Ο ΘΕΟΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Γράφει ο Ιωάννης  Αυξεντίου

Πριν από λίγες ημέρες, εντύπωση και χαμόγελα προκάλεσε η είδηση ότι ένας Ισραηλινός ονόματι David Shoshan, κατάφυγε στις δικαστικές αρχές τις χώρας του ζητώντας να επιβληθούν περιοριστικά μέτρα εναντίον του Θεού, ώστε να μην εμπλέκεται στην ζωή του, διότι αυτός (ο θεός) δεν εισακούει τις προσευχές του και του δημιουργεί προβλήματα. Μάλιστα ο νομοταγής αυτός πολίτης ακολούθησε όλη την τυπική διαδικασία, αφού πριν πάει στο δικαστήριο είχε απευθυνθεί στην… αστυνομία.

Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Θεός οδηγείται στα δικαστήρια, και μάλιστα υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον του που… εξετελέστηκαν.

Μετά την οκτωβριανή επανάσταση του 1917, ο μπολσεβίκος Anatoly Lunacharsky  συγγραφέας και κομισάριος για την παιδεία, οργάνωσε την ''Δίκη του Σοβιετικού Κράτους εναντίον του Θεού''. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν άργησε να βγει, και ήταν: ένοχος. Η ποινή: Θάνατος δια τουφεκισμού. Η ποινή εκτελέστηκε από ένα στρατιωτικό απόσπασμα  που  πυροβόλησε… τον ουρανό!

Ο Anatoly Lunacharsky προσπάθησε μάλιστα να εισαγάγει στο τότε κομμουνιστικό κόμμα μία νέα ιδέα, που ονομάστηκε ''κτίσιμο του Θεού'': την θέση της παραδοσιακής θρησκείας και του υπερφυσικού Θεού, θα την έπαιρνε η θρησκεία του σοσιαλισμού και η θεοποίηση της κομμουνιστικής κοινωνίας και του ''νέου ανθρώπου'' που από αυτήν θα προέκυπτε. Η ανθρωπότητα στο σύνολό της θα έπρεπε να λατρεύεται ως ''υπερβατική οντότητα''. Η νέα αυτή θρησκεία θα είχε ναούς καθώς και τελετουργικά που θα προσομοίωναν τα τελετουργικά της κανονικής εκκλησίας. Μάλλον αυτή την ιδέα την εμπνεύστηκε από τις εορτές που είχαν καθιερώσει στην Γαλλία μετά την επανάσταση του 1789, όταν  ''θεοποίησαν''  την ''λογική'' και υπό την μορφή αγίας την λιτάνευαν στους δρόμους του Παρισιού. Τελικά, η προσπάθεια του για την δημιουργία αυτής της νέας θρησκείας απέτυχε, γιατί ο Λένιν και μόνον  στο άκουσμα της λέξης θρησκεία, ακόμη και αν αυτή ήταν γήινη, εκνευριζόταν  σε μεγάλο  βαθμό.

Πίσω από τα ακραία γεγονότα  και  από τις συμπεριφορές που δημιουργούν γραφικές και γελοίες καταστάσεις (πχ σε ορισμένες μορφές ψυχοπάθειας οι συμβολισμοί και οι φιλοσοφικές –θρησκευτικές  ιδέες,  μπορεί να  προσλάβουν μία στερημένη αντιληπτικά  πρακτική  διάσταση), μπορούμε σχεδόν πάντα να ανακαλύψουμε  την ασυνείδητη κεντρική ιδέα, το βασικό πνεύμα από το οποίο παίρνουν έναυσμα αυτές  οι συμπεριφορές. Οι  δύο προαναφερθείσες ''δικαστικές υποθέσεις'' μας αποκαλύπτουν, έστω και με κωμικά μεγεθυμένο τρόπο, τα δύο αντίθετα ρεύματα που διέτρεξαν το εβραϊκό θρησκευτικό πνεύμα καθώς και τα πολιτικά και οικονομικά αποτελέσματα που αυτά (τα ρεύματα) δημιούργησαν στις δυτικές κοινωνίες.

Στην πρώτη περίπτωση, ο εβραίος που μηνύει τον θεό επειδή δεν εισάκουσε τις προσευχές του, έχουμε το ρεύμα που ακολουθεί τον Ιουδαϊκό Νόμο (η Torah): Η σχέση του ανθρώπου με τον θεό είναι νομικής φύσεως: Ο άνθρωπος εκτελεί τις εντολές του θεού και εφαρμόζει τους νόμους του, και από την μεριά του ο θεός υποχρεούται να ανταμείβει υλικά τον νομοταγή υπήκοο του. (Tο (παρανοϊκό) σκεπτικό του εβραίου που μήνυσε τον  θεό  θα  ήταν:  ''Εγώ είμαι εντάξει στις νομικές υποχρεώσεις μου απέναντι σου, εσύ όχι, άρα σε πάω στο δικαστήριο''.) Αυτό το Ιουδαϊκό  ρεύμα  ήταν  που θεμελίωσε το καπιταλιστικό πνεύμα, και τους λόγους τους εξήγησε αναλυτικά ο κοινωνιολόγος Werner Sombart  στο γνωστό έργο του «Οι εβραίοι και ο σύγχρονος καπιταλισμός» (Ενδεικτική  αυτού του πνεύματος  υπήρξε  η  δήλωση του  Lloyd Blankfein,  διευθύνοντος συμβούλου της Goldman Sachs: ''I'm doing God's work'' ("πράττω το έργο του Θεού" ).

Στην δεύτερη ''δικαστική υπόθεση'', αντίθετα, παρουσιάζεται το άλλο ρεύμα που διέτρεξε τον εβραϊσμό, δηλαδή ο γνωστικισμός, ο οποίος όπως πολλάκις έχουμε εξηγήσει στον Θεόδοτο,  θεμελίωσε, στην εκκοσμικευμένη μορφή του, τα κομμουνιστικά και ανατρεπτικά πολιτικά ρεύματα. Ο μπολσεβίκος που πυροβολεί στον Ουρανό για να σκοτώσει τον Θεό, είναι ο αρχαίος γνωστικός που θανατώνει τον ''κακό δημιουργό'' του σύμπαντος, και  μετά προσπαθεί να εγκαθιδρύσει τον γήινο  παράδεισο  των  ίσων.

Εν  κατακλείδι: ΟΙ ΔΥΟ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΝ  (ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΩΣ) ΤΑ ΔΥΟ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ  ΕΒΡΑΪΚΟΥ  ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ  ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

• Ο  Νόμος (Torah): κοινωνικό-οικονομικό αποτέλεσμα:  ο  Καπιταλισμός.
• Αντινομισμός (Γνωστικισμός): κοινωνικό-οικονομικό αποτέλεσμα: οι κομμουνιστικές  και  ελευθεριάζουσες   θεωρίες.

'Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, καπιταλισμός και κομμουνισμός  εντάσσονται στο ''αριστερό  ρεύμα''  αφού έχουν αντι- παραδοσιακό  χαρακτήρα.

Εδώ στην Ελλάδα οι μηνύσεις κοστίζουν ακριβά (100 ευρώ για κατάθεση  μήνυσης εναντίον απλού πολίτη, εναντίον  του  Θεού  ίσως κάτι  παραπάνω), οπότε μάλλον θα απέφευγαν να τις κάνουν. Θα προτιμούσαν τον… εξωδικαστικό  συμβιβασμό.

Θεόδοτος

ΣΧΟΛΙΟ: ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ. Καί αυτές πράττουν τό έργο τού Θεού. Χωρίς τόν Θεό. Οι Εβραίοι είναι οι αδικημένοι τής ιστορίας. Οι χριστιανοί είναι οι εξουσιοδοτημένοι τής ιστορίας. Πολλές θρησκευτικές ιστορίες γι' αγρίους βρίσκονται σέ τροχιά γύρω από τήν γή προσπαθώντας νά τήν κατακτήσουν κατευθύνοντας Τήν Ιστορία.

Αμέθυστος