π. Λίβυος: Πως να κρίνω το λάθος σου, δίχως να ξέρω το «πριν» και το «μετά» σου;

Να κατανοείς και να αποδέχεσαι τις αδυναμίες των άλλων

Πως να κρίνω το λάθος σου, δίχως να ξέρω το «πριν» και το «μετά» σου;

«Πριν» πόσο πάλεψες με τα πάθη σου, πόσο οδύνη μετάλαβες, πόσες φορές ήλπισες και απελπίστηκες μαζί. Και το «μετά» σου; 

Κανείς δεν θα μάθει πόσο έκλαψες, μετάνιωσες, αισθάνθηκες ή απώθησες, είδες ή έκρυψες το λάθος στο βυθό της ύπαρξης σου. 

Όχι, δεν μπορώ από μια στιγμή να κρίνω μια ζωή. Γιατί ξέρω καλά πως δεν είσαι το λάθος σου, μήτε η επιτυχία σου, ούτε το φως αλλά ούτε το σκοτάδι σου. 

Την ίδια στιγμή που περπατάς στο παράδεισο κοιτάς με λοξές ματιές την κόλαση. Αυτός είναι ο άνθρωπος. Αντιφατικός. Γι αυτό και η κρίσης ανήκει σε Εκείνο που ξέρει αυτά που κανείς ποτέ δεν έμαθε στις ειδήσεις ή στα πρωτοσέλιδα της ανθρώπινης εμπάθειας και υποκρισίας. Μονάχα ο Θεός μπορεί να κρίνει την ζωή σου γιατί εκείνος ξέρεις την γυμνή αλήθεια της ψυχής σου.
......... .... ........
Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ αισθάνομαι, ότι το μόνο κριτήριο για το κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει Θεό μέσα του, είναι η επιείκεια!!!

Να κατανοείς και να αποδέχεσαι τις αδυναμίες των άλλων.

Πες μου πόσο επιεικής είσαι, να σου πω πόσο ουρανό κουβαλάς μέσα σου…

https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/6961368_p-libyos-pos-na-krino-lathos-soy-dihos-na-xero-prin-kai-meta

Η ΚΡΙΣΗ, Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ, ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ. 
ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. 
ΟΙ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΚΑΡΡΙΕΡΑ ΤΟΥ Ο ΛΙΒΥΟΣ, ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΝΟΜΑΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΟ.
Ο ΛΙΒΥΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΕΝΑ ΜΟΡΦΩΜΑ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΥ ΜΕ ΛΙΓΗ ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΕΙΚΙΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Εάν θέλεις να αποκτήσεις δόξα…

Εάν θέλεις να αποκτήσεις δόξα, να αποφεύγεις την δόξα· Εάν όμως επιδιώκεις την δόξα, θα την χάσεις.
Πες μου, ποιους θαυμάζουμε; όχι αυτούς που την περιφρονούν;
Λοιπόν, αυτοί είναι που δοξάζονται. Διότι, όπως πλούσιος είναι εκείνος που δεν έχει ανάγκη από πολλά αλλά από τίποτε, έτσι ένδοξος είναι όχι όποιος αγαπά την δόξα αλλά αυτός που την περιφρονεί.
Διότι ίσκιος δόξης είναι αυτή η δόξα.
Aγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου
Εις την Β’ προς Κορινθίους, Λόγος ΚΘ, §6, PG 61,603)