Προσπάθειες για την ένωση των Εκκλησιών .. και περί άλλων

Πηγή: Αναστάσιος

Προς τον «απλό πιστό».

Συμφωνώ με τις απόψεις στο τελευταίο σχόλιό σου και θα μου επιτρέψεις να τις συμπληρώσω με κάποιες δικές μου.

Είναι γνωστόν ότι μετά το «σχίσμα» (1054) έγιναν πολλές προσπάθειες για την ένωση των Εκκλησιών. Βέβαια αυτοί οι διάλογοι δεν επέφεραν το ποθητόν αποτέλεσμα, αλλά τόσον η θεολογία όσο και η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας αυδ’  επελάχιστον, από τις θέσεις των Ρωμαιοκαθολικών, επηρεάστηκε και αλλοιώθηκε.

Στη Σύνοδο μάλιστα της Φερράρας οι ανατολικοί  απέρριψαν και τις απαντήσεις των δυτικών σε θέματα εθιμοτυπίας, περί ασπασμού της εμβάδας του Πάπα και της τοποθέτησης του θρόνου του «εν τω μέσω» του Ναού. Τοποθετήθηκε το Ευαγγέλιο. (βλ. Βασ. Στεφανίδου, Εκκλ. Ιστορία. Αθήναι 1970, σελ. 390)

Μάλιστα ο Σίλβεστρος Συρόπουλος, «Μέγας Εκκλησιάρχης … συνταχθείς προς τους περί Μάρκον Ευγενικόν» παρών στη Σύνοδο, σημειώνει ό,τι οι της Ανατολής επίσκοποι, πρότειναν να ισχύει ο ασπασμός που δίνουν μεταξύ τους και ότι ασπάζονται μόνο το χέρι του Πατριάρχη. Αυτό θα γινόταν μεταξύ αυτών και των λατίνων επισκόπων, δίδοντες ασπασμό στο χέρι του Πάπα, ως Πατριάρχη της Δύσης.

Ο ίδιος ο Συρόπουλος αναφέρει ότι στη λειτουργία που έγινε από τον Πάπα στο ναό του Αγίου Γεωργίου Φερράρας, μετά την έναρξη των εργασιών της Συνόδου, συμμετείχαν και οι της Ανατολής εκπρόσωποι, καθώς και στις λοιπές λατρευτικές εκδηλώσεις που γίνονταν τόσο στην Φεράρα, όσο και στην Φλωρεντία, όταν μετατέθηκε εκεί η Σύνοδος.

Ο Καθηγητής Γρ. Λαρετσάκης (Πανεπιστήμιο Γκρατς) στο βιβλίο του «Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και η ενότητα των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσης» (Εκδόσεις «Επέκτασις» Αθήνα 1999), αναφέρει ότι ο Άγιος Μάρκος ουδέποτε αμφισβήτησε την ιερωσύνη του Πάπα και την Ρωμαιοκαθολική, ως αδελφή Εκκλησία. Ο Καθηγητής Βλ. Φειδάς αναφέρει ότι στην Σύνοδο του 1178, επί πατριάρχου Μιχαήλ Γ΄, στο σχετικό Τόμο της Συνόδου, αναγράφεται ότι για τον Πάπα και τους συν αυτώ ούτε «τελείω αναθεματισμό» παρέδωσαν, καθώς για τις λοιπές αιρέσεις.

Επίσης, είναι γνωστόν ότι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης 14^ος αι.), όταν συνελήφθη από τους Τούρκους, δεν δίστασε ν’  ανοίξει διάλογο με τους μουσουλμάνους με σκοπό τον προσηλυτισμό τους στον χριστιανισμό . «Δια τούτο με χαράν εδέχθη την πρόβλεψίν του μολλά Τασιμάνη περί μελλοντικής συμφωνίας των δύο θρησκευμάτων, αλλά βεβαίως κατά την ιδική του ερμηνείαν».

Μ’ αυτό το ελεύθερο πνεύμα, χωρίς φόβο και φανατισμό, εκινούντο οι λεγόμενοι «ανθενωτικοί» Πατέρες, αν και αντιμετώπιζαν πολλά εθνικά και πνευματικά προβλήματα. Δυστυχώς οι σημερινοί «ανθενωτικοί», χωρίς να έχουν επιχειρήματα, χρησιμοποιούν αναθεματισμούς, μισαλλοδοξίες, καχυποψίες, ανάρμοστες συμπεριφορές που σκανδαλίζουν χωρίς να οικοδομούν.

