Τα κέρδη των ελίτ από την απαξίωση της εργασίας με το τέλος της αστικής τάξης και της εθνικής ταυτότητας

Ο ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Τα κέρδη των ελίτ από την απαξίωση της εργασίας με το τέλος της αστικής τάξης και της εθνικής ταυτότητας

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Πρόσφατα, ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας Ματέο Σαλβίνι απαγόρευσε στα πλοία των ΜΚΟ που μεταφέρουν εκατομμύρια μεταναστών στην Ευρώπη να προσεγγίζουν τα ιταλικά λιμάνια, δηλώνοντας ότι «η Μαφία και οι ΜΚΟ αποτελούν τα ίδια περιττώματα». Εκτός της αναφοράς στη γνωστή πλέον συνεργασία μεταξύ του οργανωμένου εγκλήματος και των ΜΚΟ που τεκμηριώνει και την εμπλοκή της πολιτικής στο σύστημα διακίνησης των μεταναστών, η προσεκτική ανάγνωση των λεχθέντων του Σαλβίνι είναι δυνατόν να ανιχνεύσει τη «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» των ΜΚΟ.

Πράγματι, οι δηλώσεις Σαλβίνι δημιουργούν εύλογα ερωτήματα για την οικονομική διάσταση του φαινομένου των ΜΚΟ. Ετσι, δεν μπορεί να ερμηνευτεί λογικά το γεγονός ότι οι ΜΚΟ είναι σε θέση να κατέχουν μεγάλα πλοία, καθώς και τεχνογνωσία επιχειρησιακής ικανότητας μεταφοράς μεταναστών στην Ευρώπη, χωρίς να έχουν πολιτική στήριξη. Η άλλη εύλογη απορία έχει να κάνει με τις πηγές χρηματοδότησής τους επειδή τα πλοία κοστίζουν αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Προβληματισμό επίσης προκαλεί και ο βαθμός ικανότητας βιοπορισμού των δεκάδων χιλιάδων εθελοντών που δραστηριοποιούνται σε αυτές τις επιχειρήσεις, ώστε να μπορούν να συντηρούνται και αυτοί και οι οικογένειές τους.

Τα ανωτέρω ερωτήματα μπορεί να απαντηθούν εύκολα αν αναλογιστούμε ότι μέσα στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και της κατάργησης των εθνικών ταυτοτήτων και συνόρων οι ευρωπαϊκές οδηγίες προς τα κράτη-μέλη περί θεσμοθέτησης του νομικού πλαισίου των ΜΚΟ υπήρξαν μια συνειδητή πολιτική πράξη, που είχε ως στόχο τη μαζική μεταφορά πληθυσμών στην Ευρώπη από άλλες ηπείρους με σκοπό την άνευ ορίων οικονομική εκμετάλλευση μιας νέας, αταυτοποίητης και ψυχολογικά χαμένης παγκόσμιας κοινωνικής και φυλετικής μάζας. 

Με το σχέδιο του ελέγχου της ανθρώπινης εργασίας, των ομαδικών συμπεριφορών και των κοινωνικών ταυτοτήτων, οι παγκόσμιες οικονομικές ελίτ, με πρωταγωνιστή τον κερδοσκόπο Τζορτζ Σόρος, προσέδωσαν τις ιδιότητες της φιλανθρωπίας, του αντιρατσισμού και της δικαιοσύνης στο οργουελικό εγχείρημα, θέλοντας να γευθούν το απόλυτο οικονομικό κέρδος από την απαξίωση της εργασίας, πετυχαίνοντας την εξουδετέρωση των κοινωνικών αντιδράσεων με την ενεργοποίηση του θετικού κοινωνικού θυμικού μέσω της ψευδούς επίκλησης της φιλανθρωπίας και του δικαίου. Η πρώτη μαζική εκμετάλλευση της εργασίας στην ανθρώπινη ιστορία πραγματοποιήθηκε την εποχή που οι αρχικά ελεύθεροι τροφοσυλλέκτες-κυνηγοί μετασχηματίστηκαν σε δούλους-καλλιεργητές για να αποθησαυρίζει μια ολιγάριθμη ομάδα το προϊόν του μόχθου τους. Σήμερα η βίαιη μείξη των λαών που υλοποιούν οι ολιγάριθμες οικονομικές ελίτ αποτελεί τη δεύτερη μαζική, πάγια και δυστυχώς μη αναστρέψιμη κοινωνική κατάσταση μαζικής εκμετάλλευσης της ανθρωπότητας από ελάχιστους ολιγάρχες. 

Οπως η αποθήκευση, η καταγραφή και η φύλαξη των προϊόντων στις πρώτες οργανωμένες ανθρώπινες κοινωνίες δημιούργησαν την ενδιάμεση τάξη των γραφειοκρατών, τοποθετούμενη μεταξύ των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων, έτσι και σήμερα η μεταπρατική τάξη των πολιτικών αποτελεί την εξέλιξή της, ένθα, αντί ενός καλού μισθού, η πολιτική τάξη έχει αναλάβει να υλοποιήσει την απαξίωση της εργασίας εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ μαζί με τα δικά της. Για να το πετύχει, δρομολογεί την υιοθέτηση νέων κοινωνικών προτύπων, την καταστροφή της αστικής τάξης, καθώς και την απαλοιφή των εθνικών ταυτοτήτων και των εθνικών χαρακτηριστικών. Ο σκοπός των ελίτ και της πολιτικής τάξης μέσω της παγκοσμιοποίησης είναι να πατάξουν την προσωπική ελευθερία, να ελέγξουν την ατομική συνείδηση, να καταρρακώσουν την προσωπικότητα με τον καθημερινό εξευτελισμό, να εδραιώσουν τον φόβο μέσω της κατάσχεσης της περιουσίας, αλλά κυρίως να ενθαρρύνουν την απώλεια της συλλογικής και της ατομικής αυτοπεποίθησης μέσω επαχθών πράξεων, όπως αυτή της χορήγησης του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια, κατ’ απαίτηση των Γερμανών και των Αμερικανών. 

Στον 21ο αιώνα η οικονομική ολιγαρχία χρειάζεται μια νέα ιδεολογική κάλυψη, ένα νέο είδος κοινωνικού ιδεολογικού συμβολαίου με τις εξαθλιωμένες μάζες, ώστε να μπορέσει να νομιμοποιήσει τις πράξεις της. Συνεπώς έχει αντικαταστήσει τις ολοκληρωτικές φασιστικές ιδεολογίες του παρελθόντος με μια νέα καταναγκαστική ιδεολογία, οριοθετούμενη εντός των πλαισίων του αντιρατσισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Ομως, την ίδια στιγμή που η Ευρώπη αρχίζει να ξυπνά από τον εφιάλτη της, είναι δυστύχημα το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι αρρωστημένες πολιτικές ιδεοληψίες και ο χαμηλός πολιτικός βαθμός αντίληψης του πολιτικού προσωπικού καθώς και η φιλαυτία του αποτελούν το όχημα της επιβολής του φασιστικού αφηγήματος των οικονομικών ελίτ στους Ελληνες, με αντάλλαγμα βεβαίως ένα καλό πολιτικό μεροκάματο.

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

AKTINEΣ