Πηγή: προεδρική δημοκρατία
Στην πράξη, περνάμε από την κοινωνία της ομοιομορφοποιημένης μάζας, των μαζικών κινημάτων, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, των μαζοποιητικών δημοσκοπήσεων κ.λ.π. στην απομαζικοποίηση, στην ατομικότητα, στη διάλυση των μαζικών κινημάτων και μαζικών κομμάτων, στην απομυθοποίηση και έκπτωση των ΜΜΕ και στην επέλαση της άμεσης ατομικής επικοινωνίας της ψηφιακής εποχής.
Όλα τα απανταχού καθεστώτα, με όλα τα παλαιομοδίτικα κόμματα (ανεξαρτήτως ξεπερασμένων ιδεολογημάτων), κάτω από την καθοδήγηση των διεθνών ελίτ, αγωνίζονται να κρατήσουν τις κοινωνίες σε μαζικοποιημένη μορφή, προκειμένου να διασώσουν τις εξουσίες τους. Όμως ο όγκος σήμερα των προβλημάτων, αλλά και των αποφάσεων που πρέπει να λαμβάνονται σε κάθε δευτερόλεπτο είναι τεράστιος. Κανένας ηγέτης ή ηγετική ομάδα, δεν μπορεί να τα επιλύσει. Αυτό από μόνο του, διαλύει τα συγκεντρωτικά μοντέλα της βιομηχανικής εποχής της μάζας.
Οι επαναστάτες της νέας εποχής, που αποτελούν την ουσιαστική αντιπολίτευση στο σύστημα, αγωνίζονται να διασώσουν τον απομαζικοποιημένο άνθρωπο από το άγχος της μοναξιάς, την αίσθηση της ατομικής αδυναμίας του και την οικονομική εξαθλίωση, μεταφέροντας γι΄αυτό, πολιτική δύναμη στα χέρια του, προτείνοντας αλλαγές στους θεσμούς. Επιδιώκουν δηλαδή να κατανείμουν τον τεράστιο όγκο αποφάσεων που πρέπει να λαμβάνονται σε περισσότερα κέντρα, όπου θα συμμετέχουν συνειδητοποιημένοι πολίτες, οι οποίοι και θα υποστούν τις συνέπειες αυτών των αποφάσεων.
Αυτή η σύγκρουση θα συνεχιστεί αυξανόμενη και σε πολλές περιπτώσεις δεν θα αποφευχθεί και η αιματοχυσία. Το παλιό αναγκάζεται να γίνει πιο αυταρχικό και προσπαθεί με μεθόδους "Μεγάλου Αδελφού" και κρατικής τρομοκρατίας να διατηρήσει την κοινωνία σε κατάσταση διαχειρίσιμης μάζας. Όμως το παλιό αναπόφευκτα θα πεθάνει.
Η επέκταση της δημοκρατίας, δεν είναι πια θέμα επιλογής, αλλά μια αναπότρεπτη εξελικτική ανάγκη.
Σήμερα
συντελείται διεθνώς μια τεράστια αλλαγή. Περνάμε από την Δεύτερη περίοδο της
ανθρωπότητας, δηλαδή από την βιομηχανική κοινωνία (η Πρώτη ήταν η φεουδαρχική
κοινωνία), στην Τρίτη περίοδο, στην μεταβιομηχανική διαδραστική – συμμετοχική
κοινωνία.
Στην πράξη, περνάμε από την κοινωνία της ομοιομορφοποιημένης μάζας, των μαζικών κινημάτων, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, των μαζοποιητικών δημοσκοπήσεων κ.λ.π. στην απομαζικοποίηση, στην ατομικότητα, στη διάλυση των μαζικών κινημάτων και μαζικών κομμάτων, στην απομυθοποίηση και έκπτωση των ΜΜΕ και στην επέλαση της άμεσης ατομικής επικοινωνίας της ψηφιακής εποχής.
Όλα τα απανταχού καθεστώτα, με όλα τα παλαιομοδίτικα κόμματα (ανεξαρτήτως ξεπερασμένων ιδεολογημάτων), κάτω από την καθοδήγηση των διεθνών ελίτ, αγωνίζονται να κρατήσουν τις κοινωνίες σε μαζικοποιημένη μορφή, προκειμένου να διασώσουν τις εξουσίες τους. Όμως ο όγκος σήμερα των προβλημάτων, αλλά και των αποφάσεων που πρέπει να λαμβάνονται σε κάθε δευτερόλεπτο είναι τεράστιος. Κανένας ηγέτης ή ηγετική ομάδα, δεν μπορεί να τα επιλύσει. Αυτό από μόνο του, διαλύει τα συγκεντρωτικά μοντέλα της βιομηχανικής εποχής της μάζας.
Οι επαναστάτες της νέας εποχής, που αποτελούν την ουσιαστική αντιπολίτευση στο σύστημα, αγωνίζονται να διασώσουν τον απομαζικοποιημένο άνθρωπο από το άγχος της μοναξιάς, την αίσθηση της ατομικής αδυναμίας του και την οικονομική εξαθλίωση, μεταφέροντας γι΄αυτό, πολιτική δύναμη στα χέρια του, προτείνοντας αλλαγές στους θεσμούς. Επιδιώκουν δηλαδή να κατανείμουν τον τεράστιο όγκο αποφάσεων που πρέπει να λαμβάνονται σε περισσότερα κέντρα, όπου θα συμμετέχουν συνειδητοποιημένοι πολίτες, οι οποίοι και θα υποστούν τις συνέπειες αυτών των αποφάσεων.
Αυτή η σύγκρουση θα συνεχιστεί αυξανόμενη και σε πολλές περιπτώσεις δεν θα αποφευχθεί και η αιματοχυσία. Το παλιό αναγκάζεται να γίνει πιο αυταρχικό και προσπαθεί με μεθόδους "Μεγάλου Αδελφού" και κρατικής τρομοκρατίας να διατηρήσει την κοινωνία σε κατάσταση διαχειρίσιμης μάζας. Όμως το παλιό αναπόφευκτα θα πεθάνει.
Η επέκταση της δημοκρατίας, δεν είναι πια θέμα επιλογής, αλλά μια αναπότρεπτη εξελικτική ανάγκη.
2 σχόλια:
H έννοια της δημοκρατίας συνδέεται με τον Δήμο, πληθυσμό που κατοικεί γη μικρής έκτασης, με καθορισμένα όρια και συγκεκριμένα έθιμα. Δημοκρατία, όπως θέλουν, σε παγκοσμιοποιημένο έδαφος με τη συνδρομή της τεχνολογικής φενάκης (φαντασία...= ψεύδος), δεν μπορεί να υπάρξει, ας αφήσουνε τα σάπια.
Για μια ακόμη φορά διαιωνίζουν τον ολοκληρωτισμό διαστρεβλώνοντας την έννοια αυτή...
Δημοκρατία αναπτύσσεται κατ'εξοχήν και μόνο 'σε ένα πολύ τοπικό και συγκεντρωτικό επίπεδο και υπό τους όρους του όρου ενός βιοτικού επιπέδου που φέρει,με τη σειρά του,(και)προσδόκιμο ζωής,άνοδό του,πραγματική κοινωνική ανέλιξη,ανάδειξη,επί ανθρώπων,ἰσοτίμως,κατάκτηση,όπως και να//-αν έχη,κατάκτηση αιώνων,εκεί όπου έχουμε φθάση,ισονομίας,ισοπολιτείας,ισηγορίας και θεσμών των ακλονήτων.
Δημοσίευση σχολίου