Σχόλιο για την αναγόρευση του Χρήστου Γιανναρά σε επίτιμο διδάκτορα του ΕΚΠΑ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Τον Ιούνιο του 1989 με πρωτοβουλία των τότε συνοδικών μητροπολιτών, μακαριστών πλέον, Φλωρίνης Αυγουστίνου, Σιδηροκάστρου Ιωάννη και Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Σεβαστιανού, ετέθη εν συνόδω το θέμα των κακοδοξιών του τότε καθηγητή της Παντείου και "πρυτάνεως" της λεγόμενης "νεοορθοδοξίας" Χρήστου Γιανναρά. Μάλιστα ο μακαριστός Φλωρίνης στη ΣΠΙΘΑ, φύλλο 444 έτος 1986, τόνισε τα εξής βαρυσήμαντα αναφορικά με την επικίνδυνη και ναρκοθετούσα τη σωτηρία μας γιανναρική διδαχή:

"Όσον το κατά σε, κ.Γιανναρά, λόγω του ψυχικού συμπλέγματος υπό του οποίου πάσχετε, συνετελέσατε ουκ ολίγον με την στείραν και άγονον κριτικήν σας να δυσφημισθεί και διαβληθεί το χριστιανικόν κίνημα. Με τας παραδόξους ιδέας που εκηρύξατε εγίνατε, ασυνειδήτως ή ενσυνειδήτως - ο Θεός οίδεν -, εμπνευστής ενός ιδεολογικού ρεύματος, ΣΥΝΟΘΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΕΚ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, κεκαλυμμένων με επίχρισμα ορθοδόξου παραδόσεως και καλογερισμού.".

Ετέθη, λοιπόν, συνοδικώς το θέμα της καταδίκης των γιανναρικών κακοδοξιών αλλά, δυστυχώς, δεν έγινε τίποτε, υπαιτιότητα, κυρίως, του τότε μητροπολίτη Θηβών και νυν αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου που "αλληθώρισε" προς το θέμα των ιεραποστολικών αδελφοτήτων και το κέντρο βάρους της όλης υποθέσεως μετατοπίστηκε αλλού. Εν τω μεταξύ η γιανναρική αίρεση συνεχίζει ανεμπόδιστα το διαβρωτικό της "έργο" προς δόξαν του… αρχεκάκου όφεως που τέρπεται όταν ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανε απόλλυνται συνεπεία φρικαλέων ετεροδιδασκαλιών!

Και, φυσικά, αφού η εκκλησiαστική ηγεσία εκώφευσε σκανδαλωδώς και εξακολουθεί να κωφεύει στο διηνεκές άδραξαν την ευκαιρία οι προφέσσορες του ΕΚΠΑ και αναγόρευσαν σε επίτιμο διδάκτορα το γνωστό "θεολογούντα φιλόσοφο" ή "φιλοσοφούντα θεολόγο", ( διαλέγει και παίρνει κανείς...) προς δόξαν της… ανορθοδόξου και αντιπατερικής θολο-λογίας και προς  νεο-νικολαιτικό "εμπλουτισμό" των θεολογικών μας γραμμάτων! "Και διηγώντας τα να κλαις"!

katanixis

ΣΧΟΛΙΟ:  ΟΥΚ ΕΑ ΜΕ ΚΑΘΕΥΔΕΙΝ ΤΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΤΡΟΠΑΙΟΝ.

ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΟΝ ΚΙΝΗΜΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ. ΜΕ ΘΑΥΜΑ. ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΝΔΡΕΣ ΟΥΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. ΕΙΝΑΙ ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ.ΑΦΥΛΟΙ. ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΝΟΝΤΑΙ.  Ο ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ;;;!!!

Κάνε κριτική στά φιλοσοφήματα τού Γιανναρά βρέ Νάνη. Στήν θεολογία του. Γιατί νά είσαι ερωτευμένος μέ τήν συκοφαντία καί τόν διασυρμό;; Γιατί νά συντάσσεσαι μέ τήν πιό αμόρφωτη μερίδα τών ελλήνων; Επειδή είσαι χριστιανός; Ερμαφρόδιτος; Διάβασες ποτέ σου τί λέει στό θέμα ο Αγιος Πορφύριος; Καί αυτός Νικολαίτης; 

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΩ;; Ο Καντιώτης αρχηγός; Κρίμα. Λίγα τράβηξε ο Γιανναράς καί η οικογένειά του από τόν Θεόκλητο Διονυσιάτη; Αυτά πού τού δημοσίευσε ο ορθόδοξος τύπος είναι κυριολεκτικά οχετός. Ο Αγιος Συμεών ψυχοπαθής γιά τόν Τρεμπέλα, Ο Αγιος Παίσιος,ούτε προφέρεται κάν, από τούς Καντιωτικούς!!

ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΟΙ;; Κύριε ελέησον..

Αμέθυστος

χαλαρωσε είπε...

ας μου επιτρεψει ο αμεθυστος, αν και δεν υπαρχει λογος, να βαλουμε μερικα κειμενακια απο Ρωμανιδη για να παρουμε μια ιδεα του τι εστι Αυγουστινος. Χωρις να ειμαστε Ρωμανιδοπληκτοι, το παρον ιστολογιο πολλες φορες εχει αποσαφηνισει προβληματικες πτυχες του Ρωμανιδη, ωφειλουμε να ομολογησουμε οτι ο Ρωμανιδης τολμησε και επιασε την ακρη του κουβαριου. Οσοι πιστοι λοιπον. ΛΟΙΠΟΝ,ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΤΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ Ο ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΓΟΤΑΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.
Αυτη η αδυναμια μας να δουμε τον Αυγουστινο καθως εστι ειναι αποτελεσμα της υπηρεσιας μας προς την ηδονη και οχι την αληθεια, οπως λεει και ο αμεθυστος.

Πάντως ο Φώτιος και άλλοι Ελληνορωμαίοι εξέφρασαν εντόνως την αμφιβολίαν των περί της υπό των Φράγκων αποδόσεως της εκ του Πατρός και του Υιού παρακτικής και υπαρκτικής εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος εις τον Αυγουστίνον. Μάλιστα ήσαν σχεδόν βέβαιοι ότι οι Φράγκοι ενόθευσαν ή είχον νοθευμένα κείμενα του Αυγουστίνου και των άλλων λατινοφώνων και ελληνοφώνων Ρωμαίων Πατέρων των οποίων τα χωρία επεκαλούντο. Ούτως ο Μάρκος Ευγενικός εδέχετο ως γνήσια λατινικά πατερικά κείμενα μόνον τα συμφωνούντα με την υπό των λατινοφώνων Ρωμαίων παρασχεθείσαν εις τον Μάξιμον τον Ομολογητήν ερμηνείαν της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, παρά το γεγονός ότι το ΙΕ' κεφάλαιον του De Trinitate του Αυγουστίνου είχε μεταφρασθή εις τα Ελληνικά υπό του Μαξίμου Πλανούδη κατά τα τέλη του 13ου αιώνος. Πάντως φαίνεται ότι ο Γεννάδιος Σχολάριος είναι ο πρώτος όστις επείσθη περί της γνησιότητος της αποδόσεως του φραγκολατινικού Filioque εις τον Αυγουστίνον, ως και περί της γνησιότητος των κειμένων του Αυγουστίνου.
Εκείνο όμως το οποίον προξενεί την μεγαλυτέραν εντύπωσιν είναι η κακόδοξος ερμηνεία των θεοφανειών και η κατά συνέπειαν σύγχυσις της ακτίστου θείας ενεργείας μετά της θείας ουσίας. ΕΔΩ ΚΟΙΜΑΤΑΙ Ο ΑΚΙΝΑΤΗΣ. Τούτο σημαίνει ότι όχι μόνον ηγνόει την σχετικήν επί των θεμάτων διδασκαλίαν των Πατέρων και του βαπτίσαντος αυτόν Αμβροσίου, αλλά ιδέαν δεν είχε περί της εμπειρίας της εν Θεώ θεωρίας ή της θεώσεως ως βάσεως της αγιογραφικής και πατερικής θεολογίας. Ούτως η υπό του Αυγουστίνου και των Φραγκολατίνων ταύτισις της θείας ουσίας και της ακτίστου θείας ενεργείας ήτο αποτέλεσμα της παραδόξου αγνοίας του περί της εν Χριστώ ζωής των προφητών, αποστόλων και αγίων. Ούτως εθεολόγει ουχί βάσει προσωπικής εμπειρίας της εν Χριστώ θεωρίας της ακτίστου δόξης του Θεού, αλλά ούτε βάσει της εμπειρίας των εχόντων την εμπειρίαν ταύτην. Αντιθέτως εθεολόγει βάσει των φιλοσοφικών του προκαταλήψεων περί του κριτηρίου της αληθείας και της πνευματικότητος και καθυπέταξεν εις αυτό την διδασκαλίαν της Αγίας Γραφής, των Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων.
Επίσης αποδεχόμενος τα περί αμεταβλήτων ειδών του Πλάτωνος και ταυτίζων ταύτα με την θείαν ουσίαν εθεμελίωσε την ομοιότητα μεταξύ κτιστού και ακτίστου, βάσει της οποίας αυτός και οι Φραγκολατίνοι ηρεύνουν την θείαν ουσίαν, μέσω των εν τω κόσμω κτιστών εικόνων των εν τω Θεώ ακτίστων αρχετύπων ειδών.
Έτερον σημαντικόν σημείον της εν προκειμένω θεολογίας είναι ότι ουδέποτε έμαθεν ο Αυγουστίνος διατί οι Πατέρες διακρίνουν την μίαν ουσίαν από τας τρεις υποστάσεις, ως ο ίδιος ομολογεί. Πάντα ταύτα είχον ως αποτέλεσμα να στηρίξη ο Αυγουστίνος το Filioque 1) αγιογραφικώς και 2) φιλοσοφικώς, ουδόλως δε πατερικώς. 1) Αγιογραφικώς μεν δια μέσου πλήρους παρερμηνείας, διότι τας ενεργείας της Αγίας Τριάδος εταύτισε με την θείαν ουσίαν, και τους τρόπους υπάρξεως, τους κατά τους Πατέρας ανήκοντας εις τας υποστάσεις, εταύτισε και αυτούς με την θείαν ουσίαν και ενέργειαν. 2) Φιλοσοφικώς μέσω του Νεοπλατωνισμού, ήτοι βάσει της ανθρωπίνης ψυχής ή ψυχολογίας, ως επαρκούς δια την θεολογίαν εικόνος της Αγίας Τριάδος.

Είναι γεγονός ότι ο Αυγουστίνος ταυτίζει την εκπόρευσιν του Αγίου Πνεύματος με την πέμψιν Αυτού υπό του Πατρός και του Υιού, ως κάμνει σαφώς ο Αμβρόσιος. Βάσει τούτου προσεπάθουν Ορθόδοξοι να αποδείξουν ότι η διδασκαλία του Αυγουστίνου είναι Ορθόδοξος. Δυστυχώς όμως ταυτίζει την πεμπτικήν ταύτην ενέργειαν με την θείαν ουσίαν και με τον τρόπον της υπάρξεως ακριβώς, διότι δεν διακρίνει ούτε την ουσίαν από την ενέργειαν, ούτε την υπόστασιν από την ουσίαν.
Ούτως η περί Αγίας Τριάδος διδασκαλία του Αυγουστίνου, εξ επόψεως της πατερικής παραδόσεως, είναι κακόν συνοθύλευμα και μίξις των αμίκτων μέσα εις την οποίαν ο εκκινών από πατερικάς προϋποθέσεις διαπιστώνει μίαν πλήρη σύγχυσιν. Ουσιαστικώς δεν έχει πολλήν σχέσιν με την πατερικήν παράδοσιν και πρέπει να απορριφθή ως σύνολον. Η περί εκπορεύσεως διδασκαλία του Αυγουστίνου είναι μόνον το ελάχιστον μέρος μιας μεγάλης και συγκεχυμένης μεγαλοπρεπούς αιρετικής συνθέσεως. Εάν η Ορθόδοξος Εκκλησία σκέπτεται σοβαρώς διάλογον με τους απογόνους των Φραγκολατίνων, πρέπει πρώτον να καταδικάση επισήμως τα συγγράμματα του Αυγουστίνου και εν συνεχεία να εξηγήση εις τους Ευρωπαίους τους λόγους. Συμβιβασμός μεταξύ των θεολογικών προϋποθέσεων του Αυγουστίνου και της θεολογίας των Πατέρων αποκλείεται.
Ο Αυγουστίνος δεν ταυτίζει μόνον την εκπόρευσιν του Πνεύματος με την θείαν ενέργειαν αλλά και την γέννησιν του Λόγου με την ενέργειαν. Ούτω γράφει π.χ. "καί ο Υιός ούτως ορά τον Πατέρα, ώστε Ούτος είναι Υιός εν αυτώ τούτω τω οράν Αυτόν. Διό το είναι εκ του Πατρός, δηλαδή, το γεννάσθαι εκ του Πατρός, είναι Αυτώ ουδέν έτερον ειμή το οράν τον Πατέρα ...".

Ο Αυγουστίνος σαφώς ταυτίζει την υπό του Υιού όρασιν του Πατρός με τον τρόπον της υπάρξεως του Υιού. Όχι μόνον είναι αίρεσις ο τοιούτος ισχυρισμός αλλά εάν αληθεύη εις τί διαφέρει η γέννησις αύτη από την εκπόρευσιν, εφόσον και το Πνεύμα ορά τον Πατέρα; Ακριβώς δια τον λόγον αυτόν ο Αυγουστίνος δεν γνωρίζει τελικώς εις τί διαφέρει η γέννησις από την εκπόρευσιν και διατί το Πνεύμα δεν είναι Υιός του Πατρός και αδελφός του Χριστού. ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ. ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΘΑ ΒΑΛΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ. ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΧΑΙΡΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ Ο ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΟ. ΕΔΕΙΞΕ ΤΙ ΣΑΠΙΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ. ΤΟ ΤΙ ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΝΝΟΗΣΟΥΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΦΑΤΡΙΑΣΤΙΚΕς ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΑΛΛΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ. ΟΣΟ ΤΟ ΧΑΡΕΜΙ ΕΥΗΜΕΡΕΙ Η ΗΘΙΚΟΦΑΝΕΙΑ ΠΑΕΙ ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΧΕΡΙ Ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ Η ΑΙΣΧΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΣΜΟΣ ΑΠΟΘΕΩΝΟΝΤΑΙ.
ΕΚΑΝΑΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΑΝΕΥΡΗ ΠΑΠΑΔΟΣΑΛΑΜΟΥΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΣΕΙ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΗς ΠΙΣΤΕΩΣ. ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΥΜΕ ΑΛΛΑ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.