Ἀλήθεια-Ἐκκλησία

Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἰεροθέου

Σέ μιά ἐποχή πού ἀκόμη καί μεγάλοι φαινομενικά θεολόγοι ἀγωνίζονται νά μᾶς πείσουν ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξεπερασμένοι ἀπό τήν σχολαστική καί ρωσική θεολογία, πού εἶναι ἡ λεγομένη μεταπατερική θεολογία καί κυριαρχεῖται ἀπό τόν σχετικισμό∙ ὅτι ἡ σύγχρονη θεολογία πρέπει νά εἶναι «συναφειακή», νά βλέπη τά κοινά σημεῖα ὅλων τῶν Χριστιανικῶν θεολογικῶν παραδόσεων∙ ὅτι πρέπει νά συμβιβασθοῦμε μέ τόν σχολαστικισμό∙ ὅτι πέρα ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχουν καί ἄλλες «Ἐκκλησίες»∙ ὅτι τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας δέν προσδιορίζονται ἀπό τήν μετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ (Μυστήριο θείας Εὐχαριστίας), ἀλλά ἀπό τό ὕδωρ τοῦ Βαπτίσματος∙ ὅτι δέν ταυτίζονται τά χαρισματικά μέ τά κανονικά ὅρια τῆς... Ἐκκλησίας∙ ὅτι ὅλες οἱ «Ἐκκλησίες» εἶναι «ἀδελφές Ἐκκλησίες» καί ὑπάρχει συναγωνισμός ἀναγνωρίσεως τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», ἔρχεται ἕνας Ἰταλός Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος [Ὁ Ἀντόνιο Ραντσολίν πού μετέφρασε στήν ἰταλική τό βιβλίο Ἐκκλησία καί Ἐκκλησιαστικό φρόνημα] νά ἐξυμνήση τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως ἐκφράζεται ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί νά κρίνη μέ ὡραῖο τρόπο τήν χριστιανική παράδοση μέσα στήν ὁποία ἐκεῖνος μεγάλωσε καί ζῆ. 

Φαίνεται καθαρά ὅτι, ἐνῶ οἱ ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες προσπαθοῦν νά κινηθοῦν μέ μεταπατερικό, συναφειακό, σχετικιστικό καί κοσμικό τρόπο, ὅσοι ἀπό τόν λαό ἀναζητοῦν τήν ἀλήθεια καί ὑποψιάζονται τήν «αἰώνια καλλονή» τῆς Ἐκκλησίας, τήν προσλαμβάνουν, τήν ἀγαποῦν καί τήν ἐκφράζουν. Τελικά, «μεγάλη ἡ ἀλήθεια καί ὑπερισχύει» (Ἔσδρας Α΄, δ΄, 41). Ταυτίζονται τά κανονικά μέ τά χαρισματικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐνεργεῖ μέ τόν τρόπο πού Ἐκεῖνο γνωρίζει καί ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, χωρίς νά συγκροτῆ "Ἐκκλησία" ἔξω ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη. 

Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Ἡ «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» στήν Κρήτη

parembasis

orthodoxia-ellhnismos

ΣΧΟΛΙΟ: Περίεργες παρεμβάσεις από τόν κληρικαλιστικό φονταμεναλισμό. Ταυτίζονται τά κανονικά καί τά χαρισματικά όρια τής εκκλησίας, αλλά καί τό Αγιο Πνεύμα ενεργεί καί έξω από τήν Εκκλησία. Τί συμβαίνει; Τό λιμάνι φεύγει; Η μόνη μας διαφορά από τόν οικουμενισμό η Θ. Ευχαριστία αντί γιά τό Βάπτισμα; Στά χνάρια τού Ζηζιούλα; Ταυτίζονται τά χαρισματικά μέ τά κανονικά ή τά κανονικά μέ τά χαρισματικά; Ποιό προηγείται τό αυγό ή η κότα;
Τά Χαρισματικά καί τά Κανονικά όρια τής Εκκλησίας είναι ενωμένα ασυγχύτως καί αδιαιρέτως.
Μάς έφαγαν τήν ψυχή οι ταυτότητες.
O φονταμενταλισμός στηρίζεται στόν χρόνο, στίς διαστάσεις τού χρόνου. Ανήκει στήν ερμηνεία ή στήν "φιλοσοφία" τής ιστορίας. Η μετα-πατερική "θεολογία" βλέπει τό παρελθόν μέ τά μάτια τού παρόντος. Η παραδοσιακή βλέπει τό παρόν μέ τά μάτια τού παρελθόντος. Η Μία Αγία Καθολική καί Αποστολική Εκκλησία, τών Πατέρων μας, δέν ανήκει στόν χρόνο. Εφάπτεται τού χρόνου. 

Αμέθυστος