Αλλά και για τα άλλα σχόλια που αναφέρει στο σχόλιό του ο «απλός πιστός», γιατί σιγούν! Όταν ο ιερέας δεν μεταλαμβάνει τους πιστούς σε κάθε θεία Ευχαριστία που τελεί, αυτό δεν είναι αίρεση;

Όταν σύμφωνα με το Τυπικό της Εκκλησίας, τα άγια Δώρα μεταφέρονται από την Πρόθεση, μέσω του Ναού, στην Αγία Τράπεζα, και αυτός την Μεγάλη Είσοδο την μετατρέπει σε «μικρή» (Πρόθεση – Ωραία Πύλη), αυτό δεν ενδιαφέρει;  Είναι λεπτομέρεια;

Τώρα, αν προσπαθούν μερικοί θιασώτες τους να τους συγκρίνουν, ως προς τον έλεγχο, με τους σοφούς και μεγάλους Πατέρες (Ιωάννης Χρυσόστομος), αλλά, ακόμη και με συγχρόνους (Φλωρίνης Αυγουστίνο, Γερβάσιο Παρασκευόπουλο), αυτό θα το έλεγα θράσος!

Τέλος, αν ο έγκριτος Καθηγητής Ιωάννης Ζηζιούλας, Μητροπολίτης Περγάμου, που αυτοί που τον συκοφαντούν δεν έχουν δει και δεν έχουν διαβάσει τα εξώφυλλα των βιβλίων του, δεν διαπραγματευτεί με τους Ρωμαιοκαθολικούς, ποιος θ’ αναλάβει;  Οι πτυχιούχοι του ποιμαντικού της Θεολογικής Σχολής, που η βαθμολογία τους για την εισαγωγή στην σχολή, ήταν κάτω από την βάση;

Σχόλιο:  Ο απλός χριστιανός δημιούργησε θόρυβο, βγήκε στήν επιφάνεια η σύγχρονη εκκλησιαστική σχιζοφρένεια, αμφισβητήθηκε η καλή προαίρεση όσων διαφωνούν μέ τόν Ζηζιούλα, ξαναστήθηκε τό Τότεμ τού Ζηζιούλα, από τούς γνωστούς ημιμαθείς, καί ξανακυριάρχησε τό Ταμπού τής δυσκολίας κατανοήσεως τών γραπτών του κειμένων λόγω τής τερατώδους του μορφώσεως. Πώς καί γιατί υποστηρίζεται, αφού ειναι ακατανόητος, παραμένει μυστήριο. Συμφώνησαν οι περισσότεροι ότι ο παπάς κατηγορεί κάτι πού αγνοεί καί δέν αναρωτήθηκε κανείς. Καλά ο απλός πιστός πού υπερασπίστηκε τόν Ζηζιούλα γνωρίζει τά γραπτά του; Κανείς. Καί όμως ένας σχολιαστής παρουσίασε τόν πυρήνα τής αιρέσεως τού Ζηζιούλα. Καί ενώ ζητούσαν στοιχεία οι οπαδοί, όταν παρουσιάστηκαν αποσύρθηκαν. Νά τά στοιχεία.
«Ὁ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτως γεννᾷ τὴν Ἱεραρχία. Ὀντολογικὰ ἡ Ἱεραρχία ὑπάρχει καὶ στην Ἁγ. Τριάδα. Ἡ πηγή, ἡ Ἀρχή, εἶναι ὁ Πατήρ, ἀπὸ ’κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπα τῆς Ἁγ. Τριάδος. Στὴν Ἁγία Τριάδα, λοιπόν, ἔχουμε μία διαβάθμιση, δὲν ἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξη, ἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μεταφέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλον. Ἐὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰ ἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα, τότε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆς αἰτιότητος. Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέψουμε(3). Ἡ αἰτιότητα εἶναι βασικὸ στοιχεῖο τῆς Ἑτερότητος. Ἡ Ἑτερότητα στὴν Ἁγία Τριάδα δὲν ἀναδύεται ἔτσι φυσικά, αὐτομάτως. Ὑπάρχει ἕνα πρόσωπο, πρέπει νὰ προέρχεται ἐλεύθερα. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ὅμως ποὺ εἰσάγουμε αὐτὸ τὸ πρόσωπο, αὐτὴ τὴν αἰτιότητα, εἰσάγουμε Ἱεραρχία».
Tις φρικώδεις αυτές βλασφημίες που θίγουν και αυτό το Δόγμα της Αγίας Τριάδας ξεστόμισε ο "στιβαρός βραχίων" κατά τον πατριάρχη Βαρθολομαίο! Και δεν εξανέστη η συνείδηση κάποιων που τους πείραξε κατά τα άλλα ο ευσυνείδητος ιερέας! 

Αυτή είναι η κατάστασή μας. Δούλοι αβυσσαλέων προκαταλήψεων. Είμαστε ήδη παπόδουλοι.

Αμέθυστος