Ἠθικὸ ἤ…οἰκονομικὸ τὸ πλεονέκτημα τῆς ἀριστερᾶς

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκὶς

"Νὰ σὲ φυλᾶ ὁ Θεὸς ἀπὸ καινούργιο ἄρχοντα καὶ παλιὸ διακονιάρη"-παροιμία

Ὅταν στριμώχνονται οἱ ἀριστερομυαλοι, ἀχαλίνωτοι καλοπεράκηδες τῶν ποικιλώνυμων "συνιστωσῶν", ὅταν τοὺς ἀποστομώνουν οἱ συνομιλητές τους, συνήθως καταφεύγουν σὲ δύο βολικὰ ὄπλα, ποὺ τοὺς ἀπαλλάσσουν ἀπὸ τὴν ἐπίπονη διαδικασία τῆς σκέψεως καὶ τῆς ἀντίκρουσης τῶν ἐπιχειρημάτων καί, κυρίως, ἀποκρύπτουν τὴν πνευματική τους γύμνια καὶ ἀμορφωσιά: ἢ θὰ χαρακτηρίσουν τὸν ἀντίπαλο "φασίστα" - ἡ γνωστὴ τακτικὴ "ἐξόντωση διὰ τῆς γραφικότητος" - ἢ θὰ κατεβάσουν ἀπὸ τὴν λειψανοθήκη τοὺς τὸ κρανιοκενὲς θέσφατο, περὶ "ἠθικοῦ πλεονεκτήματος τῆς ἀριστερᾶς". 

Τί ἀκριβῶς εἶναι αὐτό; Ἄγνωστο. Ξέρουμε ὅμως τί δὲν εἶναι. Αὐτὸ ποὺ εἴδαμε, ὅταν κυβερνοῦσαν καὶ ποὺ βλέπουμε καθημερινῶς. Ἤτοι: 

Ἡ προδοσία τῆς Μακεδονίας. (Οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τότε ἀποθηριώθηκαν, γιατί ἔλαβαν τὸ μήνυμα ὅτι τὸ πολιτικὸ καὶ παραπολιτικὸ προσωπικό της Ἑλλάδας, εἶναι ἱκανὸ γιὰ κάθε παλιανθρωπιὰ στὰ ἐθνικὰ θέματα). Τὰ μνημόνια καὶ ἡ...
ἐξαπάτηση ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ μέσω τοῦ δημοψηφίσματος-πλεκτάνη, ἡ πειθήνια ἀποδοχή, σὲ βαθμὸ ἀπροκάλυπτης ὑποτέλειας, στὰ ὅσα κέλευαν οἱ δῆθεν ἰδεολογικοὶ ἐχθροί της, ὅπως στὸ μεῖζον θέμα τῆς λαθρομετανάστευσης, ἡ κανιβαλικὴ φορολόγηση τῆς λεγομένης, πάλαι ποτέ, μεσαίας τάξης, καὶ βέβαια οἱ βουτιές, τοῦ, νέας ἐσοδείας, "χαρισματικοῦ ἡγέτη" στὰ ρόδινα ἀκρογιάλια τοῦ Αἰγαίου ἀπὸ κότερα ποὺ ἀνήκουν στὴν μισητὴ κεφαλαιοκρατία, τὴν ὁποία ἀπορρίπτουμε μετὰ βδελυγμίας, ἀλλὰ ἀπολαμβάνουμε, τὰ καλούδια, τὴν χλιδὴ καὶ τὶς ἀπολαύσεις της. Ὡς ἀντιπολιτευόμενοι ἄστραφταν καὶ βροντοῦσαν, ὑπερασπιζόμενοι τὰ "λαϊκὰ συμφέροντα", τὸ δίκαιο καὶ τὴν ἠθική. Ἐπειδὴ ὅμως κατὰ τὸ ἀειθαλὲς "ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσι", ὅταν ἀναρριχήθηκαν στὴν πολύφερνη ἐξουσία, πέταξαν στὰ σκουπίδια τὶς "ἀδαμάντινες ἀρχές" τους, τὶς "ἀνυποχώρητες καὶ ἔντιμες διακηρύξεις" τους, τὴν μάσκα τοῦ ἠθικοῦ πλεονεκτήματος καὶ ἀποκάλυψαν τί εἶναι: Πεινασμένοι καὶ διψασμένοι γιὰ χρῆμα, δόξα, τρυφὴ καὶ ἀπόλαυση τῶν προνομίων. Συχνὰ ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν κοινὴ γνώμη, τὴν ὁποία προκαλοῦσαν καὶ προκαλοῦν, ὄντας ἀνεύθυνοι, ἀναίσθητοι καὶ ἀναίσχυντοι. 

Πρόσφατα ἀναρτήθηκε μία φωτογραφία, θαλασσινῆς, ἀνέμελης περιήγησης, μὲ πλεούμενο, κάπου στὴν Κρήτη. Τὴν "ἀνέβασε" ἡ κ. Θεοδώρα Τζάκρη, νῦν βουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πρὶν τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ ποιὸς ξέρει ποῦ μεθαύριο. ("Φρόνιμα καὶ τακτικὰ/πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾶ", ἔγραφε ὁ Βάρναλης). 

Καπετάνιος καὶ πλοηγὸς ὁ κὺρ- Παῦλος Πολάκης, βουλευτὴς καὶ τέως ὑπουργός, ὁ γνωστὸς μοσχόμαγκας, ποὺ φαιδρύνει τὸν βίο μας μὲ τὶς παλαβομάρες του. Χαρούμενοι, πάρα πολὺ χαρούμενοι, ἀπολαμβάνουν τὶς διακοπές τους καὶ ἐπειδὴ εἶναι τόσο εὐτυχισμένοι καὶ περιχαρεῖς θέλησαν νὰ μοιραστοῦν μὲ τὸ πανελλήνιο τὴν οὐρανομήκη εὐτυχία καὶ τὸ πλεονέκτημά τους, ὄχι τὸ ἠθικό, ἀλλὰ τὸ οἰκονομικό, ποὺ ὁ κυρίαρχος λαὸς τοὺς ἐπιδαψιλεύει ἐδῶ καὶ χρόνια. Στὴν Εὔβοια πνίγονταν ἄνθρωποι καὶ τά… ἠθικοπλεονεκτήματα τῆς ἀριστερᾶς, ἐπιδίδονταν σὲ μακροβούτια καὶ λοιπὲς εὐωχίες. Ἀκόμη καὶ ἂν συνέβη πρὶν ἀπὸ τὰ τραγικὰ γεγονότα τὸ θερινὸ "τσιλιμπούρδισμα", δὲν δημοσιοποιείς τέτοιες φωτογραφίες, ὡσὰν θερμόαιμος ἔφηβος. Ἀλλὰ ὁ ναρκισσισμὸς καὶ ἡ οἴηση τῶν πρωταγωνιστῶν, μπαζώνει τέτοιες λεπτότητες. Ἐν μέσω οἰκονομικῆς φρίκης, δὲν διαφημίζεις τὶς ἀπλησίαστες γιὰ τὸν ἁπλὸ λαὸ διακοπές σου, ὁ ὁποῖος ἐξάλλου πληρώνει καὶ φτύνει αἷμα, κυριολεκτικά, γι' αὐτές. (Θυμήθηκα τὸν δηκτικὸ Ροϊδη ποὺ ἔλεγε ὅτι "οἱ Ἕλληνες διαιροῦνται εἰς τρεῖς κατηγορίας. α) εἰς συμπολιτευομένους, ἤτοι ἔχοντας κοχλιάριον νὰ βυθίζωσιν εἰς τὴν χύτραν τοῦ προϋπολογισμοῦ, β) εἰς ἀντιπολιτευομένους, ἤτοι μὴ ἔχοντας κοχλιάριον καὶ ζητοῦντας παντὶ τρόπω νὰ λάβωσι τοιοῦτον, γ) εἰς ἐργαζομένους, ἤτοι οὔτε ἔχοντας κοχιάριον οὔτε ζητοῦντας ἀλλ' ἐπιφορτισμένους νὰ γεμίζωσι τὴν χύτραν διὰ τοῦ ἱδρῶτος αὐτῶν"). 

Πρὸ διμήνου, κυκλοφόρησαν φωτογραφίες μὲ "τὴν ἀπίστευτη θέα ἀπὸ τὸ καινούργιο σπίτι" τοῦ ΓΑΠ, στὶς 11 Μαΐου 2020, σὲ συνέντευξή του στὸ CNN. (Ἔξω τὸν παίρνουν ἀκόμη στὰ σοβαρά!!). Γιὰ τὴν περίπτωσή του ἰσχύει ἕνα παλιὸ ἀνέκδοτο, ποὺ δημοσιεύτηκε σὲ ἀθηναϊκὲς ἐφημερίδες τὸ 1878. " Ὁ σουλτάνος κάποτε διόρισε βεζύρη-πρωθυπουργὸ ἕναν ἄνθρωπο ὁλότελα ἀστοιχείωτο καὶ ἄσχετο ὀνόματι Χασάνη. Ἀρρωσταίνει ὁ πατέρας τοῦ Χασάνη, καλεῖ τὸν γιό του, τὸν ἀσπάζεται καὶ τοῦ λέει: 

- Παιδί μου, τώρα ποῦ θὰ πάω στὸν Κάτω Κόσμο, ἂν μὲ ρωτήσουν πῶς πάει τὸ δοβλέτι (=ἡ κρατικὴ ἐξουσία), τί νὰ τοὺς πῶ; 

-Πές τους ὅτι ὁ Χασάνης ἔγινε βεζύρης-πρωθυπουργὸς καὶ θὰ καταλάβουν…". (Κ. Σιμόπουλου, "ἡ διαφθορὰ τῆς ἐξουσίας", σέλ. 180). 

Μια παρένθεση, πρὸς ἀποφυγὴν παρεξηγήσεων. Οὐδόλως μὲ ἐνδιαφέρει τὸ τί πράττουν καὶ πῶς ζοῦν οἱ ἀβροδίαιτες ἀσημαντότητες τῆς πολιτικῆς. Ὅμως, κατὰ τὸν Πλούταρχο -καταγράφω τὴν παραπομπὴ καὶ στὴν ἀρχαία γλώσσα, γιὰ νὰ τὴν καμαρώσουμε- "Οὐ γὰρ ὧν λέγουσι ἐν κοινῶ καὶ πράττουσιν οἱ πολιτευόμενοι μόνον εὐθύνας διδόασιν, ἀλλὰ καὶ δεῖπνον αὐτῶν πολυπραγμονεῖται καὶ κοίτη καὶ γάμος καὶ παιδιὰ καὶ σπουδὴ πάσα". Δηλαδή: "Ὅσοι ἀναμιγνύονται στὴν πολιτικὴ λογοδοτοῦν ὄχι μόνο γιὰ ὅσα λένε καὶ γιὰ ὅσα πράττουν. Γνωρίζουν ὅτι καὶ ἕνα δεῖπνο σχολιάζεται πολύ, ἀκόμα καὶ οἱ ἔρωτες καὶ ὁ γάμος καὶ οἱ διασκεδάσεις, ὅπως ἀκριβῶς κάθε σοβαρὴ ἐνασχόλησή τους". ("Πολιτικὰ Παραγγέλματα", 800 C). 

Αὐτὰ τῷ καιρῶ ἐκείνω. Τῷ καιρῶ ἐτούτω, τῆς περιρρέουσας ἀνοησίας, δὲν "πολυπραγμονεῖται", δὲν ἐλέγχεται τίποτε, χάθηκε ἡ αἰδώς, ἡ ντροπή, θεμελιώδης γιὰ τοὺς ἀρχαίους πολιτικὴ ἀρετή. 

Ἂν γυρίσουμε καὶ πάλι πίσω καὶ «συνομιλήσουμε» μὲ τοὺς προγόνους μας, θὰ διαπιστώσουμε τὴν πρωτόθρονη ἀξία, ποὺ ἔδιναν στὴν αἰδῶ. Στὸν περίφημο μύθο ποὺ ἀναφέρει ὁ Πλάτων στὸν «Πρωταγόρα», διαβάζουμε ὅτι, ὅταν ὁ Δίας ἐφτίαξε τὸν κόσμο, προίκισε τὰ ζῶα μὲ διάφορα χαρακτηριστικὰ (φτερά, δύναμη, ταχύτητα). Ὅμως τὸν ἄνθρωπο τὸν ἄφησε ἀνεφοδίαστο (κυρίως χωρὶς τὴν πολιτικὴ τέχνη, τὴν ἱκανότητα συμβίωσης). Οἱ ἄνθρωποι ἔτσι ἐξοντώνονταν ἀπὸ τὰ θηρία. Τότε ὁ Ζεύς, ἐπειδὴ φοβήθηκε γιὰ τὸ γένος μας, μὴ ξεκληριστεῖ, στέλνει τὸν Ἑρμῆ νὰ φέρει στοὺς ἀνθρώπους τὴν Αἰδῶ καὶ τὴν Δίκη (τὴν ντροπὴ καὶ τὴν δικαιοσύνη). Ἔτσι θὰ διακανονιζόταν ἡ ἁρμονία τῶν σχέσεων στὶς πολιτεῖες. Τὸν ρώτησε ὁ Ἑρμῆς, μὲ ποιὸ τρόπο νὰ τὶς κατανείμει. Σὲ λίγους, ὅπως οἱ ἄλλες τέχνες, ἢ σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους; «Σὲ ὅλους νὰ τὶς μοιράσεις», λέει ὁ Δίας, «καὶ ὅλοι ἂς μετέχουν σ’ αὐτὰ τὰ δύο... Καὶ βάλε νόμο, ἀπὸ ἐμένα διαταγμένο, ὅποιος δὲν μπορεῖ νὰ μετέχει στὴν Αἰδῶ καὶ στὴν Δίκη νὰ τὸν σκοτώνουν ὡς ἀρρώστια τῆς πόλης». («Καὶ νόμον θὲς παρ’ ἐμοῦ, τὸν μὴ δυνάμενον αἰδοῦς καὶ δίκης μετέχειν, κτείνειν ὡς νόσον τῆς πόλεως» - Πρωταγόρας ΧΙΙ). Σήμερα, δὲν μιλᾶμε γιὰ νόσο, ἀλλὰ γιὰ ἐπιδημία τῆς ἀναίδειας καὶ τῆς ἀδικίας. 

Δημήτρης Νατσιὸς 

δάσκαλος-Κιλκὶς

orthodoxia-ellhnismos