Πηγή: Ρικάρντο Πακόσι
ΙΤΑΛΙΑ ΕΚΤΟΣ ΕΕ: ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΜΕΤΑΞΥ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΝ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑΣ.
Ο ειδησεογραφικός ιστότοπος Defense One δημοσίευσε το περιεχόμενο της «διαβαθμισμένης» έκδοσης αυτού του εγγράφου που, προς το καλύτερο ή το χειρότερο, σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής σε παγκόσμια κλίμακα: την Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες ημέρες από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτή η διαβαθμισμένη έκδοση αναφέρει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες στοχεύουν την Ουγγαρία, την Πολωνία, την Αυστρία και την Ιταλία για να διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι, ως εκ τούτου, είναι προς το συμφέρον της Αμερικής να «υποστηρίζει κόμματα, κινήματα και πνευματικές και πολιτιστικές προσωπικότητες που επιδιώκουν την κυριαρχία και τη διατήρηση/αποκατάσταση των παραδοσιακών ευρωπαϊκών τρόπων ζωής, παραμένοντας παράλληλα φιλοαμερικανοί».
Αυτή η διαβαθμισμένη έκδοση αναφέρει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες στοχεύουν την Ουγγαρία, την Πολωνία, την Αυστρία και την Ιταλία για να διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι, ως εκ τούτου, είναι προς το συμφέρον της Αμερικής να «υποστηρίζει κόμματα, κινήματα και πνευματικές και πολιτιστικές προσωπικότητες που επιδιώκουν την κυριαρχία και τη διατήρηση/αποκατάσταση των παραδοσιακών ευρωπαϊκών τρόπων ζωής, παραμένοντας παράλληλα φιλοαμερικανοί».
Πριν κάποιος, χάρη σε αυτή την είδηση, αρχίσει να φαντασιώνεται την Ιταλία να ανακτήσει έναν βαθμό κυριαρχίας παρόμοιο με αυτόν της Ουγγαρίας, αξίζει πρώτα να θυμηθούμε ότι η Μελόνι δεν είναι ο Όρμπαν.
Ο τελευταίος, μάλιστα, διαπραγματευόμενος με τον Τραμπ, κατάφερε να εξασφαλίσει συνεχείς αγορές ρωσικού φυσικού αερίου, ενώ τα νέα των τελευταίων τριών ετών δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Μελόνι, από την άλλη πλευρά, θα ήταν ανίκανη, ακόμη και στη φαντασία της, να συλλάβει μια σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν θα είναι σχέση άνευ όρων υποταγής. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το να έχει κανείς καλή σχέση με τον Τραμπ σήμερα συνεπάγεται -στην περίπτωση της Μελόνι, όπως και του Όρμπαν- μια ισότιμη δουλοπρέπεια προς το Ισραήλ.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Μελόνι, ωστόσο, δεν υπάρχει μόνο το γεωστρατηγικό πρόβλημα της Ιταλίας ως «αεροπλανοφόρου της Μεσογείου», αλλά και αυτό μιας χώρας όπου για τριάντα χρόνια μια πολιτική τάξη που δεν διαθέτει κουλτούρα εθνικού συμφέροντος κατέχει την εξουσία, και επίσης δεν έχει το ηθικό βάθος που θα επέτρεπε σε έναν ηγεμόνα να σκεφτεί, για χάρη της αυτοδιάθεσης της χώρας του, την πιθανότητα να υποστεί την τύχη ενός Μόρο ή ενός Ματέι
.
Σε κάθε περίπτωση, αν αυτό το αμερικανικό στοίχημα με τήν Μελόνι υλοποιούνταν —δηλαδή, αν η Μελόνι αποκάλυπτε πραγματικά τον εαυτό της ως το «κοιμισμένο κύτταρο» ενός πολιτικού σχεδίου που στόχευε στην αποδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης— πολλές ενδιαφέρουσες εξελίξεις θα συνέβαιναν στην Ιταλία, τις οποίες θα προσπαθήσω να απαριθμήσω παρεμπιπτόντως:
Ο τελευταίος, μάλιστα, διαπραγματευόμενος με τον Τραμπ, κατάφερε να εξασφαλίσει συνεχείς αγορές ρωσικού φυσικού αερίου, ενώ τα νέα των τελευταίων τριών ετών δείχνουν ξεκάθαρα ότι η Μελόνι, από την άλλη πλευρά, θα ήταν ανίκανη, ακόμη και στη φαντασία της, να συλλάβει μια σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν θα είναι σχέση άνευ όρων υποταγής. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το να έχει κανείς καλή σχέση με τον Τραμπ σήμερα συνεπάγεται -στην περίπτωση της Μελόνι, όπως και του Όρμπαν- μια ισότιμη δουλοπρέπεια προς το Ισραήλ.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Μελόνι, ωστόσο, δεν υπάρχει μόνο το γεωστρατηγικό πρόβλημα της Ιταλίας ως «αεροπλανοφόρου της Μεσογείου», αλλά και αυτό μιας χώρας όπου για τριάντα χρόνια μια πολιτική τάξη που δεν διαθέτει κουλτούρα εθνικού συμφέροντος κατέχει την εξουσία, και επίσης δεν έχει το ηθικό βάθος που θα επέτρεπε σε έναν ηγεμόνα να σκεφτεί, για χάρη της αυτοδιάθεσης της χώρας του, την πιθανότητα να υποστεί την τύχη ενός Μόρο ή ενός Ματέι
.
Σε κάθε περίπτωση, αν αυτό το αμερικανικό στοίχημα με τήν Μελόνι υλοποιούνταν —δηλαδή, αν η Μελόνι αποκάλυπτε πραγματικά τον εαυτό της ως το «κοιμισμένο κύτταρο» ενός πολιτικού σχεδίου που στόχευε στην αποδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης— πολλές ενδιαφέρουσες εξελίξεις θα συνέβαιναν στην Ιταλία, τις οποίες θα προσπαθήσω να απαριθμήσω παρεμπιπτόντως:
- μια ανοιχτή θεσμική σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης και της Προεδρίας της Δημοκρατίας (η τελευταία, για τουλάχιστον είκοσι χρόνια, έχει γίνει ο θεσμός που εγγυάται την υπεροχή των υπερεθνικών συμφερόντων έναντι των εθνικών)·
- ένα ρήγμα εντός της κεντροδεξιάς, με τον παρα-κυριαρχικό άξονα των Μελόνι και Σαλβίνι από τη μία πλευρά και τον ευρωευθυγραμμισμένο άξονα των Κροσέτο και Ταγιάνι από την άλλη.
- διασταυρούμενα πυρά κατά της κυβέρνησης από τις μεγάλες εφημερίδες, από τη δικαστική εξουσία και, τέλος, από κάποιο είδος «έγχρωμης επανάστασης» στους δρόμους.
- ένα ρήγμα εντός της κεντροδεξιάς, με τον παρα-κυριαρχικό άξονα των Μελόνι και Σαλβίνι από τη μία πλευρά και τον ευρωευθυγραμμισμένο άξονα των Κροσέτο και Ταγιάνι από την άλλη.
- διασταυρούμενα πυρά κατά της κυβέρνησης από τις μεγάλες εφημερίδες, από τη δικαστική εξουσία και, τέλος, από κάποιο είδος «έγχρωμης επανάστασης» στους δρόμους.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η Μελόνι είναι πολιτισμικά και ανθρώπινα ακατάλληλη για να διαχειριστεί μια θεμελιώδη ιστορική μετάβαση όπως η δημιουργία μιας νέας σχέσης μεταξύ Ιταλίας και Ηνωμένων Πολιτειών.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα των κινδύνων που ενέχει, η Ελβετία απέρριψε πρόσφατα την προσφορά της «τραμπιανής» εταιρείας Palantir να διαχειριστεί το σύστημα δημόσιας διοίκησης, λόγω του κινδύνου τα δεδομένα των πολιτών να καταλήξουν στα χέρια των ενόπλων δυνάμεων και των υπηρεσιών πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Λοιπόν, προσπαθήστε να φανταστείτε πώς θα πήγαιναν τα πράγματα αν η Μελόνι σκεφτόταν την ίδια «φιλική» προσφορά
Ωστόσο, παρά τα όσα έχουν ειπωθεί, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στο γεγονός ότι ο κίνδυνος συνέχισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει άμεση, υπαρξιακή σημασία για ολόκληρο τον ιταλικό πληθυσμό. Αντιμέτωπος με την αβεβαιότητα και τους σοβαρούς κινδύνους της διαχείρισης της δημιουργίας μιας νέας σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Μελόνι, η υπόθεση ότι ο ευρωφεντεραλισμός θα παραμείνει σε ισχύ έρχεται σε αντίθεση με την απόλυτη βεβαιότητα ενός μέλλοντος που χαρακτηρίζεται από φτώχεια, πόλεμο και στρατιωτικό νόμο.
Για όλους αυτούς τους λόγους, στο εγγύς μέλλον, πρέπει να παρακολουθούμε προσεκτικά τα κινήματα στους δρόμους: δεν πρέπει να δώσουμε τη θέση μας σε κινητοποιήσεις που δεν περιλαμβάνουν πολιτική επίθεση στις πολεμοχαρείς προθέσεις της ΕΕ ή που χρησιμοποιούν διάφορα ζητήματα της πολιτικής ατζέντας αποκλειστικά κατά τής Μελονί.
Η απουσία αυθεντικά κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων καθιστά αυτή την ιστορική μετάβαση πολύ περισσότερους κινδύνους παρά ευκαιρίες, αλλά αυτό, δυστυχώς, είναι το πραγματικό πλαίσιο με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε.
Ωστόσο, παρά τα όσα έχουν ειπωθεί, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στο γεγονός ότι ο κίνδυνος συνέχισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει άμεση, υπαρξιακή σημασία για ολόκληρο τον ιταλικό πληθυσμό. Αντιμέτωπος με την αβεβαιότητα και τους σοβαρούς κινδύνους της διαχείρισης της δημιουργίας μιας νέας σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Μελόνι, η υπόθεση ότι ο ευρωφεντεραλισμός θα παραμείνει σε ισχύ έρχεται σε αντίθεση με την απόλυτη βεβαιότητα ενός μέλλοντος που χαρακτηρίζεται από φτώχεια, πόλεμο και στρατιωτικό νόμο.
Για όλους αυτούς τους λόγους, στο εγγύς μέλλον, πρέπει να παρακολουθούμε προσεκτικά τα κινήματα στους δρόμους: δεν πρέπει να δώσουμε τη θέση μας σε κινητοποιήσεις που δεν περιλαμβάνουν πολιτική επίθεση στις πολεμοχαρείς προθέσεις της ΕΕ ή που χρησιμοποιούν διάφορα ζητήματα της πολιτικής ατζέντας αποκλειστικά κατά τής Μελονί.
Η απουσία αυθεντικά κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων καθιστά αυτή την ιστορική μετάβαση πολύ περισσότερους κινδύνους παρά ευκαιρίες, αλλά αυτό, δυστυχώς, είναι το πραγματικό πλαίσιο με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου