Του Θανάση Διαμαντόπουλου*
Δεν απέστειλε οίκαδε τη ‘συντηρητική νομενκλατούρα’ της Ευρώπης…
Δεν συνέθεσε τη μουσική, στον ρυθμό της οποίας θα χόρευαν οι παγκόσμιες αγορές…
Δεν εντόπισε, την πιο κρίσιμη στιγμή, εναλλακτικά ‘κοιτάσματα’ χρηματοδότησης της χώρας…
Απεναντίας…
Εξαέρωσε το θρυλούμενο ‘ηθικό πλεονέκτημα’ της καθ’ ημάς Αριστεράς… (Μέχρι και εν ενεργεία βουλευτές και βουλετίνες του κόμματός του καταγγέλλουν τη βιομηχανία που στήθηκε γύρω από τη σίτιση, τη στέγαση και τη περίθαλψη των προσφύγων, δραστηριότητες πολύ προσοδοφόρες οι οποίες, όπως καταγγέλλεται από τους προαναφερόμενους, παραχωρούνται χωρίς διαγωνισμό και αδιαφανώς σε εταιρείες που ανήκουν σε στελέχη του Σύριζα…).
Αφελλήνισε ή οδήγησε στην εκπτώχευση το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και του αφαίρεσε τη δυναμική και τη δυνατότητα να λειτουργεί ως αιματοδότης της πραγματικής οικονομίας…
Αντιθέτως διόγκωσε τον εσωτερικό στρατό κατοχής, που συνιστούν οι κρατικοδίαιτοι, οι οποίοι λειτουργούν ως αιματοπότης της ελληνικής κοινωνίας…
Παράλληλα, ενώ προχωράει σε στοχευμένες μικροπαροχές σε ειδικές κοινωνικές κατηγορίες που συνιστούν προνομιακό εκλογικό στόχο του, καταργεί βασικά κοινωνικά δικαιώματα και πνίγει στην υπερφορολόγηση το οικονομικά πιο δυναμικό τμήμα της κοινωνίας…
Την ώρα που διασφάλιζε πλουσιοπάροχες αμοιβές και υπερωρίες στους διάφορους αστοιχείωτους και άχρηστους (εχθρούς …«των επαΐων») καρανίκες του κομματικού στρατού του, καταδίκαζε σε υπερορία (εξορία) –με ελάχιστες προοπτικές επιστροφής στην χώρα- το πιο μορφωμένο, δημιουργικό και ποιοτικό τμήμα της ελληνικής νεολαίας…
Δέσμευσε –αυτός που υποσχέθηκε την οικονομική απελευθέρωση της πατρίδας- επί έναν αιώνα τον εθνικό πλούτο…
Υπονόμευσε την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια ανεξάρτητων, στη σύλληψή τους, θεσμών της δημοκρατίας, με αποκορύφωμα την πρόσληψη στο γραφείο του της προέδρου του Αρείου Πάγου, κυριολεκτικά την επομένη της συνταξιοδότησής της…
Μετέτρεψε την κρατική τηλεόραση σε ελληνική ηλεκτρονική Πράβντα…
Διαρκώς επιχειρεί να ελέγξει γενικότερα το τηλεοπτικό τοπίο, και με διαμόρφωση ενός ολιγοπωλιακού περιβάλλοντος, αλλά και με άμεση ξεδιάντροπη, ίσως και χρηματικά αποτιμήσιμη συναλλαγή και εξαγορά παραγόντων που διαθέτουν γνωμοδιαμορφωτική ισχύ…
Ανέπτυξε, όσο κανένα άλλο κυβερνητικό σχήμα, καθεστωτική λογική και μια πρακτική ώσμωσης του κυβερνώντος κόμματος με το κράτος… Ενώ αμιλλάται με μετακομμουνιστικά καθεστώτα της Μεσευρώπης στην προσπάθεια συνολικής ποδηγέτησης της Δικαιοσύνης (η οποία έφτασε μέχρι να αναγνωρίσει το «δικαίωμα» στην παρότρυνση για λιντσάρισμα των πολιτικών αντιπάλων)…
Δια της υπερψήφισης της πλήρους αναλογικής, εγκαθίδρυσε από τις μεθεπόμενες εκλογές –ευτυχώς τουλάχιστον που το Σύνταγμα από το 2001 προβλέπει αυτή την ασφαλιστική δικλίδα- τη θεσμοθετημένη ακυβερνησία. (Η συνήθης διάρκεια στον τόπο μας των «αναλογικών κυβερνήσεων» από το 1926 έως το 1990 υπήρξε 4 ή 5 μήνες…). Και προσπαθεί να θεσμοθετήσει έναν τρόπο ανάδειξης με … εναλλακτικούς τρόπους του ΠτΔ, ο οποίος, εφόσον θεσμοθετηθεί, μπορεί να λειτουργήσει ως ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια των θεσμών του πολιτεύματος και του πολιτικού συστήματος…
Με μια σύνθεση του κοινοβουλίου που επέτρεπε πολλές εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις, επέλεξε για συγκυβερνήτες -ή για πολιτικούς συνοδοιπόρους- ψεκασμένους, ημιπαράφρονες και φορείς της νοοτροπίας του αποικισμού του κράτους από την υποκοσμική κομματική νομενκλατούρα. Στέλνοντας, έτσι, στα πέρατα της Οικουμένης, την εικόνα ενός (συγ)κυβερνητικού κόμματος με περισσότερα κυβερνητικά από ό,τι κοινοβουλευτικά στελέχη…
Φορέας της νοοτροπίας του αιώνιου καταληψία, προωθεί μια εκπαιδευτική φιλοσοφία η λογική κατάληξη της οποίας είναι η προσφορά όχι μόνον τίτλων αλλά και … «μόρφωσης» …δια προεδρικών διαταγμάτων… Ενώ υπονόμευσε δια παντός την αποστολή των Ελλήνων εκπαιδευτικών λειτουργών, αφού κάθε παρότρυνσή τους προς τους εκπαιδευόμενους για προσπάθεια και μόρφωση θα προσκρούει πλέον στο οφθαλμοφανές γεγονός πως η εκκωφαντική απαιδευσία («μεταβολή 360ο», «ταξίδι από την Γαλλία στο Στρασβούργο», αναρίθμητοι βιασμοί της γλώσσας) δεν συνιστά εμπόδιο ούτε για την κατάληψη του πρωθυπουργικού θώκου…
Τέλος αν…
Είτε υπό την παρότρυνση ή μάλλον την ποδηγέτηση ξέων παραγόντων (από τους οποίους θα «απελευθέρωνε» τη χώρα)…
Είτε επειδή και ένα χαλασμένο ρολόι δείχνει δύο φορές το 24ωρο τη σωστή ώρα…
Στο ζήτημα του ακατονόμαστου βόρειου γείτονά μας ακολούθησε μια πολιτική όχι σωστή αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση, στο μέτρο του εφικτού…
Ούτε αυτό φαίνεται εκλογικά να του αποδίδει…
Δια ταύτα όθεν…
Υπέστη ο πρωθυπουργός μας μια αλλαγή:
Την περίοδο 2012-2015…
Ήταν ένας νέος…
Με λαμπρό πολιτικό μέλλον εμπρός του…
Σήμερα…
Είναι ένας βιολογικά νέος, αλλά πολιτικά γέρος, δηλαδή ένας νεόγερος…
Με λαμπρό πολιτικό μέλλον πίσω του…
*Ο κ. Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Πανεπιστημίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου