ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ (5)

Συνέχεια από: Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018

                             ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ 

                              ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ.

                ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ-ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ.

       

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΟΣ ΚΑΤ'ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΝΣΑΡΚΩΘΕΝΤΟΣ ΥΙΟΥ(συνέχεια).       

Συνεχίζοντας το πανόραμα, είναι μεγάλης σημασίας το πέρασμα από την σχολή της Αντιοχείας: στο αποκορύφωμα τής συζητήσεως τής Χριστολογίας τού V αιώνος, ο όρος εικών χρησιμοποιείται, έχοντας σαν αναλογική αρχή ακριβώς την διήγηση τής Γενέσεως, για να σχεδιάσει την πλήρη ανθρωπότητα με την οποία θα είχε ενωθεί ο Λόγος! Σ'αυτή την γραμμή ο Ιησούς Χριστός στην Κολ. 1,15 λέγεται Εικών τού Θεού (Ος ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα) ξεκινώντας από τη Γεν. 1,27, έχοντας επομένως σαν στόχο την ανθρωπότητά Του:

          Δέν πρόκειται πλέον για διαβεβαίωση ότι η εικών είναι ο Ιησούς Χριστός καθότι Ενσαρκωθείς Λόγος, αλλά για να σιγουρευθεί απλώς η πραγματική ανθρωπότης τού Υιού, καθότι ενωθείς με έναν άνθρωπο, ο οποίος αναγνωρίζεται σαν η εικών. Εάν το έργο τής Αντιόχειας απέκτησε χωρίς αμφιβολία μία αξία στο εσωτερικό τού διαλόγου τής εποχής, πρέπει να υπογραμμισθεί επίσης ότι αυτή η σχολή, όσον αφορά την ανθρωπολογική πλευρά δέν κατορθώνει να διατηρήσει όλον τον πλούτο και το βάθος τής εμπνεύσεως τού Ειρηναίου, παρότι διατήρησε μ'έναν τρόπο διαμετρικά αντίθετο, τον παραλληλισμό ανάμεσα στο κείμενο της Γενέσεως και τίς Χριστολογικές νύξεις τού Παύλου!

          Η πρωτοτυπία τής Θεολογίας τού Ειρηναίου, ιδιαιτέρως στα χωρία στα οποία αναπαριστά με ακρίβεια την διδασκαλία τού Παύλου και τού Ιωάννου, αξίζει να αξιολογηθεί με επάρκεια, ιδιαιτέρως για την λεπτή συγχώνευση ανάμεσα στην Χριστολογία και την ανθρωπολογία και την μοναδική πρωτοτυπία που απορρέει εξ'αυτής!

          Πρόκειται δηλαδή για την αναγνώριση ότι βλέποντας τον Ιησού Χριστό ιδιαιτέρως στην ανθρωπότητα τού Υιού τού Θεού, τού οποίου η πιό πρωτότυπη προσφορά αντιπροσωπεύεται πλήρως από το μοναδικό μυστήριο τής Θείας Του Υιότητος, μπορούμε να συλλάβουμε την πληρότητα τού ανθρωπίνου!

     «Η ανθρώπινη πρόταση ζωής τού Ιησού τής Ναζαρέτ που δωρίζει στον άνθρωπο, δίνεται ακριβώς από την θρησκευτική Του νέα σχέση με τον Πατέρα, έτσι ώστε αυτή αναβαθμίζεται σαν ύπαρξη Υική, μία κατανόηση τού εαυτού σαν δώρου που έρχεται από τον Πατέρα, που γίνεται αποδεκτό σαν δώρο και πραγματοποιείται σαν απάντηση ζωντανή σ'αυτό το δώρο. Ο Ιησούς της Ναζαρέτ προσφέρει στον άνθρωπο μία καινούργια ζωή η οποία συνίσταται σε έναν πανανθρώπινο τρόπο ζωής σύμφωνα με το Υικό Του Πνεύμα! Απέναντι στον Χριστό ο άνθρωπος γνωρίζει το "δικό του μυστήριο", τό "μυστήριο τού προσώπου του"»! [Έτσι ώστε τό κτιστό νά ζεί μέ τούς όρους τού ακτίστου. Γιανναράς]

         
ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΥΙΟΤΗΣ!

         
Η προσφορά τής Θεολογίας τής Imago Dei προσφέρει στον στοχασμό τής ανθρωπολογίας τα εξής: Όσον αφορά την Π.Δ., φανερώνει την ιδιαίτερη φύση την οποία προσλαμβάνει ο άνθρωπος λόγω της ιδιαίτερης σχέσης του με τον Θεό και προσδιορίζει πλήρως την υιότητά του στο γεγονός του Χριστού. Ο άνθρωπος λοιπόν είναι ένα πλάσμα το οποίο εδημιουργήθη για να ζήσει σαν Υιός τού Θεού, σύμφωνα με την μορφή τού μονογενούς Υιού που είναι ο Ιησούς Χριστός.

         
2. Οι ανθρωπολογικές πολικότητες!

        
  Εάν δούμε και παρατηρήσουμε συνθετικά τον άνθρωπο στην καταγωγική του σύσταση, η ύπαρξή του θα μας φανερωθεί συνοδευόμενη από μία ατελείωτη ένταση ανάμεσα σε ταυτότητα και διαφορά, η οποία πιστοποιείται σε μερικές δομικές ανθρωπολογικές πολικότητες! Αυτές, χωρίς να εκμηδενίζουν την ενότητα τού Εγώ (αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου ο οποίος στοχάζεται τον εαυτό του), τής δίνουν έναν δραματικό χαρακτήρα, μέσα σε κάποια αξεπέραστα όρια, κατά την διάρκεια τού γήϊνου ταξειδιού του! Συλλαμβάνοντας τον εαυτό του σε πράξη, ο άνθρωπος ανακαλύπτει ότι συνίσταται σε μία τριπλή πολικότητα : Πνεύμα-σώμα, άνδρας-γυναίκα, άτομο-κοινότης! Έτσι μία ανθρωπολογική πρόταση στηριγμένη στο είναι κατ'εικόνα τού Θεού στον Ιησού Χριστό πρέπει να υπολογίσει αυτό το δεδομένο. Διαφορετικά μπορεί εύκολα να κατηγορηθεί σαν μία ανθρωπολογία δοσμένη a'priori προστιθέμενη με εξωτερικό τρόπο, στην δραματική εμπειρία η οποία εκπλήσσει κάθε άνθρωπο στην διαδρομή τής ζωής του!

          Οφείλουμε λοιπόν να εξετάσουμε από κοντά τις τρείς πολικότητες που σημειώσαμε για να κατανοήσουμε ΠΩΣ η αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, Τέλεια Εικόνα τού Θεού τού αοράτου, επιτρέπει στον άνθρωπο να αναγνωρίσει το νόημα τής μυστηριώδους ενότητος-δυαδικότητος που τον χαρακτηρίζει και να εξακριβώσει πώς αυτή μπορεί να βρεί μία σταθερότητα σ'Αυτόν. [ΦΥΣΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ ΤΟΥ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ]

Συνεχίζεται

Αμέθυστος.