Νέα Ομιλία: η γλώσσα της αντίθετης λογικής – Μέρος 1ο

ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

---

Το άρθρο αυτό είναι το πρώτο μιας σειράς που έχει στόχο να καταστήσει ορατό, αυτό που το σύστημα των καθεστωτικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης (ΜΜΕ) όλης της Δύσης, έχει κάνει αόρατο: την πραγματικότητα που καλύπτεται μέσω του πέπλου της οργουελικής Νέας Ομιλίας (New Speak στα αγγλικά ή Novlangue στα γαλλικά) του μυθιστορήματος «1984» του Τζορτζ Όργουελ, από το σενάριο του οποίου φαίνεται να εμπνέονται οι διεστραμμένοι εγκέφαλοι των ιερατείων της εξουσίας.

Στο «1984», η τακτική χειραγώγησης των πολιτών που εφαρμόζει το ολοκληρωτικό πολιτικό καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού που κυβερνά τον κόσμο, εξαλείφει τη διανοητική τους ικανότητα μέσω της καταστροφής της γλώσσας τους: μειώνοντας τις λέξεις της γλώσσας τους, μειώνει και τις έννοιες με τις οποίες μπορούν να σκέφτονται. Και όσο μειώνονται οι έννοιες, τόσο οι άνθρωποι γίνονται ανίκανοι να σκεφτούν, οπότε λειτουργούν πλέον με το συναίσθημα.

Επομένως, η κακή γνώση μιας γλώσσας καθιστά τους ανθρώπους υποχείρια, και αυτό ακριβώς βιώνουμε σήμερα, όπου με τη δικαιολογία μιας όχι και τόσο φονικής επιδημίας, όχι μόνο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πασιφανή στροφή των κυβερνήσεων της Δύσης προς μια στυγνή τεχνολογική δικτατορία κινεζικής εμπνεύσεως, αλλά και με μια απροκάλυπτη προσπάθεια βιολογικής τροποποίησης του ίδιου του ανθρώπινου είδους.

Εμείς όμως ως Έλληνες, επείγει να αποδομήσουμε άμεσα τη γλώσσα της αντίθετης λογικής που χρησιμοποιεί η παγκόσμια δικτατορία, ώστε να μπορέσουμε να αποκρούσουμε τις διεστραμμένες και άνομες επιδιώξεις της εις βάρος μας.

Μόνο έτσι θα αποκωδικοποιήσουμε γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική κυβέρνηση μας λέει:

− Αποδόμηση των στερεοτύπων φύλου, αντί εκπαίδευση των παιδιών με βάση πρωτοφανή ομοφυλοφιλικά πρότυπα.
− Γονέας 1 και γονέας 2, αντί πατέρας και μητέρα.
− Ανθρώπινοι πόροι, αντί προσωπικό.
− Ρομά, αντί γύφτοι ή τσιγγάνοι.
− Ευρώπη, αντί Ευρωπαϊκή Ένωση, ή αντί Εγκληματική Οργάνωση των Βρυξελλών.
− Καλές Γιορτές, αντί Καλά Χριστούγεννα.
− Παγκοσμιοποίηση, αντί διεθνής καπιταλισμός.
− Η Ελλάδα είναι σύμμαχος των ΗΠΑ, της Γερμανίας, του Ισραήλ κ.ά., αντί η Ελλάδα είναι προτεκτοράτο τους.
− Φλερτάρισμα που κατέληξε άσχημα, αντί απόπειρα βιασμού.
− Ανισόρροπο άτομο ή μοναχικός λύκος που αυτο-ριζοσπαστικοποιήθηκε μέσω διαδικτύου, αντί τζιχαντιστής.
− Χειρουργικά χτυπήματα, αντί βομβαρδισμοί, και άλλα πολλά.

Η ιδεολογία της παγκόσμιας ολιγαρχίας

Η κυρίαρχη ιδεολογία σήμερα, εξυπηρετεί τη παγκόσμια υπέρ-τάξη και το διεθνιστικό της σχέδιο. Το γεγονός ότι σταδιακά εξάλειψε σχεδόν κάθε αντίθετη έκφραση, μπορεί να οδηγήσει πολλούς στο να σκεφτούν ότι αυτή η ιδεολογία δεν είναι μονοδιάστατη, και ότι τελικά εκφράζει απλώς την «αλήθεια».

Εξ αιτίας αυτού του μηχανισμού οι περισσότεροι άνθρωποι πέφτουν θύματα εξαπάτησης και δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, αποκρούοντας εκείνους που προσπαθούν να τους ανοίξουν τα μάτια.

Πρόκειται για μία από τις πανουργίες της κοινωνικής μηχανικής που χρησιμοποιούν οι διεστραμμένοι επιστήμονες των ιερατείων της εξουσίας, και αυτό αποδεικνύεται από το εξής:

Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, και κυρίως μετά το 1945, λόγω της σπουδαιότητας που απέκτησε στις δυτικές κοινωνίες η μαρξιστική ανάγνωση του κόσμου, ζήσαμε τον ανταγωνισμό των ιδεολογιών και των λεξιλογίων.

Σήμερα όμως, αυτός ο ανταγωνισμός έχει πλέον εκλείψει από την πολιτική αγορά, και κυριαρχεί μία και μόνον ιδεολογία, δηλαδή ένας ενιαίος πολιτικός λόγος – πολτός, που στηρίζεται ταυτοχρόνως:

− Στα επιχειρήματα της Αριστεράς (εξισωτισμός, διεθνισμός, δικαιώματα του ανθρώπου, κοινωνική μηχανική),

− Στο φιλελεύθερο αγγλο-σαξονικό δόγμα, που εκφράζεται μέσω μιας ρητορικής υπέρ:

• της παγκοσμιοποίησης,
• της ισχυροποίησης των επιχειρήσεων και του ατομικισμού των πολιτών,
• της απορρύθμισης και της μείωσης του Κράτους και της δικαστικής εξουσίας,
• του μετασχηματισμού των κοινωνιών σύμφωνα με τα συμφέροντα των αγορών,
• της αντικατάστασης της ηθικής από την πολιτική εξουσία.

Αυτή η ομογενοποιημένη ιδεολογία χρησιμοποιεί ως φορέα διάδοσης τη γλώσσα, διότι η γλώσσα παραμένει πάντα το θεμελιώδες εργαλείο επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους.

Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί η παγκόσμια δικτατορία εξυπηρετεί πολλαπλές λειτουργίες:

− Αποκοιμιστική: κρύβει τη πραγματικότητα του χαοτικού κόσμου στον οποίο σπρώχνει τους λαούς η παγκόσμια ελίτ. Αυτή ακριβώς είναι σήμερα και η κύρια λειτουργία των ΜΜΕ: να μην ερευνούν πλέον οι πολίτες, αλλά να τους αποκρύπτεται η πραγματικότητα, στρέφοντας αλλού την προσοχή τους.

− Αναμορφωτική: προωθεί τις νέες αξίες, δηλαδή τους κανόνες της κυρίαρχης ιδεολογίας και ενθαρρύνει συμπεριφορές που συμβαδίζουν με τους στόχους της, για παράδειγμα, τη μονογονεϊκή οικογένεια, και την οικογένεια «ουράνιο τόξο», προκειμένου να καταστραφεί η παραδοσιακή οικογένεια.

− Πολεμική: επιτίθεται σε ο,τιδήποτε αμφισβητεί το κυρίαρχο σύστημα, δαιμονοποιώντας όσους το αμφισβητούν.

− Απαγορευτική: απαγορεύει τη διατύπωση όποιας συλλογιστικής θέλει να εξοντώσει το σύστημα, τεχνική που έχει ήδη αποκαλυφθεί από τον Τζορτζ Όργουελ. Η φτωχοποίηση της γλώσσας επικοινωνίας συμμετέχει καίρια σ’αυτή τη λειτουργία (λιγότερο ακριβής, λιγότερο χρωματισμένη, κατά συνέπειαν, ανίκανη να εκφράσει τη πραγματικότητα μέσα στην πολυπλοκότητά της).

Η δύναμη των γεγονότων

Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υπερτιμάμε τη δύναμη της κυρίαρχης ιδεολογίας, εξ αιτίας της δύναμης των λέξεων που χρησιμοποιεί. Διότι τα πραγματικά γεγονότα είναι πάντα ισχυρότερα από την προπαγάνδα.

Παράδειγμα:

Το αφήγημα της ωφέλειας των λαθρομεταναστών στην ελληνική κοινωνία έρχεται σε αντίθεση με τις καταστροφικές συνέπειες που βιώνουμε στη καθημερινή μας ζωή εξ αιτίας της εισβολής και της παραμονής τους στη πατρίδα μας, ό,τι κι αν λένε τα ΜΜΕ.

Καθημερινά ζούμε λοιπόν την προοδευτική ρήξη του ιδεολογικού πέπλου που οι κυρίαρχες ελίτ επιχειρούν να ρίξουν στη θέση της πραγματικότητας, προκειμένου να καταστείλουν και τη παραμικρή αρνητική αντίδραση εις βάρος τους.

Η πραγματικότητα που ζούμε εξασφαλίζει λοιπόν την καλύτερη πληροφόρηση και όλες οι προσπάθειες του συστήματος δεν στοχεύουν παρά στο να μπαλωθεί αυτό το σκισμένο πέπλο, με το καλό ή με το στανιό.

Το «καλό» είναι οι συνεχείς πλαστές δημοσκοπήσεις που δείχνουν υψηλή λαοφιλία των πολιτικών αρχηγών και ευρεία αποδοχή των αποφάσεών τους από το λαό.

Το «καλό» είναι η διαρκής απασχόληση των λαών με θεάματα, είτε ανούσια και βλακώδη (μαγειρικές εκπομπές, ηλίθια τηλεπαιχνίδια, άχρηστες ειδήσεις για τη προσωπική ζωή τηλεπερσόνων, τζόγο, στοιχήματα και πουλημένους αθλητικούς αγώνες), είτε σεξουαλικά, τύπου Big Brother, σε κάθε περίπτωση κατώτατης υποστάθμης.

Το «στανιό» είναι η εφαρμογή ελευθεροκτόνων νόμων και διαρκών ρυθμίσεων της κυκλοφορίας των ελεύθερων απόψεων στο διαδίκτυο μέσω μεταβαλλόμενων αλγορίθμων, με το επιχείρημα της προστασίας των πολιτών από εκείνους που διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις, ωσάν οι πολίτες να είναι ανήλικοι ή διανοητικώς ανάπηροι.

Το «στανιό» είναι η στυγνή και η απροκάλυπτη ποινικοποίηση των αντίθετων εκφράσεων γνώμης, και η πάταξη ορισμένων εξεγέρσεων όταν γιγαντώνονται, για παράδειγμα, εναντίον της εγκατάστασης ΚΥΤ λαθρομεταναστών δίπλα σε μικρά χωριά, ή σε ξενοδοχεία μέσα σε πόλεις, οπότε τα ΜΑΤ και άλλοι ιδιωτικοί στρατοί, δέρνουν αλύπητα τους Έλληνες αυτόχθονες προκειμένου να τους γενοκτονήσουν.

Συμπέρασμα: όλες οι λέξεις και οι φράσεις, όπως και οι «πληροφορίες» επιλέγονται προσεκτικά από τους «ειδικούς» των ιερατείων της εξουσίας, προκειμένου να προκαλούν συγκεκριμένα αποτελέσματα στους υπό καταστολή λαούς.

Δυστυχώς όμως, επειδή κολυμπάμε μέσα σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, πάρα πολλοί άνθρωποι, και ειδικά οι νεώτεροι, δεν διακρίνουν ακόμα τον κρίσιμο ρόλο που παίζουν στη διαμόρφωση της σκέψης τους.

Οι 5 κατηγορίες λέξεων της Νέας Ομιλίας:

Παραπλανητικές λέξεις

Λέξεις που σημαίνουν συχνά το αντίθετο απ’ αυτό που εκφράζουν, επειδή κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα, τους αλλάχθηκε η έννοιά τους, από τα κέντρα κυβερνητικής της εξουσίας.

Αυτές οι λέξεις μεταφράζονται σε μια κατάχρηση της αρχικής τους έννοιας, χαρακτηριστικό της οργουελιανής Νέας Ομιλίας, που αποτελεί αντιστροφή του πραγματικού λόγου, της λογικής (βλ. σύνθημα: η ελευθερία είναι σκλαβιά) και εν τέλει της ίδιας της πραγματικότητας.

Οι παραπλανητικές λέξεις εκφράζουν απόλυτα το γεγονός ότι σήμερα ζούμε μια νέα περίοδο ισχυρής αντιστροφής των αξιών, διότι έχει καταλυθεί το κοινωνικό συμβόλαιο.

Το πολιτικό σύστημα έχει πλέον σαν κύρια δράση του να νομιμοποιεί και να ενθαρρύνει ό,τι χτες απαγορευόταν, και ειδικά ό,τι σχετίζεται με τη συμπεριφορά των πολιτών (τυπικό γνώρισμα των εποχών παρακμής των καθεστώτων και παλαιότερα των αυτοκρατοριών).

− Σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η αγάπη και η προτίμηση ενός πολίτη για το έθνος και τη πατρίδα του αποτελεί αδίκημα. Η προτίμηση όμως για ένα ξένο έθνος, και μάλιστα μη ευρωπαϊκής προέλευσης (π.χ. το εβραϊκό, το τουρκικό, το αφγανικό, το πακιστανικό, το νιγηριανό κ.ά.) ενθαρρύνεται εν ονόματι της θετικής διάκρισης ή της ενσωμάτωσης. Η πραγματικότητα όμως, είναι πως όσοι προωθούν κάτι τέτοιο εις βάρος της πατρίδας τους χρηματίζονται αδρά από υπηρεσίες ξένων χωρών.

− Η εγκατάλειψη της εθνικής κυριαρχίας παρουσιάζεται ως πρόοδος για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Κανείς όμως δεν ρώτησε τους ευρωπαϊκούς λαούς αν θέλουν τελικά αυτή την ενοποίηση, που δεν πραγματοποιήθηκε με δημοψηφίσματα, αλλά με αδιαφανείς αποφάσεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Τις ελάχιστες φορές που ερωτήθηκαν κάποιοι λαοί, όπως ο γαλλικός, ο δανέζικος και ο ιρλανδικός με δημοψηφίσματα η ετυμηγορία τους δεν έγινε σεβαστή (για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ), και τελικά παρακάμφθηκε με την υπογραφή άλλων Συνθηκών (Συνθήκη της Λισαβόνας που ουσιαστικά είναι το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα), γεγονός που αποδεικνύει και τον δικτατορικό χαρακτήρα του μορφώματος της Ευρωένωσης.

− Η εδραίωση των προνομίων μόνο των αλλοχθόνων, ενθαρρύνεται στο όνομα του αγώνα κατά των διακρίσεων.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ Νέα Ομιλία: η γλώσσα της αντίθετης λογικής – Μέρος 1ο – Aperopia