Η ΑΓΑΠΗ ΣTHN ΠΑΤΡΙΔΑ ΜAΣ (Ἕνα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟ Ἀποστολ. ἀνάγνωσμα- Κυρ. 08.07.12)

Η ΑΓΑΠΗ ΣTHN ΠΑΤΡΙΔΑ ΜAΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012 (Ε´ ΜΑΤΘ.)[Ρωμ. ι´ 1-10]

«Ἀδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας
καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν»

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2048, 01.07.2012

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἐξαιρετικῶς ἐπίκαιρη ἠ ἑρμηνεία στὸ συγκεκριμένο χωρίο τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος τῆς Κυριακῆς 08.07.2012. Βοηθᾶ νὰ ξεπλυθεῖ κάπως ἡ παχύρρευστη ἰδεολογικὴ ρύπανση ποὺ ἔχει εἰσβάλει στὶς συνειδήσεις τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ τὴν λυσσαλέα προσπάθεια τῶν Ἐργολάβων τῆς Ἀλλοτριώσεως καὶ κυρίως τῶν Προθύμων Ὑπεργολάβων ἐντὸς τῶν τειχῶν…!

. Ἀνοίγει τὴν καρδιά του ὁ ἀπόστολος Παῦλος κι ἀφήνει νὰ ξεχυθεῖ ὁ πλούσιος σὲ αἰσθήµατα στοργῆς ἐσωτερικός του κόσµος. Ἔκδηλη διακρίνουµε τὴν συγκίνησή του καθὼς ἀναφέρεται στοὺς ὁµοεθνεῖς του Ἰσραηλίτες, ποὺ δὲν πίστεψαν στὸν Μεσσία Χριστὸ κι ἔµειναν µακριὰ ἀπὸ τὸν δρόµο τῆς σωτηρίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ µὲ πόνο ψυχῆς γράφει: «Ἡ εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν», δηλαδή, ἡ σφοδρὴ ἐπιθυµία καὶ εὐαρέσκεια τῆς καρδίας µου καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ ἀπευθύνω στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς Ἰσραηλίτες – παρὰ τὴν ἀπιστία ποὺ δείχνουν – εἶναι νὰ σωθοῦν.
. Ὁ ἀποκαλυπτικὸς αὐτὸς λόγος τοῦ ἁγίου ἀποστόλου µᾶς δίνει τὴν ἀφορµὴ νὰ δοῦµε πῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος φανέρωνε τὴν ἀγάπη του πρὸς τοὺς συµπατριῶτες του καὶ πῶς καλούµαστε κι ἐµεῖς νὰ ἐκδηλώνουµε τὴν ἀγάπη µας αὐτή.

1. Ἡ ἀγάπη τοῦ ἀπ. Παύλου γιὰ τοὺς συμπατριῶτες του

. Μὲ ἔκπληξη καὶ θαυµασµὸ στέκεται κανεὶς µπροστα στὸ µεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ναί! Ὁ µέγας Παῦλος ποὺ διέτρεξε ὅλη τὴν οἰκουµένη γιὰ νὰ διαδώσει τὸ µηνυµα τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτὸς ποὺ διεκήρυξε ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ὑπάρχουν φυλετικὲς διακρίσεις αὐτός, ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ποτὲ δὲν ξεχνοῦσε τὴν πατρίδα του. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι µὲ σεµνὴ καύχηση ἀνέφερε συχνὰ τὴν καταγωγὴ καὶ τὴν ἐθνικότητά του: «Ἐγὼ ἄνθρωπος µέν εἰµι Ἰουδαῖος Ταρσεύς, τῆς Κιλικίας οὐκ ἀσήµου πόλεως πολίτης» (Πράξ. κα´ 39, κβ´ 3). Μάλιστα δὲν ἔπαυσε ν ἀγαπᾶ τοὺς συµπατριωτες του ἀκόµη καὶ τότε ποὺ αὐτοὶ τὸν πλήγωναν µὲ τὴν ἀχάριστη συµπεριφορά τους καὶ τοὺς σκληροὺς διωγµοὺς ἐναντίον του …
. Τὸ πιὸ συγκλονιστικὸ ὅµως εἶναι ὅτι ἡ ἔντονη ἀγάπη καὶ τὸ διαρκὲς ἐνδιαφέρον του γιὰ τοὺς ὁµοεθνεῖς του τὸν ὁδήγησε στὸ νὰ γράψει τοὺς ἑξῆς συγκινητικοὺς λόγους «Ηὐχόµην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀναθεµα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν µου, τῶν συγγενῶν µου κατὰ σάρκα» (Ρωµ. θ´ 3). Δηλαδή: Θὰ εὐχόµουν ἐγώ, ποὺ τίποτε δὲν θὰ µποροῦσε νὰ µὲ χωρίσει ἀπὸ τὸν Χριστό, νὰ χωρισθῶ ἀπὸ Αὐτὸν γιὰ πάντα, ἐὰν ἦταν δυνατὸν νὰ γίνει αὐτό, γιὰ χάρη τῶν ἀδελφῶν µου Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι εἶναι φυσικοὶ συγγενεῖς µου.
. Αὐτὸ τὸ ἐξαίρετο παράδειγµα φιλοπατρίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου µᾶς διδάσκει ὅτι ἡ χριστιανικὴ πίστη δὲν καταργεῖ τὴν ἀγάπη στὴν πατρίδα, ἀλλὰ τῆς δίνει νόηµα βαθύτερο καὶ οὐσιαστικότερο. Πῶς µποροῦµε λοιπὸν κι ἐµεῖς ὡς πιστοὶ χριστιανοὶ νὰ ἐκδηλώνουµε τὴν ἀγάπη µας πρὸς τὴν πατρίδα;

2. Ἡ δική μας ἀγάπη στὴν Πατρίδα

. Μία λέξη εἶναι αὐτὴ ποὺ φανερώνει τὴν ἀγάπη στὴν ὕψιστη µορφή της: ἡ θυσία. Μᾶς τὸ εἶπε ὁ Κύριος «Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰω. ιε´ 13). Μεγαλύτερη ἀγάπη πρὸς τοὺς φίλους του κανεὶς δὲν ἔχει ἀπ᾽ αὐτήν, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ νὰ προσφέρει καὶ νὰ θυσιάσει τὴν ζωή του γιὰ χάρη τῶν φίλων του. Ἐφ᾽ ὅσον λοιπὸν ἀγαπᾶµε τὴν Πατρίδα µας, ὀφείλουµε νὰ εἴµαστε ἔτοιµοι νὰ ἀναλάβουµε κόπους καὶ δαπάνες γιὰ χάρη τοῦ κοινοῦ καλοῦ, ἀκόµη καὶ νὰ θυσιάσουµε τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό µας, ἂν χρειαστεῖ!
. Ἐπιπλέον ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα ἐκδηλώνεται καὶ µὲ τὴν προσευχή µας γι᾽ αὐτήν. Ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπηύθυνε δέηση πρὸς τὸν Θεὸν «ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ», ἔτσι κι ἐµεῖς ἔχουµε χρέος νὰ προσευχόµαστε θερµὰ γιὰ τὴν Πατρίδα µας καὶ νὰ παρακαλοῦµε τὸν ἅγιο Θεὸ νὰ χαρίζει στὸ ἔθνος µας εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, καὶ – τὸ κυριότερο – µετάνοια! Ἄλλωστε καὶ ἡ ἁγία µας Ἐκκλησία εὔχεται στὴν θεία Λειτουργία ὄχι µόνο «ὑπὲρ τοῦ σύµπαντος κόσµου» ἀλλὰ καὶ εἰδικὰ «ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἠµῶν ἔθνους».
. Τέλος, τὴν ἀγάπη µας πρὸς τὴν Πατρίδα τὴν φανερώνουµε καὶ µὲ τὴν ἐνάρετη καὶ ἁγία ζωή µας. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος συµβουλεύει σὲ µιὰ ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του: «Τὴν πατρίδα τίµησον, καὶ τῇ ἀρετῇ βοήθησον» (ΕΠΕ 7, 52). Εἶναι τιµὴ καὶ ἐγγύηση γιὰ τὴν πατρίδα νὰ ἀνατρέφει ἀνθρώπους µἒ ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα. Ὅσο ἔχουµε πιστοὺς χριστιανοὺς ποὺ προσεύχονται, µετανοοῦν καὶ ἀγωνίζονται, τὸ ἔθνος µας δὲν κινδυνεύει. Θὰ ζεῖ καὶ θὰ µεγαλουργεῖ µε τὴν βοήθεια καὶ τὴν δύναµη τοῦ παντοδυνάµου Θεοῦ.

* * *

. Βεβαίως δὲν εἶναι ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὸ µοναδικὸ παράδειγµα φιλοπατρίας. Τὸ ἀξεπέραστο πρότυπο καὶ στὸ θέµα τῆς ἀγάπης πρὸς τὴν Πατρίδα εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωὴ καὶ δράση του ἔδειξε ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν σωτηρία τῶν συµπατριωτῶν του. Καὶ τὸ πιὸ συγκινητικό: ὅταν κάποτε ἀντίκρισε τὴν πόλη τῆς Ἱερουσαλήµ, ἔκλαψε µὲ λυγµοὺς γι᾽ αὐτήν, διότι γνώριζε τὸ οἰκτρὸ τέλος ποὺ θὰ εἶχε ἐξ αἰτίας τῆς ἀπιστίας της …
. Ἂς ἀναλογιστοῦµε κι ἐµεῖς τὴν εὐθύνη µας κι ἂς ἀφήσουµε τὸ δάκρυ καὶ τὸ στεναγµό µας νὰ γίνουν προσευχὴ θερµὴ πρὸς τὸν παντοδύναµο καὶ πανάγαθο Θεό, γιὰ νὰ κάνει καὶ πάλι τὸ θαῦµα του καὶ νὰ σώσει τὸ ἔθνος µας. Αὐτὸς εἶναι ἡ µόνη µας ἐλπίδα!

ΠΗΓΗ