Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Εἶναι ἀναπόφευκτος ἡ ἕνωσις τῶν «Ἐκκλησιῶν»;

Εἶναι ἀναπόφευκτος ἡ ἕνωσις τῶν «Ἐκκλησιῶν»;

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Κάθε φορά ποὺ σκέφτομαι τοὺς οἰκουμενιστὲς ἢ διαβάζω δηλώσεις ἢ ἀκούω λόγους τους σὲ ἱεροὺς τόπους λατρείας,

προσπαθῶ νὰ εἶμαι δίκαιος καὶ ἀντικειμενικὸς ἀπέναντί τους καὶ νὰ «βάζω καλὸ λογισμό, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. Ὅμως οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι ἀδιόρθωοι καὶ προκλητικοί. Ἀσπάζονται τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἀπειλοῦν τοὺς Ὀρθοδόξους. Ἀγαποῦν τοὺς πρώτους καὶ θεωροῦν ἐχθρούς τους τοὺς δεύτερους. Ἡ ἀγάπη τους εἶναι πορεία καταστροφῆς. Γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς ἔχουν ἀφθονία καλῶν συναισθημάτων, γιὰ τοὺς διαφωνοῦντες Ὀρθοδόξους ἔχουν μόνο μῖσος, τὸ ὁποῖο ἐκδηλώνεται μὲ σκληρὰ καὶ ἀπαξιωτικὰ λόγια.

Οἱ οἰκουμενιστὲς συνήθως κατέχουν ὑψηλὲς θέσεις στὴν Ἐκκλησία, γεγονὸς ποὺ τοὺς δημιουργεῖ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ὀρθοφρονοῦν, ἔχουν ἄνωθεν ἔμπνευση καὶ πρέπει ὅλοι νὰ τοὺς προσέχουν καὶ νὰ ἀποδέχονται τὶς «βαθυστόχαστες» θεωρίες τους. Ὅποιος τοὺς ἀρνεῖται εἶναι ἄξιος περιφρόνησης καὶ θεωρεῖται ἀσεβής, γιατί δὲν τοὺς ἀποδίδει τὸν προσ­ήκοντα σεβασμό.

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀποτελεῖ γιὰ τοὺς οἰκουμενιστὲς τὸ φωτεινὸ παράδειγμα. Τὸν μιμοῦνται καὶ ἐπικοινωνοῦν μαζί του μὲ δουλικὸ φρόνημα. Κανεὶς ποτὲ δὲν διανοήθηκε νὰ διαφοροποιηθεῖ σὲ κάποια ἀπόφασή του, γιατί γνωρίζει ὅτι εἶναι πολὺ καλὰ τροχισμένο τὸ δίκοπο πατριαρχικὸ μαχαίρι…

Ὅπως εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος πρωτοστατεῖ στὸν ὀλέθριο οἰκουμενισμὸ καὶ βλέπει τὶς ἀποτυχίες τῶν δραστηριοτήτων του ὡς σπουδαῖες ἐπιτυχίες, ἐνῷ δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς δείξει ἕνα ἑτερόδοξο ποὺ ἔγινε ὀρθόδοξος μετὰ ἀπὸ τοὺς πολύχρονους ἀγῶνες του. Καὶ ὅμως αὐτὸς ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ ὥρα τῆς ἕνωσης τῶν «ἐκκλησιῶν» ἔχει φτάσει καὶ ὀνειρεύεται τὸν αἱρετικὸ Πάπα νὰ τὸν προσκαλεῖ στὸ Βατικανὸ γιὰ τὴ λαμπρὴ ἐκδήλωση ποὺ ἔχει ἑτοιμάσει. Ἔχει τόση βεβαιότητα γι’ αὐτό, ποὺ δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ νὰ λέγαμε ὅτι ἔβαλε τοὺς λογογράφους νὰ ἑτοιμάσουν τὰ κείμενα καὶ τοὺς διακόνους νὰ στιλβώσουν τὰ ἐγκόλπια καὶ τοὺς σταυροὺς καὶ νὰ παραγγείλουν λαμπρὰ ἄμφια γιὰ τὴ λαμπρὴ μέρα!

Ἡ ἀκόλουθη πρόσφατη δήλωση τοῦ Πατριάρχου, ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, εἶναι ἀποκαλυπτική:«Ἡ ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ εἶναι ἀναπόφευκτη», «ἡ διαφορά, ἡ ὁποία ὑπάρχει ἀνάμεσα στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ στοὺς Καθολικοὺς ἔχει ἱστορικὲς ρίζες καὶ δὲν ἔγκειται στὸ πεδίο τοῦ δόγματος», «οἱ Καθολικοὶ εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἴδιο χριστιανοὶ, ὅπως εἴμαστε κι ἐμεῖς (οἱ Ὀρθόδοξοι)» (Ὀρθόδοξος Τύπος τῆς 6ης Δεκ. 2019).

Ἡ ἀνωτέρω δήλωση εἶναι ἀνακριβής. Οἱ Ὀρθόδοξοι γνωρίζουν ὅτι μέγα χάσμα ἐστήρικται ἀνάμεσα σέ μᾶς καὶ τοὺς παπικούς. Μόνο οἱ σοφοί τοῦ οἰκουμενισμοῦ βλέπουν τὰ πράγματα ἀνάποδα καὶ περιγράφουν τὴ σημερινὴ κατάσταση ἰδανικὴ γιὰ τὴν ἕνωση «τῶν ἐκκλησιῶν».

Οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες. Καὶ ὅσο ἐμεῖς ἐμβαθύνουμε στὴν πνευματικὴ ζωή, τόσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπ’ αὐτούς. Δὲν ἀντέχουμε τὴν ἐκκοσμίκευσή τους, τὶς θεατρικὲς ἐκδηλώσεις, τὴν πολιτική τους, τὴν πονηριά τους, τὰ καταχθόνια σχέδια τους καὶ τὴν ἐφάμαρτη τάση νὰ ἁλώσουν τὴν Ὀρθοδοξία. Οἱ αἱρετικοὶ εἶναι ἀνίσχυροι καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι ἰσχυροί. Εἶναι ἰσχυροὶ καὶ ὅταν ἀκόμα μερικοὶ μεγαλόσχημοι ρασοφόροι τοῦ Πατριαρχείου καὶ μερικοὶ δικοί μας Μητροπολίτες, μὲ τὶς ἀσπόνδυλες καὶ ἄβουλες συνοδίες τους, κατρακυλοῦν στὴν ἄβυσσο τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Ἀφήνουμε τὸν Πατριάρχη νὰ ὀνειρεύεται τὴν ἕνωση καὶ συνεχίζουμε τὴν ἀντίσταση κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, καλύπτοντας τὸ κενὸ ποὺ δημιουργεῖ ἡ δειλία καὶ ἡ ἀφωνία τῶν μητροπολιτῶν μας. Τὸ ἔχουμε πεῖ πολλὲς φορὲς ὅτι τὰ μηνύματα δὲν τὰ παίρνουμε ἀπὸ αὐτούς· δὲν τοὺς ἔχουμε πνευματικοὺς ὁδηγούς. Ἐμεῖς στηριζόμαστε στοὺς Ἁγίους τοῦ παρελθόντος ἀλλὰ καὶ στοὺς σύγχρονους.

Ορθόδοξος Τύπος

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΟΠΛΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥ ΠΕΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΑΛΛΑΞΕ ΣΥΛΛΗΒΔΗΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟ ΤΥΠΟ; 

ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΔΕΝ ΣΑΝ ΘΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙΣΑ ΕΝΩΣΗ ΗΔΗ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ;