ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ - ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ, ΑΦΟΥ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ
Συνέχεια από: Παρασκευή, 29 Ιουνίου 2018
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
Ότι με βάση όσα εδογμάτισαν περί θείας ουσίας και ενεργείας ο Ακίνδυνος και όσοι κατ’ αυτόν συνάγεται ότι περιπίπτουν σε περισσότερες από πενήντα κακοδοξίες και ότι ανοίξαντες τη θύρα παρέχουν είσοδο σε όλες γενικώς τις απ’ αιώνος πονηρές αιρέσεις.
14. Ο Ακίνδυνος λοιπόν καί όσοι κατ’ αυτόν, μη θέλοντας να βάλουν στο νου τους τίποτε από αυτά θεωρούν επί του Θεού ίδιο και απαράλλακτο (ταυτό και αδιάφορον) την άκτιστη ουσία και την άκτιστη ενέργεια. Συμβαίνει λοιπόν αυτοί εξ ανάγκης να λέγουν ότι το ένα από τα δυο αυτά ονόματα είναι εντελώς γυμνή λέξις· και μάλλον και τα δύο δι’ εκατέρου συνωθούν το ένα το άλλο προς τούτο. Όπως δηλαδή δεν είναι δυνατό να λέγουμε ότι η φύσις του Θεού έχει και ουσία, επειδή βέβαια είναι εντελώς αδιάφορον η ουσία και η φύσις στο Θεό, έτσι ούτε αυτοί δεν θα μπορέσουν να ειπούν με συνέπεια προς τις απόψεις τους ότι η ουσία του Θεού έχει ενέργεια, επειδή κατά τη γνώμη τους η θεία ενέργεια δεν διαφέρει κατά τίποτε από τη θεία ουσία.
15 α'. Καθ’ όσον λοιπόν λέγουν την ενέργεια γυμνή λέξη, αφού δεν υπάρχει φυσική θεία ενέργεια, περιπίπτουν σε αθεΐα, αναιρώντας το είναι (την ύπαρξη) του Θεού. Πράγματι δεν υφίσταται ενεργείν χωρίς ενέργεια, όπως δεν υφίσταται ούτε υπάρχειν χωρίς ύπαρξη· το δε ανενέργητο είναι ανύπαρκτο. Λέγει πράγματι ο σοφός στα θεία Δαμασκηνός, «είναι αδύνατον ελλιπής φύσις να έχει ύπαρξη, η δε κατά φύσιν ενέργεια δεν είναι απ’ έξω, κι’ είναι φανερό ότι δεν είναι δυνατό ούτε να είναι ούτε να γνωρίζεται η φύσις χωρίς την κατά φύσιν ενέργεια». O θειος Μάξιμος πάλι, φέροντες ως μάρτυρες όλους τούς κατ’ αυτόν θεοφόρους, λέγει, «οι άγιοι πατέρες φανερά διδάσκουν ότι η οποιαδήποτε φύσις ούτε είναι ούτε γνωρίζεται χωρίς τής ουσιώδους αυτής ενεργείας» και πάλι, «ποιά φύσις είναι ανενέργητη ή εκτός φυσικής ενεργείας; Όπως πράγματι δεν είναι χωρίς ύπαρξη, έτσι δεν είναι ούτε χωρίς φυσική δύναμη· αν δε στερείται αυτήν, θα στερηθεί και την ύπαρξη». Και προς τον Νίκανδρο επίσης γράφοντας λέγει· «όταν αφαιρεθεί το φυσικό θέλημα και η ουσιώδης ενέργεια, πώς θα είναι Θεός ή άνθρωπος, και πώς θα δειχθεί ότι κατ’ ουσίαν είναι τούτο ή εκείνο, αν δεν διατηρεί ανελλιπώς την ιδιότητα της καθεμιάς από τις δύο φύσεις; Εκείνο που βγαίνει έξω από τα κατά φύσιν έχει βγει έξω και από την ίδια την ουσία και δεν έχει καμία ύπαρξη». Βλέπεις, Ακίνδυνε, ότι σαφώς τα κατά φύσιν είναι πολλά, αν και εκείνη είναι μία; Και ότι ιδιότης αυτής (της φύσις) είναι το φυσικό θέλημα και η φυσική ενέργεια; Και ότι χωρίς αυτά είναι ελλιπής, μάλλον δε ανύπαρκτη, και δι’ αυτών δεικνύεται ότι οπωσδήποτε υπάρχει, αλλ’ όχι ότι αυτά είναι η φύσις, και μάλιστα εκείνη η ανέκφαντος;
16. Ο δε σοφώτατος Ιουστίνος ο μάρτυς αντέκρουσε τους Έλληνες, που έλεγαν αυτό ακριβώς πού ακούμε τώρα από τον Ακίνδυνο, ότι «δεν υπάρχει καθόλου επί του Θεού διαίρεσις ουσίας και ενεργείας». Αυτός λέγει, «όσα λέγονται επί Θεού δεν είναι άλλο και άλλο, ούτε όλα διαφορετικά από τη θεία ουσία και μεταξύ τους· διότι δεν υπάρχει καθόλου διαφορά στο Θεό κατά κανένα τρόπο, πλην των διαφορών ανάμεσα στα τρία πρόσωπα». Εκείνοι λέγουν, καθώς o ίδιος ο μάρτυς του Χριστού αντικρούοντάς τους παραθέτει στην αρχή, «δεν πρέπει να νομίσουμε ότι, όπως σ’ εμάς άλλο είναι το είναι και άλλο το βούλεσθαι, έτσι και στον Θεό, άλλα σ’ αυτόν είναι εντελώς το ίδιο το είναι και το βούλεσθαι· διότι ό,τι είναι, και βούλεται, και ό,τι βούλεται, και είναι, και δεν υπάρχει καμία διάκρισις (διαίρεσις) τούτων επ’ αυτού». Καθώς λοιπόν οι Έλληνες έλεγαν τότε αυτό το πράγμα, παρομοίως με τον Ακίνδυνο, ο σοφός μάρτυς της αληθείας Ιουστίνος λέγει, «αφού ο Θεός έχει ουσία για ύπαρξη, βούληση δε για δημιουργία, όποιος απορρίπτει τη διαφορά ουσίας και βουλής, απορρίπτει επίσης την ύπαρξη του θεού και την δημιουργία (ποίησιν)· δηλαδή τη δική του ύπαρξη και την ποίησιν των μη όντων».
17 β'. Έτσι o Ακίνδυνος τελευταίως, καθώς αντίκειται προς εμάς, μεταφέρει στη θεία ενέργεια τα λεχθέντα κακώς από τους Έλληνες για την θεία βουλή· και, αφού παριστάνει τον Θεό να μην είναι και το παν να είναι αγέννητο, αναβιώνει την πλάνη εκείνων. Και τί λέγω ότι μετέφερε στην ενέργεια τα λεχθέντα από τους Έλληνες αθέως επί της βουλής; Διότι ο αθεώτατος των Ελλήνων Ιουλιανός o Παραβάτης, όταν εγκωμιάζει τον θεό του Ήλιο, αποδεικνύεται ότι κατέχει την δοξασία του Ακίνδυνου με τα ίδια λόγια, αφού γράφει· «δεν είναι άλλο μεν ουσία Θεού, άλλο δε δύναμις, κι’ ένα τρίτο πέρα από αυτά, ενέργεια· διότι όλα όσα βούλεται, αυτά είναι που δύναται και ενεργεί. Πράγματι ούτε αυτός που δεν υπάρχει βούλεται, ούτε αυτός που βούλεται να δράσει αδυνατεί, ούτε αυτός που δεν δύναται να ενεργήσει θέλει να ενεργεί». Άρα ευλόγως παθαίνουν το ίδιο με τους Έλληνες όσοι λέγουν ότι είναι αδιάφορη από τη θεία φύση ή άκτιστη ενέργεια. Διότι μόνο από τις ενέργειές του γνωρίζεται ότι υπάρχει ο Θεός. Όποιος λοιπόν αθετεί τις αποδεικτικές θείες ενέργειες, ακόλουθο είναι ότι αγνοεί την ύπαρξη του Θεού, έστω και αν υποκρίνεται ότι υπερασπίζεται τον Θεό.
(Συνεχίζεται)
Αμέθυστος
ΣΧΟΛΙΟ: Εδώ βρίσκουμε επιτέλους τήν βεβαίωση τού αθεϊσμού τού Θερμού, τού υπερασπιστού τής ομοφυλοφιλίας. Υπάρχει φύσις, ενέργεια τής φύσεως καί κατά φύσιν θέλημα."Εκείνο που βγαίνει έξω από τα κατά φύσιν έχει βγει έξω και από την ίδια την ουσία και δεν έχει καμία ύπαρξη". Μόνο πού ο Θερμός δέν ακολουθεί πλέον τήν πλάνη τών Ελλήνων, αλλά τήν πλάνη τών Γερμανών. Τήν αγαπολογία. Σύμφωνα μέ τήν οποία η ουσία τού Θεού αγάπη εστί.
Βρίσκουμε επίσης καί τήν αθεΐα τής αποτειχίσεως, παλαιάς καί νέας, η οποία βασίζεται αποκλειστικά στήν ασυγχώρητη ύβρι τού μαγαρισμού τής Θ. Ευχαριστίας, όπως πιστοποιείται καθημερινώς από τά υβριστικά τους κηρύγματα. Όπως π.χ. τό τελευταίο: "Παρουσιάζουν το περιστατικό που η Παναγία ενοχλείται ακόμα και με μερικές σελίδες αιρετικές, και οι αντι-Οικουμενιστές δεν ενοχλούνται να κοινωνούν από αιρετικούς Οικουμενιστές!"
Μάς προειδοποιεί λοιπόν ο Αγιος Γρηγόριος: "Καθ’ όσον λοιπόν λέγουν την ενέργεια γυμνή λέξη, αφού δεν υπάρχει φυσική θεία ενέργεια, περιπίπτουν σε αθεΐα, αναιρώντας το είναι (την ύπαρξη) τού Θεού".
Αμέθυστος
Ότι με βάση όσα εδογμάτισαν περί θείας ουσίας και ενεργείας ο Ακίνδυνος και όσοι κατ’ αυτόν συνάγεται ότι περιπίπτουν σε περισσότερες από πενήντα κακοδοξίες και ότι ανοίξαντες τη θύρα παρέχουν είσοδο σε όλες γενικώς τις απ’ αιώνος πονηρές αιρέσεις.
14. Ο Ακίνδυνος λοιπόν καί όσοι κατ’ αυτόν, μη θέλοντας να βάλουν στο νου τους τίποτε από αυτά θεωρούν επί του Θεού ίδιο και απαράλλακτο (ταυτό και αδιάφορον) την άκτιστη ουσία και την άκτιστη ενέργεια. Συμβαίνει λοιπόν αυτοί εξ ανάγκης να λέγουν ότι το ένα από τα δυο αυτά ονόματα είναι εντελώς γυμνή λέξις· και μάλλον και τα δύο δι’ εκατέρου συνωθούν το ένα το άλλο προς τούτο. Όπως δηλαδή δεν είναι δυνατό να λέγουμε ότι η φύσις του Θεού έχει και ουσία, επειδή βέβαια είναι εντελώς αδιάφορον η ουσία και η φύσις στο Θεό, έτσι ούτε αυτοί δεν θα μπορέσουν να ειπούν με συνέπεια προς τις απόψεις τους ότι η ουσία του Θεού έχει ενέργεια, επειδή κατά τη γνώμη τους η θεία ενέργεια δεν διαφέρει κατά τίποτε από τη θεία ουσία.
15 α'. Καθ’ όσον λοιπόν λέγουν την ενέργεια γυμνή λέξη, αφού δεν υπάρχει φυσική θεία ενέργεια, περιπίπτουν σε αθεΐα, αναιρώντας το είναι (την ύπαρξη) του Θεού. Πράγματι δεν υφίσταται ενεργείν χωρίς ενέργεια, όπως δεν υφίσταται ούτε υπάρχειν χωρίς ύπαρξη· το δε ανενέργητο είναι ανύπαρκτο. Λέγει πράγματι ο σοφός στα θεία Δαμασκηνός, «είναι αδύνατον ελλιπής φύσις να έχει ύπαρξη, η δε κατά φύσιν ενέργεια δεν είναι απ’ έξω, κι’ είναι φανερό ότι δεν είναι δυνατό ούτε να είναι ούτε να γνωρίζεται η φύσις χωρίς την κατά φύσιν ενέργεια». O θειος Μάξιμος πάλι, φέροντες ως μάρτυρες όλους τούς κατ’ αυτόν θεοφόρους, λέγει, «οι άγιοι πατέρες φανερά διδάσκουν ότι η οποιαδήποτε φύσις ούτε είναι ούτε γνωρίζεται χωρίς τής ουσιώδους αυτής ενεργείας» και πάλι, «ποιά φύσις είναι ανενέργητη ή εκτός φυσικής ενεργείας; Όπως πράγματι δεν είναι χωρίς ύπαρξη, έτσι δεν είναι ούτε χωρίς φυσική δύναμη· αν δε στερείται αυτήν, θα στερηθεί και την ύπαρξη». Και προς τον Νίκανδρο επίσης γράφοντας λέγει· «όταν αφαιρεθεί το φυσικό θέλημα και η ουσιώδης ενέργεια, πώς θα είναι Θεός ή άνθρωπος, και πώς θα δειχθεί ότι κατ’ ουσίαν είναι τούτο ή εκείνο, αν δεν διατηρεί ανελλιπώς την ιδιότητα της καθεμιάς από τις δύο φύσεις; Εκείνο που βγαίνει έξω από τα κατά φύσιν έχει βγει έξω και από την ίδια την ουσία και δεν έχει καμία ύπαρξη». Βλέπεις, Ακίνδυνε, ότι σαφώς τα κατά φύσιν είναι πολλά, αν και εκείνη είναι μία; Και ότι ιδιότης αυτής (της φύσις) είναι το φυσικό θέλημα και η φυσική ενέργεια; Και ότι χωρίς αυτά είναι ελλιπής, μάλλον δε ανύπαρκτη, και δι’ αυτών δεικνύεται ότι οπωσδήποτε υπάρχει, αλλ’ όχι ότι αυτά είναι η φύσις, και μάλιστα εκείνη η ανέκφαντος;
16. Ο δε σοφώτατος Ιουστίνος ο μάρτυς αντέκρουσε τους Έλληνες, που έλεγαν αυτό ακριβώς πού ακούμε τώρα από τον Ακίνδυνο, ότι «δεν υπάρχει καθόλου επί του Θεού διαίρεσις ουσίας και ενεργείας». Αυτός λέγει, «όσα λέγονται επί Θεού δεν είναι άλλο και άλλο, ούτε όλα διαφορετικά από τη θεία ουσία και μεταξύ τους· διότι δεν υπάρχει καθόλου διαφορά στο Θεό κατά κανένα τρόπο, πλην των διαφορών ανάμεσα στα τρία πρόσωπα». Εκείνοι λέγουν, καθώς o ίδιος ο μάρτυς του Χριστού αντικρούοντάς τους παραθέτει στην αρχή, «δεν πρέπει να νομίσουμε ότι, όπως σ’ εμάς άλλο είναι το είναι και άλλο το βούλεσθαι, έτσι και στον Θεό, άλλα σ’ αυτόν είναι εντελώς το ίδιο το είναι και το βούλεσθαι· διότι ό,τι είναι, και βούλεται, και ό,τι βούλεται, και είναι, και δεν υπάρχει καμία διάκρισις (διαίρεσις) τούτων επ’ αυτού». Καθώς λοιπόν οι Έλληνες έλεγαν τότε αυτό το πράγμα, παρομοίως με τον Ακίνδυνο, ο σοφός μάρτυς της αληθείας Ιουστίνος λέγει, «αφού ο Θεός έχει ουσία για ύπαρξη, βούληση δε για δημιουργία, όποιος απορρίπτει τη διαφορά ουσίας και βουλής, απορρίπτει επίσης την ύπαρξη του θεού και την δημιουργία (ποίησιν)· δηλαδή τη δική του ύπαρξη και την ποίησιν των μη όντων».
17 β'. Έτσι o Ακίνδυνος τελευταίως, καθώς αντίκειται προς εμάς, μεταφέρει στη θεία ενέργεια τα λεχθέντα κακώς από τους Έλληνες για την θεία βουλή· και, αφού παριστάνει τον Θεό να μην είναι και το παν να είναι αγέννητο, αναβιώνει την πλάνη εκείνων. Και τί λέγω ότι μετέφερε στην ενέργεια τα λεχθέντα από τους Έλληνες αθέως επί της βουλής; Διότι ο αθεώτατος των Ελλήνων Ιουλιανός o Παραβάτης, όταν εγκωμιάζει τον θεό του Ήλιο, αποδεικνύεται ότι κατέχει την δοξασία του Ακίνδυνου με τα ίδια λόγια, αφού γράφει· «δεν είναι άλλο μεν ουσία Θεού, άλλο δε δύναμις, κι’ ένα τρίτο πέρα από αυτά, ενέργεια· διότι όλα όσα βούλεται, αυτά είναι που δύναται και ενεργεί. Πράγματι ούτε αυτός που δεν υπάρχει βούλεται, ούτε αυτός που βούλεται να δράσει αδυνατεί, ούτε αυτός που δεν δύναται να ενεργήσει θέλει να ενεργεί». Άρα ευλόγως παθαίνουν το ίδιο με τους Έλληνες όσοι λέγουν ότι είναι αδιάφορη από τη θεία φύση ή άκτιστη ενέργεια. Διότι μόνο από τις ενέργειές του γνωρίζεται ότι υπάρχει ο Θεός. Όποιος λοιπόν αθετεί τις αποδεικτικές θείες ενέργειες, ακόλουθο είναι ότι αγνοεί την ύπαρξη του Θεού, έστω και αν υποκρίνεται ότι υπερασπίζεται τον Θεό.
(Συνεχίζεται)
Αμέθυστος
ΣΧΟΛΙΟ: Εδώ βρίσκουμε επιτέλους τήν βεβαίωση τού αθεϊσμού τού Θερμού, τού υπερασπιστού τής ομοφυλοφιλίας. Υπάρχει φύσις, ενέργεια τής φύσεως καί κατά φύσιν θέλημα."Εκείνο που βγαίνει έξω από τα κατά φύσιν έχει βγει έξω και από την ίδια την ουσία και δεν έχει καμία ύπαρξη". Μόνο πού ο Θερμός δέν ακολουθεί πλέον τήν πλάνη τών Ελλήνων, αλλά τήν πλάνη τών Γερμανών. Τήν αγαπολογία. Σύμφωνα μέ τήν οποία η ουσία τού Θεού αγάπη εστί.
Βρίσκουμε επίσης καί τήν αθεΐα τής αποτειχίσεως, παλαιάς καί νέας, η οποία βασίζεται αποκλειστικά στήν ασυγχώρητη ύβρι τού μαγαρισμού τής Θ. Ευχαριστίας, όπως πιστοποιείται καθημερινώς από τά υβριστικά τους κηρύγματα. Όπως π.χ. τό τελευταίο: "Παρουσιάζουν το περιστατικό που η Παναγία ενοχλείται ακόμα και με μερικές σελίδες αιρετικές, και οι αντι-Οικουμενιστές δεν ενοχλούνται να κοινωνούν από αιρετικούς Οικουμενιστές!"
Μάς προειδοποιεί λοιπόν ο Αγιος Γρηγόριος: "Καθ’ όσον λοιπόν λέγουν την ενέργεια γυμνή λέξη, αφού δεν υπάρχει φυσική θεία ενέργεια, περιπίπτουν σε αθεΐα, αναιρώντας το είναι (την ύπαρξη) τού Θεού".
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου