Επί Μ. Αλεξάνδρου «ο άμαχος πληθυσμός δεν θεωρήθηκε μέρος του στρατού του εχθρού. Οι τραυματίες δεν εκτελέστηκαν στο πεδίο της μάχης. Όταν βρέθηκε η σορός του Δαρείου Γ’(336-330 π.Χ.) ο Μ. Αλέξανδρος διέταξε να γίνει η ταφή σύμφωνα με τους νόμους και τις τελετές των Περσών. Αυτό, γιατί η αποστολή που αισθανόταν ότι επιτελούσε δεν ήταν ο αφανισμός του πολιτισμού των άλλων λαών, αλλά ο εμπλουτισμός τους από τον Ελληνικό. Θυμόταν και τηρούσε δηλαδή κάποιους ιερούς κανόνες, που είχε μάθει από τους θεούς και από τον δάσκαλό του τον Αριστοτέλη.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Christensen: “Το Ιράν κατακτάται για δεύτερη φορά μέσα σε μία χιλιετία (ΣΣ. Εννοεί την κατάκτηση του Ιράν εκ μέρους των Αραβομουσουλμάνων), όμως αυτή τη φορά έχει πολύ σημαντική διαφορά από την προηγούμενη· διότι τότε οι (Έλληνες) εισβολείς διέθεταν έναν πολιτισμό, του οποίου η λάμψη έφτασε και σε αρκετούς μετέπειτα αιώνες, ενώ τώρα είχε νικήσει ένας απολίτιστος λαός...”».
Σε άλλο σημείο του πολύ σημαντικού βιβλίου του ο Dr. Arsham Momeni αναφέρει ότι όταν οι Άραβες μουσουλμάνοι νίκησαν τους Πέρσες και κατέλαβαν την πρωτεύουσα των Σασσανιδών Κτησιφώντα, τεμάχισαν τον ανεκτίμητου αξίας μεγάλο τάπητα των ανακτόρων, «Άνοιξη του Χοσρόη», και τον μοίρασαν στους... πιστούς του Ισλάμ! «Η σύγχυση και η αλαζονεία τους ήταν τόσο μεγάλη, που οι εισβολείς θεώρησαν την καμφορά ένα είδος αλάτι και τη χρησιμοποιούσαν ως γευστική ουσία στις τροφές τους. Στην αγορά της πόλης οι νεοφώτιστοι αναζητούσαν να ανταλλάξουν τα κίτρινα (τα χρυσά) με τα λευκά (τα ασημένια) γιατί θεωρούσαν πιο αξιόλογα τα δεύτερα»!
Εξ άλλου, ενώ οι Μογγόλοι όταν κατέλαβαν το Ιράν υποστήριξαν την προώθηση της Περσικής τέχνης και των γραμμάτων, οι Άραβες μουσουλμάνοι έδειξαν μεγάλη αντιπάθεια και μίσος προς αυτά. Οι Ισλαμιστές «ουδέποτε υποστήριξαν την τέχνη επειδή θεωρούσαν τα δημιουργήματά της αντικείμενα ειδωλολατρικής φύσεως και σκοπού. Έτσι αποδεδειγμένα συνέβαλαν στην καταστροφή τόσο των έργων ζωγραφικής, όσο και αυτών της γλυπτικής και διακόσμησης».
Επίσης οι μουσουλμάνοι, πεπεισμένοι για την πληρότητα και απόλυτη επάρκεια του Κορανίου, κατέστρεψαν οποιοδήποτε άλλο γραπτό! Στο Ιράν κατέστρεψαν όποια βιβλιοθήκη ή βιβλία συναντούσαν, με αποτέλεσμα ν’ αφανιστεί ανυπολόγιστος αριθμός βιβλίων μεταξύ τού 637 και τού 750 μ.Χ.
Αλλά η καταστροφή των συγγραμμάτων δεν γινόταν αποκλειστικά και λόγω του θρησκευτικού τους περιεχομένου. Η περιγραφή του Α. R. Birouni ναι σαφής. Ο Abu al Rayhan Muhammad ibn Ahmad al Biruni (973-1048) φυσικός, αστρονόμος, μαθηματικός, χημικός, γεωγράφος και ιστορικός ανήκει στους ελληνίζοντες φιλοσόφους του Ισλάμ. Ήταν εμβριθής και πρωτότυπος και υπήρξε από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του μεσαιωνικού Ισλάμ. Γράφει λοιπόν ο al Biruni: «Μετά από την επιβολή των Αράβων στις περιοχές (...), αυτοί σκότωσαν τους συγγραφείς και τους ιερείς και στη συνέχεια έκαψαν τα συγγράμματά τους (...), ώστε τελικά ό,τι απέμεινε από επιστήμη, τέχνη (...), μεταβιβάσθηκε από μνήμη σε μνήμη».
Ενδεικτικό της νοοτροπίας του Ισλάμ για τα βιβλία είναι και η περιγραφή του Άραβα ιστορικού Haaj Khalifah, ο οποίος γράφει: «Όταν οι μουσουλμάνοι κατέλαβαν το ιρανικό κράτος και βρήκαν τα ιρανικά συγγράμματα, ρώτησαν τη γνώμη του Ομάρ για την τύχη των βιβλίων, και εκείνος σαν απάντηση διέταξε να τα ρίξουν στο νερό, διότι όπως είπε “αν αυτά είναι για καθοδήγηση, ο Αλλάχ μας έχει δώσει πολύ καλύτερο βιβλίο, και αν είναι να μας αποπροσανατολίζουν, ο Αλλάχ μας επιβεβαιώνει ότι δεν τα χρειαζόμαστε”.
Έτσι οι μουσουλμάνοι έριχναν στο νερό ή στη φωτιά και κατέστρεψαν όποιο βιβλίο έβρισκαν».
Κατά την ίδια περίοδο οι μουσουλμάνοι κατέστρεψαν και πολλά άλλα συγγράμματα, όπως π.χ. οι Μύθοι του Αισώπου, Τα ποιήματα του Ομήρου και πολλά Ιατρικά κείμενα, τα οποία είχαν μεταφρασθεί από τα ελληνικά στα περσικά εκατοντάδες χρόνια πριν εμφανισθούν στο ιστορικό προσκήνιο οι μουσουλμάνοι. Παράλληλα καταστράφηκαν και άλλα συγγράμματα Αστρολογίας, Ιστορίας, Περσικής μυθολογίας και διοικήσεως.
Από το βιβλίο του Ν. Βασιλειάδη «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ».
Πηγή: Κόκκινος Ουρανός
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου