Ουκ εά με καθεύδειν τό τού Σωφρονίου καί Ιερόθεου Βλάχου τρόπαιον.

Ὄχι παπικὴ βιομηχανία παραγωγῆς «ἁγίων»

    ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ 

του παλαιμαχου Αγωνιστου 
γεροντος Ιωαννου Διω(χ)του

Πρωτοφανὴς ἁγιοκατατακτικὴ κατάστασις ἐδημιουργήθη εἰς τὸν ἐν Ἑλλάδι ἐκκλησιαστικὸν χῶρον. Μετὰ τὴν ἁγιοκατάταξιν τῶν γνωστῶν καὶ ἀξιοσεβάστων Πατέρων Πορφυρίου καὶ Παϊσίου, ἤδη ἐξαγέλλεται ἡ ἀναγνώρισις ὡς Ἁγίων ἄλλων πέντε.Δηλαδὴ εἰς χρονικὸν διάστημα ἑνὸς ἕτους περίπου θὰ ἔχωμεν ἑπτὰ (7) νέας ἁγιοκατατάξεις.

Ἡ νέα θρησκευτικὴ ἐφημερὶς «Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια» (Μάρτιος 2015, ἀριθμ. φύλλου 2) ἔχει πρωτοσέλιδον ἔντονον τίτλον «Οἱ ἑπόμενοι Ἅγιοι» ((μετὰ ἀπὸ τὸν π. Πορφύριον καὶ π. Παΐσιον) καὶ γνωστοποιεῖ ὅτι: «Ἐστάλησαν ἤδη στὸ Φανάρι οἱ φάκελοι για Ἰάκωβο Τσαλίκη καὶ Φιλόθεο Ζερβάκο. Καὶ ἀμέσως μετὰ παίρνουν σειρὰ οἱ γεροντες Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Ἀμφιλόχιος Μακρῆς καὶ Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης».

Τὸ φαινόμενον ὁμαδικῶν ἁγιοκατατάξεων δὲν ἔχει παρατηρηθῆ ἄλλοτε, καθ’ ὅσον γνωρίζω, παρὰ μόνον εἰς τὰς περιπτώσεις τῶν μαρτυρησάντων ὁμαδικῶς. Οἱ ἁρμόδιοι ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες ἔπρεπε νὰ εἶχον τὸ ἐπιβαλλόμενον πνευματικὸν καὶ ψυχολογικὸν αἰσθητήριον ὅτι ἡ τοιαύτη ἀθρόα ἁγιοκατάταξις μειώνει εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν πλήρωμα τὸ τιμητικὸν δέος τὸ ὁποῖον αἰσθάνεται ἔναντι τῶν Ἁγίων. Περισσότερον δὲ συμβαίνει τοῦτο, ὅταν οἱ πρὸς ἁγιοκατάταξιν γνωστοποιηθέντες ἔζησαν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας. Δημιουργεῖται ἡ αἴσθησις καὶ ἡ ἐντύπωσις ὅτι ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἦσαν σχεδὸν συνηθισμένοι ἄνθρωποι, χωρὶς νὰ ἔχουν κάτι τὸ ἐξαιρετικόν.

Ἐρωτῶ τὰς Ἱερὰς Συνόδους τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ποῖον σκοπὸν καὶ ποίαν ἀνάγκην ἐξυπηρετεῖ ἡ ἐν λόγῳ ὁμαδικὴ ἁγιοκατάταξις; Ὑπάρχουν ἑκατομμύρια Ἁγίων, ἐπωνύμων καὶ ἀνωνύμων. Διατί αὐτὴ ἡ ἐσπευσμένη καὶ ἐντελῶς ἀψυχολόγητος ἐνέργεια νὰ ἐνταχθοῦν τώρα εἰς τὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας οἱ κατὰ πάντα σεβαστοὶ (πλὴν τοῦ Ρώσου) Γέροντες ; Εἰς τὸν Γέροντα π. Φιλόθεον Ζερβᾶκον ἔχω ἐξομολογηθῆ ὡς Ἱερεύς.

Ὑπάρχει ὅμως διάκρισις καὶ διαφορὰ μεγάλη μεταξὺ τῶν ἁγιοκαταταχθέντων Πατέρων Πορφυρίου καὶ Παϊσίου καὶ τῶν πρὸς ἁγιοκατάταξιν πορευομένων ἀξίων καὶ τετιμημένων Γερόντων (πλὴν τοῦ Ρώσου ἐπαναλαμβάνω). Πορφύριος καὶ Παΐσιος ἐμφανίζονται κατὰ χρονικὰ διαστήματα αἰώνων καὶ ὑπῆρξαν ὥριμοι αἱ παραδοσιακαὶ προϋποθέσεις διὰ τὴν ἔνταξίν των εἰς τὴν συναρίθμησιν μετὰ τῶν Ἁγίων.

Αἱ ἁγιοκατατακτικαὶ προϋποθέσεις διὰ τοὺς προαναφερθέντας Γέροντας δὲν ἔχουν ὡριμάσει ἀκόμη ὅσον πρέπει. Εἰς τὴν κοινὴν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας οὐδεὶς ἐκ τῶν ὑπὸ ἁγιοκατάταξιν θεωρεῖται θαυματουργός. Ὁσιακὴν ζωὴν ὄντως εἶχον. Εἰς τὴν περίπτωσίν των ὅμως, προέτρεξαν, ὡς διαισθάνομαι, οἱ ἁρμόδιοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ἄφησαν τὸν Θεὸν νὰ ἔχῃ τὸν τελευταῖον λόγον. Ἀς ἀναβληθῇ ἡ ἁγιοκατάταξίς των. Μία τοιαύτη ἀναβολὴ οὐδαμῶς μειώνει τοὺς πολυσεβάστους Γέροντας. Καὶ αὐτὴ ἡ ἐν λόγῳ κίνησις ὑπὲρ τῆς ἀναγνωρίσεώς των ὡς Ἁγίων εἶναι τιμητικὴ δι’ αὐτούς.

Φρίκη !!!  Ἡ μεγάλη ὅμως προσβολὴ ὅλων τῶν προαναφερθέντων Ἑλλήνων Ἱερογερόντων εἶναι τὸ σκανδαλῶδες, ἁμαρτωλὸν καὶ ἀπαίσιον γεγονὸς ὅτι μεταξὺ αὐτῶν ἐγένετο ἡ πρότασις νὰ ἁγιοκαταταχθῇ καὶ ὁ θλιβερὸς ἥρως τοῦ βιβλίου τούτου Ρῶσος Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ὁ αἱρετικὸς καὶ ἀδίστακτος ἱδρυτὴς τῆς ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex τῆς Ἀγγλίας. Ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Σωφρονίου προσβάλλονται καὶ ἀτιμάζονται καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι προπαγανδίζουν τὴν ἁγιότητα αὐτοῦ μὲ σαθρά, ψευδῆ καὶ ἀπατηλὰ ἐπιχειρήματα διὰ λόγους σκοπιμότητος, ὅπως ἐνεργεῖ ὁ Πάπας. Ὄχι λοιπὸν παπική βιομηχανία παραγωγῆς «ἁγίων».

Ὁ ἀπροσδόκητος καὶ ἀδικαιολόγητος συναγερμὸς διὰ τὴν προαναφερθεῖσαν ὁμαδικὴν ἁγιοκατάταξιν παρέχει βασίμους ὑποψίας ὅτι, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον, ἐπιδιώκεται νὰ «γλιστρήσῃ» καὶ ἡ ἁγιοκατάταξις τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, ἐπειδὴ οὗτος οὐδαμῶς εἶναι ἑδραιωμένος ὡς ἅγιος εἰς τὴν κοινὴν συνείδησιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Διὰ πρώτην φοράν, ὅπως ἐγράφη καὶ εἰς τὴν ἀρχήν, ἐπιδιώκεται ἁγιοκατάταξις ἐκ τῶν ἄνω, δηλαδὴ ἀπὸ ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ ἡ ἀπὸ τοῦ πιστοῦ λαοῦ προαναγνώρισις τῆς ἁγιότητος. Δημουργοῦνται ὑποψίαι. Ἀποτελεῖ δὲ πρόκλησιν τὸ ὅτι ὁ αἱρετικὸς Σωφρόνιος ἡγεῖται (εἶναι πρῶτος) εἰς τὴν τελευταίαν τριμελῆ ὁμάδα πρὸς ἁγιοκατάταξιν. Τί συμβαίνει μὲ τοὺς ὑποστηρικτὰς τοῦ ἀνερματίστου θεολογικῶς Σωφρονίου; Νομίζω ὅτι δὲν ἐμελέτησαν τὰ βιβλία του, ἐπισταμένως τοὐλάχιστον.

Κάτι ἀνάλογον ἔχει συμβῆ καὶ μὲ τὸν Μητροπολίτην Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεον Βλάχον. Δὲν εἶχον πληροφορηθῆ ἐγκαίρως ὅτι ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπεφάσισε τὴν ἀναγόρευσιν αὐτοῦ ὡς ἐπιτίμου Διδάκτορος. Μόλις ἐπληροφορήθην τοῦτο κατέθεσα εἰς τὴν Σχολὴν ἔνστασιν συνειδήσεως κατὰ τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς, ἡ ὁποία συνοδεύετο καὶ μὲ ἀρκετὰ δείγματα θεολογικῶν πλανῶν τοῦ κ. Ἱεροθέου, καὶ ἐζήτησα τὴν ἀναβολὴν τῆς τελετῆς ἀναγορεύσεως διὰ νὰ ἐξετασθοῦν τὰ ὑπ’ ἐμοῦ ἐπισημανθέντα ἀθεολόγητα τοῦ Ἐπισκόπου τούτου. Οἱ ἁρμόδιοι τῆς Σχολῆς εἶπον εἰς ἐμὲ ὅτι θὰ ἀνεβάλετο ἡ τελετὴ ἐὰν δὲν εἶχεν ὁρισθῆ καὶ ἐὰν δὲν εἶχον σταλῆ καὶ εἰς ἐπισήμους αἱ σχετικαὶ προσκλήσεις. Οἱ ἁρμόδιοι οὗτοι, εἰς ἐρώτησίν μου, ἀπήντησαν ὅτι ἡ Σχολὴ δὲν ἐμελέτησε προηγουμένως τὰ συγγράμματα τοῦ κ. Ἱεροθέου, ἀλλ’ ἐνήργησε στηριζομένη εἰς τὴν φήμην. Ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ καὶ μόνον ἀπὸ τὰ ὅσα καταγράφονται εἰς τὸ παρὸν βιβλίον ὑποχρεοῦται νὰ ἀνακαλέσῃ τὸ ἀπονεμηθὲν εἰς τὸν Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεον Βλάχον δίπλωμα τοῦ ἐπιτίμου Διδάκτορος. Μετὰ δὲ τὴν κυκλοφορίαν τοῦ προαναγγελθέντος βιβλίου μου «ΤΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ», κατὰ τὴν κρίσιν μου, ἠ Θεολογικὴ Σχολὴ θὰ ἀναγκασθῇ νὰ πράξῃ τοῦτο.

Τέλος, πληροφορῶ τοὺς ἀναγνώστας ὅτι αἱ προεκτεθεῖσαι θεολογικαὶ πλάναι καὶ κακοδοξίαι τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ ἀποτελοῦν μέρος μόνον τῶν διεσπαρμένων τοιούτων εἰς τὰ βιβλία του. Θεοῦ θέλοντος καὶ χρόνου ἐπιτρέποντος, θὰ συνεχίσω τὴν παροῦσαν προσπάθειαν πρὸς διαφύλαξιν τῆς ἀκεραιότητος τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως ἡμῶν.
 apotixisi

ΣΧΟΛΙΟ: Διώτης, ο Γέρων τής αποτειχίσεως κατ' αντιστοιχίαν τού Γέροντος Ζηζιούλα τού οικουμενισμού. Πάρε τόν έναν καί χτύπα τόν άλλον. 
Αμέθυστος