Μία προσδοκία, μία ευχή καλύτερα, οφείλει να είναι κοινή για όλους: να παραμείνει ειρηνικός ο πλανήτης, παρά τους τεράστιους κινδύνους που ελλοχεύουν.
Επικαιρότητα
Ποιες είναι οι βασικές προσδοκίες μας σήμερα, την 1η Ιανουαρίου του 2019, ενώ ο πλανήτης μας ξεκινάει ένα νέο ταξίδι γύρω από τον ήλιο; Για ένα έτος που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα είναι πολύ δυσκολότερο από το 2018, καθώς επίσης εξαιρετικά κρίσιμο για το μέλλον της Ελλάδας, της Ευρώπης και της υπόλοιπης υφηλίου;
Δύσκολο να απαντήσει κανείς, αφού ο κάθε άνθρωπος και η κάθε χώρα κάνουν τα δικά τους σχέδια, με κριτήριο τα εκάστοτε συμφέροντα τους, τα οποία όμως σπάνια πραγματοποιούνται – επειδή οι αστάθμητοι παράγοντες είναι τόσοι πολλοί που είναι αδύνατον να προϋπολογιστούν.
Θεωρώ όμως πως μία προσδοκία, μία ευχή καλύτερα, οφείλει να είναι κοινή για όλους: να παραμείνει ειρηνικός ο πλανήτης, παρά τους τεράστιους κινδύνους που ελλοχεύουν.
Ειδικότερα, από στρατιωτικής πλευράς η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, με κύριους αντιπάλους το Ισραήλ που διαθέτει πυρηνικά όπλα και το Ιράν, θα μπορούσε εύκολα να ξεφύγει από τον έλεγχο – όπως επίσης στα Βαλκάνια που δεν θέλει να χάσει εντελώς τον έλεγχο τους η Ρωσία και στην Άπω Ανατολή, όπου η Κίνα δεν πρόκειται να υποχωρήσει στις αμερικανικές ή άλλες πιέσεις σε καμία περίπτωση. Ας ελπίσουμε λοιπόν πως ο φόβος ότι, ένας πόλεμος στην πυρηνική εποχή θα ήταν ο τελευταίος, θα είναι αρκετός για να διαφυλάξει την ειρήνη και το 2019.
Από οικονομικής πλευράς το μεγάλο πρόβλημα παραμένει η γερμανική Ευρώπη – ειδικά μετά την έξοδο της Μ. Βρετανίας, η οποία ισορροπούσε σε κάποιο βαθμό τη συνεχώς αυξανόμενη γερμανική ισχύ. Δυστυχώς η Γαλλία αποδυναμώθηκε εντελώς από το πολιτικό υποχείριο της Γερμανίας, από τον κ. Macron – ενώ τα «κίτρινα γιλέκα» απλά επισφράγισαν την ήττα της.
Όσον αφορά την Ιταλία (από την οποία εξαρτάται άμεσα η Γαλλία, αφού οι τράπεζες της είναι εκτεθειμένες με περίπου 270 δις €) μπορεί μεν να κέρδισε εν μέρει μία μάχη με την Κομισιόν, μειώνοντας μόλις κατά 10 δις € τις δαπάνες του προϋπολογισμού της, αλλά τα δύσκολα είναι μπροστά της – γνωρίζοντας πως θα χρειαστεί περί τα 40 δις € νέα δάνεια στους πρώτους μήνες του 2019, όταν η ΕΚΤ σταματάει το QE, τα επιτόκια είναι υψηλά, οι τράπεζες της υπερχρεωμένες και οι εταιρείες αξιολόγησης δεν προβλέπεται να την κρίνουν υγιή, με βάση το τεράστιο δημόσιο χρέος της, για το οποίο πληρώνει τόκους της τάξης των 80 δις € ετησίως.
Στα πλαίσια αυτά, με τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης να είναι υπερχρεωμένες μαζί με τις τράπεζες τους, όταν η Γερμανία παραμένει αχόρταγα πλεονασματική, προωθώντας επί πλέον τη μεταναστευτική συμφωνία του Μαρόκου που, μεταξύ άλλων, θα επιδεινώσει τις ήδη μεγάλες εισοδηματικές ανισορροπίες, κινδυνεύει σίγουρα η κοινωνική ειρήνη – ενώ θα κλιμακωθούν οι διακρατικές εντάσεις.
Η ελπίδα λοιπόν για το 2019 είναι να βρεθεί μία κάποια λύση σε αυτά τα προβλήματα, με τη βοήθεια των Ευρωεκλογών – στις οποίες αυτή τη φορά πρέπει να εκλεγούν ικανά άτομα που να είναι σε θέση να αγωνιστούν για ένα καλύτερο κοινό μέλλον και όχι απλά να «βολευτούν» σε θέσεις «αποστράτων της πολιτικής», όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τώρα από οικονομικής πλευράς, η ελπίδα είναι να μην σπάσουν ξαφνικά οι φούσκες που έχουν δημιουργηθεί, χάνοντας απλά σταδιακά αέρα – καθώς επίσης να μην οδηγηθεί στα άκρα ο εμπορικός πόλεμος των Η.Π.Α. με την Κίνα, ο οποίος είναι ασφαλώς ευθύνη της τελευταίας που εκμεταλλεύθηκε για πολλές δεκαετίες την ανοχή των υπολοίπων, παράγοντας τεράστια πλεονάσματα εις βάρος τους.
Τέλος, όσον αφορά την Ελλάδα, η οποία το 2019 θα είναι ξανά αντιμέτωπη με εφιαλτικές καταστάσεις, η ελπίδα είναι να υπάρξει μία συλλογική αφύπνιση – κυρίως όμως συναίνεση σε όλα τα επίπεδα, χωρίς την οποία η χώρα μας δεν θα τα καταφέρει.Καταλαβαίνω τις δυσκολίες, πόσο μάλλον όταν η πατρίδα μας είναι υπό την κατοχή των βαρβάρων, των Γερμανών δηλαδή, αλλά δεν βλέπω καμία άλλη δυνατότητα – ελπίζοντας πως, έστω στην άκρη του γκρεμού, θα καταλάβουμε όλοι ότι, τα μνημόνια μας οδηγούν ξεκάθαρα στην απόλυτη καταστροφή και στο χάος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου