Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (4)

 Συνέχεια από: Παρασκευή 18 Αυγούστου 2023

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Επιμέλεια Lorenzo Maria Pacini

ΜΙΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗ

"Ακόμα και για τους μακροβιότερους, η ζωή είναι πολύ σύντομη για τα σχέδια που καταστρώνονται". ARTHUR SCHOPENHAUER

ΑΠΟ ΤΟΝ GYORGY SCHWARTZ ΣΤΟΝ GEORGE SOROS

Ο Τζορτζ Σόρος έχει πει συχνά ότι θεωρεί τον εαυτό του αρχηγό κράτους χωρίς κράτος. Στο βιβλίο του "Η Ανοιχτή Κοινωνία" προχωράει ακόμη παραπέρα. "Απολαμβάνω αξιοσέβαστη αναγνώριση ως (ομολογουμένως υπερβολικός) γκουρού της οικονομίας, αλλά δεν μου αναγνωρίζονται εξίσου ισχυρά διαπιστευτήρια ως φορέα συγκεκριμένων σχεδίων σε θέματα πολιτικής και ασφάλειας. Στην πραγματικότητα, ως επαγγελματίας του χρηματοπιστωτικού τομέα, είμαι ένας από τους πολλούς. Αντίθετα, είμαι σχεδόν μοναδικός στην εφαρμογή μιας αποφασιστικής και οργανωμένης στρατηγικής πρόληψης κρίσεων". Έτσι έγραφε το 1999: σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά και το ταλέντο του Σόρος στην "πρόληψη κρίσεων", δηλαδή στη διαμόρφωση του κόσμου σύμφωνα με την ατζέντα του διεθνούς προοδευτισμού, αναγνωρίζεται ομόφωνα.

Για τον Γάλλο διανοούμενο Lucien Cerise, ο Σόρος μοιάζει με τον Parvus, κατά κόσμον Izrail Gelfand (1867-1924), τον πολιτογραφημένο Γερμανό Ρώσο επαναστάτη που έπαιξε κεντρικό ρόλο στην οργάνωση και χρηματοδότηση της σοβιετικής επανάστασης στη Ρωσία και ήταν ο αρχιτέκτονας του ταξιδιού με το βαγόνι του τρένου που έφερε τον Λένιν στη Ρωσία από την ελβετική εξορία, το μοιραίο 1917. Ο Ρούντι Τζουλιάνι, πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης, έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τον Σόρος αντίχριστο. Στον αντίποδα, ο ιταλικός ιστότοπος Linkiesta.it δημοσίευσε, τον Ιούνιο του 2018, ένα άρθρο με τίτλο "Επαινώντας τον Soros", ο μόνος ισχυρός άνδρας που έχει απομείνει για να υπερασπιστεί την ανοιχτή κοινωνία. Πολλά χρόνια νωρίτερα, το 1997, κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας, Μοχάτιρ Μοχάμεντ, τον κατηγόρησε ότι προκάλεσε την καταστροφή της χώρας του.

Είδωλο των φιλελευθέρων, μαύρο θηρίο όλων των άλλων, ο χαρακτήρας είναι από εκείνους για τους οποίους δεν ισχύουν τα μέσα μέτρα. Για τον λόγο αυτό, η βιογραφία του είναι πολύ σημαντική, ιδιαίτερα τα χρόνια της νεότητάς του, η παιδεία του - πολιτική, οικονομική και πολιτιστική - μέχρι την άνοδό του στην κορυφή της διεθνούς οικονομίας με τη δημιουργία αρχικά του επενδυτικού ταμείου Double Eagle το 1969, το οποίο στη συνέχεια έγινε Soros Fund Management και τέλος Quantum Fund, με αναφορά στην κβαντική φυσική, την επιστήμη που έφερε επανάσταση στον κόσμο. Στην πραγματικότητα, αν και ο Σόρος έγραψε πολλά, υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες για το πρώιμο μέρος της ζωής του, σχεδόν όλες προέρχονται από κύκλους που βρίσκονται κοντά του ή φιλτράρονται μέσω αυτού.

Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη στις 12 Αυγούστου 1930, σε μια εύπορη εβραϊκή μεσοαστική οικογένεια, με το όνομα Gyorgy Schwartz. Ο πατέρας του Tivodor, δικηγόρος, εκδότης και αξιωματικός του στρατού των Αψβούργων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν παθιασμένος μελετητής της Εσπεράντο, της παγκόσμιας τεχνητής γλώσσας που δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Πολωνό αποκρυφιστή Ludwik L. Zamenhof. Η μητέρα του, Erszebet, ανήκε σε πλούσια οικογένεια εμπόρων. Οι Schwartzes δεν ήταν ενεργοί Εβραίοι - αντίθετα, βίωναν τη δύσκολη ταυτότητά τους με ενόχληση. Το 1936, ο αντισημιτικός άνεμος έπνεε δυνατά στο βασίλειο της Ουγγαρίας, το οποίο ακρωτηριάστηκε μετά τον πόλεμο από τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες, οπότε ο Tivadar Schwartz άλλαξε το οικογενειακό επώνυμο σε Soros, μια λέξη που στα ουγγρικά σημαίνει διάδοχος και στα εσπεράντο σημαίνει μεγαλώνω, ανεβαίνω.

Ίσως ήταν ο πατέρας του ο πρώτος που εμφύσησε στον μικρό Gyorgy τον κοσμοπολιτισμό και τη δυσφορία με τις ταυτότητες που έμελλε να γίνει ένα από τα χαρακτηριστικά του. Η ναζιστική κατοχή ανάγκασε την οικογένεια να μετακομίσει πολύ και ο πολύ μικρός Σόρος έμοιαζε με τον χριστιανό βαφτισιμιό ενός συνεργάτη των κατακτητών, που ασχολείτο με τη δήμευση των περιουσιακών στοιχείων της ακμάζουσας ισραηλινής κοινότητας. Αυτό το νεανικό ψεγάδι έχει συχνά κατηγορηθεί, αλλά δεν αισθανόμαστε ότι μπορούμε να επιρρίψουμε ιδιαίτερη ευθύνη σε έναν έφηβο που αναμφίβολα προσπάθησε να ελιχθεί μέσα στην καταιγίδα με τη βοήθεια του πατέρα του. Παρ' όλα αυτά, είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι, σε συνέντευξή του στο κανάλι Fox News στις 11 Νοεμβρίου 2010, θεώρησε εκείνες τις δραματικές ημέρες ίσως την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου. Μάλλον είχε σφυρηλατήσει σε εκείνη την ιδιοσυγκρασία τον χαρακτήρα ενός αδίστακτου τζογαδόρου που ήταν πρόθυμος να ποντάρει τα πάντα για να κερδίσει όλο το στοίχημα.

Το 1947, ο Σόρος (ακόμη Γκιόργκι) έφυγε από την Ουγγαρία για την Αγγλία, ξεφεύγοντας από την κομμουνιστική κατοχή που είχε διαδεχθεί τη γερμανική κατοχή. Βολεύτηκε με διάφορες δουλειές και κατάφερε το 1949 να εισαχθεί στο διάσημο London School of Economics (LSE), το ελίτ πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε το 1895 από την Fabian Society, τον κύκλο των Βρετανών ρεφορμιστών που ανήκαν στην άρχουσα τάξη της Βικτωριανής εποχής και είχαν ως στόχο να οικοδομήσουν σταδιακά μια σοσιαλιστική κοινωνία.

Αν και η τρέχουσα αφήγηση τον παρουσιάζει ως αυτοδημιούργητο άνθρωπο, έναν αυτοδημιούργητο άνθρωπο από το τίποτα, αυτό δεν είναι απολύτως αληθές. Δύσκολα ένας νεαρός μετανάστης που μόλις έφτασε στο Λονδίνο καταφέρνει να μπει σε ένα τόσο διάσημο πανεπιστήμιο. Προφανώς, οι οικογενειακές διασυνδέσεις με τον αχανή κόσμο του οικονομικού Ιουδαϊσμού τον βοήθησαν να ξεκινήσει με το "δεξί" πόδι, ας πούμε. Έγινε οριστικά ο Τζορτζ Σόρος, αποβάλλοντας την αρχική του ταυτότητα που ξεκινούσε από το όνομά του - στο πανεπιστήμιο που ανήκε στον Φρίντριχ φον Χάγιεκ, τον φιλελεύθερο οικονομολόγο της Σχολής της Βιέννης, και στον Καρλ Πόπερ πήρε το πτυχίο και το μάστερ του, όχι στα οικονομικά, αλλά στη φιλοσοφία. Κατά τη διάρκεια εκείνων των ετών, διαμορφώθηκε και ενισχύθηκε η πολιτιστική επιρροή από τη μελέτη του σημαντικότερου κειμένου του Πόπερ, "Η ανοικτή κοινωνία και οι εχθροί της". Το 1956, τη χρονιά κατά την οποία καταπνίγηκε αιματηρά η αντισοβιετική εξέγερση στην πατρίδα του, ο Σόρος, μετά από μια μαθητεία στο Σίτι του Λονδίνου, στην τροχιά του γαλαξία των Ρότσιλντ, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε αμερικανός πολίτης το 1961. Η αναρρίχησή του άρχισε δύο χρόνια αργότερα, όταν εντάχθηκε σε μια εταιρεία της Wall Street που ειδικευόταν στην εμπορία ευρωπαϊκών μετοχών.

Την ίδια χρονιά, το πάθος του για την πολιτική και τη φιλοσοφία τον οδήγησαν να στείλει στον Popper ένα χειρόγραφο με τίτλο The Burden of Conscience (Το βάρος της συνείδησης), το οποίο δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Ο δάσκαλός του τον κάλεσε να αναπτύξει μια πιο πρωτότυπη σκέψη, πράγμα που δεν κατάφερε ποτέ να κάνει. Ο Σόρος δεν θα μείνει στη μνήμη μας για τη συμβολή του στην ιστορία της σκέψης, αλλά το πάθος του για το σύστημα αξιών που πιθανώς του εμφύσησε ο πατέρας του, κληρονόμησε από τον Πόπερ και ενισχύθηκε στα νιάτα του από το ολιγαρχικό-κομφορμιστικό αποτύπωμα των Φαμπιάνων του '15, θα τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή, αποτελώντας τον σκοπό της ύπαρξής του σε έναν πυρετώδη ακτιβισμό που ξεπερνά την επιτυχία στον οικονομικό τομέα.

Εν τω μεταξύ, άρχισε η τύχη του νεαρού, αδίστακτου κερδοσκόπου. Το 1967 ίδρυσε την πρώτη του εταιρεία, η οποία αποτέλεσε την απαρχή μιας τεράστιας περιουσίας. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1960, παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, την Annali Witschak, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Την δεύτερη, την Σούζαν Γουέμπερ, την παντρεύτηκε το 1983. Σε μεγάλη ηλικία παντρεύτηκε την κατά σαράντα χρόνια νεότερή του Ταμίκο Μπόλτον, μια συναισθηματική διαδρομή πολύ συνηθισμένη μεταξύ των πλούσιων και ισχυρών ανδρών.