Το σύστημα της διαπλοκής

Ιάκωβος Ιωάννου

Λογικά τα κόμματα ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τα συμφέροντα τους – ενώ οι ιθαγενείς παρακολουθούν αμέτοχοι το δικό τους δράμα, σαν να μην αφορά τους ίδιους, αλλά κάποιον άγνωστο τρίτο.

.

«Το 2018 δεν θα συμφέρει τους δανειστές ένα 4ο μνημόνιο, αλλά η μετάβαση στη δραχμή – αφού θα έχουν πια λεηλατήσει ένα μεγάλο μέρος της χώρας, ενώ για το υπόλοιπο θα τους χρειαστεί ένα υποτιμημένο νόμισμα, το οποίο θα μετατρέψει επί πλέον τους Έλληνες σε δουλοπάροικους

Άποψη

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορεί τον πρωθυπουργό για κρυφά ταξίδια, καθώς επίσης για μυστική ατζέντα ξεπουλήματος ή χρεοκοπίας της χώρας – ενώ τα δικά του αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ υποψιάζονται πως η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να μη συμβιβαστεί με την Τρόικα αυτή τη φορά, ηττώμενη ξανά κατά κράτος, αλλά να διεξάγει δημοψήφισμα για την παραμονή ή μη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

Προφανώς λοιπόν το παιχνίδι της υπεξαίρεσης της νομής της εξουσίας καλά κρατεί, εις βάρος φυσικά όλων εμάς των ιθαγενών – τους οποίους το σύστημα της διαπλοκής κομμάτων και ΜΜΕ δεν εμπιστεύεται καθόλου, όσον αφορά τις επιλογές τους, αρνούμενο να τους επιτρέψει ένα δημοψήφισμα. Μοναδική εξαίρεση εν προκειμένω αποτέλεσε το δημοψήφισμα του 2015 – όπου εμείς οι ιθαγενείς αποφασίσαμε μεν για το μέλλον μας, αλλά η κυβέρνηση δεν σεβάσθηκε τη βούληση μας, χωρίς να αντιδράσουμε καθόλου!

Φυσικά κανένας από τους παραπάνω πολιτικούς δεν διαμαρτύρεται για το καταρρακωμένο Σύνταγμα της χώρας – έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε από τις εγκληματικές παρεμβάσεις των κομμάτων του «συνταγματικού τόξου». Της «συμμορίας» δηλαδή που κυβερνάει τις τελευταίες δεκαετίες την Ελλάδα, έχοντας την όχι μόνο χρεοκοπήσει αλλά, επίσης, εξευτελίζοντας την διεθνώς.

Από την άλλη πλευρά, κανένας Έλληνας δεν διαμαρτύρεται για την ανύπαρκτη Δημοκρατία εντός και εκτός του Κοινοβουλίου – ούτε για την αδιαφορία των κομμάτων όσον αφορά το μέλλον της χώρας, διαπιστώνοντας δεκάδες φορές πως είναι το τελευταίο, για το οποίο διεξάγονται συζητήσεις. Λογικά λοιπόν τα κόμματα συνεχίζουν να διαπλέκονται, ενδιαφερόμενα αποκλειστικά και μόνο για τα συμφέροντα τους – ενώ οι ιθαγενείς παρακολουθούν αμέτοχοι το δικό τους δράμα, σαν να μην αφορά τους ίδιους, αλλά κάποιον άγνωστο, μίζερο και δουλοπρεπή τρίτο.

Συνεχίζοντας, υπενθυμίζουμε την παγίδα, η οποία στήθηκε το 1999 στην Ελλάδα από την Goldman Sachs – όταν η τότε κυβέρνηση της, ζήτησε βοήθεια για να αποκρύψει την έκταση των ελλειμμάτων της, υπογράφοντας ένα δολοφονικό Swap. Προφανώς λίγοι έχουν κατανοήσει πως έκτοτε τέθηκε η χώρα μας στο στόχαστρο της διεθνούς κερδοσκοπίας – αφού η συνεργασία της με μία από τις πιο εγκληματικές τράπεζες του πλανήτη, βοήθησε την τελευταία να αποκτήσει πλήρη εικόνα της οικονομίας της.

Κάτι ανάλογο ίσως συνέβη με την Black Rock, καθώς επίσης με την Rothschild που επισκέφτηκε πρόσφατα ο πρωθυπουργός, οι οποίες τότε είχαν τη θέση του συμβούλου της ιδιωτικής Τράπεζας της Ελλάδας – όσον αφορά την προσομοίωση ακραίων καταστάσεων για όλες τις ελληνικές τράπεζες (πηγή), έχοντας ως εκ τούτου αποκτήσει πλήρη εσωτερική πληροφόρηση, σε σχέση με το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας μας.

Υπενθυμίζουμε επίσης πως η Goldman Sachs συνειδητοποίησε αναλύοντας την Ελλάδα ότι, επρόκειτο για μία μικρή χώρα με πολύ αδύναμη τραπεζική υποδομή, με ελαττωματικές στατιστικές των δημοσιονομικών της μεγεθών, καθώς επίσης με μία ανθούσα παραοικονομία – η οποία καθιστούσε προβληματική την είσπραξη φόρων και δασμών.

Ακόμη χειρότερα, με ένα χρηματιστήριο που δεν διέθετε αποτρεπτικούς κανόνες – όπου το κράτος θόλωνε διαπλεκόμενο το «παιχνίδι», με αποτέλεσμα οι δαιδαλώδεις συμφωνίες μεταξύ των μετόχων να αποτελούν τον κανόνα αντί την εξαίρεση.

Εκτός αυτών, η τράπεζα είχε διαπιστώσει τότε πως το ελληνικό χρέος χαρακτηριζόταν από σύνθετα ομόλογα, αποτιμημένα με ασαφή κριτήρια και με απροσδιόριστη δυνατότητα προεξόφλησης – οπότε ήταν ιδανικό για κερδοσκοπικές ενέργειες. Σύναψε δε συμμαχία με την Εθνική Τράπεζα, στην οποία εργαζόταν σε διευθυντική θέση ένας Έλληνας πρώην υπάλληλος της, χρηματιστής στο Λονδίνο – μεταξύ άλλων μεταφέροντας, χωρίς να το πάρει είδηση κανείς, ένα μέρος του ελληνικού δημοσίου χρέους που ήταν στο λογαριασμό της Εθνικής (πηγή: M. Roche), σε έναν αμερικανικό φορολογικό παράδεισο (Delaware).

Τέλος, μέσω της Ελλάδας η Goldman Sachs κατάλαβε πως η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία ήταν εντελώς αποδιοργανωμένη, σε βαθμό που ήταν αδύνατον να παρακολουθήσει τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης – γεγονός που καθιστούσε προβληματική την υιοθέτηση μίας ορθολογικής νομισματικής πολιτικής εκ μέρους της ΕΚΤ, η οποία λειτουργούσε ουσιαστικά ως η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας (ανάλυση), εις βάρος φυσικά όλων των υπολοίπων κρατών.

Από τότε λοιπόν είχε προετοιμαστεί για τις κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας, μέσω των οικονομικών όπλων μαζικής καταστροφής (CDS κλπ.) – χρησιμοποιώντας τις αδυναμίες της χώρας μας ευρύτερα, με απώτερο στόχο την Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα. Θυμόμαστε άλλωστε την επίσκεψη στελεχών της το 2009 στην Ελλάδα, μαζί με άλλους κερδοσκόπους, όταν ξεκίνησε «το μεγάλο παιχνίδι» – μέσω του οποίου οδηγήθηκε τελικά η χώρα μας στα δίχτυα του ΔΝΤ, ενώ η νομισματική ένωση βίωσε την πρώτη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση της.

Όλα αυτά βέβαια αποτελούν πλέον οδυνηρό παρελθόν και εφιαλτικές αναμνήσεις – αν και κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι, η Goldman Sachs και η Black Rock, τα πλέον τρομακτικά χρηματοπιστωτικά τέρατα του πλανήτη, δεν έχουν διαδραματίσει κάποιο ρόλο στη σχετικά πρόσφατη, μεγάλη ληστεία των τραπεζών (άρθρο). Σε ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων, μέσω του οποίου «κατοχυρώθηκε» η πλήρης μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο – επίσης, η κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας της χώρας, ταυτόχρονα με την επιβάρυνση του δημοσίου χρέους κατά τουλάχιστον 40 δις €.

Είναι όμως πράγματι παρελθόν ή μήπως όλα αυτά συνεχίζονται κρυφά, πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, όπως το 2001; Γιατί άλλωστε να σταματήσουν, όταν οι Έλληνες συνεχίζουν ακόμη και σήμερα τον ύπνο του δικαίου, από τον οποίο ίσως ξυπνήσουν τόσο γυμνοί και εξαθλιωμένοι, όσο ποτέ μέχρι σήμερα στην ιστορία τους; Πόσο μάλλον όταν ανέχονται αδιαμαρτύρητα το γεγονός, σύμφωνα με το οποίο καμία κυβέρνηση δεν έχει ανοίξει το «φάκελο της προδοσίας», παρά το ότι όλες το ανακοίνωναν στις προεκλογικές τους εκστρατείες;

analyst.