Ένας εξαθλιωμένος και εξαντλημένος από τα μνημόνια λαός, απογοητευμένος και ντροπιασμένος από τις συνεχείς ήττες του, με τις υγιείς αντιστάσεις του κατατροπωμένες, αντιμετωπίζει σήμερα μία ακόμη πιο σοβαρή απειλή – αυτήν του εδαφικού διαμελισμού της πατρίδας του από την Τουρκία. Κανένας άλλωστε δεν αμφιβάλλει πως δεν μπορεί να υπάρξει συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά συγκυριαρχία και τελικά υποτέλεια – η οποία θα είναι καταστροφική εάν συμβεί εκούσια, με τη θέληση του, χωρίς καμία στρατιωτική αντίδραση.
Άποψη
Το 2010 η Ελλάδα οδηγήθηκε στην παγίδα του χρέους – από έναν ενδοτικό ή/και ανόητο πρωθυπουργό, ο οποίος παγίδευσε έναν διεφθαρμένο και ηττοπαθή από τον πατέρα του λαό, χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Το 2012 η συγκυβέρνηση της ντροπής, αντί να επιλέξει ένα οδυνηρό τέλος αλλά με θετικές προοπτικές για το μέλλον της χώρας, προτίμησε μία οδύνη δίχως τέλος – κλείνοντας ερμητικά τους Έλληνες στην παγίδα του χρέους με το καταστροφικό PSI. Οι τότε εθνοκτόνοι, παρέδωσαν αμαχητί την εθνική κυριαρχία στους Γερμανούς και υποθήκευσαν τα πάντα – επίσης χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό, ανερυθρίαστα, παρουσιάζοντας το έγκλημα τους ως λύση στους Πολίτες.
Το 2015 η καταστροφή ολοκληρώθηκε – από ένα πολιτικό κόμμα που αρνήθηκε να σεβαστεί τις επιθυμίες των Ελλήνων, έτσι όπως αυτές εκφράσθηκαν με το δημοψήφισμα. Μερικά χρόνια αργότερα δεν δίστασε να παραδώσει το όνομα της Μακεδονίας, με αντάλλαγμα την επιμήκυνση των 96 δις € – τηρώντας με δουλοπρέπεια τις γερμανικές εντολές. Ακολούθησε ο βίαιος εποικισμός της Ελλάδας στα πλαίσια του υβριδικού-μεταναστευτικού πολέμου που της κήρυξε η Τουρκία – κατανοώντας πως ήταν σε θέση πια να εκμεταλλευθεί τις οικονομικές και πολιτικές της αδυναμίες.
Ενώ τώρα η Ελλάδα είχε ανέκαθεν μία ριζική λύση των προβλημάτων της στη διάθεση της, τόσο των οικονομικών, όσο και των μεταναστευτικών, την κήρυξη της σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (ανάλυση), όπου πλέον θα ανάγκαζε τη Γερμανία να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο και την Ευρώπη την αληθινή της αλληλεγγύη, δεν την εφάρμοσε ποτέ – προφανώς όχι από άγνοια των κυβερνήσεων της, αλλά λόγω της ανικανότητας, της δειλίας, της δουλοπρέπειας ή της ενδοτικότητας τους.
Έτσι ένας εξουθενωμένος, εξαθλιωμένος και εξαντλημένος από τα μνημόνια λαός, απογοητευμένος και ντροπιασμένος από τις συνεχείς ήττες του, με τις υγιείς αντιστάσεις του κατατροπωμένες, αντιμετωπίζει σήμερα μία ακόμη πιο σοβαρή απειλή – αυτήν του εδαφικού διαμελισμού της πατρίδας του από την Τουρκία. Κανένας άλλωστε δεν αμφιβάλλει πως δεν μπορεί να υπάρξει συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά συγκυριαρχία και τελικά υποτέλεια – η οποία θα είναι καταστροφική, εάν συμβεί εκούσια, με τη θέληση των Ελλήνων, χωρίς καμία στρατιωτική αντίδραση.
Η αιτία είναι το ότι, εδάφη που χάνεις αμαχητί, εκούσια, δεν τα ανακτάς ποτέ – ενώ εδάφη που χάνονται από μία πολεμική ήττα, αργά ή γρήγορα ανακτώνται. Είναι δεδομένο δε το ότι, ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για την Ελλάδα, – αφού εάν δεν προβεί σε επίσημη οριοθέτηση της ΑΟΖ της έως την Κύπρο, σύμφωνα με τα άρθρα 74 και 283 του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, με διάβημα στον ΟΗΕ κατά της παραβίασης του εθνικού της χώρου από τη Λιβύη και την Τουρκία εντός 40 ημερών, θα είναι σαν να προσκαλεί την Τουρκία σε θερμό επεισόδιο, εάν όχι σε πόλεμο.
Κύπρος, Θράκη και Καστελλόριζο φαίνεται να έχουν μπει καθαρά στο στόχαστρο της Τουρκίας σε πρώτη φάση, με την Κρήτη σε δεύτερη – ενώ αντί η κυβέρνηση να θέσει τη χώρα μας αμέσως σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, τουλάχιστον την ύστατη στιγμή, προσπαθεί να καθησυχάσει/αποκοιμίσει τους Έλληνες και να κατευνάσει την Τουρκία, επιτυγχάνοντας το ακριβώς αντίθετο. Την ίδια στιγμή, εκτός από την Αίγυπτο, φαίνεται πως έχει χάσει το Ισραήλ ως δυνητικό σύμμαχο, σύμφωνα με την εξής αναφορά της HAARETZ:
«Οι σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας δεν έχουν ακόμα πραγματικά αποκατασταθεί, αλλά τώρα το Ισραήλ προσέχει να μην θυμώσει την Τουρκία, λόγω της ανησυχίας για το μέλλον ενός αγωγού ανάμεσα στα Ισραηλινά κοιτάσματα φυσικού αερίου και την Ευρώπη. Τώρα που η Τουρκία έχει υπογράψει μια συμφωνία με τη Λιβύη για τα θαλάσσια σύνορά τους, το Ισραήλ ίσως χρειαστεί να διαπραγματευτεί με την Άγκυρα για την εγκατάσταση του αγωγού φυσικού αερίου και για την πληρωμή δικαιωμάτων στην Τουρκία».
Η κυβέρνηση τώρα ισχυρίζεται πως πέτυχε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη – όπου όμως, όταν ρωτήσαμε τον αρμόδιο υφυπουργό εάν αυτό σημαίνει πως η Γερμανία θα σταματήσει να εξάγει όπλα στην Τουρκία, ότι δεν θα κατασκευάσει μαζί της το υποβρύχιο που αγοράσαμε εμείς πληρώνοντας το τεράστιο κόστος του πρώτου μοντέλου, πως η ΕΕ θα επιβάλλει κυρώσεις ή ότι θα μας βοηθήσει στρατιωτικά, δεν έδωσε καμία απολύτως απάντηση. Επομένως πρόκειται ξανά για κενά λόγια – καθώς επίσης για μία αλληλεγγύη όπως αυτή των μνημονίων που μας κόστισαν ήδη πάνω από 1 τρις €, την εθνική μας κυριαρχία, καθώς επίσης ότι έχουμε και δεν έχουμε.
Ολοκληρώνοντας, σημαίνουν αλήθεια όλα αυτά πως θέλουμε πόλεμο; Ότι δεν καταλαβαίνουμε την αγωνία όλων αυτών που έχουν τα παιδιά τους στο στρατό; Πως δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της οικονομικής ζημίας που θα προκληθεί στην Ελλάδα εάν συμβεί, έστω και αν διαρκέσει μερικές μόνο ημέρες; Ασφαλώς όχι. Σημαίνει όμως πως πρέπει η χώρα μας να κηρυχθεί αμέσως σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης – πριν ξεπουληθούν τα πάντα με το χρέος να παραμένει στο διηνεκές, πριν εποικισθεί εντελώς από τα παράνομα μεταναστευτικά κύματα και πριν υποστεί την επίθεση των Τούρκων, ενδεχομένως πριν την τουριστική περίοδο εάν όχι στις γιορτές. Όπως άλλωστε έγραψε η κυρία Νομικού (πηγή),
“Δεν έχω τίποτα εναντίον της Τουρκίας. Όταν όμως μας στέλνει λαθρομετανάστες και τα αεροπλάνα της εισβάλλουν στον εθνικό μας εναέριο χώρο παράνομα, στα πλαίσια ενός ασύμμετρου, υβριδικού πολέμου, τότε πιστεύω πως πρέπει να καταρρίπτονται αφού προηγηθεί μία επίσημη προειδοποίηση. Ένα τελεσίγραφο. Είμαι σίγουρη άλλωστε πως η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα, φοβούμενη να αντιμετωπίσει τους εισβολείς, είναι λανθασμένη. Πως όταν σκύψεις το κεφάλι μία φορά, δεν θα έχει τελειωμό. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, όταν η Τουρκία στέλνει με θράσος τα πλοία της για να προβούν σε γεωτρήσεις εντός της δικής της ΑΟΖ. Τα πλοία αυτά πρέπει ασφαλώς να βυθίζονται, φυσικά επίσης μετά από μία επίσημη προειδοποίηση. Εάν δεν το κάνει η Ελλάδα στηρίζοντας την Κύπρο όπως οφείλει, οι Τούρκοι θα κάνουν γεωτρήσεις ακόμη και στη Ραφήνα, ξεκινώντας από την Καστελόριζο και την προσάρτηση του“.
Σχέδιο «ΗΡΑΚΛΗΣ»: Πρόκειται για ένα ακόμη «μπάλωμα» που απλά θα καθυστερήσει το μοιραίο (Βιλιάρδος)
Βασίλης Βιλιάρδος19 Δεκεμβρίου 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου