καν να τον προτείνουν για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Προτιμούσε να διασκεδάζει με τα "ανδρείκελα" που ο ίδιος τοποθετούσε ως Προέδρους της Δημοκρατίας. Του άρεζε να "κυβερνάει" την Ελλάδα από το Μέγαρο, ανεβάζοντας και κατεβάζοντας τους Πρωθυπουργούς της. Του άρεσε να "φτιάχνει" πολιτικούς "άνδρες" και να τους απειλεί μέρα και νύχτα με καταστροφή. Όποιος διαφωνούσε με τον γιο του αρχιδωσίλογου, τον έτρωγε το μαύρο το σκοτάδι. Δεν μπορούσες να κάνεις τίποτε και σε κανέναν "χώρο", αν δεν σε συμπαθούσε ο Λαμπράκης.
Όποιος ξεπερνούσε τα όρια, απλά "πέθαινε", είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά. Όπως για παράδειγμα ο μοναδικός άνθρωπος, ο οποίος πραγματικά αντιστάθηκε σε μια πραγματική Χούντα. Ο Παναγούλης, ο οποίος "γλίτωσε" από τη Χούντα, δεν γλίτωσε από τη Μεταπολίτευση. Είχε την ατυχή έμπνευση να καταγγείλει τον "πατέρα" των συνταγματολόγων της Μεταπολίτευσης για συνεργασία με τη Χούντα και όχι μόνον …και την "πάτησε".
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου