Μέσω των φόρων και της μείωσης των εισοδημάτων που προκάλεσε την κατακόρυφη πτώση των τιμών των ακινήτων, κοκκίνισε τα τραπεζικά δάνεια των Πολιτών και δημιούργησε προβλήματα στις αφελληνισμένες τράπεζες, μεταφέρεται η ιδιωτική μας περιουσία στο κράτος και από αυτό στους δανειστές – οπότε η πρώτη μας προτεραιότητα οφείλει να είναι η ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, χωρίς την οποία καμία καλή είδηση δεν είναι στην πραγματικότητα καλή.
.
Επικαιρότητα
Ασφαλώς υπάρχουν κάποια καλά νέα για την Ελλάδα – όπως η έγκριση της Ευρώπης για εξόφληση του δανείου του ΔΝΤ, το επιτόκιο του οποίου υπολογίζεται στο τοκογλυφικό 4,9%, η πτώση των επιτοκίων των πενταετών ομολόγων (στο 2,30% από 3,60% που δανεισθήκαμε, αν και της Πορτογαλίας είναι στο 0,19%), των δεκαετών στο 3,50% (από 3,60% με την Πορτογαλία στο 1,28%), η μείωση του εμπορικού ελλείμματος τον περασμένο μήνα, η εκταμίευση του 1 δις € από τα 5 δις € που μας χρωστούν οι κεντρικές τράπεζες της ΕΕ από τα κέρδη τους εις βάρος μας το 2017 (από την πρώτη περίοδο μας έδωσαν περί τα 6 δις € και μας παρακράτησαν τα 4 δις €), η σημερινή μεγάλη άνοδος των μετοχών των τραπεζών, ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, το ελάχιστα αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στο -0,8% (πηγή), το μέσο κόστος δανεισμού στο 1,61% που δεν αυξάνει το χρέος αφού ακόμη και ο χαμηλότερος ρυθμός ανάπτυξης (1,9%) είναι υψηλότερος κλπ.
Εν τούτοις η χώρα μας συνεχίζει να είναι σε τρισχειρότερη κατάσταση σε σχέση με το 2009, τόσο όσον αφορά το δημόσιο χρέος, όσο και το ιδιωτικό – ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίων κεφαλαίων παραμένει εξαιρετικά αδύναμος, οι επενδύσεις είναι ελάχιστες, οι φόροι υπέρογκοι, ξεπουλιέται σε εξευτελιστικές τιμές η δημόσια περιουσία, η ιδιωτική κατάσχεται και λεηλατείται, το δημογραφικό διογκώνεται με τη μετανάστευση των νέων σε συνδυασμό με τις όλο και χαμηλότερες γεννήσεις απέναντι σε αυξημένους θανάτους, το μεταναστευτικό επιδεινώνεται, η εγκληματικότητα κλιμακώνεται, ενώ στην καθημερινότητα και στα εθνικά μας θέματα δεν φαίνεται να βελτιώνεται τίποτα.
Στα πλαίσια αυτά η διοργάνωση της πολιτικής και επιχειρηματικής επίσκεψης στα Σκόπια εκ μέρους της κυβέρνησης, για λόγους παραπλάνησης των Πολιτών, δεν ήταν ασφαλώς ότι καλύτερο – αφού όλοι καταλαβαίνουμε πως δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσουμε από μία χώρα με ΑΕΠ μόλις στα 11,2 δις $, όταν της Κύπρου, με το μισό σχεδόν πληθυσμό, πλησιάζει τα 24 δις $ (γράφημα). Πριν από όλους μας οι επιχειρηματίες που ήταν αφενός μεν από τους 100 που ανακοινώθηκαν, αφετέρου δεν πήγαν καν οι ίδιοι, αλλά έστειλαν κάποια στελέχη τους.
Το να ισχυρίζεται δε η κυβέρνηση πως παρέδωσε και πρόδωσε το όνομα της Μακεδονίας για να ωφεληθεί η Ελλάδα οικονομικά, είναι κάτι περισσότερο από θλιβερό – πόσο μάλλον όταν η χώρα μας κατείχε ήδη την τρίτη θέση στις εξωτερικές επενδύσεις στα Σκόπια (γράφημα), ενώ οι Έλληνες επιχειρηματίες γνωρίζουν τους κινδύνους, με τους οποίους είναι αντιμέτωποι στην περιοχή.
Ειδικότερα, το εξωτερικό χρέος των Σκοπίων έχει εκτοξευθεί στα 8,2 τρις $ ή στο 73% του ΑΕΠ τους, σχεδόν τετραπλασιάσθηκε δηλαδή μέσα σε ελάχιστα χρόνια (γράφημα), αποτελώντας μία βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας τους – υπενθυμίζοντας πως ένα κράτος χρεοκοπεί συνήθως από το εξωτερικό του χρέος, όταν υπερβεί το 50% του ΑΕΠ, όπως στο παράδειγμα της Τουρκίας. Εκτός αυτού οι κάτοικοι του είναι πολύ φτωχοί (5.245 $ κατά κεφαλήν ΑΕΠ έναντι 23.027 $ της Ελλάδας), το ιδιωτικό χρέος διπλασιάσθηκε μετά το 2010, έχει δίδυμα ελλείμματα, η ανεργία είναι στο 19,4% (το 2010 ήταν στο 34%) κοκ. – οπότε είναι κωμικοτραγικό να θεωρούμε πως είναι δυνατόν να μας προσφέρει κάτι οικονομικά.
Περαιτέρω, αυτό που μας ανησυχεί ιδιαίτερα είναι η εξέλιξη του τουριστικού μας τομέα, ο οποίος αποτελεί δυστυχώς τα θεμέλια της οικονομίας μας – αφού ναι μεν αυξάνονται σταθερά οι αφίξεις, αλλά μειώθηκε κατακόρυφα και συνεχίζει να μειώνεται η μέση δαπάνη ανά ταξίδι στην Ελλάδα (γράφημα). Το γεγονός αυτό είναι τουλάχιστον διπλά αρνητικό, αφού αυτό που οφείλει να μας ενδιαφέρει είναι ο τζίρος και όχι οι αφίξεις, ενώ οι αυξημένες αφίξεις λειτουργούν αρνητικά ως προς τη φθορά των υποδομών μας που έτσι και αλλιώς υποφέρουν, με κριτήριο την πτώση των ακαθάριστων επενδύσεων παγίου εξοπλισμού.
Πόσο μάλλον όταν το εμπορικό μας ισοζύγιο στη μεταποίηση τροφίμων & ποτών είναι αρνητικό(γράφημα), όπως επίσης γενικότερα στα τρόφιμα – οπότε η άνοδος των τουριστών αυξάνει το εμπορικό μας έλλειμμα, γνωρίζοντας πως καλύπτουμε από την εγχώρια παραγωγή μας μόλις το 15% των τουριστικών αναγκών έναντι 75% της Ιταλίας. Η λύση πάντως παραμένει να είναι η στήριξη των ελληνικών προϊόντων εκ μέρους των Ελλήνων και η άνοδος των εξαγωγών τους – έτσι ώστε να ισοσκελισθεί το εμπορικό μας έλλειμμα και να παράγουμε πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών μας συναλλαγών, οπότε να ξεφύγουμε από την παγίδα (ανάλυση).
Με απλά λόγια η σωστή εκμετάλλευση του πρωτογενή ελληνικού πλούτου, η οποία όμως απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό, όπως αυτός του Ισραήλ ή της Ολλανδίας (πηγή) – κάτι που βέβαια φαντάζει ουτοπικό για μία χώρα που δεν έχει εκπονήσει καν ένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια, ακολουθώντας πιστά τα εγκληματικά γερμανικά μνημόνια.
Συμπερασματικά λοιπόν μπορεί να υπάρχουν θετικές ειδήσεις, αλλά δεν είναι αρκετές για να αλλάξουν τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε – ενώ οι κίνδυνοι να ξεσπάσει η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση, κάτι που συμβαίνει νομοτελειακά ανά 10-15 χρόνια, λόγω των δεκάδων μαύρων κύκνων που έχουν εμφανισθεί παντού στον πλανήτη, από το BREXIT έως τον οικονομικό πόλεμο των Η.Π.Α. με την Κίνα, αυξάνονται συνεχώς.
Ολοκληρώνοντας υπενθυμίζουμε πως μέσω των φόρων και της μείωσης των εισοδημάτων που προκάλεσε την κατακόρυφη πτώση των τιμών των ακινήτων, κοκκίνισε τα τραπεζικά δάνεια των Πολιτών και δημιούργησε προβλήματα στις αφελληνισμένες τράπεζες, μεταφέρεται η ιδιωτική μας περιουσία στο κράτος και από αυτό στους δανειστές – οπότε η πρώτη μας προτεραιότητα οφείλει να είναι η ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, χωρίς την οποία καμία καλή είδηση δεν είναι στην πραγματικότητα καλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου