Του Ernst Benz, από το βιβλίο:
Ausserirdische Welten,Von Kopernikus zu den Ufos
(Εξωγήινοι κόσμοι,Από τον Κοπέρνικο μέχρι τα ούφο) Aurum Verlag, Edition 2000
Το σοκ που προκάλεσε η επανάσταση του Κοπέρνικου
Η ανακάλυψη ενός μεγαλύτερου Θεού
Οι Μορμόνοι
Ο δρόμος δια μέσου των άστρων ως δρόμος θεοποίησης του ανθρώπου
Ενώ στην θεολογία των παλαιών Εκκλησιών τής ηπείρου μας, η ιδέα περί της πολλαπλότητας των κόσμων δεν βρήκε καμιά ανταπόκριση, ή έστω περιορισμένη σε κάποια θεοσοφικά παρακλάδια και περιθωριακές ομάδες τού Χριστιανισμού της Εσπερίας, στην Βόρειο Αμερική υπάρχει μια χριστιανική αίρεση, η οποία ενέταξε πλήρως την ιδέα αυτή στην χριστιανική της κοσμοθεωρία, την εικόνα της περί ανθρώπου και την προσμονή της για το μέλλον. Πρόκειται για την «Εκκλησία των αγίων των τελευταίων ημερών», που λέγονται και Μορμόνοι. Κατά την επίσκεψη μου στην Utah, που σκοπό είχε την μελέτη τής «Church of the Latter Day Saints», την μεγαλύτερη έκπληξη μού προκάλεσε το μέτρο στο οποίο η θεολογία των Μορμόνων έχει την κοπερνικάνικη κοσμοθεωρία ως σημείο προσανατολισμού για την δική τους αντίληψη περί κόσμου και σωτηρίας.
Αυτή η θεώρησή τους προβάλλεται πολύ παραστατικά στον επισκέπτη του Salt Lake City. Ο επισκέπτης τού Visitor Center πάνω στο Temple Square στο Salt Lake City, οδηγείται καταρχάς σε μια θολωτή αίθουσα, στην μέση της οποίας βρίσκεται σε ένα υψηλό βάθρο ο Χριστός τού Thorwaldsen. Πάνω από την μορφή του Χριστού βρίσκεται ο ουρανός, που σχηματίζει ο υψηλός, ζωγραφισμένος θόλος, με τα άστρα του ηλιακού μας συστήματος, με τον γαλαξία μας και τα αστρικά νέφη, ώστε ο Χριστός να εμφανίζεται ως το κέντρο ενός μεγαλύτερου σύμπαντος. Μπορεί να προβάλλει κανείς την ένσταση, πως από αισθητικής άποψης, ο Χριστός του Thorwaldsen, σύμφωνα με την μοντέρνα προτίμηση της τέχνης, δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στην προοπτική του μεγαλύτερου σύμπαντος. Πέραν αυτής της αφελούς αναπαράστασης του Χριστού από τους Μορμόνους, όπου ο Χριστός παρουσιάζεται ως κοσμικός Χριστός, ως «μεγαλύτερος Χριστός» του «μεγαλύτερου σύμπαντος», δεν μου είναι γνωστή κάποια άλλη στην μοντέρνα εκκλησιαστική τέχνη.
Το ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με την βασική αντίληψη των Μορμόνων περί του Χριστού, καθίσταται στον επισκέπτη σαφές με το κείμενο «What the Mormons think of Christ», το οποίο βρίσκεται στην αίθουσα αυτή. Στο κείμενο αυτό ο Χριστός περιγράφεται ως ο δημιουργός τών κόσμων, για τον οποίο ο πρόλογος τού κατά Ιωάννη Ευαγγελίου λέει: « πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν (α,3).» Το ότι Αυτός δημιούργησε «τα πάντα», το εξηγεί ο Απόστολος Παύλος στην προς Κολασσαείς επιστολή: «ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι' αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται·(α,16-17)».
Το ότι η φράση «τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» περιλαμβάνει και την πολλαπλότητα των κόσμων, θεμελιώνεται από τον λόγο στην προς Εβραίους επιστολη: «ΠΟΛΥΜΕΡΩΣ καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, 2 ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι' οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν (α,1-2)». Στο ελληνικό κείμενο γίνεται λόγος περί «αιώνων», δηλαδή μια πληθώρα κόσμων. Η γερμανική μετάφραση του Λούθηρου λέει απλώς: «δια μέσου Αυτού δημιούργησε τον κόσμο». Ο Λούθηρος, βασιζόμενος στην Πτολεμαϊκή του αντίληψη, αγνόησε την υπόδειξη(;;) περί πολλαπλότητας των κόσμων. Στον λόγο τής προς Εβραίους επιστολής προστίθεται και ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του Μωυσέως, που δεν το βρίσκουμε έτσι στην Παλαιά Διαθήκη: «Όταν ο Μωυσής βρισκόταν στην παρουσία του Θεού, και του μιλούσε ενώπιος ενωπίω, του ειπώθηκε: δημιούργησα αμέτρητους κόσμους, για δικούς μου σκοπούς, και τους δημιούργησα δια του Υιού μου, που είναι ο μονογενής μου».
Αλλά και στο ιδρυτικό βιβλίο των Μορμόνων, Doctrine and Convenants, βρίσκουμε υποδείξεις περί της πολλαπλότητας των κόσμων: «το ότι δι’ αυτού και από αυτόν υπάρχουν οι κόσμοι και δημιουργήθηκαν, και επομένως οι κάτοικοι τους είναι για τον Θεό γεννημένοι υιοί και θυγατέρες» (76,24). Εδώ λοιπόν δεν γίνεται απλώς λόγος περί πολλαπλότητας των κόσμων αλλά και περί των κατοίκων τους, που χαρακτηρίζονται ως «begotten sons and daughters unto God». Για την ερμηνεία τού σημείου αυτού χρησιμοποιούνται στην επίσημη εκκλησιαστική έκδοση του κειμένου Doctrine and Covenants λόγοι από την προς Εβραίους α,1 και ιβ,9, όπου γίνεται λόγος περί Θεού ως πατέρα τών πνευμάτων. Ο ερμηνευτής βλέπει στο σημείο αυτό μια υπόδειξη πώς οι πολλοί κόσμοι κατοικούνται από μέλη του κόσμου των πνευμάτων. Τα παραπάνω είναι μέρος μιας αποκάλυψης την οποία είχε ο Joseph Smith κατά την διάρκεια ενός οράματος του Χριστού. Ο Joseph Smith ανοίχθηκε στον προφήτη, στην πόλη Kirtland στο Ohio, στις 6 Μαΐου 1843, λέγοντας του περί του Χριστού: «Οι κόσμοι έγιναν δι αυτού. Όλα τα πράγματα δημιουργήθηκαν δι αυτού προς αυτόν και από αυτόν»99.
Η αντίληψη αυτή περί του Χριστού ως δημιουργού και κυρίαρχου όλων των κόσμων δεν παρέμεινε μια νεκρή διδασκαλία της παράδοσης των Μορμόνων, αλλά διείσδυσε και στην εσχατολογία τους. Στα κηρύγματα του προφήτη Brigham Young η πολλαπλότητα των κόσμων παίζει ένα μεγάλο ρόλο. Ο John A. Widtsoe συμπεριέλαβε δικαίως τέτοια σημεία στην ανθολογία του Discourses of Brigham Young. Σε κάποιο σημείο λέει περί Θεού τα εξής: «Αυτός κατευθύνει κόσμους και κόσμους, που φωτίζουν τον μικρό μας πλανήτη, και εκατομμύρια εκατομμυρίων κόσμους που εμείς δεν μπορούμε να δούμε. Και όμως παρατηρεί το ελάχιστο των αντικειμένων της δημιουργίας του. Ούτε ένα από τα δημιουργήματα του ξεφεύγει της προσοχής του. Και δεν υπάρχει ούτε ένα δημιούργημα που να μην προήλθε από την σοφία και δύναμη του Θεού.»100
Στο κεφάλαιο «Το οργανωμένο σύμπαν» (The organized Universe), ο Widtsoe παρουσιάζει μια επιπλέον σειρά εκφράσεων-κλειδιών του Brigham Young. Στο Journal of Discourse γράφει: «Τα δημιουργήματα του Θεού-οι κόσμοι που υπάρχουν και οι κόσμοι που δεν υπάρχουν πια-ποιος μπορεί με θεωρία τού πνεύματός του να συλλάβει την αλήθεια, πως ποτέ δεν υπήρξε κάποια χρονική στιγμή, κατά την οποία δεν υπήρχαν κόσμοι όπως αυτοί που τώρα υπάρχουν. Και πως δε θα υπάρξει ποτέ κάποια χρονική στιγμή, κατά την οποία οι κόσμοι αυτοί δε θα είναι οργανωμένοι και προετοιμασμένοι για νοήμονα όντα, που θα ζουν εκεί;»
Πίσω από την συχνότητα των αναφορών στην πολλαπλότητα των κόσμων, στην οποία προβαίνει ο Brigham Young, βρίσκεται προφανώς η εμπειρία των πολλών μετακινήσεων της κοινότητας, η οποία διωκόταν από τους οικισμούς και τις νεοϊδρυθείσες πόλεις. Στις μετακινήσεις τους, που οφείλονται και στην πεποίθηση πως είναι απεσταλμένοι, στις ερήμους και τα βραχώδη όρη, και στις νυχτερινές τους πορείες, δίπλα στην φωτιά όπου μαζεύονταν, είχαν διαρκώς από πάνω τους τον έναστρο ουρανό μαζί με τα σημάδια του.
Οι εκφράσεις του Brigham Young περί της πολλαπλότητας των κόσμων προδίδουν τις γνώσεις του περί αστρονομίας. Στο Journal of Discourse γράφει:
«Υπάρχει μια αιωνιότητα της ύλης. Οι αστρονόμοι υπολογίζουν πως μεταξύ ημών και του κοντινότερου απλανούς αστέρος υπάρχει αρκετή ύλη, από την οποία μπορούν να οργανωθούν εκατομμύρια πλανητών σαν την γη μας. Υπάρχει μια αιωνιότητα της ύλης, και όλα ενεργούνται και πληρούνται από ένα μέρος της θεότητας. Η ύλη πρέπει να υπάρχει, δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί. Η αιωνιότητα είναι χωρίς όρια και είναι πλήρης ύλης, και δεν υπάρχει κενός χώρος. Η ύλη έχει την ικανότητα να προσλαμβάνει την διάνοια.»
Η ιδέα αυτή περί της αιωνιότητας της ύλης, η οποία είναι παρούσα σε όλο το σύμπαν, και η οποία απαιτεί να γεμίσει με διάνοια, να οργανωθεί, βρίσκεται σε πολλά σημεία του έργου του «Discourse», και εκφράζεται με διάφορες διατυπώσεις.
«Οι κόσμοι είναι κατασκευασμένοι από ωμή ύλη, η οποία αναπαύεται στην αιωνιότητα του άπειρου χώρου, και στην αιωνιότητα της ύλης. Δεν υπάρχουν όρια στην φυσική της ωμή κατάσταση, και η δύναμη του παντοδύναμη έχει αυτή την επίδραση και αυτή την σοφία-όταν μιλά τού υπακούει και η ύλη οργανώνεται.»101
Σκοπός της οργάνωσης της ύλης δια της θεϊκής σοφίας είναι η ανύψωση των πνευματικών πλασμάτων σε ένα ανώτερο επίπεδο και η συμμετοχή τους στην τελείωση της δημιουργίας. Η δημιουργία έχει τον σωτηριώδη σκοπό να υψώσει τους ανθρώπους σε όλο και ανώτερα επίπεδα, μάλιστα μέχρι το επίπεδο της θεότητας.
«Η ανθρωπότητα οργανώνεται από ένα στοιχείο το οποίο είναι προορισμένο να διαρκέσει στην αιωνιότητα. Δεν έχει αρχή ούτε πρόκειται να έχει τέλος. Δεν υπάρχει κάποια χρονική στιγμή κατά την οποία η ύλη αυτή, από την οποία αποτελούμαστε, εσείς και εγώ, να μην υπήρχε. Και δεν μπορεί να υπάρξει κάποια χρονική στιγμή, κατά την οποία η ύλη αυτή θα εξέλθει της υπάρξεως. Δεν μπορεί να εξαφανιστεί αυτή η ύλη. Είναι τέτοια η σύνθεση της, η οργάνωση και η ικανότητα της, ώστε είναι σε θέση να προσλάβει γνώση και συμπεράσματα, με σκοπό εν τέλει να καθίσει με μεγαλοπρέπεια πάνω στον θρόνο, και να έχει την δύναμη, δια του λόγου της να διατάζει την δημιουργία και σωτηρία των κόσμων. Μπορεί όμως και να καταστρέψει κόσμους με την πνοή της, και να τους οργανώσει με τους ρίξει στην χαοτική τους πρότερη κατάσταση. Προς αυτόν τον σκοπό δημιουργηθήκαμε, εσείς και εγώ».
Οι Μορμόνοι, με ένα μοναδικό τρόπο που υπερβαίνει όλες τις ριζοσπαστικές ιδέες του παραδοσιακού χριστιανικού μυστικισμού, κατανοούν το μεγαλύτερο σύμπαν ως ένα τόπο όπου ο άνθρωπος ανυψώνεται μέχρι την θεότητα. Η πολλαπλότητα των κόσμων τοποθετεί στο συμπαντικό επίπεδο την προέκταση και άνοδο του πρωτοποριακού πνεύματος και της πεποίθησης περί αποστολής των Μορμόνων. Οι άλλοι κόσμοι ανήκουν επίσης στο θεϊκό σχέδιο σωτηρίας, το οποίο έχει δοθεί στους αγίους των εσχάτων ημερών από τον Χριστό. Δεν είδαν την αποστολή τους μόνο στο να κατοικήσουν τις ερήμους Utah, Arizona, New Mexico, California και να τις μετατρέψουν σε ανθισμένους, καρποφόρους κήπους. Αλλά και τα μακρινά άστρα του σύμπαντος, σε άλλους γαλαξίες, να τα οργανώσουν, καλλιεργήσουν και αποικίσουν. Ακόμα και η πολυγαμία στηρίζεται σε κοσμολογικά επιχειρήματα: δεν απαιτείται να κατοικηθούν και να γεμίσουν με ψυχές μόνο οι κενές έρημοι, αλλά και τα κενά άστρα.
Συνεχίζεται
ΣΧΟΛΙΟ: Ακόμη μία εκκλησία μέ τήν οποία θά ενωθούμε αδελφικά. ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΙΝΟΣ; Αυτές οι εκκλησίες δέν είναι αιρέσεις. Είναι εωσφορικές διδασκαλίες πού ετοιμάζουν τήν έλευση τού Αντιχρίστου. Ας προσέξουμε τόν ρόλο πού παίζει η ύλη, η διάνοια καί η οργάνωση. Ας θυμηθούμε τήν απεικόνιση τών εξωγήινων. Μέ τεράστια βρεφικά κεφάλια πάνω σέ ένα υπανάπτυκτο σώμα, οι οποίοι όμως σάν αυτιστικοί, είναι φορείς ανώτερου τεχνολογικού πολιτισμού. Ας κατανοήσουμε επιτέλους καί τήν επιμονή τού Ζηζιούλα, πάνω στά χνάρια τού Ακινάτη, νά εισάγει τήν αρχή τής πολλαπλότητος στήν Αγία Τριάδα. Τόν σκοπό τού πολυπολιτισμικού μοντέλου!! Ας ρίξουμε μιά ματιά στίς πεποιθήσεις τού Κάντ,στήν ίδια σειρά αναρτήσεων, τού μεγαλύτερου φιλοσόφου τής νεωτερικότητος,γιά τούς εξωγήινους!!
Αμέθυστος
Ausserirdische Welten,Von Kopernikus zu den Ufos
(Εξωγήινοι κόσμοι,Από τον Κοπέρνικο μέχρι τα ούφο) Aurum Verlag, Edition 2000
Το σοκ που προκάλεσε η επανάσταση του Κοπέρνικου
Η ανακάλυψη ενός μεγαλύτερου Θεού
Οι Μορμόνοι
Ο δρόμος δια μέσου των άστρων ως δρόμος θεοποίησης του ανθρώπου
Ενώ στην θεολογία των παλαιών Εκκλησιών τής ηπείρου μας, η ιδέα περί της πολλαπλότητας των κόσμων δεν βρήκε καμιά ανταπόκριση, ή έστω περιορισμένη σε κάποια θεοσοφικά παρακλάδια και περιθωριακές ομάδες τού Χριστιανισμού της Εσπερίας, στην Βόρειο Αμερική υπάρχει μια χριστιανική αίρεση, η οποία ενέταξε πλήρως την ιδέα αυτή στην χριστιανική της κοσμοθεωρία, την εικόνα της περί ανθρώπου και την προσμονή της για το μέλλον. Πρόκειται για την «Εκκλησία των αγίων των τελευταίων ημερών», που λέγονται και Μορμόνοι. Κατά την επίσκεψη μου στην Utah, που σκοπό είχε την μελέτη τής «Church of the Latter Day Saints», την μεγαλύτερη έκπληξη μού προκάλεσε το μέτρο στο οποίο η θεολογία των Μορμόνων έχει την κοπερνικάνικη κοσμοθεωρία ως σημείο προσανατολισμού για την δική τους αντίληψη περί κόσμου και σωτηρίας. Αυτή η θεώρησή τους προβάλλεται πολύ παραστατικά στον επισκέπτη του Salt Lake City. Ο επισκέπτης τού Visitor Center πάνω στο Temple Square στο Salt Lake City, οδηγείται καταρχάς σε μια θολωτή αίθουσα, στην μέση της οποίας βρίσκεται σε ένα υψηλό βάθρο ο Χριστός τού Thorwaldsen. Πάνω από την μορφή του Χριστού βρίσκεται ο ουρανός, που σχηματίζει ο υψηλός, ζωγραφισμένος θόλος, με τα άστρα του ηλιακού μας συστήματος, με τον γαλαξία μας και τα αστρικά νέφη, ώστε ο Χριστός να εμφανίζεται ως το κέντρο ενός μεγαλύτερου σύμπαντος. Μπορεί να προβάλλει κανείς την ένσταση, πως από αισθητικής άποψης, ο Χριστός του Thorwaldsen, σύμφωνα με την μοντέρνα προτίμηση της τέχνης, δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στην προοπτική του μεγαλύτερου σύμπαντος. Πέραν αυτής της αφελούς αναπαράστασης του Χριστού από τους Μορμόνους, όπου ο Χριστός παρουσιάζεται ως κοσμικός Χριστός, ως «μεγαλύτερος Χριστός» του «μεγαλύτερου σύμπαντος», δεν μου είναι γνωστή κάποια άλλη στην μοντέρνα εκκλησιαστική τέχνη.
Το ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με την βασική αντίληψη των Μορμόνων περί του Χριστού, καθίσταται στον επισκέπτη σαφές με το κείμενο «What the Mormons think of Christ», το οποίο βρίσκεται στην αίθουσα αυτή. Στο κείμενο αυτό ο Χριστός περιγράφεται ως ο δημιουργός τών κόσμων, για τον οποίο ο πρόλογος τού κατά Ιωάννη Ευαγγελίου λέει: « πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν (α,3).» Το ότι Αυτός δημιούργησε «τα πάντα», το εξηγεί ο Απόστολος Παύλος στην προς Κολασσαείς επιστολή: «ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι' αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται·(α,16-17)».
Το ότι η φράση «τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» περιλαμβάνει και την πολλαπλότητα των κόσμων, θεμελιώνεται από τον λόγο στην προς Εβραίους επιστολη: «ΠΟΛΥΜΕΡΩΣ καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, 2 ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι' οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν (α,1-2)». Στο ελληνικό κείμενο γίνεται λόγος περί «αιώνων», δηλαδή μια πληθώρα κόσμων. Η γερμανική μετάφραση του Λούθηρου λέει απλώς: «δια μέσου Αυτού δημιούργησε τον κόσμο». Ο Λούθηρος, βασιζόμενος στην Πτολεμαϊκή του αντίληψη, αγνόησε την υπόδειξη(;;) περί πολλαπλότητας των κόσμων. Στον λόγο τής προς Εβραίους επιστολής προστίθεται και ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του Μωυσέως, που δεν το βρίσκουμε έτσι στην Παλαιά Διαθήκη: «Όταν ο Μωυσής βρισκόταν στην παρουσία του Θεού, και του μιλούσε ενώπιος ενωπίω, του ειπώθηκε: δημιούργησα αμέτρητους κόσμους, για δικούς μου σκοπούς, και τους δημιούργησα δια του Υιού μου, που είναι ο μονογενής μου».
Αλλά και στο ιδρυτικό βιβλίο των Μορμόνων, Doctrine and Convenants, βρίσκουμε υποδείξεις περί της πολλαπλότητας των κόσμων: «το ότι δι’ αυτού και από αυτόν υπάρχουν οι κόσμοι και δημιουργήθηκαν, και επομένως οι κάτοικοι τους είναι για τον Θεό γεννημένοι υιοί και θυγατέρες» (76,24). Εδώ λοιπόν δεν γίνεται απλώς λόγος περί πολλαπλότητας των κόσμων αλλά και περί των κατοίκων τους, που χαρακτηρίζονται ως «begotten sons and daughters unto God». Για την ερμηνεία τού σημείου αυτού χρησιμοποιούνται στην επίσημη εκκλησιαστική έκδοση του κειμένου Doctrine and Covenants λόγοι από την προς Εβραίους α,1 και ιβ,9, όπου γίνεται λόγος περί Θεού ως πατέρα τών πνευμάτων. Ο ερμηνευτής βλέπει στο σημείο αυτό μια υπόδειξη πώς οι πολλοί κόσμοι κατοικούνται από μέλη του κόσμου των πνευμάτων. Τα παραπάνω είναι μέρος μιας αποκάλυψης την οποία είχε ο Joseph Smith κατά την διάρκεια ενός οράματος του Χριστού. Ο Joseph Smith ανοίχθηκε στον προφήτη, στην πόλη Kirtland στο Ohio, στις 6 Μαΐου 1843, λέγοντας του περί του Χριστού: «Οι κόσμοι έγιναν δι αυτού. Όλα τα πράγματα δημιουργήθηκαν δι αυτού προς αυτόν και από αυτόν»99.
Η αντίληψη αυτή περί του Χριστού ως δημιουργού και κυρίαρχου όλων των κόσμων δεν παρέμεινε μια νεκρή διδασκαλία της παράδοσης των Μορμόνων, αλλά διείσδυσε και στην εσχατολογία τους. Στα κηρύγματα του προφήτη Brigham Young η πολλαπλότητα των κόσμων παίζει ένα μεγάλο ρόλο. Ο John A. Widtsoe συμπεριέλαβε δικαίως τέτοια σημεία στην ανθολογία του Discourses of Brigham Young. Σε κάποιο σημείο λέει περί Θεού τα εξής: «Αυτός κατευθύνει κόσμους και κόσμους, που φωτίζουν τον μικρό μας πλανήτη, και εκατομμύρια εκατομμυρίων κόσμους που εμείς δεν μπορούμε να δούμε. Και όμως παρατηρεί το ελάχιστο των αντικειμένων της δημιουργίας του. Ούτε ένα από τα δημιουργήματα του ξεφεύγει της προσοχής του. Και δεν υπάρχει ούτε ένα δημιούργημα που να μην προήλθε από την σοφία και δύναμη του Θεού.»100
Στο κεφάλαιο «Το οργανωμένο σύμπαν» (The organized Universe), ο Widtsoe παρουσιάζει μια επιπλέον σειρά εκφράσεων-κλειδιών του Brigham Young. Στο Journal of Discourse γράφει: «Τα δημιουργήματα του Θεού-οι κόσμοι που υπάρχουν και οι κόσμοι που δεν υπάρχουν πια-ποιος μπορεί με θεωρία τού πνεύματός του να συλλάβει την αλήθεια, πως ποτέ δεν υπήρξε κάποια χρονική στιγμή, κατά την οποία δεν υπήρχαν κόσμοι όπως αυτοί που τώρα υπάρχουν. Και πως δε θα υπάρξει ποτέ κάποια χρονική στιγμή, κατά την οποία οι κόσμοι αυτοί δε θα είναι οργανωμένοι και προετοιμασμένοι για νοήμονα όντα, που θα ζουν εκεί;»
Πίσω από την συχνότητα των αναφορών στην πολλαπλότητα των κόσμων, στην οποία προβαίνει ο Brigham Young, βρίσκεται προφανώς η εμπειρία των πολλών μετακινήσεων της κοινότητας, η οποία διωκόταν από τους οικισμούς και τις νεοϊδρυθείσες πόλεις. Στις μετακινήσεις τους, που οφείλονται και στην πεποίθηση πως είναι απεσταλμένοι, στις ερήμους και τα βραχώδη όρη, και στις νυχτερινές τους πορείες, δίπλα στην φωτιά όπου μαζεύονταν, είχαν διαρκώς από πάνω τους τον έναστρο ουρανό μαζί με τα σημάδια του.
Οι εκφράσεις του Brigham Young περί της πολλαπλότητας των κόσμων προδίδουν τις γνώσεις του περί αστρονομίας. Στο Journal of Discourse γράφει:
«Υπάρχει μια αιωνιότητα της ύλης. Οι αστρονόμοι υπολογίζουν πως μεταξύ ημών και του κοντινότερου απλανούς αστέρος υπάρχει αρκετή ύλη, από την οποία μπορούν να οργανωθούν εκατομμύρια πλανητών σαν την γη μας. Υπάρχει μια αιωνιότητα της ύλης, και όλα ενεργούνται και πληρούνται από ένα μέρος της θεότητας. Η ύλη πρέπει να υπάρχει, δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί. Η αιωνιότητα είναι χωρίς όρια και είναι πλήρης ύλης, και δεν υπάρχει κενός χώρος. Η ύλη έχει την ικανότητα να προσλαμβάνει την διάνοια.»
Η ιδέα αυτή περί της αιωνιότητας της ύλης, η οποία είναι παρούσα σε όλο το σύμπαν, και η οποία απαιτεί να γεμίσει με διάνοια, να οργανωθεί, βρίσκεται σε πολλά σημεία του έργου του «Discourse», και εκφράζεται με διάφορες διατυπώσεις.
«Οι κόσμοι είναι κατασκευασμένοι από ωμή ύλη, η οποία αναπαύεται στην αιωνιότητα του άπειρου χώρου, και στην αιωνιότητα της ύλης. Δεν υπάρχουν όρια στην φυσική της ωμή κατάσταση, και η δύναμη του παντοδύναμη έχει αυτή την επίδραση και αυτή την σοφία-όταν μιλά τού υπακούει και η ύλη οργανώνεται.»101
Σκοπός της οργάνωσης της ύλης δια της θεϊκής σοφίας είναι η ανύψωση των πνευματικών πλασμάτων σε ένα ανώτερο επίπεδο και η συμμετοχή τους στην τελείωση της δημιουργίας. Η δημιουργία έχει τον σωτηριώδη σκοπό να υψώσει τους ανθρώπους σε όλο και ανώτερα επίπεδα, μάλιστα μέχρι το επίπεδο της θεότητας.
«Η ανθρωπότητα οργανώνεται από ένα στοιχείο το οποίο είναι προορισμένο να διαρκέσει στην αιωνιότητα. Δεν έχει αρχή ούτε πρόκειται να έχει τέλος. Δεν υπάρχει κάποια χρονική στιγμή κατά την οποία η ύλη αυτή, από την οποία αποτελούμαστε, εσείς και εγώ, να μην υπήρχε. Και δεν μπορεί να υπάρξει κάποια χρονική στιγμή, κατά την οποία η ύλη αυτή θα εξέλθει της υπάρξεως. Δεν μπορεί να εξαφανιστεί αυτή η ύλη. Είναι τέτοια η σύνθεση της, η οργάνωση και η ικανότητα της, ώστε είναι σε θέση να προσλάβει γνώση και συμπεράσματα, με σκοπό εν τέλει να καθίσει με μεγαλοπρέπεια πάνω στον θρόνο, και να έχει την δύναμη, δια του λόγου της να διατάζει την δημιουργία και σωτηρία των κόσμων. Μπορεί όμως και να καταστρέψει κόσμους με την πνοή της, και να τους οργανώσει με τους ρίξει στην χαοτική τους πρότερη κατάσταση. Προς αυτόν τον σκοπό δημιουργηθήκαμε, εσείς και εγώ».
Οι Μορμόνοι, με ένα μοναδικό τρόπο που υπερβαίνει όλες τις ριζοσπαστικές ιδέες του παραδοσιακού χριστιανικού μυστικισμού, κατανοούν το μεγαλύτερο σύμπαν ως ένα τόπο όπου ο άνθρωπος ανυψώνεται μέχρι την θεότητα. Η πολλαπλότητα των κόσμων τοποθετεί στο συμπαντικό επίπεδο την προέκταση και άνοδο του πρωτοποριακού πνεύματος και της πεποίθησης περί αποστολής των Μορμόνων. Οι άλλοι κόσμοι ανήκουν επίσης στο θεϊκό σχέδιο σωτηρίας, το οποίο έχει δοθεί στους αγίους των εσχάτων ημερών από τον Χριστό. Δεν είδαν την αποστολή τους μόνο στο να κατοικήσουν τις ερήμους Utah, Arizona, New Mexico, California και να τις μετατρέψουν σε ανθισμένους, καρποφόρους κήπους. Αλλά και τα μακρινά άστρα του σύμπαντος, σε άλλους γαλαξίες, να τα οργανώσουν, καλλιεργήσουν και αποικίσουν. Ακόμα και η πολυγαμία στηρίζεται σε κοσμολογικά επιχειρήματα: δεν απαιτείται να κατοικηθούν και να γεμίσουν με ψυχές μόνο οι κενές έρημοι, αλλά και τα κενά άστρα.
Συνεχίζεται
ΣΧΟΛΙΟ: Ακόμη μία εκκλησία μέ τήν οποία θά ενωθούμε αδελφικά. ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΙΝΟΣ; Αυτές οι εκκλησίες δέν είναι αιρέσεις. Είναι εωσφορικές διδασκαλίες πού ετοιμάζουν τήν έλευση τού Αντιχρίστου. Ας προσέξουμε τόν ρόλο πού παίζει η ύλη, η διάνοια καί η οργάνωση. Ας θυμηθούμε τήν απεικόνιση τών εξωγήινων. Μέ τεράστια βρεφικά κεφάλια πάνω σέ ένα υπανάπτυκτο σώμα, οι οποίοι όμως σάν αυτιστικοί, είναι φορείς ανώτερου τεχνολογικού πολιτισμού. Ας κατανοήσουμε επιτέλους καί τήν επιμονή τού Ζηζιούλα, πάνω στά χνάρια τού Ακινάτη, νά εισάγει τήν αρχή τής πολλαπλότητος στήν Αγία Τριάδα. Τόν σκοπό τού πολυπολιτισμικού μοντέλου!! Ας ρίξουμε μιά ματιά στίς πεποιθήσεις τού Κάντ,στήν ίδια σειρά αναρτήσεων, τού μεγαλύτερου φιλοσόφου τής νεωτερικότητος,γιά τούς εξωγήινους!!
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου