Τα διάφορα συμβάντα αφορόντα την επιθετική επανεμφάνιση του Ισλάμ στην Ευρώπη δεν είναι ασύνδετα μεταξύ των. Καταρχάς, τα σχετικά γεγονότα θα πρέπει να εξετασθούν και να αναλυθούν κάτω από τον μεγεθυντικό φακό των προσπαθειών της Τευτονικής αναθεώρησης της Ιστορίας, κορυφούμενης με την ασπασμό του Ισλάμ από τον Γερμανό Keizer στις αρχές του περασμένου αιώνα [2]. Από τότε ο Δυτικός Άνθρωπος θα παρουσιάζεται από την Γερμανική διανόηση ως μια διεφθαρμένη οντότητα από τον Ιουδο-χριστιανικό και τον Ελληνικό Κόσμο [3].
16.11.2016
«Για τους Ρωμιούς της Πόλης οι Τούρκοι ήτανε ένα πράγμα ακαθόριστο… ένα πράγμα σα να λέμε… χολέρα, πλημμύρα, σεισμός… ένα τέτοιο πράγμα, οι Τούρκοι γενικά». Μαρία Ιορδανίδου.
Προσφάτως, η UNESCO αποφάσισε να σβήσει τα ιστορικά ίχνη του λαού του Ισραήλ από τις Βιβλικές περιοχές του διαγράφοντας από την ιστορία τον «Τύμβο της Ραχήλ» και το «Σπηλαίο του Πατριάρχη», χαρακτηρίζοντας τα ως τζαμιά με τις ονομασίες Bilal ibn Rabah και Ιbrahimi Moscue [1].
Ταυτόχρονα από τον Αύγουστο του 2015 η UNESCO προσπαθεί εναγωνίως να επιβάλει ισλαμικές ονομασίες για το Τείχος των Δακρύων και το Όρος των Ελαιών, παρά το γεγονός ότι το Ισλάμ εμφανίστηκε στον χώρο της Μέσης Ανατολής τρεις χιλιάδες περίπου χρόνια μετά την παράδοση των Δέκα Εντολών στον Αβραάμ και επτακόσια χρόνια μετά την Ανάσταση του Κυρίου.
ΠΗΓΗ http://www.dimokratianews.gr/content/68919/i-skoni-toy-katar-skepazei-ieroysalim-kai-votaniko
Την ίδια χρονική περίοδο ο Πρόεδρος της Τουρκίας, συντονιζόμενος στο ίδιο μήκος κύματος με την UNESCO, άκουγε τον αντίλαλο της «φωνής της καρδιάς του» να έρχεται από τα Ελληνικά νησιά, την Μακεδονία και το τζαμί(α) του Βοτανικού, παραβλέποντας και αυτός με την σειρά του το γεγονός ότι οι κυνηγημένες από τον Δία Νύμφες έτρεχαν χαριεντιζόμενες στον Ελαιώνα του Βοτανικού, στα όρη, τα δάση και τα ποτάμια της Ελλάδος, της Νοτίου Ιταλίας και της Ιωνίας, τρεις χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση των Τουρανικών φυλών στην περιοχή.
Τα διάφορα συμβάντα αφορόντα την επιθετική επανεμφάνιση του Ισλάμ στην Ευρώπη δεν είναι ασύνδετα μεταξύ των. Καταρχάς, τα σχετικά γεγονότα θα πρέπει να εξετασθούν και να αναλυθούν κάτω από τον μεγεθυντικό φακό των προσπαθειών της Τευτονικής αναθεώρησης της Ιστορίας, κορυφούμενης με την ασπασμό του Ισλάμ από τον Γερμανό Keizer στις αρχές του περασμένου αιώνα [2]. Από τότε ο Δυτικός Άνθρωπος θα παρουσιάζεται από την Γερμανική διανόηση ως μια διεφθαρμένη οντότητα από τον Ιουδο-χριστιανικό και τον Ελληνικό Κόσμο [3]. Οι Γερμανοί, τις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, θα αποποιηθούν το Ελληνό-Ρωμαϊκό παρελθόν με το οποίο τους εξοικείωσε ο Droysen και στον οποίο ήταν εκστατικά προσηλωμένοι και έκτοτε θα αφοσιωθούν στην μελέτη και τον θαυμασμό του Ισλάμ. Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο θα εδραιωθεί η φιλία του Hitler με τον Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ Αμίν αλ-Χουσεϊνί, φανατικό αντισημίτη, ο οποίος οργάνωσε μαζί με τον Himmler τα μουσουλμανικά Παλαιστινιακά τάγματα στην Ελλάδα, που κατακρεούργησαν τον πληθυσμό στο Δίστομο. Οι απόηχοι εκείνων των γεγονότων θα φθάσουν μέχρι την εποχή μας, ένθα ο Γερμανικός φίλο-ισλαμισμός θα κληρονομηθεί από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και την Γερμανική ηγεσία που θα ανακοινώνει θριαμβευτικά, μετά την μαζική εισβολή ενός εκατομμυρίου μουσουλμάνων μεταναστών στην Γερμανία, «το Ισλάμ ανήκει στην Γερμανία».
Έτσι, η νέα Δυτική τάξη πραγμάτων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνεπικουρούμενη από την διεθνιστική αριστερά, θα συμμαχήσει ιδεολογικά και στρατιωτικά με το Ισλάμ, αφενός για να υλοποιήσει το παλιό Γερμανικό όνειρο της εξαφάνισης με την ισχύ των όπλων του Ιουδό-Χριστιανικού κόσμου από την περιοχή της μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων και αφετέρου για να προβάλει την ηθική, πολιτισμική και κοινωνική «υπεροχή» του Ισλάμ με τα όπλα της Δύσης και τα δολάρια της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Το τελευταίο, αφενός διατηρεί στενές θρησκευτικές, πολιτισμικές και οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία και αφετέρου φιλοδοξεί να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της φυσικής και ιδεολογικής επίθεσης του Ισλάμ στην Δύση.
Έτσι, εκτός από την χρηματοδότηση του ISIS, την καταστροφή της Συρίας, του Ιράκ και την προώθηση των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη[4-6], τα ισλαμικά χρήματα του Κατάρ «επενδύονται» μαζικά στα Βαλκάνια.
Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο, η επιθετική διείσδυση του ισλαμικού κεφαλαίου στην καθημαγμένη και αιμορραγούσα χώρα δεν θα ήταν καθόλου δύσκολη. Εκμεταλλευόμενο τα ανύπαρκτα εθνικά αντανακλαστικά της διεθνιστικής πολιτικής τάξης την απουσία εθνικής συνείδησης από την μεγαλοαστική τάξη και την απάθεια μιας απονευρωμένης και νεκρής κοινωνίας, δεν θα αργούσε να αντιληφθεί ότι θα μπορούσε να κατακτήσει ολοκληρωτικά την χώρα, με το πρόσχημα των επενδύσεων, αποκτώντας, διακόσια σχεδόν χρόνια μετά την εκδίωξη των μουσουλμάνων από την Ελλάδα, νησιά, κατά παράβαση του Συντάγματος, καθώς και μεγάλες εκτάσεις της Ελληνικής Γης, ιδιαιτέρου φυσικού κάλους, έναντι ευτελών χρηματικών ποσών, ώστε να εδραιώσει το φυσικό και ιδεολογικό προκεχωρημένο φυλάκιο του Ισλάμ στην Ευρώπη, πριν την τελική έφοδο.
Η εφημερίδα Δημοκρατία την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016 στο κύριο άρθρο της παρουσίασε ένα ληστρικό πολιτικό σύστημα που απαιτεί μέχρι και το 86% των κερδών των Ελληνικών εταιριών. Κάτω από αυτό το φορολογικό τοπίο η εθνική καταστροφή είναι αναπόφευκτη και συνεπώς η χωροθέτησή του αποτελεί μία συνειδητή πολιτική απόφαση. Την ίδια στιγμή της καταστροφής των Ελληνικών επιχειρήσεων, το πολιτικό σύστημα ενθαρρύνει την εγκατάσταση στην Ελλάδα του Αραβικού και του Τουρκικού κεφαλαίου, το οποίο στο μέλλον θα καταλύσει κάθε ψήγμα Ελληνικής κυριαρχίας επί του Ελληνικού χώρου.
Την ίδια μέρα, μία άλλη εφημερίδα, στο πρωτοσέλιδο άρθρο της, παρουσίαζε όχι μόνο τα «επενδυτικά σχέδια» των ισλαμιστών, «διαρρηγνύοντας τις σελίδες της» από ιερή αγανάκτηση λόγω της γραφειοκρατικής καθυστέρησης των «επενδυτικών σχεδίων», αλλά ήτο φανερό ότι έσειε και αυτή μαζί με τους Εμίρηδες του Κατάρ το δάκτυλο στον Ελληνικό λαό, απειλώντας τον ότι «αν δεν προχωρήσει η ισλαμική «επένδυση» στην Δυτική Ελλάδα, τότε θα εκδιωχθούν οι Ελληνικές επιχειρήσεις από το Κατάρ», παραβλέποντας το γεγονός ότι οι αμετροεπείς και αφύσικες επενδύσεις θα καταστρέψουν το μοναδικό κεφάλαιο του Ελληνικού χώρου που είναι το φυσικό του κάλλος, εκτός βεβαίως της παράβλεψης των εθνικών κινδύνων. Αντίστοιχα, οι επενδύσεις του Κατάρ στην Τουρκία μετατρέπονται σε πολεμικά εργοστάσια, όπλα, θέσεις εργασίας και απόκτηση πολεμικής τεχνογνωσίας [8,9] που την κατάλληλη στιγμή θα στραφούν εναντίον της Ελλάδος.
Τα εύλογα ερώτημα από την δημοσίευση αυτού του άρθρου στον τύπο, καθώς και άλλων ομοίων σε άλλες εφημερίδες, δεν άπτονται των πιθανών συμφερόντων που θα μπορούσαν να αγγίξουν τα εν λόγω δημοσιεύματα, καθώς και του γεγονότος ότι το Κατάρ ουσιαστικά αποτελεί μία επί πλέον επαρχία της Τουρκίας. ‘Όμως, οι συντάχτες των άρθρων με την «προοδευτική και δημοκρατική» τους ευαισθησία θα έπρεπε να διερωτηθούν «για το τι θα συνέβαινε εάν οι Άραβες απειλούσαν μέσω μιας Ευρωπαϊκής εφημερίδας με αντίποινα τους πολίτες κάποιας άλλης Ευρωπαϊκής χώρας». Η απάντηση στο εύλογο αυτό ερώτημα είναι ότι μάλλον θα έπρεπε να εγκαταλείψουν αμέσως την χώρα, χαρακτηριζόμενοι ως Personas non grata.
Οι στενές και συμμαχικές σχέσεις του Κατάρ με την Τουρκία και η επιθετική προώθηση των ισλαμικών συμφερόντων στην Ευρώπη και την χώρα μας, θα έπρεπε να είχαν προβληματίσει τις πολιτικές ηγεσίες από καιρό, όπως θα έπρεπε να έχει προβληματίσει την στρατιωτική ηγεσία ο ρόλος που θα μπορούσαν να παίξουν οι εγκαταστάσεις των Καταριανών στα Ιόνια νησιά σε μία μελλοντική Ελληνοτουρκική στρατιωτική σύγκρουση, που σύντομα έρχεται. Τα Τουρκικά υποβρύχια, ελλιμενιζόμενα στην ναυτική βάση του Δυρραχίου της Αλβανίας, θα μπορούσαν όχι μόνο να έχουν τον πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο της Αδριατικής και του Ιονίου Πελάγους μέσω της δορυφορικής ανταλλαγής πληροφοριών από τα νησιά του Κατάρ στο Ιόνιο, αλλά εν δυνάμει θα μπορούσαν να σχεδιάζουν και να πραγματοποιούν στρατηγικές επιχειρήσεις δολιοφθοράς με αποβάσεις ειδικών δυνάμεων στην Δυτική Ελλάδα, μετά το τέλος των οποίων οι Τούρκοι επιδρομείς θα βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο στις εγκαταστάσεις των «επενδυτών».
Συμπερασματικά, είναι προφανές ότι αργά και σταθερά τα τελευταία δέκα χρόνια δημιουργείται ένα εσωτερικό φιλοτουρκικό λόμπι εγχωρίων φίλο-Οθωμανών και μουσουλμάνων μεταναστών στηριζόμενο στα Αραβικά χρήματα, το οποίο θα αποβεί μοιραίο για την χώρα την κρίσιμη στιγμή , όταν σύντομα θα κριθεί το μέλλον του Ελληνισμού για τα επόμενα εκατό χρόνια.
[1] Gatestone Institute: https://www.gatestoneinstitute.org/9173/unesco-muslim-imperialism
[2] Sean McMeekin, “The Berlin-Bagdad Express: The Ottoman Empire and Germany’s bid for world power, 1898-1918, Belknap Press 2010.
[3] Sigrid Hunke, « Allahs sonne über der Abendland.Unser arabisches Erbe. Stuttgart, Paris 1960.
[4] The Washington Institute: http://www.washingtoninstitute.org/policy- analysis/view/qatar-and-isis-funding-the-u.s.-approach
[5] The Daily Caller: http://dailycaller.com/2016/10/10/hillary-in-leaked-email-saudi-arabia-and-qatar-are-funding-isis/
[6] The Telegraph: http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/qatar/11110931/How-Qatar-is-funding-the-rise-of-Islamist-extremists.html
[7] https://en.wikipedia.org/wiki/Qatar%E2%80%93Turkey_relations
[8] Gulf Times: https://en.wikipedia.org/wiki/Qatar%E2%80%93Turkey_relations
[9] Middle East Eye: http://www.middleeasteye.net/news/turkey-qatar-military-agreement-940298365
Προσφάτως, η UNESCO αποφάσισε να σβήσει τα ιστορικά ίχνη του λαού του Ισραήλ από τις Βιβλικές περιοχές του διαγράφοντας από την ιστορία τον «Τύμβο της Ραχήλ» και το «Σπηλαίο του Πατριάρχη», χαρακτηρίζοντας τα ως τζαμιά με τις ονομασίες Bilal ibn Rabah και Ιbrahimi Moscue [1].
Ταυτόχρονα από τον Αύγουστο του 2015 η UNESCO προσπαθεί εναγωνίως να επιβάλει ισλαμικές ονομασίες για το Τείχος των Δακρύων και το Όρος των Ελαιών, παρά το γεγονός ότι το Ισλάμ εμφανίστηκε στον χώρο της Μέσης Ανατολής τρεις χιλιάδες περίπου χρόνια μετά την παράδοση των Δέκα Εντολών στον Αβραάμ και επτακόσια χρόνια μετά την Ανάσταση του Κυρίου.
ΠΗΓΗ http://www.dimokratianews.gr/content/68919/i-skoni-toy-katar-skepazei-ieroysalim-kai-votaniko
Την ίδια χρονική περίοδο ο Πρόεδρος της Τουρκίας, συντονιζόμενος στο ίδιο μήκος κύματος με την UNESCO, άκουγε τον αντίλαλο της «φωνής της καρδιάς του» να έρχεται από τα Ελληνικά νησιά, την Μακεδονία και το τζαμί(α) του Βοτανικού, παραβλέποντας και αυτός με την σειρά του το γεγονός ότι οι κυνηγημένες από τον Δία Νύμφες έτρεχαν χαριεντιζόμενες στον Ελαιώνα του Βοτανικού, στα όρη, τα δάση και τα ποτάμια της Ελλάδος, της Νοτίου Ιταλίας και της Ιωνίας, τρεις χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση των Τουρανικών φυλών στην περιοχή.
Τα διάφορα συμβάντα αφορόντα την επιθετική επανεμφάνιση του Ισλάμ στην Ευρώπη δεν είναι ασύνδετα μεταξύ των. Καταρχάς, τα σχετικά γεγονότα θα πρέπει να εξετασθούν και να αναλυθούν κάτω από τον μεγεθυντικό φακό των προσπαθειών της Τευτονικής αναθεώρησης της Ιστορίας, κορυφούμενης με την ασπασμό του Ισλάμ από τον Γερμανό Keizer στις αρχές του περασμένου αιώνα [2]. Από τότε ο Δυτικός Άνθρωπος θα παρουσιάζεται από την Γερμανική διανόηση ως μια διεφθαρμένη οντότητα από τον Ιουδο-χριστιανικό και τον Ελληνικό Κόσμο [3]. Οι Γερμανοί, τις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, θα αποποιηθούν το Ελληνό-Ρωμαϊκό παρελθόν με το οποίο τους εξοικείωσε ο Droysen και στον οποίο ήταν εκστατικά προσηλωμένοι και έκτοτε θα αφοσιωθούν στην μελέτη και τον θαυμασμό του Ισλάμ. Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο θα εδραιωθεί η φιλία του Hitler με τον Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ Αμίν αλ-Χουσεϊνί, φανατικό αντισημίτη, ο οποίος οργάνωσε μαζί με τον Himmler τα μουσουλμανικά Παλαιστινιακά τάγματα στην Ελλάδα, που κατακρεούργησαν τον πληθυσμό στο Δίστομο. Οι απόηχοι εκείνων των γεγονότων θα φθάσουν μέχρι την εποχή μας, ένθα ο Γερμανικός φίλο-ισλαμισμός θα κληρονομηθεί από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και την Γερμανική ηγεσία που θα ανακοινώνει θριαμβευτικά, μετά την μαζική εισβολή ενός εκατομμυρίου μουσουλμάνων μεταναστών στην Γερμανία, «το Ισλάμ ανήκει στην Γερμανία».
Έτσι, η νέα Δυτική τάξη πραγμάτων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνεπικουρούμενη από την διεθνιστική αριστερά, θα συμμαχήσει ιδεολογικά και στρατιωτικά με το Ισλάμ, αφενός για να υλοποιήσει το παλιό Γερμανικό όνειρο της εξαφάνισης με την ισχύ των όπλων του Ιουδό-Χριστιανικού κόσμου από την περιοχή της μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων και αφετέρου για να προβάλει την ηθική, πολιτισμική και κοινωνική «υπεροχή» του Ισλάμ με τα όπλα της Δύσης και τα δολάρια της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Το τελευταίο, αφενός διατηρεί στενές θρησκευτικές, πολιτισμικές και οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία και αφετέρου φιλοδοξεί να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της φυσικής και ιδεολογικής επίθεσης του Ισλάμ στην Δύση.
Έτσι, εκτός από την χρηματοδότηση του ISIS, την καταστροφή της Συρίας, του Ιράκ και την προώθηση των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη[4-6], τα ισλαμικά χρήματα του Κατάρ «επενδύονται» μαζικά στα Βαλκάνια.
Μέσα σε αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο, η επιθετική διείσδυση του ισλαμικού κεφαλαίου στην καθημαγμένη και αιμορραγούσα χώρα δεν θα ήταν καθόλου δύσκολη. Εκμεταλλευόμενο τα ανύπαρκτα εθνικά αντανακλαστικά της διεθνιστικής πολιτικής τάξης την απουσία εθνικής συνείδησης από την μεγαλοαστική τάξη και την απάθεια μιας απονευρωμένης και νεκρής κοινωνίας, δεν θα αργούσε να αντιληφθεί ότι θα μπορούσε να κατακτήσει ολοκληρωτικά την χώρα, με το πρόσχημα των επενδύσεων, αποκτώντας, διακόσια σχεδόν χρόνια μετά την εκδίωξη των μουσουλμάνων από την Ελλάδα, νησιά, κατά παράβαση του Συντάγματος, καθώς και μεγάλες εκτάσεις της Ελληνικής Γης, ιδιαιτέρου φυσικού κάλους, έναντι ευτελών χρηματικών ποσών, ώστε να εδραιώσει το φυσικό και ιδεολογικό προκεχωρημένο φυλάκιο του Ισλάμ στην Ευρώπη, πριν την τελική έφοδο.
Η εφημερίδα Δημοκρατία την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016 στο κύριο άρθρο της παρουσίασε ένα ληστρικό πολιτικό σύστημα που απαιτεί μέχρι και το 86% των κερδών των Ελληνικών εταιριών. Κάτω από αυτό το φορολογικό τοπίο η εθνική καταστροφή είναι αναπόφευκτη και συνεπώς η χωροθέτησή του αποτελεί μία συνειδητή πολιτική απόφαση. Την ίδια στιγμή της καταστροφής των Ελληνικών επιχειρήσεων, το πολιτικό σύστημα ενθαρρύνει την εγκατάσταση στην Ελλάδα του Αραβικού και του Τουρκικού κεφαλαίου, το οποίο στο μέλλον θα καταλύσει κάθε ψήγμα Ελληνικής κυριαρχίας επί του Ελληνικού χώρου.
Την ίδια μέρα, μία άλλη εφημερίδα, στο πρωτοσέλιδο άρθρο της, παρουσίαζε όχι μόνο τα «επενδυτικά σχέδια» των ισλαμιστών, «διαρρηγνύοντας τις σελίδες της» από ιερή αγανάκτηση λόγω της γραφειοκρατικής καθυστέρησης των «επενδυτικών σχεδίων», αλλά ήτο φανερό ότι έσειε και αυτή μαζί με τους Εμίρηδες του Κατάρ το δάκτυλο στον Ελληνικό λαό, απειλώντας τον ότι «αν δεν προχωρήσει η ισλαμική «επένδυση» στην Δυτική Ελλάδα, τότε θα εκδιωχθούν οι Ελληνικές επιχειρήσεις από το Κατάρ», παραβλέποντας το γεγονός ότι οι αμετροεπείς και αφύσικες επενδύσεις θα καταστρέψουν το μοναδικό κεφάλαιο του Ελληνικού χώρου που είναι το φυσικό του κάλλος, εκτός βεβαίως της παράβλεψης των εθνικών κινδύνων. Αντίστοιχα, οι επενδύσεις του Κατάρ στην Τουρκία μετατρέπονται σε πολεμικά εργοστάσια, όπλα, θέσεις εργασίας και απόκτηση πολεμικής τεχνογνωσίας [8,9] που την κατάλληλη στιγμή θα στραφούν εναντίον της Ελλάδος.
Τα εύλογα ερώτημα από την δημοσίευση αυτού του άρθρου στον τύπο, καθώς και άλλων ομοίων σε άλλες εφημερίδες, δεν άπτονται των πιθανών συμφερόντων που θα μπορούσαν να αγγίξουν τα εν λόγω δημοσιεύματα, καθώς και του γεγονότος ότι το Κατάρ ουσιαστικά αποτελεί μία επί πλέον επαρχία της Τουρκίας. ‘Όμως, οι συντάχτες των άρθρων με την «προοδευτική και δημοκρατική» τους ευαισθησία θα έπρεπε να διερωτηθούν «για το τι θα συνέβαινε εάν οι Άραβες απειλούσαν μέσω μιας Ευρωπαϊκής εφημερίδας με αντίποινα τους πολίτες κάποιας άλλης Ευρωπαϊκής χώρας». Η απάντηση στο εύλογο αυτό ερώτημα είναι ότι μάλλον θα έπρεπε να εγκαταλείψουν αμέσως την χώρα, χαρακτηριζόμενοι ως Personas non grata.
Οι στενές και συμμαχικές σχέσεις του Κατάρ με την Τουρκία και η επιθετική προώθηση των ισλαμικών συμφερόντων στην Ευρώπη και την χώρα μας, θα έπρεπε να είχαν προβληματίσει τις πολιτικές ηγεσίες από καιρό, όπως θα έπρεπε να έχει προβληματίσει την στρατιωτική ηγεσία ο ρόλος που θα μπορούσαν να παίξουν οι εγκαταστάσεις των Καταριανών στα Ιόνια νησιά σε μία μελλοντική Ελληνοτουρκική στρατιωτική σύγκρουση, που σύντομα έρχεται. Τα Τουρκικά υποβρύχια, ελλιμενιζόμενα στην ναυτική βάση του Δυρραχίου της Αλβανίας, θα μπορούσαν όχι μόνο να έχουν τον πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο της Αδριατικής και του Ιονίου Πελάγους μέσω της δορυφορικής ανταλλαγής πληροφοριών από τα νησιά του Κατάρ στο Ιόνιο, αλλά εν δυνάμει θα μπορούσαν να σχεδιάζουν και να πραγματοποιούν στρατηγικές επιχειρήσεις δολιοφθοράς με αποβάσεις ειδικών δυνάμεων στην Δυτική Ελλάδα, μετά το τέλος των οποίων οι Τούρκοι επιδρομείς θα βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο στις εγκαταστάσεις των «επενδυτών».
Συμπερασματικά, είναι προφανές ότι αργά και σταθερά τα τελευταία δέκα χρόνια δημιουργείται ένα εσωτερικό φιλοτουρκικό λόμπι εγχωρίων φίλο-Οθωμανών και μουσουλμάνων μεταναστών στηριζόμενο στα Αραβικά χρήματα, το οποίο θα αποβεί μοιραίο για την χώρα την κρίσιμη στιγμή , όταν σύντομα θα κριθεί το μέλλον του Ελληνισμού για τα επόμενα εκατό χρόνια.
[1] Gatestone Institute: https://www.gatestoneinstitute.org/9173/unesco-muslim-imperialism
[2] Sean McMeekin, “The Berlin-Bagdad Express: The Ottoman Empire and Germany’s bid for world power, 1898-1918, Belknap Press 2010.
[3] Sigrid Hunke, « Allahs sonne über der Abendland.Unser arabisches Erbe. Stuttgart, Paris 1960.
[4] The Washington Institute: http://www.washingtoninstitute.org/policy- analysis/view/qatar-and-isis-funding-the-u.s.-approach
[5] The Daily Caller: http://dailycaller.com/2016/10/10/hillary-in-leaked-email-saudi-arabia-and-qatar-are-funding-isis/
[6] The Telegraph: http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/qatar/11110931/How-Qatar-is-funding-the-rise-of-Islamist-extremists.html
[7] https://en.wikipedia.org/wiki/Qatar%E2%80%93Turkey_relations
[8] Gulf Times: https://en.wikipedia.org/wiki/Qatar%E2%80%93Turkey_relations
[9] Middle East Eye: http://www.middleeasteye.net/news/turkey-qatar-military-agreement-940298365
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου