Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Εξομολόγοι ή Ψυχολόγοι;

 AΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ BLOG ΑΚΤΙΝΕΣ

Το βάθος της ύπαρξης κάθε ανθρώπου, ο οποίος είναι μια ψυχοσωματική οντότητα, δεν είναι μόνο το σώμα. Δεν ζούμε μόνο για να ζούμε , δεν τρώμε μόνο για να τρώμε αλλά ζούμε για να δώσουμε τη μαρτυρία μας σύμφωνα με τη διδασκαλία των πατέρων της Εκκλησίας μας , ζούμε για να δώσουμε εδώ τις εξετάσεις μας για να περάσουμε μετά στην άλλη ζωή εκεί όπου θα απολαύσουμε αυτά τα οποία ζήσαμε και βιώσαμε πάνω σε αυτή τη ζωή. Ένα λοιπόν πράγμα που δεν προσέχουμε όταν πρέπει είναι το θέμα της ψυχής ενώ προσέχουμε πάρα πολύ το σώμα, ιδιαιτέρως στη σύγχρονη εποχή που υπάρχουν ινστιτούτα καλλονής, ινστιτούτα αισθητικής ή γυμναστήρια, στα οποία πηγαίνει ο άνθρωπος για να στήσει ένα καλό σώμα και για να το δείξει στους άλλους.

Σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων ομιλώ και το πρόβλημα εστιάζεται στο γεγονός της ψυχής. Η ψυχή είναι εκείνο το ευαίσθητο σημείο το οποίο θα ’πρεπε αναλόγως να μεγαλώνει όσο μεγαλώνει και το σώμα μας. Οι ψυχές μας όλων όταν γεννιόμαστε είναι μωρά. Όσο το σώμα μας μεγαλώνει και γίνεται εβδομήντα, ογδόντα ή ενενήντα χρόνων θα έπρεπε να είναι ίδια και η πορεία ψυχής λόγω του ότι αυτό θα παραδώσουμε στον Θεό μας δηλαδή την ψυχή, που είναι το εσωτερικό. Διότι εάν η ψυχή πάντα μένει στο περιθώριο και δεν μεγαλώνει το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώσει ο άνθρωπος αλλά η ψυχή του να παραμείνει μωρό.

Το σώμα μας το βάζουμε στο χώμα γι’ αυτό και η Εκκλησία μας λέει : «εις τα εξ ων συνετέθη» δηλαδή από εκεί που πήρε ο Χριστός τον πηλό με το νερό και τον έπλασε και έκανε τον άνθρωπο όπως ένας γλύπτης παίρνει και φτιάχνει ένα άγαλμα και μετά λέει : «ενεφύσησε» , φύσηξε και πήρε πνοή ζωής. Αυτή η πνοή ζωής είναι η ψυχή.

Ο Εξομολόγος υφίσταται φυσικά όσο θα υπάρχει Εκκλησία εφόσον η εξομολόγηση, το μυστήριο της μετανοίας, ο ίδιος ο Κύριός μάς το παρέδωσε και εμείς οι ιερείς το κρατούμε ως ιερά παρακαταθήκη και το έχουμε μέσα στην Εκκλησία μας ως τα πολύτιμα τιμαλφή, όπως οι γυναίκες φυλάσσουν τα χρυσαφικά μέσα στις ιδιαιτέρες μπιζουτιέρες .

Αυτή λοιπόν η παράδοση η οποία υφίσταται λέει ότι όταν ένας άνθρωπος αμαρτάνει-οτιδήποτε κι αν έχει κάνει, είτε μικρό είτε μεγάλο δεν υπάρχει διαχωρισμός μέσα στην διδασκαλία της Εκκλησίας, ακόμα και ένα αμάρτημα μπορεί να του στερήσει τον Παράδεισο- να καταφεύγει αμέσως στον Πνευματικό την ίδια ώρα που το έκανε. Αυτή είναι η βάση και η ουσία , ότι μόλις αμαρτήσει ο άνθρωπος αμέσως καταφεύγει στον Πνευματικό δεν το κρατάει και να πάει μετά από ένα χρόνο να το πει ή μετά από δύο χρόνια ή μετά από τρία χρόνια γιατί η ψυχή θα καταρρεύσει. Στον Πνευματικό, παίρνει τη συγχώρεση και φεύγει πετώντας. Αυτή είναι η ουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Συνήθως όταν πάμε στον πνευματικό σημασία έχει να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βγάλουμε αυτά που έχει μέσα η ψυχή μας και αφού μας αφουγκραστεί κάποιος πνευματικός άνθρωπος και μας συμβουλέψει σωστά ή μας διαβάσει έστω μία Ευχή, είτε συγχωρητική λέγεται αυτή η Ευχή εφόσον έχει σχέση με την αμαρτία , είτε μια οποιαδήποτε άλλη ευχή αμέσως η ψυχή μαλακώνει . Όμως αυτό το αγνοούμε επειδή δεν είναι της μόδας να το ακολουθούμε εν έτει 2010 . Η κοινωνία σήμερα λέει πως όταν αισθάνεσαι αυτό το άγχος, πρέπει να πας οπωσδήποτε σε έναν ψυχολόγο. Για να είσαι trendy πρέπει να πληρώσεις τον ψυχολόγο για να σε ακούσει. Και εδώ λοιπόν γεννάται αυτό το ερώτημα: Ψυχολόγος ή Εξομολόγος;

Συγκρίνοντας λοιπόν την Εξομολόγηση με την Ψυχολογία παρατηρούμε ότι στη μία περίπτωση πρόκειται για μυστήριο του οποίου η μέθοδος προέρχεται από πείρα πολύτιμη είκοσι ενός αιώνων και αποτελεί βαριά παρακαταθήκη ενώ στην άλλη περίπτωση ο ψυχολόγος κάνει τη δουλειά του, ακούει τον άνθρωπο, αλλά παραμένει μόνο στο να τον ακούσει. Και ενώ στην πρώτη περίπτωση ακούει ο παπάς τον άνθρωπο αλλά η Χάρις του Θεού ενεργεί και τον θεραπεύει στη δεύτερη περίπτωση ο ψυχολόγος απλώς εντοπίζει το πρόβλημα. Οι ψυχολόγοι οι οποίοι κάνουν κατά πάντα τη δουλειά τους καλά, δίνουν συμβουλές οι οποίες είναι ανθρωποκεντρικές γιατί η ψυχολογία είναι επιστήμη και δεν επενεργεί η Χάρις του Θεού, δηλαδή στοχεύουν στο να πουν κάτι που θα ικανοποιήσει τον άνθρωπο όταν το ακούσει.

Όταν πηγαίνουμε στον παπά μας δίνει συγχώρεση αλλά μας βάζει και κανόνα για να διορθωθούμε, όπως ο Κύριος εις την Σαμαρείτιδα, την Φωτεινή, η οποία άντλησε το ύδωρ και έδωσε στον Κύριο και ήπιε από το κανάτι της και της είπε: «Πέντε άνδρας έσχες» και εκείνη δεν μπορούσε να πει τίποτα στον Κύριό ο οποίος τη συμβούλεψε : «Πρόσεξε μηκέτι αμάρτανε». Τώρα πρόσεξε ξανά μην αμαρτήσεις. Αυτό λέει η Εκκλησία «Πρόσεξε μηκέτι αμάρτανε». Είναι λοιπόν πάρα πολύ σοβαρό αυτό το θέμα και θα πρέπει πάρα πολύ να προσέξουμε στη ζωή μας ώστε από μικρά παιδιά να μαθαίνουμε ορισμένες έννοιες στη ζωή μας όπως η νηστεία, η εγκράτεια, η υπομονή και οι οποίες δεν υπάρχουν σήμερα επειδή εμείς οι ίδιοι είμαστε ανυπόμονοι, γρήγοροι και αυτό δεν έχει χάρη.

Ήρθε ένα παιδί νέο γύρω στην ηλικία των τριάντα χρονών με κάποια σοβαρά προβλήματα, κλεινόταν μέσα στο σπίτι και πολλά άλλα. Η αιτία που είχα εντοπίσει και εγώ εξ αρχής ως πνευματικός ήταν το κακό οικογενειακό περιβάλλον. Ήταν ένας πατέρας μέθυσος μέσα στο σπίτι, ερχόταν με φωνές, χτυπήματα στο σπίτι, σπάσιμο πιάτων, ποτηριών, πορτών, φωνές αλλοπρόσαλλες, ακαθόριστες ώρες ύπνου, ξύπνιου, φαγητού, γεύματος και πολλά άλλα και το παιδί μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση μελαγχόλησε. Δεν βοηθήθηκε να ξεπεράσει το πρόβλημα. Όταν ήλθε σε μένα του είπα ορισμένα πράγματα που πρέπει να ξέρει , κάλεσα και την μητέρα του.. Όμως το παιδί με την πίεση πάρα πολλών σύγχρονων «νεοκουλτουριάρηδων» χριστιανών κατευθύνθηκε αμέσως σε έναν ψυχολόγο, γιατί όλα τα ξέρουμε εμείς οι σύγχρονοι Χριστιανοί, το Χριστό δεν ξέρουμε μόνο. Ξέρουμε να δώσουμε συμβουλές για όλο το επιστητό που μας απασχολεί. Εγώ μόλις έμαθα ότι πήγε το παιδί αυτό στον ψυχολόγο, αφού είμαι και ο πνευματικός του, θεώρησα χρέος μου να πάω να επισκεφθώ αμέσως τον ψυχολόγο. Μέχρι να πάω όμως και να τον συναντήσω μεσολάβησαν κάποιες ημέρες και το παιδί πήγε πριν από μένα. Λοιπόν το ρωτάει ο ψυχολόγος: «Τι έχεις;» Λέει :« Είμαι κλεισμένος στο σπίτι» «Είσαι παντρεμένος;» Λέει: «Όχι δεν είμαι παντρεμένος». «Έχεις ερωτικές σχέσεις;» Και λέει όχι. «Αυτό είναι το πρόβλημα . Πρέπει να έχεις οπωσδήποτε σαρκικές σχέσεις». Πηγαίνει το παιδί σε μια πόρνη , εκδίδεται και γυρνάει ράκος και γίνεται χειρότερα απ’ ό, τι ήταν πριν. Όταν επισκέφθηκα τον ψυχολόγο λέω: «Τώρα πάρε την ψυχή αυτή που έγινε ράκος και ανέβασέ την εσύ την ψυχή με την επιστήμη σου. Κατέστρεψες το παιδί δεν ήθελε αυτή την ώρα να του ξυπνήσεις το γενετήσιο ένστικτό. Το παιδί ήθελε μία στήριξη. Να δει πως μπορεί να βγει από αυτή τη μέγγενη την οποία δημιούργησαν οι γονείς του μέσα στο σπίτι και ιδιαίτερα ο πατέρας με αυτά που έκανε». Δεν μπορούσε να πει τίποτα. Τι να πει;

Λέμε σήμερα ότι είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι όμως ποιο είναι το μέλημα του χριστιανού ορθοδόξου; Το καθημερινό μέλημα του Χριστιανού Ορθοδόξου είναι να γίνεται σύσσωμος και σύναιμος με τον Χριστό, δηλαδή να έχει τακτική θεία μετάληψη. Όχι μια φορά το χρόνο, όπως μερικοί που είναι οι γνωστοί λαμπαδάρηδες επειδή το Πάσχα μόνο ανάβουν την μεγάλη λαμπάδα και προσδοκούν να κοινωνήσουν, ούτε μόνον τα Χριστούγεννα αλλά τακτική μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Αυτή είναι η κατάσταση την οποία μας ορίζει ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πρώτος Αυτός. Τι είπε; «Ο τρώγων μου τη Σάρκα και πίνων μου το Αίμα εν εμοί μένει κα’γω εν αυτώ». Αυτός που θέλει να τρώει το Σώμα μου και να πίνει το Αίμα μου τότε δεν θα βρίσκεται αυτός μόνο μαζί μου αλλά κι εγώ θα είμαι μαζί του πάσας τας ημέρας της ζωής. Ο άνθρωπος ο οποίος δεν ζει κοντά εις την Εκκλησία δεν ξέρει για τον παπά, δεν ξέρει για την Εκκλησία και δεν ξέρει ότι για να μεταλάβει το Σώμα και το Αίμα Χριστού χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις. Ο αμπελουργός που ξέρει πότε πρέπει να πάει να κλαδέψει δεν κλαδεύει το αμπέλι του όταν έχει πολύ ήλιο. Κάθε άνθρωπος ξέρει την τέχνη του. Έτσι λοιπόν και ο χριστιανός, η τέχνη την οποία πρέπει να γνωρίζει, η πνευματική τέχνη, είναι ότι για να μετέχει στο σώμα και το Αίμα του Χριστού χρειάζεται να προετοιμάζεται. Και αυτή η προετοιμασία έχει σαν πρώτο και κύριο και πρωταρχικό ρόλο να εξομολογείται. Να έχει δηλαδή πνευματικό πατέρα, να πηγαίνει να του ανοίγει την καρδιά, να του εκθέτει τα προβλήματα της ζωής του και τα αμαρτήματά του, να παίρνει τη συγχώρεση και να ακούει αυτά τα οποία του λέει ο πνευματικός του

Άρα λοιπόν στην Εκκλησία δεν πάμε για να συναντήσουμε ψυχολόγους που δίνουν ρετσέτες, δηλαδή συνταγές που δίνουν οι γιατροί, αλλά πολλές φορές ο παπάς θα πάρει το πρόβλημα και θα προσευχηθεί στο θυσιαστήριο και η χάρις του Θεού θα ενεργήσει για να λύσει το πρόβλημά μας. Έτσι ας είναι τα πράγματα και σ’ αυτήν την προοπτική ας βλέπουμε το δίλημμα «Ψυχολόγοι ή Εξομολόγοι»

Σας ευχαριστώ πολύ, καλή χρονιά και Ευλογημένη. Ο Θεός μαζί σας.

Πρωτ. Θεμιστοκλής Στ. Χριστοδούλου

Πηγή: http://www.orthmad.gr/node/332

Σχόλιο: Φυσικά ο Ιερεύς επαναλαμβάνει τα στερεότυπα του ιερατικού λειτουργήματος, το οποίο σήμερα εργάζεται σε μια Εκκλησία η οποία στερείται ΕΝΟΡΙΑΣ. Για αυτό και συγκρούεται με διάφορα ιατρικά επαγγέλματα από τα οποία υπερτερεί λόγω της Χάριτος του Κυρίου η οποία πάντοτε συντροφεύει και συμπληρώνει το λειτούργημα του.

Εμείς θέλουμε να προσθέσουμε το εξής απλό: αυτή η ψυχοσωματική ενότης έχει σχέση με τους δερμάτινους Χιτώνες. Το κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσην χάθηκε με την πτώση. Οι Πατέρες ομιλούν για αγένητο ψυχή. Όχι για ψυχοσωματική ενότητα. Σε αυτή την αγένητο ψυχή στηρίζεται η Εκκλησία. Στον λίθο που περιφρόνησαν οι οικοδομούντες, η πέτρα του Πέτρου, η πίστις. Σήμερα η Εκκλησία εργάζεται σε διαφορετική βάση και για αυτό επινοήθηκε αυτός ο θλιβερός κληρικαλισμός. Η ψυχολογία ανακάλυψε το σώμα, της ψυχοσωματικής ενότητος και αντί να θεραπεύει το μισό αυτής της ενότητος, όπως έπραττε η Καθολική Εκκλησία, θεραπεύει το άλλο μισό, το σώμα και αισθάνεται προοδευμένη. Καμμία από τις δύο θεραπείες δέν σώζει τον άνθρωπο εκ του κόσμου τουτου. Η Εκκλησία πήρε λάθος δρόμο.

Αμέθυστος

Υ.Γ. Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής :  

“Πεύσεις και αποκρίσεις”, τόμος 14Α, εκδόσεις Μερετάκη, Ερώτησις 104, Απόκρισις:

«Η ψυχή, νους υπάρχουσα κατά την δύναμιν αυτής, έχει ως αγέννητον εαυτήν, εαυτώ γεννώντα γεννητώς, ως είναι τον λόγον τον εν τω νω και εκ του νου γεννώμενον άλλον αυτώ εκείνο τον γεννώντα νουν μετά της κατά την γέννησιν ιδιότητος της μηδαμώς δεχομένης αντιστροφήν.

Διότι άφετον και απλούν κατά την ουσίαν η μόνον το Θείον, τα δε άλλα πάντα, όσα μετά Θεόν και εκ Θεού το είναι έχει, εξ ουσίας και ποιότητος ήτουν δυνάμεως είναι, τουτέστιν εξ ουσίας και συμβεβηκότος.

Αυτός ουν ο λόγος ο ούτω και ων και γεννώμενος, της υπουργού φύσεως την φωνήν λαμβάνων, προφέρεται και γεννά λόγον εν άλλω νοί, διά της του δεχομένου ακοής τω νω παραπεμπόμενος.»

Mετάφραση :

H ψυχή πού είναι νούς κατά τήν δύναμή της, έχει οπωσδήποτε ως αγέννητο τόν εαυτό της πού γεννά νοητά γιά τόν εαυτό του, ώστε νά  υπάρχει ο λόγος πού είναι μέσα στό νού καί από αυτόν νά γεννιέται άλλος, [κι έτσι ο πρώτος είναι ο νούς πού γεννά καί ο νούς πού γεννιέται ο δεύτερος], έχοντας τήν ιδιότητα πού συνοδεύει τή γέννηση πού μέ κανένα τρόπο δέν επιδέχεται αντιστροφή.

Διότι τίποτε δέν είναι απόλυτο (ανεξάρτητο από τά άλλα) καί απλό στήν ουσία, παρά μόνο τό Θείο, ενώ τά άλλα όσα είναι έπειτα από τόν Θεό καί παίρνουν τήν ύπαρξή τους από τό Θεό, αποτελούνται από ουσία καί ποιό ήτοι δύναμη, δηλαδή από ουσία καί συμβεβηκότα.
Αυτός λοιπόν ο λόγος, αυτός πού έτσι είναι καί γεννιέται, παίρνοντας  τή φωνή τής υπηρέτριας φύσης, προφέρεται καί γεννά λόγο σέ άλλο νού καθώς παραπέμπεται μέ τήν ακοή εκείνου πού τόν δέχεται στό νού.

Aμέθυστος

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι σημαίνει αγέννητο ψυχή; Προΰπαρξης δεν νομίζω έτσι δεν είναι;

amethystos είπε...

Σημαινει την καταγωγη της απο τον θεο.Ειναι εκφρασις του Αγιου Μαξιμου.

Ανώνυμος είπε...

ο Πρωτοπρεσβύτερος μπέρδεψε το περιστατικο της Σαμαρείτιδας με την γυναικα που 'πιασανε επι μοιχειας'.

Ετσι γραφει: "«Πέντε άνδρας έσχες...Πρόσεξε μηκέτι αμάρτανε»."

Το "Μηκέτι" το είπε ο Κύριος στην γυναικα που ήθελαν να πετροβολήσουνε, και οχι στην Αγία Φωτεινή.

*******************************

Αμέθυστε...

θα ήθελα πραγματικα μεσα απο τα βάθη της καρδιας μου, να μου απαντησεις:

Γράφεις: "Η Εκκλησία πήρε λάθος δρόμο"

ΑΠΟ ΠΟΤΕ λοιπον Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ; Εχουμε καποια χρονολογία ορόσημο;

Ιωάννης είπε...

Πράγματι, πώς γίνεται η ψυχή να είναι αγένητη? Αν είναι αγένητη τότε δεν χρήζει θεραπειας.

amethystos είπε...

Λέγεται ότι η εκκλησία κλείστηκε στούς θεσμούς καί τούς κανόνες μετά τήν νίκη εναντίον τών εικονομάχων. Τότε ανέθεσαν μόνο στούς κληρικούς τήν ερμηνεία τού Ευαγγελίου καί σιγά-σιγά φτάσαμε μέχρι σήμερα.

amethystos είπε...

Αγαπητέ Ιωάννη έχουμε ανάρτηση τό απόσπασμα τού Αγίου Μαξίμου. Τό Ευαγγέλιο δέν μιλά γιά θεραπεία, μόνο γιά μεταμόρφωση καί αναγέννηση. Όσους θεράπευσε τόν σταύρωσαν.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Αμέθυστε.

Δηλ η μεγαλη νίκη της Εκκλησιας κατα των ΕΙκονομάχων...υπήρξε ταυτόχρονα και η 'ήττα' της;

Δηλ απο εκεινη την στιγμή μετράει 'αντίστροφα';

Εαν αληθεύει αυτό, τότε δεν ειναι 'τραγική ειρωνεία';

***************************

Γραφεις:

"Τό Ευαγγέλιο δέν μιλά γιά θεραπεία, μόνο γιά μεταμόρφωση καί αναγέννηση".
Δόξα Σοι!
Μονο αυτήν την μία φράση να μπορούσαμε εμεις οι Χριστιανοι και γενικά οι άνθρωποι να καταλάβουμε...νομίζω η ζωή πανω στον πλανήτη γή...θα ήτο τελειως διαφορετική!
Χωρίς πόνο, χωρις δυστυχία, χωρις αδικία, χωρίς κατάθλιψη...και ισως και χωρίς...θάνατο!

Μυρμιδόνας