Πηγή: Italicum
Μια συμφωνία της ΕΕ για τη χρήση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων είναι πλέον επικείμενη. Η ρωσοφοβική σταυροφορία της ΕΕ προχωρά, και μαζί της και η δική της αυτοκτονία. Η Ευρώπη είχε ήδη λάβει την άρνηση της ΕΚΤ να χρησιμοποιήσει προηγουμένως παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για την παροχή δανείων στην Ουκρανία ύψους 210 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή, έχοντας λάβει υπόψη τις καταγγελίες από το Βέλγιο (τη χώρα όπου εδρεύει η χρηματοοικονομική εταιρεία Euroclear, θεματοφύλακας ρωσικών περιουσιακών στοιχείων 185 δισεκατομμυρίων ευρώ) - λόγω του πραγματικού φόβου για πιθανή νομική δράση από τη Ρωσία που θα απαιτεί την επιστροφή τους - πρότεινε στις χώρες της ΕΕ να παράσχουν επαρκείς εγγυήσεις για τη χρηματοδότηση των 210 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουκρανία, η καθεμία αναλογικά, με βάση το ΑΕΠ της. Ως εκ τούτου, η Γερμανία θα έπρεπε να παράσχει εγγυήσεις για 51,3 δισεκατομμύρια ευρώ, η Γαλλία για 34 δισεκατομμύρια ευρώ και η Ιταλία για 25,1 δισεκατομμύρια ευρώ (που ισοδυναμεί με το 12% των 185 δισεκατομμυρίων ευρώ). Αυτή η δέσμευση θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη για την Ιταλία από τα 18 δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν προϋπολογιστεί για το 2026. Ωστόσο, θα αποδειχθεί εντελώς μη βιώσιμη για τα ευρωπαϊκά κράτη, δεδομένων των καταστροφικών επιπτώσεων που θα είχε στα πιστωτικά spreads και στην οικονομία της ΕΕ.
Η Επιτροπή, μετά τη μερική αποχώρηση της Αμερικής από τον πόλεμο, σκοπεύει να υποστηρίξει την Ουκρανία πάση θυσία χρησιμοποιώντας κατασχεμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, μια άνευ προηγουμένου απόφαση που είναι εντελώς αντίθετη με το διεθνές δίκαιο. Οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες απέφυγαν προσεκτικά την απαλλοτρίωση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων που είχαν κατατεθεί στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Εάν επρόκειτο να συμβεί μια τέτοια κατάσχεση, η διεθνής εμπιστοσύνη στις ευρωπαϊκές αγορές θα υπονομευόταν, με αποτέλεσμα την ταχεία κατάρρευση των επενδύσεων χωρών εκτός ΕΕ στην Ευρώπη. Πράγματι, θα υπήρχε μαζική φυγή κεφαλαίων από την ευρωζώνη, καθώς κανείς δεν θέλει να διακινδυνεύσει να επενδύσει σε εντελώς αναξιόπιστες αγορές, με την πραγματική προοπτική να κατασχεθούν τα περιουσιακά του στοιχεία από ευρωπαϊκές χώρες. Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα θα κατέρρεε και η ίδια η σταθερότητα του ευρώ θα τεθεί σε κίνδυνο.
Τα πρόσφατα ιστορικά γεγονότα θα έπρεπε να είχαν αποτρέψει τις ευρωπαϊκές ελίτ από το να εμπλακούν σε παρόμοιους ελιγμούς. Μετά το ξέσπασμα του ρωσοουκρανικού πολέμου, η κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που είχαν επενδυθεί στη Δύση, μαζί με τα περιουσιακά στοιχεία Ρώσων πολιτών στο εξωτερικό, επηρέασε βαθιά την αξιοπιστία του δολαρίου ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος. Πράγματι, οι χώρες BRICS και οι μοναρχίες του Κόλπου εξέφρασαν ανοιχτά την δυσπιστία τους στις επενδύσεις στην περιοχή του δολαρίου. Τα κεφάλαια και τα κυρίαρχα αποθέματα δεν θα μπορούσαν να τεθούν σε κίνδυνο από ξαφνικές αλλαγές στην πολιτική της δυτικής κυβέρνησης. Πράγματι, οι απειλές κατασχέσεων και τα οικονομικά και χρηματοπιστωτικά εμπάργκο θα είχαν αποδειχθεί μόνιμα εργαλεία εκβιασμού, ικανά να επηρεάσουν τις κυβερνητικές πολιτικές και, ως εκ τούτου, να υπονομεύσουν την ίδια την κυριαρχία των κρατών. Δεν είναι τυχαίο ότι η διαδικασία αποδολαριοποίησης της παγκόσμιας οικονομίας έχει επιταχυνθεί από το 2022. Η αποδυνάμωση της αξιοπιστίας του δολαρίου είναι επίσης ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην τρέχουσα κρίση που αντιμετωπίζει η αμερικανική ισχύς.
Μια τροπολογία στον προϋπολογισμό του 2026 παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Ιταλία, η οποία αναφέρει: «Τα αποθέματα χρυσού της Τράπεζας της Ιταλίας ανήκουν στο Κράτος, στο όνομα του ιταλικού λαού». Η ΕΚΤ ζήτησε αλλαγές στην τροπολογία, υποστηρίζοντας ότι ο σκοπός της πρότασης ήταν ασαφής. Ωστόσο, η ΕΚΤ απέρριψε τις τροπολογίες που υποβλήθηκαν στην τροπολογία της ιταλικής κυβέρνησης. Η ΕΚΤ δήλωσε ότι η τροπολογία θα μπορούσε να θέσει υπό αμφισβήτηση την ανεξαρτησία της Τράπεζας της Ιταλίας και ότι ακόμη και τέτοιες αλλαγές δεν θα διευκρίνιζαν τον σκοπό της πρότασης.
Η γνώμη του Eurotower, ωστόσο, δεν είναι δεσμευτική. Η εχθρική στάση της ΕΚΤ απέναντι στην πρόταση της ιταλικής κυβέρνησης, ωστόσο, εγείρει την όχι και τόσο ανεπαίσθητη πιθανότητα η ΕΚΤ, προκειμένου να αντιμετωπίσει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης λόγω χρηματοπιστωτικών ή νομισματικών κρίσεων, να αντικαταστήσει τις κεντρικές τράπεζες των χωρών της ΕΕ και, ως εκ τούτου, να χρησιμοποιήσει τα αποθέματα χρυσού των κρατών για να στηρίξει τον εαυτό της ή τη σταθερότητα του ευρώ. Αυτό θα αποτελούσε κατάφωρη επίθεση στην κρατική κυριαρχία.
Εάν το σχέδιο για ευρωπαϊκές μεγα-εγγυήσεις σε ρωσικά περιουσιακά στοιχεία αποτύχει ή ξεσπάσει μια αποσταθεροποιητική κρίση για το ευρώ, σίγουρα δεν θα ήταν έκπληξη αν η ΕΚΤ καταφύγει σε δόλια μέτρα για να απαλλοτριώσει τα αποθέματα χρυσού των κρατών. Άλλωστε, η ΕΚΤ έχει αποκλειστική δικαιοδοσία επί των αποθεμάτων χρυσού των κρατών της ευρωζώνης.
Υπάρχουν προηγούμενα για την ευρωπαϊκή «προσοχή» στα αποθέματα χρυσού της Ιταλίας. Η Μέρκελ, όταν προέκυψε η κρίση δημόσιου χρέους της Ιταλίας, πρότεινε στην ιταλική κυβέρνηση να πουλήσει τα αποθέματά της σε χρυσό για να αντιμετωπίσει την ανησυχητική κατάσταση χρέους της Ιταλίας.
Η Ιταλία έχει τα τρίτα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού στον κόσμο, που ανέρχονται σε 2.452 τόνους. Η αξία τους, λόγω της απότομης αύξησης των τιμών του χρυσού το 2025, έχει αυξηθεί στα 255 δισεκατομμύρια ευρώ . Σχεδόν τα μισά από τα αποθέματα χρυσού της Ιταλίας κατέχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα επανειλημμένα αιτήματα για τον επαναπατρισμό τους δεν έχουν ποτέ στεφθεί με επιτυχία.
Η ΕΕ έχει επιβάλει καταστροφικές πολιτικές λιτότητας στους λαούς της Ευρώπης, με αποτέλεσμα την αποβιομηχάνιση, την εκτεταμένη φτώχεια και μια κρίση δημόσιου χρέους, προκειμένου να διαφυλάξει τη σταθερότητα του ευρώ και την εμπιστοσύνη της αγοράς. Επομένως, δεν είναι σαφές πώς θα μπορούσε να εφαρμόσει νόμιμα μέτρα για την παράνομη απαλλοτρίωση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, τα οποία, με την απώλεια της εμπιστοσύνης της αγοράς, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διαρθρωτικές κρίσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Αναρωτιέται κανείς επίσης αν οι ηγέτες της ΕΕ γνωρίζουν τις καταστροφικές συνέπειες που θα αντιμετώπιζε η Ευρώπη απέναντι σε πιθανά ρωσικά αντίποινα, τόσο γεωπολιτικά όσο και οικονομικά. Ο Alessandro Volpi το δηλώνει σε μια ανάρτηση στο Facebook: «Οποιαδήποτε δήμευση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων θα οδηγούσε στην άμεση, παράλληλη δήμευση ευρωπαϊκών περιουσιακών στοιχείων στη Ρωσία, των οποίων η συνολική αξία υπερβαίνει τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η επιχείρηση δήμευσης που διεξάγουν οι Ευρωπαίοι δεν θα περιλαμβάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα δεν έχει ουσιαστικά καταθέσει ποτέ τα περιουσιακά της στοιχεία. Η συνένωση αυτών των στοιχείων μας επιτρέπει να κατανοήσουμε μια ακόμη πράξη αυτοκαταστροφικής ανοησίας εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία πεισματικά επιδιώκει την καταστροφή».
Στην πραγματικότητα, η ΕΕ ακολουθεί μια πολιτική συνεχούς σαμποτάζ των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων του Τραμπ, με την υποστήριξη των Αμερικανών νεοσυντηρητικών . Ο δηλωμένος στόχος των ευρωπαϊκών ελίτ είναι να συνεχίσουν τον πόλεμο για την υποστήριξη της στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης, ενόψει μιας άμεσης σύγκρουσης με τη Ρωσία. Επομένως, σε αυτό το πλαίσιο, τα προβλέψιμα ρωσικά αντίποινα θα νομιμοποιούσαν τον ευρωπαϊκό επανεξοπλισμό και την αυταρχική πολιτική της ΕΕ που επιβάλλεται υπό μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, εκτός από την εγκαθίδρυση μιας πολεμικής οικονομίας που ουσιαστικά μεταφράζεται σε πηγή τεράστιων οικονομικών κερδών για τις ευρωπαϊκές ελίτ. Ο ευρωπαϊκός επανεξοπλισμός, το κόστος του οποίου αποδεικνύεται ήδη μη βιώσιμο για τα ευρωπαϊκά κράτη και ο οποίος σε κάθε περίπτωση δεν θα επέτρεπε στους ευρωπαϊκούς στρατούς (τόσο από άποψη οπλισμού όσο και από αριθμό στρατευμάτων) να αντέξουν μια σύγκρουση με τη Ρωσία, θα αποδεικνυόταν εξαιρετικά αποτελεσματικός για την εσωτερική καταστολή, δηλαδή για την αντιμετώπιση λαϊκών αντιευρωπαϊκών διαμαρτυριών.
Οι ολιγαρχίες της ΕΕ δεν μπορούν να απομακρυνθούν μέσω δημοκρατικών εκλογών. Οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ είναι απίθανες. Οι μηχανισμοί καταστολής κατά της αντιπολίτευσης έχουν ήδη δοκιμαστεί διεξοδικά, με λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης, δικαστικές διώξεις ηγετών της αντιπολίτευσης και την ίδια την ακύρωση δημοκρατικών εκλογών. Η ΕΕ είναι μια απονομιμοποιημένη τάξη πραγμάτων, που επιβιώνει από τις δικές της αποτυχίες μέσω της καταστολής.
Αυτή η ρωσοφοβική, πολεμοχαρής τάση πηγάζει από μια συστημική κρίση στην ΕΕ που είναι πλέον μη αναστρέψιμη. Η πολύ παραγωγική δομή της, που βασίζεται σε μια εξαγωγική οικονομία, έχει καταρρεύσει λόγω των αυξήσεων στις τιμές ενέργειας που επιβλήθηκαν από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και τους δασμούς του Τραμπ. Ο ευρωπαϊκός επανεξοπλισμός θα αποδειχθεί αποτυχία στην αναζωογόνηση της ανάπτυξης. Η παράνομη απαλλοτρίωση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων θα κατέστρεφε την αξιοπιστία του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος και θα οδηγούσε σε εκτεταμένη φυγή κεφαλαίων. Σε αυτό το πλαίσιο, η κατάρρευση του ευρώ και των ίδιων των θεσμών της ΕΕ είναι απολύτως εύλογη.
Μια αποκαλυπτική προοπτική; Όχι, μια σωτηρία. Είναι πιθανό ότι η κατάρρευση του ευρώ μέσω εσωτερικής κατάρρευσης θα είναι η μόνη πιθανή διαφυγή από το κλουβί των ευρωπαϊστών ολιγαρχών, με την ανάκτηση της ελευθερίας των λαών και της κυριαρχίας των ευρωπαϊκών κρατών.
Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να κάνουμε απολογισμό: είτε να καταργήσουμε την ΕΕ είτε να καταργήσουμε τους εαυτούς μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου