Προφανώς στόν διαγωνισμό Μις Ολλανδία κέρδισε μια εικοσιδύοχρονη τρανσέξουαλ
Το διεμφυλικό μοντέλο Rikkie Kolle κέρδισε τον τίτλο της Μις Υφήλιος 2023" ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ , ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ " _ _ _ _
Προφανώς στον διαγωνισμό Μις Ολλανδία κέρδισε μια εικοσιδυάχρονη τρανσέξουαλ.
Καθαρά το γεγονός είναι ότι όλοι αυτοί οι διαγωνισμοί, παρόμοια με τη Eurovision, το Sanremo κ.λπ. είναι από καιρό απλά γεγονότα της ηγεμονικής προπαγάνδας κατά καιρούς, και επομένως η ελπίδα να βρεθεί ίχνος σοφίας σε αυτά είναι αφελής, ωστόσο μπορεί να είναι χρήσιμο να αντλήσουμε έμπνευση από αυτό το επεισόδιο, ένα ακόμη, για κάποιες γενικές σκέψεις.Οι ιστορικές φάσεις αποπροσανατολισμού και εκφυλισμού κανονιστικών και εξουσιαστικών δομών σε μια κοινωνία δεν είναι κάτι καινούργιο.
Η ιστορία θυμίζει αρκετές περιπτώσεις, και συχνά αυτές είναι πλούσιες κοινωνίες, οι οποίες έχοντας χάσει κάθε επαφή με τη σκληρότητα της πραγματικότητας και με τη συγκεκριμένη ποικιλία του φυσικού και του ανθρώπινου, ξεκινούν μια εξελικτική, εκφυλιστική διαδικασία, στην οποία τα παραδείγματα του σωστού και του λάθους , φυσικού και αφύσικου, αποδεκτού και απαράδεκτου διαλύονται.
Εμείς οι Δυτικοί του 20ου και του 21ου αιώνα έτυχε να ζήσουμε μια περίοδο αυτού του είδους, και μάλιστα ίσως την πιο ριζοσπαστική που γνώρισε το ανθρώπινο είδος.
Με βάση μια ερμηνεία του φιλελεύθερου παραδείγματος, σήμερα η μορφή που παίρνει η αιτιολόγηση μιας ενέργειας δεν είναι «γιατί να το κάνει κανείς;» , αλλά "γιατί να μην το κάνει;"
Τώρα, η ανάθεση του βάρους της απόδειξης στην απαγόρευση θα μπορούσε από μόνη της να είναι μια καλή φιλελεύθερη ιδέα, αν δεν ήταν το γεγονός ότι ταυτόχρονα όλες οι μορφές επιχειρηματολογίας, όλες οι μορφές επίδειξης, όλες οι εκκλήσεις σε αποδείξεις ή η κοινή λογική έχουν χάσει τη δύναμή τους.
Και έτσι η ερώτηση "γιατί να μην γίνει;" σε μια πραγματικότητα στην οποία κανένα επιχείρημα δεν είναι πλέον ικανό να παράγει κάποια σταθερή πεποίθηση, μεταφράζεται σίγουρα σε: «Όλα αξίζουν τον κόπο» .
Επιστημική υποβάθμιση; η απαξίωση της επιστημονικής πρακτικής (που περιορίζεται σε μισθοφορική τεχνική παραγωγή).η δυσπιστία σε όλα τα στοιχεία - τώρα ελεύθερα κατασκευασμένα στον υπολογιστή. η υποτίμηση της συσσωρευμένης εμπειρίας (η οποία συμβαδίζει με την υποτίμηση της αρχαιότητας). η κυριαρχία μιας κουλτούρας εικόνας απαλλαγμένης από την αρχή της πραγματικότητας· η απώλεια της εξουσίας των «διανοουμένων», ξεκινώντας από τους δημοσιογράφους, που θεωρούνται όλο και περισσότερο ως περιθωριακά πιόνια που διατίθενται στον πλειοδότη·η προχωρημένη εκκοσμίκευση, η οποία διέλυσε την ίδια την ιδέα ότι υπάρχουν αδιαπραγμάτευτες αρχές. όλες αυτές οι διαδικασίες οδήγησαν σε μια κατάσταση στην οποία, όσο παράλογη, αντιφατική, αναίσθητη, δυσλειτουργική και αρρωστημένη κι αν είναι μια θέση, δεν μπορεί να ανατραπεί από τήν λογική.
Ο Ντοστογιέφσκι είπε ότι «αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται» .
Πολλοί - συμπεριλαμβανομένου του συγγραφέα - έχουν νανουριστεί εδώ και καιρό στην ιδέα ότι, τελικά, δεν είναι απαραίτητο να υπαχθεί όλη η πίστη και κάθε εξουσία στην ιδέα του Θεού. Και καταρχήν είναι σίγουρα αλήθεια. Όπως επίσης παραδέχονται μεγάλοι θεολόγοι, μπορεί να υπάρχουν πολλαπλοί δρόμοι προς την Αλήθεια. Και υπό το φως μιας ιστορίας στην οποία το όνομα του Θεού έχει χρησιμοποιηθεί συχνά για την απλή προστασία της καθιερωμένης εξουσίας ή της ένοπλης προκατάληψης, ο φιλοσοφικός λόγος έχει αναζητήσει (μερικές φορές ακόμη και με επιτυχία) σταθερή κοσμική πρόσβαση στην Αλήθεια.
Αλλά το ρολόι της ιστορίας παρακάμπτει, αν δεν έχει ήδη παρακάμψει, αυτό το παράθυρο ευκαιρίας στο οποίο ένας ευέλικτος λόγος, προσεκτικός στην εξωτερική και εσωτερική εμπειρία, θα μπορούσε να είχε γίνει επαρκές υποκατάστατο ή συμπλήρωμα της κάθετης έκκλησης προς το θείο, την Αποκάλυψη , σε μια διεκδικητική ηθική εξουσία.
Η διάλυση όλων των κοινωνικών κανόνων έφερε μαζί της και το βάρος των επιχειρημάτων, των λέξεων, των στοιχείων, των εμπειριών, αφήνοντας τη λογική άβαρη και ανίσχυρη.
Και έτσι? Τι μας περιμένει; Πιστεύω ότι αυτό που μας περιμένει είναι τελικά πολύ απλό.
Μόλις χαθεί αυτή η ευκαιρία, κλείσει αυτό το παράθυρο, για άλλη μια φορά θα κλείσει ο κύκλος της ιστορίας.
Οι αποπροσανατολισμένες και εκνευρισμένες κοινωνίες καταρρέουν εκ των έσω, αφήνοντας χώρο –με μια μορφή σκληρού κοινωνικού εξελικτικού πνεύματος– για κοινωνίες και κοινότητες στις οποίες γίνονται σαφείς διακρίσεις μεταξύ σωστού και λάθους, φυσικού και αφύσικού, αποδεκτού και απαράδεκτου, ιερού και διαπραγματεύσιμου, νά υπάρχουν.
Και εμείς, αν δούμε εκείνη την ημέρα, θα μπορούμε ακόμα να παραπονιόμαστε για το πόσο ωμές, κατά προσέγγιση, αναίσθητες θα ακούγονται αυτές οι νέες (και αρχαίες) αντιθέσεις.
Ωστόσο, αύριο σαν χθες, όλα, απολύτως όλα είναι και θα είναι προτιμότερα για τον άνθρωπο από το χάος, από το τίποτα του νοήματος. Και ελλείψει πιο έξυπνων λύσεων, αυταρχικοί, δογματικοί, βάναυσοι, πολύ λιγότερο έξυπνοι θα τα καταφέρουν μια χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου