ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

“Με συνοδικό συλλείτουργο που τέλεσαν στην ιερά μονή του Αγίου Νικολάου Παιανίας Αττικής, επισφράγισαν την ένωση τους οι Παλαιοημερολογίτες σήμερα το πρωί.

Προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Αθηνών κ. Καλλινίκου και του Μητροπολίτη Αγαθάγγελου, επικεφαλής της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, Ιεράρχες της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, οι προερχόμενοι από την κοινότητα των Ενισταμένων αλλά και εκπρόσωποι της αντίστοιχης Εκκλησίας στην Ρουμανία με Επισκόπους από την Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς που δεν ακολούθησαν το Πατριαρχείο της Ρωσίας, τέλεσαν συνοδικό συλλείτουργο το οποίο παρακολούθησαν εκατοντάδες πιστοί.

Αυτή τη στιγμή η υπό τον κ. Καλλίνικο Ι. Σύνοδος ελέγχει την συντριπτική πλειονότητα των Παλαιοημερολογιτών στην Ελλάδα με παρουσία σε αρκετές χώρες του εξωτερικού και επικοινωνία με αντίστοιχες Εκκλησίες σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Ρωσία και Η.Π.Α..”

 Πηγή: PANAYIOTIS TELEVANTOS

Μόλις διάβασα το εκκλησιολογικό κείμενο της ένωσης των "Ενισταμένων" του Κυπριανού με τους Παλαιοημερολογίτες του Καλλινίκου -Χρυσόστομου Κιούση- ανεβόησα:

Ως σοφέ Γέροντα Επιφάνιε Θεοδωρόπουλε! Πρόβλεπες δεκαετίες πριν τι θα συνέβαινε στη συνέχεια με μαθηματική ακρίβεια.!

Ακούστε τι έκαναν οι Θεομπαίκτες -και όταν λέμε Θεομπαίκτες εννοούμε Θεομπαίκτες!- του Παλαιού Ημερολογίου και θαυμάστε την κουτοπονηρία, την αμάθεια, την θεολογική ασχετωσύνη, την κραυγαλέα τους ασυνέπεια, αλλά προπαντός το άδολο προτεσταντικό τους φρόνημα.

Οι Παλαιομερολογίτες του Καλλίνικου -βλάσφημοι μέχρι το τελευταίο κύτταρο της ύπαρξής τους- θεωρούν τα μυστήρια της Εκκλησίας άκυρα επειδή υιοθέτησαν το διορθωμένο Ιουλιανό Ημερολόγιο.

Δηλαδή τη Θεία Κοινωνία που τελεί ένας Νεοημερολογίτης κληρικός δεν την θεωρούν Σώμα και Αίμα Χριστού αλλά ψωμάκι και κρασάκι!!! Τόσο μεγάλη βλασφημία!!! Ούτε ο Πάπας ή οι Αγγλικανοί δεν πρεσβεύουν τόσο βλάσφημη θεωρία για τα μυστήρια της Εκκλησίας.!!!

Το ίδιο άκυρα όμως θεωρούν και τα μυστήρια όσων Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών (Ρωσίας, Σερβίας, Ιεροσολύμων κτλ.) ακολουθούν μεν το Παλαιό Εορτολόγιο, αλλά έχουν κοινωνία με τις Εκκλησίες που ακολουθούν το Νέο Ημερολόγιο (Οικουμενικό Πατριαρχείο, Κύπρου, Ελλάδας κτλ.).

Οι "Ενιστάμενοι" του Κυπριανού διέρρηξαν τους δεσμούς τους με τους υπόλοιπους Παλαιοημερολογίτες επειδή θεωρούν έγκυρα τα μυστήρια της Εκκλησίας και τον εαυτό τους αποτειχισμένο και όχι σχισματικό.

Επομένως πώς θα μπορούσαν να ενωθούν οι δύο παρατάξεις για να πραγματοποιήσουν το σημερινό ενωτικό πανσχισματικό συλλείτουργο;

Προφανώς ΜΟΝΟΝ αν μία από τις δυο παρατάξεις διαφοροποιούσε τις θέσεις της για την εγκυρότητα των μυστηρίων των Νεοημερολογιτών.

Και τι έκαναν στην πράξη οι "ασυμβίβαστοι αγωνιστές εναντίον του Οικουμενισμού;"

Υιοθέτησαν την "theory of comrehensiveness" (“θεωρία της περιεκτικότητας”) που συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο του Αγγλικανισμού και του Οικουμενισμού αλλά και του Π.Σ.Ε. και δεν διαφέρει ουσιαστικά από την fides reflexive της Β΄Βατικάνειας Συνόδου πάνω στην οποία στηρίζεται η Ουνία.!!!

Τουτέστιν η κάθε "επισκοπή" των “ενωμένων”  πια Παλαιοημερολογιτών έχει τη δυνατότητα εφεξής να δέχεται κατά το δοκούν όσους Νεοημερολογίτες προσέλθουν στις τάξεις τους, είτε με να τους αναμυρώνει ως αιρετικούς, είτε όχι!!!

Δηλαδή η ένωση που συμφώνησαν δεν ερείδεται στην ενότητα πίστεως. Απλά είναι διοικητική ενότητα, ενώ σε θέματα πίστεως ο καθένας διαλέγει και παίρνει ότι θέλει!!!

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ 

Πηγή: Κυπριανός Χριστοδουλίδης

 Μετά το ιστορικό ενωτικό συλλείτουργο των γνησίων Ορθοδόξων, ο ιστολόγος κ. Παναγιώτης Τελεβάντος, φοβερά ενοχλημένος, προέβη σε δύο δημοσιεύσεις (βλ. εδώ και εδώ) στις οποίες επιτίθεται με μένος κατά των "πανσχισματικών", όπως τους ονομάζει, Παλαιοημερολογιτών.

Στην πρώτη από αυτή θέτει κάποια αγωνιώδη ερωτήματα, στα οποία θα απαντήσουμε, όχι απαραίτητα για τον κ. Τελεβάντο, ο οποίος ίσως τα έθεσε ως ρητορικά, αλλά χάριν των κοινών αναγνωστών μας.

Ιδού τα ερωτήματα, μετά των απαντήσεών μας:

1.) Πόσοι από αυτούς που συλλειτούργησαν έχουν υποστατή (προσοχή! Υποστατή. Οχι απλά αντικανονική) ιερωσύνη και αρχιερωσύνη;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ιερωσύνη των κληρικών μας δεν αμφισβητείται από κανέναν έντιμο και σοβαρό θεολόγο. Δεν θα σας κουράσω με ντοκουμέντα και στοιχεία για την προέλευση της Αποστολικής Διαδοχής των Γ.Ο.Χ., ήδη γνωστά στους ασχολούμενους με το θέμα, ούτε, από την άλλη, απλά θα αρκεστώ και μόνο στο πιο απλό, ότι ο αγιασμός των Παλαιοημερολογιτών δεν χαλάει (γεγονός που καταρρίπτει την συκοφαντία περί μη υποστατής ιερωσύνης), αλλά θα αναφέρω και το εξής σημαντικό: η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (ROCOR), και από την οποία έλκουν τις χειροτονίες τους οι Παλαιοημερολογίτες, είχε πλήρη λειτουργική κοινωνία με την Σύνοδο των Ενισταμένων από το 1994 μέχρι το 2007 που ενώθηκε με το Πατριαρχείο Μόσχας. Το Πατριαρχείο Μόσχας δέχτηκε σε κοινωνία την ROCOR άνευ καμίας διαδικασίας που να υποδήλωνε ότι πρόκειται περί κληρικών με ανυπόστατη ιερωσύνη, εμμέσως δηλαδή αναγνώριζε και το υποστατό της ιερωσύνης των, κοινωνούντων επί τόσα έτη με αυτούς, Ενισταμένων (των οποίων η Διαδοχή προέρχεται από τους Ρώσους - και απευθείας, και μέσω των Γ.Ο.Χ. το 1979), Ρουμάνων, Βουλγάρων, αλλά και των Ρώσων που δεν δέχτηκαν την ένωση με το Πατριαρχείο, εξαιτίας της μη άρσης των λόγων πίστεως. Όλων δηλαδή όσων συμμετείχαν στο συλλείτουργο αυτό! Ας μη γίνεται λοιπόν ιεροκατήγορος ο κ. Τελεβάντος και βλάπτει την ψυχή του.

2.) Πώς γεφυρώθηκε η διαφορά ανάμεσα στους Ενισταμένους και τους Καλλινικούς αναφορικά με την εγκυρότητα των μυστηρίων των Εκκλησιών που ακολουθούν το νέο ημερολόγιο και όσων έχουν κοινωνία μαζί τους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν ο κ. Τελεβάντος διάβαζε προσεκτικά το Κοινό Εκκλησιολογικό Κείμενο θα έπαιρνε την απάντησή του: "περὶ τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τὰς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δὲν διαβεβαιοῖ περὶ τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καὶ περὶ τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν «ἐν γνώσει» μετὰ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ". Δεν θεωρεί πλέον η Εκκλησία των γνησίων Ορθοδόξων εαυτήν αρμόδια να αποφανθεί εγκύρως και τελεσιδίκως περί του θέματος της εγκυρότητος αλλά και σωστικότητος των Μυστηρίων (ιδίως των "εν γνώσει" κοινωνούντων), γι' αυτό και δεν διαβεβαιώνει περί αυτών και αφήνει το ζήτημα να διευθετηθεί σε μια αρμόδια Μείζονα Σύνοδο Ορθοδόξων (και όχι Οικουμενιστών). Αυτή είναι μια ξεκάθαρη εκκλησιολογική θέση για ένα λεπτό ζήτημα, με πολλές παραμέτρους, το οποίο απετέλεσε και την σημαντικότερη ίσως αιτία διχογνωμιών και διασπάσεων στους Παλαιοημερολογίτες.

3.) Πότε θα επιστρέψουν εν μετανοία στην Εκκλησία επειδή το γε νυν έχον βρίσκονται σε σχίσμα και σε αίρεση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν ο κ. Τελεβάντος θεωρεί την κοινωνία με τους αιρετικούς Οικουμενιστές επιστροφή εν μετανοία στην Εκκλησία, τότε οι Παλαιοημερολογίτες θα προτιμήσουμε χιλιάκις να βρισκόμαστε στο ίδιο "σχίσμα" και στην ίδια "αίρεση" που βρίσκονταν οι Ορθόδοξοι την εποχή του Αρειανισμού, του Νεστοριανισμού, του Μονοθελητισμού, της Εικονομαχίας και των άλλων αιρέσεων. Το ερώτημα όμως που έπρεπε να απασχολεί τον κ. Τελεβάντο είναι πότε αυτός θα επιστρέψει εν μετανοία στην Εκκλησία του Χριστού, των Αποστόλων, των Πατέρων και όλων των Ορθοδόξων. Πότε επιτέλους θα είναι ο καιρός , για τον οποίο μιλούσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος όταν έλεγε "άχρι καιρού". Μήπως το "άχρι καιρού" έγινε "ποτέ" όπως φαίνεται ξεκάθαρα και από τις απόψεις του κ. Τελεβάντου εδώ, από όπου και μεταφέρουμε αυτολεξί τα πειστήρια περί του τι εννοείται με το "άχρι καιρού": "ΔΕΝ πρόκειται ΠΟΤΕ να φύγουμε από την Εκκλησία (σ. ημ. εννοεί από την κοινωνία με τους Οικουμενιστές). Εκδουλεύσεις στους Οικουμενιστές με άκαιρες και μη συντεταγμένες αποτειχίσεις ΔΕΝ πρόκειται να κάνουμε ΠΟΤΕ (σ. ημ. δηλαδή, κατά την θεωρία αυτή, όταν πάει κάποιος να βιάσει μία παρθένα, αυτή θα πρέπει να περιμένει απόπειρα βιασμού και άλλων παρθένων για να αντιδράσουν μαζί, διότι σε διαφορετική περίπτωση η μεμονωμένη αντίδραση δεν θα αποφέρει αποτελεσματικό χτύπημα κατά των βιαστών εν γένει, λες και η εξάλειψη των βιαστών είναι σημαντικότερη από την διαφύλαξη της παρθενίας!). 

Στην δεύτερη ανάρτηση διαρρηγνύει τα ιμάτιά του - προβαίνοντας παράλληλα σε χαρακτηρισμούς που ξεχειλίζουν από χριστιανική αγάπη - για τη "βλάσφημη θεωρία" της ακυρότητος των Μυστηρίων που υποτίθεται πως αποδέχονται οι "Παλαιοημερολογίτες του Καλλινίκου" όπως τους ονομάζει. Το τι αποδέχονται όμως φαίνεται ξεκάθαρα από το σημείο του Κοινού Εκκλησιολογικού Κειμένου που αναφέραμε παραπάνω και έτσι οι συνεχιζόμενες συκοφαντίες του κ. Τελεβάντου δεν ερείδονται πουθενά. Αντιθέτως αποδεικνύεται ο ίδιος φανατικός οπαδός της θεωρίας αυτής εφόσον δεν δέχεται Μυστήρια στους γνησίους Ορθοδόξους και χαρακτηρίζει ως "μη υποστατή" την ιερωσύνη των κληρικών μας.

Περί δε του π. Επιφανίου, του οποίου τις θέσεις αναπαράγει και ερμηνεύει, και μόνο το γεγονός ότι ο εν λόγω κληρικός έγραψε βιβλίο με τίτλο "Τα Δύο Άκρα", στο οποίο πολεμούσε τους Ζηλωτές και τους Οικουμενιστές, ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ μέχρι το τέλος της ζωής του, καταλαβαίνει κανείς ξεκάθαρα πως η "μέση βασιλική οδός" του, έγερνε περισσότερο και από τον Πύργο της Πίζας - ήτοι σκανδαλωδώς -  προς το "ένα άκρο" και μάλιστα το θανατηφόρο...

Τις θεωρίες του π. Επιφανίου που μας παραθέτει συχνά πυκνά ο κ. Τελεβάντος να περίμενε ότι θα της λαμβάναμε σοβαρά υπόψιν (γιατί είπε και έγραψε και ορθά πράγματα ο άνθρωπος) μόνο αν τηρούσε στην πράξη ίσες αποστάσεις και από τα "δύο άκρα", δηλαδή αν είχε αποτειχιστεί από τους Οικουμενιστές.

Αυτό ευχόμαστε να πράξει ο κ. Τελεβάντος αν θέλει να είναι συνεπής με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και ας αφήσει τους Παλαιοημερολογίτες στον Αγώνα τους.

Σχόλιο: Δυστυχώς τά πράγματα χειροτερεύουν καί στό τεράστιο εκκλησιολογικό πρόβλημα τών παλαιοημερολογιτών, προστίθεται τό τεράστιο πρόβλημα τής αποτειχίσεως. Δέν κατανοούν ότι μέ τήν παράνοιά τους, καθιστούν αδύνατη κάθε αντιμετώπιση τού οικουμενισμού, καθώς ταυτίστηκαν μέ τόν αντι-οικουμενισμό. Η αίρεση είναι μιά άρνηση τής αλήθειας τής εκκλησίας. Είναι δυνατόν μιά άρνηση τής αρνήσεως νά οδηγεί στήν εκκλησία πού βιάζεται; Ορθοδοξία είναι ολόκληρη η αλήθεια τής σωτηρίας. Δέν είναι ένα εργαλείο αντιμετωπίσεως τών αιρέσεων. Δέν εξαρτάται από τίς αιρέσεις.  Χωρίς αιρέσεις δέν θά υπήρχε; Δέν είναι ο πατέρας τής εκκλησίας ο πόλεμος!! Καί τί επινοούν γιά νά υπερισχύσουν στόν πόλεμο; Αρνούνται τόν αγιασμό στά μυστήρια τών αντιπάλων τους. Λές καί τόν αγιασμό τόν δίνουν οι παπάδες. Η Θ. Ευχαριστία είναι τό Μυστήριο τής Μετανοίας, δέν είναι αγιασμός. Στήν Θ. Ευχαριστία ο Κύριος δίνει άφεση τών αμαρτιών στό μέτρο πού μόνο εκείνος γνωρίζει. Δέν αφαιρείται η ρίζα τού προπατορικού, όπως συνέβη στήν Θεοτόκο καί όπως συνεχίζει νά συμβαίνει στούς Αγίους τού Κυρίου μέχρι σήμερα. Ο Αγιασμός δέν είναι μυστήριο τής εκκλησίας. Αγιάστηκαν τά ύδατα λόγω τής παρουσίας τού Κυρίου. Δέν βαπτίστηκε ο Κύριος γιά νά αγιάσει γή καί ουρανό. Δέν ενσαρκώθηκε, ούτε σταυρώθηκε, γιά νά αποκτήσουμε τόν αγιασμό πού μάς έλειπε. Τί δουλειά έχει ο κλήρος μέ τά μυστήρια. Ο παπάς κάνει μόνο τήν θυσία, είναι ο χασάπης. Μόνο ο Ζηζιούλας θέλει τόν επίσκοπο νά δίνει τήν Χάρη. Τόν Αγιασμό τόν δίνει τό Αγιο Πνεύμα, εκεί πού κατοικεί τό Πνεύμα Κυρίου, τό ένδυμα τού Χριστού, καί μόνον. Η χειροτονία είναι Χάρις διακονίας. Ας ακούσουμε τόν Απόστολο. Δέν κληρονομούνται τά χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος. Καί από τήν στιγμή πού δίνεται τό χάρισμα τού αποστολου, πώς είναι δυνατόν νά κληρονομείται διά τής χειροτονίας; Μόνον ελάχιστοι υπήρξαν ικανοί από τούς αποστόλους νά δίδουν αυτοί τήν χάρη τού Αγίου Πνεύματος διότι δέν ζούσαν πλέον αυτοί αλλά ζούσε μέσα τους ο Χριστός.

Αμέθυστος