Σκόνη και θρύψαλα

Το εφιαλτικό σενάριο και η απάθεια της αγοράς

Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Κορυφαίο στέλεχος της κεντροδεξιάς παράταξης, που ανήκει στον ευρύτερο φιλελεύθερο - προεδρικό χώρο και πάντως δεν αυτοπροσδιορίζεται ως «καραμανλικό» ή «σαμαρικό», μου ανέλυε προσφάτως τις τάσεις της κοινής γνώμης. Με κάποιον προβληματισμό, είναι η αλήθεια. Είχε εμπιστευτική ενημέρωση από μυστικές ποιοτικές έρευνες. «Ολα θα κριθούν στις παραλίες, στις ταβέρνες και τις παρέες το καλοκαίρι, αγαπητέ μου» είπε και πρόσθεσε: «Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι με άλλες πολιτικές διαθέσεις φεύγει πολλές φορές ο Ελλην για τις διακοπές του και με άλλες επιστρέφει». Πράγματι, συμφώνησα μαζί του. Οι διακοπές είναι κρίσιμος πολιτικός χρόνος. Ωφέλιμος. Δεν πρέπει να υποτιμάται. Ο Ελλην κατά τη διάρκειά τους κατασταλάζει. Σχολιάζει, εγκρίνει, επιδοκιμάζει, απορρίπτει, αποφασίζει. Παλαιές τάσεις υποχωρούν, υπόγεια ρεύματα αναδεικνύονται. Θυμήθηκα το 2008.

Ο Καραμανλής έφυγε για διακοπές προηγούμενος σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Επέστρεψε από τις διακοπές και ακόμη προηγείτο. Μέτρησε λάθος όμως το κλίμα -«πρώτη φορά με γέλασε το πολιτικό μου αισθητήριο» παραδέχθηκε αργότερα-, έδωσε την περίφημη συνέντευξη στη ΔΕΘ και όλα γύρισαν ανάποδα σε μια βραδιά. Από εκείνη τη μέρα δεν πήρε ποτέ ξανά το προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου. Ο κόσμος συζητούσε όλο το καλοκαίρι «τι κάνει;» για το αν «θα πάρει κεφάλια υπουργών μόλις γυρίσει;» και εκείνος έπραξε το ακριβώς αντίθετο. Τους στήριξε. Σε παρόμοια φάση βρισκόμαστε και σήμερα. Ή ο κόσμος θα πάρει απόφαση να εγκαταλείψει πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ και θα πάει στον επόμενο ή θα ταλαντευτεί για κάποιον ακόμη χρόνο.

«Υπάρχουν δύο σενάρια για εμάς στη Ν.Δ.» σχολίασε ο συνομιλητής μου και συνέχισε: «Το πρώτο και καλύτερο για εμάς είναι να γυρίσουν από τις διακοπές και να έχουν πάρει οριστική απόφαση να εγκαταλείψουν τον Τσίπρα. Δεν αναφέρομαι στους δικούς μας, αλλά σε εκείνους που ψήφισαν επανειλημμένα ΣΥΡΙΖΑ και απογοητεύτηκαν. Θα του δώσουν δεύτερη ευκαιρία και θα τον κρατήσουν στο παιχνίδι ή θα μετακομίσουν σε εμάς; Ελπίζουμε! Ελπίζουμε να επικρατήσει η τάση “να φύγουν αυτοί!”».

Ο συνομιλητής μου πήρε μια βαθιά ανάσα, ήπιε λίγο από τον αγαπημένο του ανάμεικτο χυμό φρούτων -η Αίγλη είναι υπέροχη αυτή την εποχή- και συνέχισε: «Ξέρεις, όμως, υπάρχει και άλλο σενάριο. Να μας μουντζώσουν όλους μαζί επειδή δεν τους γεμίζουμε το μάτι, επειδή δεν λέμε αυτά που θέλουν, επειδή θεωρούν ότι πουλάμε το Σκοπιανό και τότε θα προκύψει αυτό που οι δημοσκόποι χαρακτηρίζουν “κατακερματισμό”. Να διαλυθεί το πολιτικό σύστημα σε πολλά κομμάτια, μικρά και μεγάλα, να γίνει σκόνη και θρύψαλα, ούτως ώστε να προετοιμαστεί για εκλογές με απλή αναλογική».

Η αλήθεια είναι ότι και αυτό το σενάριο -το απεύχομαι- το άκουσα πρόσφατα σε συνάντηση επιχειρηματιών, στην οποία μίλησε διάσημος τεχνοκράτης της χώρας με θητεία σε σημαντικά δημόσια αξιώματα. Περισσότερο και από το ίδιο το εφιαλτικό σενάριο, το οποίο παρουσιάστηκε στους ενδιαφερομένους με αριθμούς και τεκμήρια, με προβλημάτισε εκείνη την ημέρα η απάθεια της αγοράς απέναντι στο σενάριο της αστάθειας. Στον διάλογο που ακολούθησε η συζήτηση επικεντρώθηκε στο χρέος, στη μεταμνημονιακή εποπτεία, στην ποσοτική χαλάρωση, στην ανάγκη παραμονής της τρόικας, αλλά όχι ποια Βουλή και ποια κυβέρνηση θα τα φέρει σε πέρας όλα αυτά! «Ας ελπίσουμε ότι θα τους περάσει» ευχήθηκε ο συνομιλητής μου και άλλαξε θέμα. Ας το ελπίσουμε, λέω και εγώ.

dimokratianews