ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ «ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΙΣΜΟΥ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

      Είναι γεγονός αναμφισβήτητο και ιστορικά βεβαιωμένο πως ο Θεός εμάς τους Έλληνες μας ευλόγησε ποικιλότροπα, ώστε να έχουμε πρώτιστο μερίδιο στον εξανθρωπισμό της ανθρωπότητας. Ευδόκησε να κατοικούμε και να πραγματωνόμαστε στον πιο προνομιακό ίσως τόπο της υφηλίου, με το καλλίτερο κλίμα, το άφθονο υγρό στοιχείο και τον υλικό πλούτο. Μας προίκισε με καταπληκτική ευφυΐα, εις τρόπον ώστε η ελληνική σκέψη να πρωτοπορεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και την ιστορία. Ο Έλληνας είναι προφανώς ο πρώτος πραγματικά εχέφρων άνθρωπος, ο οποίος χρησιμοποίησε και καλλιέργησε το μυαλό του να σκέπτεται και να αναζητά την αλήθεια των όντων. Είναι αυτός που έδωσε στην ανθρωπότητα τα φώτα του πολιτισμού και του χάραξε τα όρια της ανθρώπινης ζωής. Παρά ταύτα όμως το συλλογικό μας είναι διακατέχεται και από πολλά και σοβαρά ελαττώματα, όπως είναι η διχόνοια, η οποία καθίσταται διαχρονικός αρνητικός παράγων για την πρόοδο του λαού μας. Ένα άλλο επίσης σοβαρό ελάττωμα είναι η δουλικότητα και ο μιμητισμός προς αλλότρια με τον ελληνισμό στοιχεία.

       Από τα πανάρχαια χρόνια οι πρόγονοί μας δεν αρκούταν στο δικό τους γίγνεσθαι, αλλά στρέφονταν προς άλλους λαούς, μιμούμενοι τον τρόπο ζωής τους και υιοθετώντας τις συνήθειές τους, είτε Σήμιτες ήταν αυτοί, είτε Πέρσες, είτε Ρωμαίοι, είτε Φράγκοι, είτε σύγχρονοι Ευρωπαίοι. Μάλιστα η δουλικότητα προς αλλότριους και δυστυχώς βαρβάρους λαούς, έφτανε και ως το σημείο της εθνικής μειοδοσίας και προδοσίας. Τρανταχτά παραδείγματα η συμμαχίες ελληνικών πόλεως με τους Πέρσες κατακτητές, με προεξάρχον το σκοτεινό και ανθελληνικό δελφικό «ιερό», κατά τους περσικούς πολέμους είχε συνταχθεί πλήρως με τους ασιάτες εισβολείς! Αργότερα Έλληνες καλούσαν τους Ρωμαίους ως «απελευθερωτές» τους από τους άλλους Έλληνες! Ένα άλλο ιστορικό παράδειγμα είναι η δουλικότητα πολλών Ελλήνων στα χρόνια της φραγκοκρατίας, οι οποίοι είχαν συνταχτεί με τους βάρβαρους Φράγκους κατακτητές, οι οποίοι είχαν διαλύσει το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος και είχαν ιδρύσει τα διάφορα λατινικά βασίλεια στη θέση της.

     
 Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΠΟΝΤΙΚΙ» (28-5-2020), με τίτλο: «ΕΝΩΤΙΚΟΙ – ΑΝΘΕΝΩΤΙΚΟΙ: ΟΙ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», του συντάκτη κ. Ξενοφώντα Μπρουντζάκη. Ο αρθρογράφος, παίρνοντας αφορμή για την τραγική επέτειο της Αλώσεως (29 Μαΐου), προσπαθεί να αναζητήσει τις ρίζες και τα αίτια της εδώ και χίλια χρόνια αντιπαράθεσης Ανατολής Δύσης, παραθέτοντας σχεδόν τηλεγραφικά και χωρίς ανάλυση τα γεγονότα.

      Δε γνωρίζουμε τις ιστορικές του γνώσεις, αλλά διαβάζοντας το άρθρο του μπορούμε αβίαστα να διαπιστώσουμε ότι ο ίδιος έχει επιφανειακή γνώση της ιστορίας, τουλάχιστον για την ιστορική περίοδο που διαπραγματεύεται. Είναι γνωστό πως η ιστορία είναι επιστήμη και διαθέτει τους δικούς της μηχανισμούς κατανόησης, διότι η απλή παράθεση γεγονότων δεν είναι αρκετή για να την κατανόησή της. Το μεγάλο λάθος πολλών ιστορικών και ασχολουμένων με την ιστορία είναι η κατανόησή της με τα σημερινά δεδομένα και το χειρότερο υπό το πρίσμα σύγχρονων ιδεολογικών στεγανών, όπως λ. χ. ο ιστορικός και διαλεκτικός υλισμός (μαρξιστική θεωρία). Δυστυχώς αυτή είναι η κυριαρχούσα τάση τα τελευταία χρόνια.

      Μελετώντας το άρθρο του κ. Ξενοφώντα Μπρουντζάκη, διαπιστώσαμε αβίαστα αυτόν τον τρόπο κατανόησης της ιστορικής περιόδου, που θέλει να διαπραγματευτεί. Εκφράζει σαφώς την άποψη ότι η απομάκρυνσή μας από την «πολιτισμένη» Δύση, επέφερε και συνεχίζει να φέρνει, δεινά για τον Ελληνισμό.  Άρχισε το άρθρο του με την επισήμανση: «Η διάσταση Ενωτικών - Ανθενωτικών τα τελευταία χρόνια πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης υποστασίωνε τη σκληρή χριστιανική διαμάχη Δύσεως - Ανατολής, η οποία κυοφορήθηκε στην “καθ' ημάς Ανατολή” μετά το μεγάλο σχίσμα του 1054». Πρώτο μεγάλο ιστορικό λάθος του η άποψη ότι η κυοφορία στην «καθ' ημάς Ανατολή» δήθεν διαμάχης μεταξύ «Ενωτικών – Ανθενωτικών» υποστασίωσε την σκληρή χριστιανική διαμάχη Δύσεως – Ανατολής. Φαίνεται πως δεν γνωρίζει καλά τα γεγονότα που προηγήθηκαν του σχίσματος 1054, καθότι η ορθόδοξη Ανατολή δεν είχε σοβαρές διενέξεις με την ορθόδοξη ως τότε Δύση, αλλά με τους βαρβάρους Φράγκους, οι οποίοι εποφθαλμιούσαν εξίσου να καταλάβουν Ανατολή και Δύση και να σφετεριστούν την ρωμαϊκή κληρονομία. Φαίνεται να μην γνωρίζει ποιος ήταν ο «γενάρχης» του φραγκισμού, ο Καρλομάγνος (747-814), ο οποίος θεωρείται ως ο μεγαλύτερος εχθρός του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Φαίνεται να μην γνωρίζει ότι ως το 1009 ο Ορθόδοξος Πατριάρχης της Δύσεως είχε πλήρη κοινωνία με την Ορθόδοξη Ανατολή, ενώ βρισκόταν σε διάσταση με τους αιρετικούς Φράγκους, οι οποίοι είχαν εισάγει αιρετικές δοξασίες στις φραγκοκρατούμενες χώρες της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης και πως τότε (το 1009) εγκαθιστούν φιλοφράγκο Πάπα (τον Σέργιο Δ΄), ο οποίος εισήγαγε την φραγκική αίρεση του φιλιόκβε στη Δυτική Εκκλησία, με αποτέλεσμα να διακοπεί η κοινωνία με την ορθόδοξη Ανατολή. Είναι το πρώτο και ουσιαστικό σχίσμα, το οποίο απλά οριστικοποιήθηκε το 1054. Φαίνεται να αγνοεί ότι το 1046 εκθρονίστηκε δια της βίας ο τελευταίος Ρωμαίος Πάπας Γρηγόριος ΣΤ΄ (1045-1046) και εγκαταστάθηκε δια της βίας ο Φράγκος Κλήμης Β΄ (1046-1047). «Από τότε μέχρι σήμερον οι πάπες είναι σχεδόν όλοι Τεύτονες ανήκοντες στην τάξιν των Φραγκο-Λατίνων ευγενών κατα­κτητών της Δυτικής Ρωμαιοσύνης», έγραψε ο μακαριστός π. Ι. Ρωμανίδης. Ο Φράγκος «Πάπας» Λέων Θ΄ (1049-1054) προκάλεσε, με τον γνωστό θρασύ τρόπο, το σχίσμα του 1054, το οποίο δεν ήθελε η Ορθόδοξη Ανατολή και υπήρξε (και συνεχίζει να είναι) πολύ επώδυνο γι’ αυτή. Αυτό που ονομάζει ο συντάκτης «σκληρή χριστιανική διαμάχη» και υπονοεί τις δογματικές διαφορές Ανατολής Δύσεως, τις προκάλεσαν οι Φράγκοι καταληψίες του θρόνου του Πατριαρχείου της Δύσης και όχι οι Ορθόδοξοι της Ανατολής! Αγνοεί ίσως ότι εκείνοι που εκδήλωσαν πραγματική και διαχρονική εχθρότητα ήταν οι αιρετικοί και βάρβαροι Φράγκοι, οι οποίοι «καταδίκασαν τους Ανατολικούς Ρωμαίους ως “αιρετικούς” και “Γραικούς” ήδη το 794 και το 809, δηλαδή 260 χρόνια ενωρίτερα από το λεγόμενο σχίσμα το 1054. Οι Φρά­γκοι είχαν αρχίσει από το 794 να αποκαλούν τους ελευθέρους Ρωμαίους με τα ονόματα “Γραικοί” και “αιρετικοί” με σκοπό οι υπόδουλοι Δυτικοί Ρωμαίοι να ξεχάσουν βαθμηδόν τους συναδέλ­φους τους εις την Ανατολήν» (π. Ι. Ρωμανίδης).

       Άρα λοιπόν δεν υπήρξε και δεν υπήρξε και δεν υπάρχει καμιά διαμάχη Ανατολικών Ρωμαίων (Ορθοδόξων) και Δυτικών Ρωμαίων (Ορθοδόξων), αλλά μια διαχρονική πάλη μεταξύ των Ανατολικών και μαζί των Δυτικών (Ορθοδόξων) και των βαρβάρων Φράγκων αιρετικών, οι οποίοι κατέλαβαν δια πυρός και σιδήρου την Ευρωπαϊκή ήπειρο (8^ος – 11^ος αιώνας), κατάσφαξαν και εξαφάνισαν τους γηγενείς ευρωπαϊκούς λαούς. Κατάλαβαν τον πατριαρχικό θρόνο της Ρώμης, επιβάλλοντας τις γνωστές δεκάδες και τερατώδεις κακοδοξίες τους. Εφάρμοσαν ως πολιτικό και οικονομικό σύστημα τον απόλυτο δεσποτισμό και τη φεουδαρχία, μεταβάλλοντας ολόκληρη την Ευρώπη σε μια απέραντη δουλοκτησία. Μετά στράφηκαν κατά του ανατολικού κράτους και με τις «ευλογίες» του καταληψία του παπικού θρόνου Φράγκου υπερ-ηγεμόνα, το κατέλαβαν δια των σταυροφοριών, το διέλυσαν, δημιουργώντας τα γνωστά λατινικά βασίλεια. Η Δ΄ σταυροφορία (1204), είναι ένα από τα μελανότερα γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία, διότι οι αγριότητες, οι σφαγές, οι βιασμοί, οι λεηλασίες, οι βανδαλισμοί και οι βεβηλώσεις ιερών ναών, δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο, πολύ χειρότερο και από την άλωση του 1453!  Και όμως ο αρθρογράφος τα παραβλέπει όλα αυτά και  κάνει λόγο για «τυφλό μίσος εναντίον των δυτικών, που κρατούσε τις ρίζες του από την εποχή των σταυροφοριών, τους θόλωνε την κρίση»! Ούτε λέξη για τις κακουργίες των Φράγκων!

       Αναφερόμενος στις ενωτικές προσπάθειες, ρίχνει και πάλι την ευθύνη στους Ανατολικούς Ορθοδόξους: «Η Ανατολική Εκκλησία δεν παραχωρούσε για κανέναν λόγο τα περίφημα πρωτεία στον Πάπα, με αποτέλεσμα να πολιτευτεί επενδύοντας στη μισαλλοδοξία, και κυρίως ταυτίζοντας το εθνικό συμφέρον με το δογματικό εκκλησιαστικό»! Και εδώ φαίνεται να έχει άγνοια ο συντάκτης της ιστορικής πραγματικότητας και να τα ατενίζει τα γεγονότα υπό το πρίσμα των συγχρόνων συνθηκών. Δεν γνωρίζει ίσως τις πραγματικές προθέσεις των Φράγκων δυτικών, οι οποίοι εισήγαγαν τις κακοδοξίες τους για να διαφοροποιηθούν από τους Ορθοδόξους, με σκοπό να σφετεριστούν την ρωμαϊκή κληρονομιά.

       Αγνοεί ίσως το γεγονός ότι οι Φράγκοι, με επικεφαλής τον υπερ-ηγεμόνα τους τον «πάπα», δεν είχαν καμιά διάθεση να βοηθήσουν τους «Ανατολικούς». Η δογματική υποταγή θα ήταν το πρώτο βήμα για την Πολιτική υποταγή. Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: κοντά στα χρόνια της αλώσεως ο «πάπας» και αν ακόμα ήθελε (που δεν ήθελε) να στείλει στρατιωτική βοήθεια στην Ανατολή, για την αναχαίτιση τον Οθωμανών, δε μπορούσε, διότι οι ηγεμόνες της Ευρώπης άρχισαν να αποστασιοποιούνται από αυτόν. Απόδειξη, ότι παρά την «ένωση», δια της Συνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας (1439) και την «ενωτική» ουνιτική λειτουργία στις 12 Δεκεμβρίου 1452 στον πανίερο ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ουδεμία βοήθεια στάλθηκε στην πολιορκημένη Ανατολή!  

       Στη συνέχεια κάνει το ίδιο λάθος με όλους εκείνους που θεωρούν ότι η υποταγή μας στους δυτικούς θα ήταν προτιμότερη από την υποταγή μας στους αλλόθρησκους τούρκους. Ιδού το λάθος: όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, που υποτάχτηκαν στους Φράγκους εξαφανίστηκαν (Ρωμαίοι, Γαλάτες, Κέλτες, Ίβηρες, κλπ). Αντίθετα όλοι οι υποδουλωμένοι λαοί της οθωμανικής αυτοκρατορίας, παρά τη σκληρή και απάνθρωπη σκλαβιά, δεν έχασαν την ιδιοπροσωπία τους και μετά την κατάρρευσή της, απέκτησαν όλοι την εθνική και θρησκευτική τους οντότητα. Είναι απόλυτα βέβαιο πως αν κυριαρχούσαν οι «ενωτικοί» στο ύστερο Βυζάντιο, σήμερα δεν θα υπήρχαμε ως Έλληνες, αλλά θα ήμασταν μια ομάδα της ευρωπαϊκής ομοεθνίας, κατοικούντες, αγνώστου εθνικότητας, στον αρχαίο ελληνικό χώρο και δυστυχώς χωρίς την ορθόδοξη πίστη μας! Όταν δεν επιβίωσαν άλλες ισχυρές εθνότητες, γιατί να είχαμε επιβιώσει εμείς;   

       Αναμασά ακολούθως το παράδοξο, αλλά στερημένο κριτικής, γεγονός των «προνομίων» που έδωσε ο πορθητής  στον πρώτο μετά την άλωση μαρτυρικό πατριάρχη Γεννάδιο. Έγραψε: «Υπήρξε ο πρώτος μετά την Άλωση πατριάρχης που τοποθετήθηκε στον θρόνο από τον ίδιο τον Μωάμεθ Β΄ ως επιβράβευση για τον φανατικό ανθενωτικό αγώνα του, για τον οποίο και ανταμείφθηκε από τον Πορθητή. Αυτός υπήρξε ο βασικός εκπρόσωπος της πολιτικής της συνεργασίας με τους Οθωμανούς, με κύριο μέλημά του τη διαφύλαξη των προνομίων της Εκκλησίας». Απόλυτη ιστορική στρέβλωση! Από πού προκύπτει ότι ο Γεννάδιος υπήρξε ο βασικός εκπρόσωπος της πολιτικής συνεργασίας με τους Οθωμανούς; Από πουθενά, ή μάλλον από τις αρρωστημένες εικασίες των χριστιανομάχων! Δεν ήταν φυσικά επιβράβευση τα «προνόμια» για την «προδοτική» στάση του Γενναδίου, αλλά μια έξυπνη πολιτική του Μωάμεθ, για να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της Εκκλησίας για την αδιατάρακτη εξουσία του. Μόνο που αυτή η «επιβράβευση» έσωσε το Γένος! Μπορεί να σκεφτεί ο αρθογράφος και οι ομόφρονές του, πως αν δεν δίνονταν αυτά τα «προνόμια», ποια θα ήταν η τύχη του Γένους μας; Είναι σε θέση να καταλάβουν πως αυτή η ιστορική αναγκαιότητα έσωσε την  εθνική μας ιδιοπροσωπία, καθώς και των άλλων υποδούλων ορθοδόξων λαών;

       Στη συνέχεια παραθέτει την χιλιοειπωμένη από τους εκκλησιομάχους, «συνεργασία» του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τους Οθωμανούς και τους «αφορισμούς» κατά των επαναστατημένων Ελλήνων. «Εδώ να σημειώσουμε παρενθετικά ότι αιώνες μετά, στις παραμονές της επανάστασης, το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης αναθεμάτισε από την κορυφή ως τα νύχια όλους όσοι ξεσηκώθηκαν υπέρ της μεγάλης ελληνικής επανάστασης. Αυτή η διαλεκτική και διαχρονική ταύτιση απόψεων Ορθοδοξίας και Οθωμανών για το κοινό εθνικό συμφέρον είναι εντυπωσιακή»! Λησμονεί ή αγνοεί ότι οι «αφορισμοί» αυτοί είναι ενταγμένοι στην καταπληκτική φαναριώτικη διπλωματία, για την παραπλάνηση των Τούρκων και την αποτροπή της τουρκικής θηριωδίας κατά των αμάχων υποδούλων, να αποκοιμίζει τις τουρκικές αρχές, όπως και έγινε στις πλείστες περιπτώσεις. Ήταν όλοι, στο σύνολό τους, ψεύτικοι. Ας σκεφτούν, αν μπορούν, τι θα γινόταν αν δεν «αφόριζε» ο άγιος Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ το 1821 τους επαναστάτες, πόσες χιλιάδες αθώες ψυχές θα σφάζονταν, τις οποίες έσωσε ο ψεύτικος αυτός αφορισμός και για τον οποίο ο μαρτυρικός Πατριάρχης έχυσε το αίμα του!

      Προφανώς θέλει να αγνοεί ο συντάκτης, πως, καθ’ όλη τη διάρκεια της δουλείας, οι υπόδουλοι πρόγονοί μας, ουδεμία συμπαράσταση και βοήθεια έλαβαν από τους δυτικούς. Το Βατικανό χαιρεκακούσε από τα δεινοπαθήματα των «αιρετικών» ορθοδόξων και καθ’ όλη τη διάρκεια της δουλείας αποκλειστικό μέλημα του Παπισμού ήταν ο δόλιος προσηλυτισμός των υποδούλων Ορθοδόξων, διά των χιλιάδων μισιοναρίων (απεσταλμένων ιεραποστόλων) του, με την άδεια των Οθωμανών και τις άριστες διπλωματικές σχέσεις του με την «Υψηλή Πύλη». Κατά την επανάσταση του 1821, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, δια της «Ιερής Συμμαχίας» κράτησαν απόλυτα εχθρική στάση προς τους επαναστατημένους λαούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εν τέλει δέχτηκαν το δυσμενές για εκείνους αποτέλεσμα, την ελευθερία μας, όταν διαπίστωσαν ότι αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, ότι θα είναι το αδύναμο κρατίδιό μας υποτελές σ’ αυτούς!

       Δεν έχουμε τη δυνατότητα να επεκτείνουμε το σχολιασμό μας στο άρθρο του κ. Ξενοφώντα Μπρουντζάκη. Προσπαθήσαμε να αποδείξουμε πως οι παλιότεροι και σύγχρονοι λάγνοι της «πολιτισμένης» Εσπερίας, έχουν εν πολλοίς άγνοια της ιστορικής πραγματικότητας και στρεβλώνουν την ιστορία για να στηρίξουν τις πλανεμένες ιδεοληψίες τους. Αυτό που αποκαλούν «πολιτισμένη Δύση» δεν είναι η πραγματική πολιτισμένη Δύση, αλλά η κατακτημένη από τους βαρβάρους Φράγκους ευρωπαϊκή ήπειρος, η οποία δεν έχει πλέον ως βάση τον ελληνικό και ρωμαϊκό  πολιτισμό και την ορθόδοξη πίστη και διαπνέεται από το πνεύμα του φραγκικού βαρβαρισμού, ο οποίος ευθύνεται για την εδώ και δέκα αιώνες τραγικότητα ολοκλήρου της ανθρωπότητας. Αυτή η «πολιτισμένη Δύση», ο φραγκισμός, που ορέγεται ο κ. Ξενοφώντας Μπρουντζάκης και όλοι όσοι συμμερίζονται τις απόψεις του, διέστρεψε και νόθευσε τη θεία και σώζουσα διδασκαλία του Χριστού. Κατέλαβε το σεβάσμιο πατριαρχικό θρόνο της Ρώμης και τον μετέβαλε σε κοσμικό οργανισμό. Εξαφάνισε τους λαούς της Ευρώπης και μετέβαλε τους εναπομείναντες ευρωπαίους σε δουλοπάροικους. Διέλυσε την λαμπρή βυζαντινή αυτοκρατορία και ανέστειλε την πολιτισμική της προσφορά στην ανθρωπότητα. Επιτάχυνε, δια των σταυροφοριών, την οθωμανική κατάκτηση της Ανατολής. Έκαμε θρησκευτικούς πολέμους και κατακρεούργησε εκατομμύρια αθώους, οι οποίοι δεν έσκυβαν το κεφάλι. Έκαιγε, για εκατοντάδες χρόνια στην πυρά «αιρετικούς». Αποκαθήλωσε το Χριστό και αποθέωσε τον άνθρωπο και το λογικό του. Επέβαλλε την απάνθρωπη φεουδαρχία και τον απόλυτο δεσποτισμό, ως απαρχές για τα κατοπινά απολυταρχικά και φασιστικά καθεστώτα. Δημιούργησε την αποικιοκρατία και την φρικώδη εκμετάλλευση των αδυνάτων ανθρώπων και λαών. Δημιούργησε δαιμονικά ιδεολογικά σχήματα, όπως τον Μαρξισμό και τον Ναζισμό, μέσω των οποίων αιματοκύλισε την ανθρωπότητα. Υποδαύλισε φονικότατες επαναστάσεις. Δημιούργησε τον υλιστικό Καπιταλισμό, ο οποίος κατατρώει τα σπλάχνα της ανθρωπότητας και διαιωνίζει το ανθρώπινο δράμα. Κατασπατάλησε τους φυσικούς πόρους, κάνοντας τη ζωή στον πλανήτη λίαν προβληματική. Σύστησε την Ευρωπαϊκή Ένωση, (ως υλοποίηση του κοσμοκρατορικού οράματος και σχεδίου του Καρλομάγνου), στην οποία έχουμε και εμείς την ατυχία να είμαστε εταίροι, για να βιώνουμε ως ευρωπαίοι, ένα διαρκές και ατελείωτο δράμα, μια νέα σκλαβιά, τη σκλαβιά των τραπεζιτών! Τέλος, με τον αμοραλισμό και την έλλειψη ηθικών αξιών, οδήγησε τον σύγχρονο κόσμο σε πρωτόγνωρη ηθική και πνευματική κατάπτωση.

      Αυτές είναι οι πραγματικές ρίζες του «αντιδυτικισμού» στην Ελλάδα μας, αποτυπωμένες βαθειά στο ομαδικό εθνικό μας ασυνείδητο, και οι οποίες εκφράστηκαν στο ατυχέστατο και ακατανόητο δημοψήφισμα του 2015, όταν οι «πολιτισμένοι» εταίροι μας έσπρωχναν στον γκρεμό και εν τέλει, δέχτηκαν να μας «σώσουν», να μας δανείσουν, με αντάλλαγμα το αίμα μας. Τότε μόνο, όταν διαπίστωσαν ότι δεχτήκαμε απόλυτα τις θελήσεις και επιδιώξεις τους και υποταχτήκαμε σε μια από τις χειρότερες και πλέον ταπεινωτικές δουλικότητες της ιστορίας μας.

      Καλούμε λοιπόν τόσο τον συντάκτη, όσο και όλους όσους βλέπουν τη διαχρονική «σωτηρία» μας στον δυτικό φραγκισμό, να διδαχτούν από την ιστορία και να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ουτοπικοί. Να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν λανθασμένη αντίληψη για την εθνική μας πορεία και επιβίωση, για τον απλούστατο λόγο, ότι η σημερινή αμφίεση και η υποκριτική ευγένεια των φράγκων, δε συνάδει με την ψυχοσύνθεσή τους, η οποία παραμένει αναλλοίωτη, ολόιδια με την βάρβαρη μεσαιωνική!  Όλοι εμείς, όσοι σκεφτόμαστε ορθόδοξα και ελληνικά, πιστεύουμε πως η μόνη επωφελής ιδέα και ο αληθινός πολιτισμός, για την πατρίδα μας, το Γένος μας και όλη την ανθρωπότητα, είναι η Ελληνορθοδοξία, γεγονός το οποίο απέδειξε περίτρανα η παγκόσμια ιστορία!  

  

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών Ι.Μ.Πειραιώς

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΒΙΠΕΡ ΤΗΣ Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ.ΠΟΛΥ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ; ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ; ΣΤΗΝ ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ; ΣΤΗΝ ΝΑΟΔΟΜΙΑ; ΣΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ; ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ; ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ; ΣΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ;

Συγκλονιστική μαρτυρία για τον Γέροντα τού Αγίου Παϊσίου, π.Τύχωνα τον Ρώσο

Είπε ο γέροντας ηγούμενος, το τελευταίο πνευματικοπαίδι του χαρισματούχου παπα Φιλάρετου του Κωνσταμονίτη:

«Όταν ήμουν νεαρός μοναχός πήγα, με την ευλογία του γέροντος μου Φιλάρετου να εξομολογηθώ στον παπα Τύχωνα τον Ρώσο (ο γέροντας τού π.Παϊσίου, εκοιμήθη στις 10-23 / 9 / 1968).
Αφού μας δέχθηκε , τού είπαμε γιατί πήγαμε και ξεκίνησα την εξομολόγηση.
Έλεγα με σκυμμένο κεφάλι τις αμαρτίες μου και όσο περνουσε η ώρα ένοιωθα τον αυχένα μου να μουσκεύει.
Δεν ήξερα τι συμβαίνει.
Μόλις τελείωσα την εξομολόγηση και σήκωσα το κεφάλι είδα τον παπα Τύχωνα να κλαίει με πολλά δακρυα,τα οποία έπεφταν πάνω στο κεφάλι μου όση ώρα έκανα την εξομολόγηση!!!
Είπε πάλι ο ίδιος:
«Ο παπα Τύχων ήταν ρώσος και μιλούσε μόνο σπαστά ελληνικά.
Όταν όμως άρχιζε να μας συμβουλεύει μετά την εξομολόγηση εμείς ακουγαμε τα λόγια του στην καθαρεύουσα,σε γλωσσα όμοια με αυτή πού μιλούσε ο αγ.Ιωάννης ο Χρυσόστομος !!!

Δεν ημουν ο μόνος στον οποίο συνέβαινε αυτό. Και στον π.Α. που πηγαίναμε μαζί για εξομολόγηση συνέβαινε το ίδιο».

Πηγή 

yiorgosthalassis

ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΔΙΑΔΟΧΟΣ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ;