Στο οπότε είμαστε όλοι φίλε αμέθυστε. Οπότε; Πάντως επέτρεψε μου να κάνω κάποιες σκέψεις. Κάποιοι λένε άμα δεν έχεις κάτι να κρύψεις δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Αυτοί αγνοούν πως το θέμα δεν είναι ακριβώς τι κρύβεις αλλά τι φανερώνεις και το σημαντικότερο, με ποιόν τρόπο καθορίζετε τι πρέπει να φανερώνεις και όχι τόσο τι πρέπει να κρύβεις. Αν αύριο ας πούμε δεν διαφεύγουν τα έξοδα για τον οίκο ανοχής θα πει κάποιος περήφανα ότι είναι πόρνος αλλά προς θεού όχι και φοροφυγάς; Κάποιοι άλλοι λένε πως αυτή η διαδικασία είναι το επόμενο βήμα για κάτι πολύ χειρότερο που πρέπει να σταματήσει τώρα όσο είναι καιρός. Οι νέες κάρτες είναι "αναγκαίο κακό", ο καρπός μιας κεντρικής γραφειοκρατικής διακυβέρνησης που έχουμε αποδεχτεί εδώ και καιρό και κατ' επανάληψη. Δεν είναι καν κομβικό σημείο όπως πιστεύουν πολλοί. Το κομβικό σημείο, ο Ρουβικώνας, έχει συντελεστεί ήδη και δεν πήραμε χαμπάρι. Ακόμα και στην υπόθεση πως οι ταυτότητες πάρουν αναστολή και δεν γίνει κάποιος βασικός και βίαιος μετασχηματισμός όπως π.χ. ένας μεγάλος πόλεμος, άμα δηλαδή τα πράγματα συνεχίσουν όπως πάνε στην καθημερινότητά μας, τα επιδιωκόμενα με την ταυτότητα θα γίνουν με άλλη οδό. Ίσως πιο χρονοβόρα (μπορεί και όχι) αλλά θα γίνουν. Ίσως και καλύτερα μάλιστα. Πρόσφατο παράδειγμα το ευρωσύνταγμα και η καταψήφισή του από κάποια κοινοβούλια. Το ευρωσύνταγμα τελικά ήρθε με την μορφή αντζεντών που ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΔΙΑΚΡΊΤΩΣ ΩΣ ΘΕΣΦΑΤΑ και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Άσε που ένα ευρωσύνταγμα θα είχε τουλάχιστον και κάποιους όρους προσυμφωνημένους βρε αδερφέ. Οι αντζέντες τρέχα γύρευε ποιος τις συντάσσει και οι οποίες αλλάζουν όποτε γουστάρουν. Κοινώς το καλό το παλληκάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι. Αν δηλαδή γίνει πολιτική μάχη για τις ταυτότητες και στην υπόθεση πως κερδηθεί από τους διαφωνούντες αυτό δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα για την υλοποίηση των στόχων αφού αγνοείται ακόμα η ουσία αυτών των σχεδιασμών και η μεγάλη ευθύνη μας στην συμμετοχή αυτών. Και κάποιοι πέραν των παραπάνω λένε πως η συγκεκριμένες ταυτότητες είναι αμάρτημα. Αυτοί πολύ φοβούμαι είναι οι πιο προβληματικοί γιατί αντιμετωπίζουν το θέμα σαν μια ευκαιρία επίδειξης πίστης παρά αποτέλεσμα πίστης. Και με βάσει τα πρόσφατα με τον Covid, η μάχη είναι ήδη χαμένη. Κάποιοι ονειρεύονται αποδεικτικό μη εμβολιασμού για να επιδείξουν στις πύλες του παραδείσου. Τι να λέμε τώρα. Οπότε; Δύσκολο φίλε αμέθυστε. Πολύ δύσκολο. Το πρώτο που πρέπει να γίνει πιστεύω είναι να σταματήσουμε να αναζητούμε την λύση με νοητικά εργαλεία και έννοιες υπερσυνόλων. Η κοινωνία, η πολιτική, η οικονομία, ο πολιτισμός. Αυτά τα εργαλεία μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμα στις διαπιστώσεις αλλά νομίζω τελείως άχρηστα στις όποιες λύσεις. Ας το πάρουμε απόφαση πως είμαστε πολύ λίγοι για να σκεφτόμαστε για λογαριασμό της κοινωνίας. Αλήθεια την κοινωνία την ρωτήσαμε; Ιδίως όταν οι πράξεις μας αγνοούν πως το παραμικρό κακό από όσα κάνουμε έχει απίστευτο αντίκτυπο στην κοινωνία για την οποία κοπτόμαστε. Αυτή η στάση εμπεριέχει διάθεση αρχομανίας που είναι ένα εκ των συστατικών των διακυβερνήσεων που μας έφεραν εδώ που είμαστε. Το δεύτερο που πρέπει να γίνει είναι να ποιήσουμε βιωματικό ερωτηματικό ο Κύριος τι έχει να πει για αυτά; Θα μου πεις υπάρχει χρόνος για αυτό; Μακάρι να δοθεί για τον καθένα από εμάς. Ο τρόπος που συντάσσουμε ένα τέτοιο ερωτηματικό έχει δοθεί από τον Κύριο και τους Πατέρες και περνάει από την μετάνοια. Είναι νομίζω σα να την αποφεύγουμε αυτή την διαδικασία και να αναβάλλουμε την μόνη πραγματική Λύση που έχουμε. Φταίμε.
Kαί μάλιστα φίλε οι ορθόδοξοι φοβούνται τήν κάρτα, παρότι είναι έξω από τό σώμα μας, επειδή θά περιέχει όλα τά προσωπικά μας δεδομένα. Εκτός τού ότι τά γνωρίζει όλα ο Κύριος, τάχουμε εξομολογηθεί.Οπότε; Νά σού πώ φίλε, μού αρέσει σάν έκφραση.Νά μήν πάρετε ΑΜΚΑ, διαβατήριο, ταυτότητα. Σάν νά ξανακούμε τίς μαμάδες στά πάρκα καί στίς παραλίες. Γιαννάκη μή!!!
5 σχόλια:
https://www.idemia.com/wp-content/uploads/2021/01/european-national-identity-documents-idemia-brochure-202011.pdf
Ελβετική διαφήμηση, μιλούν την ελβετική διάλεκτο.
Οπότε;
Στο οπότε είμαστε όλοι φίλε αμέθυστε. Οπότε;
Πάντως επέτρεψε μου να κάνω κάποιες σκέψεις.
Κάποιοι λένε άμα δεν έχεις κάτι να κρύψεις δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Αυτοί αγνοούν πως το θέμα δεν είναι ακριβώς τι κρύβεις αλλά τι φανερώνεις και το σημαντικότερο, με ποιόν τρόπο καθορίζετε τι πρέπει να φανερώνεις και όχι τόσο τι πρέπει να κρύβεις. Αν αύριο ας πούμε δεν διαφεύγουν τα έξοδα για τον οίκο ανοχής θα πει κάποιος περήφανα ότι είναι πόρνος αλλά προς θεού όχι και φοροφυγάς;
Κάποιοι άλλοι λένε πως αυτή η διαδικασία είναι το επόμενο βήμα για κάτι πολύ χειρότερο που
πρέπει να σταματήσει τώρα όσο είναι καιρός.
Οι νέες κάρτες είναι "αναγκαίο κακό", ο καρπός μιας κεντρικής γραφειοκρατικής διακυβέρνησης που έχουμε αποδεχτεί εδώ και καιρό και κατ' επανάληψη. Δεν είναι καν κομβικό σημείο όπως πιστεύουν πολλοί. Το κομβικό σημείο, ο Ρουβικώνας, έχει συντελεστεί ήδη και δεν πήραμε χαμπάρι. Ακόμα και στην υπόθεση πως οι ταυτότητες πάρουν αναστολή και δεν γίνει κάποιος βασικός και βίαιος μετασχηματισμός όπως π.χ. ένας μεγάλος πόλεμος, άμα δηλαδή τα πράγματα συνεχίσουν όπως πάνε στην καθημερινότητά μας, τα επιδιωκόμενα με την ταυτότητα θα γίνουν με άλλη οδό. Ίσως πιο χρονοβόρα (μπορεί και όχι) αλλά θα γίνουν. Ίσως και καλύτερα μάλιστα. Πρόσφατο παράδειγμα το ευρωσύνταγμα και η καταψήφισή του από κάποια κοινοβούλια. Το ευρωσύνταγμα τελικά ήρθε με την μορφή αντζεντών που ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΔΙΑΚΡΊΤΩΣ ΩΣ ΘΕΣΦΑΤΑ και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Άσε που ένα ευρωσύνταγμα θα είχε τουλάχιστον και κάποιους όρους προσυμφωνημένους βρε αδερφέ. Οι αντζέντες τρέχα γύρευε ποιος τις συντάσσει και οι οποίες αλλάζουν όποτε γουστάρουν. Κοινώς το καλό το παλληκάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι.
Αν δηλαδή γίνει πολιτική μάχη για τις ταυτότητες και στην υπόθεση πως κερδηθεί από τους διαφωνούντες αυτό δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα για την υλοποίηση των στόχων αφού αγνοείται ακόμα η ουσία αυτών των σχεδιασμών και η μεγάλη ευθύνη μας στην συμμετοχή αυτών.
Και κάποιοι πέραν των παραπάνω λένε πως η συγκεκριμένες ταυτότητες είναι αμάρτημα. Αυτοί πολύ φοβούμαι είναι οι πιο προβληματικοί γιατί αντιμετωπίζουν το θέμα σαν μια ευκαιρία επίδειξης πίστης παρά αποτέλεσμα πίστης. Και με βάσει τα πρόσφατα με τον Covid, η μάχη είναι ήδη χαμένη. Κάποιοι ονειρεύονται αποδεικτικό μη εμβολιασμού για να επιδείξουν στις πύλες του παραδείσου. Τι να λέμε τώρα.
Οπότε; Δύσκολο φίλε αμέθυστε. Πολύ δύσκολο.
Το πρώτο που πρέπει να γίνει πιστεύω είναι να σταματήσουμε να αναζητούμε την λύση με νοητικά εργαλεία και έννοιες υπερσυνόλων. Η κοινωνία, η πολιτική, η οικονομία, ο πολιτισμός. Αυτά τα εργαλεία μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμα στις διαπιστώσεις αλλά νομίζω τελείως άχρηστα στις όποιες λύσεις. Ας το πάρουμε απόφαση πως είμαστε πολύ λίγοι για να σκεφτόμαστε για λογαριασμό της κοινωνίας. Αλήθεια την κοινωνία την ρωτήσαμε; Ιδίως όταν οι πράξεις μας αγνοούν πως το παραμικρό κακό από όσα κάνουμε έχει απίστευτο αντίκτυπο στην κοινωνία για την οποία κοπτόμαστε. Αυτή η στάση εμπεριέχει διάθεση αρχομανίας που είναι ένα εκ των συστατικών των διακυβερνήσεων που μας έφεραν εδώ που είμαστε.
Το δεύτερο που πρέπει να γίνει είναι να ποιήσουμε βιωματικό ερωτηματικό ο Κύριος τι έχει να πει για αυτά; Θα μου πεις υπάρχει χρόνος για αυτό; Μακάρι να δοθεί για τον καθένα από εμάς. Ο τρόπος που συντάσσουμε ένα τέτοιο ερωτηματικό έχει δοθεί από τον Κύριο και τους Πατέρες και περνάει από την μετάνοια. Είναι νομίζω σα να την αποφεύγουμε αυτή την διαδικασία και να αναβάλλουμε την μόνη πραγματική Λύση που έχουμε. Φταίμε.
Kαί μάλιστα φίλε οι ορθόδοξοι φοβούνται τήν κάρτα, παρότι είναι έξω από τό σώμα μας, επειδή θά περιέχει όλα τά προσωπικά μας δεδομένα. Εκτός τού ότι τά γνωρίζει όλα ο Κύριος, τάχουμε εξομολογηθεί.Οπότε; Νά σού πώ φίλε, μού αρέσει σάν έκφραση.Νά μήν πάρετε ΑΜΚΑ, διαβατήριο, ταυτότητα. Σάν νά ξανακούμε τίς μαμάδες στά πάρκα καί στίς παραλίες. Γιαννάκη μή!!!
Δημοσίευση σχολίου