Συγκεκριμένα, λοιπόν, την έναρξη των εργασιών της Σύναξης της Ιεραρχίας των εν ενεργεία Μητροπολιτών και Αρχιεπισκόπων του Οικουμενικού Θρόνου, η οποία συνεκλήθη κατόπιν προσκλήσεως του, και συνέρχεται από σήμερα, 1η Σεπτεμβρίου, μέχρι και τη Δευτέρα, 3η Σεπτεμβρίου 2018, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, κήρυξε το απόγευμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Στη Σύναξη, που πραγματοποιείται υπό την προεδρία του Πατριάρχου, μετέχουν περισσότεροι από εκατό Ιεράρχες, από την Έδρα του και ολόκληρη την οικουμένη, και θα συζητηθούν θέματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και διορθοδόξου ενδιαφέροντος.
Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο Παναγιώτατος, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «κατά καιρούς αντιμετωπίζομεν δυσκολίας και πειρασμούς, και τούτο επειδή λελανθασμένως τινές νομίζουσιν ότι δύνανται να αγαπώσι την Ορθόδοξον Εκκλησίαν αλλ᾽ ουχί και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αγνοούντες ότι αυτό ενσαρκώνει το γνήσιον εκκλησιαστικόν ήθος της Ορθοδοξίας».
Στη συνέχεια της ομιλίας του τόνισε:«Κατά την πρώτην χιλιετίαν, οι μακάριοι προκάτοχοι ημών αντιμετώπισαν τον πειρασμόν των αιρέσεων. Ο μέγας πειρασμός της δευτέρας χιλιετίας, όστις εκληροδοτήθη και εις την ην νυν διανύομεν, είναι τα δικαιοδοσιακά καθεστώτα. Πηγή του προβλήματος τούτου είναι ο εθνοφυλετισμός, αι τάσεις επεκτατισμού και η αθέτησις των ορίων των υπό των Πατριαρχικών και Συνοδικών Τόμων καθορισθέντων. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον έχει την ευθύνην να θέση τα πράγματα εν εκκλησιαστική και κανονική ευταξία, διότι μόνον αυτό έχει τα τε κανονικά προνόμια και την ευχήν και ευλογίαν της Εκκλησίας και των Οικουμενικών Συνόδων να επιτελή το υψηλόν και εξαιρετικόν τούτο χρέος ως φιλόστοργος Μήτηρ και αρχή των Εκκλησιών. Εάν το Οικουμενικόν Πατριαρχείον αποποιηθή των ευθυνών του και απομακρυνθή από την διορθόδοξον σκηνήν, τότε αι τοπικαί Εκκλησίαι θα πορεύωνται «ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα» (Ματθ. 9, 36), αναλισκόμεναι εις εκκλησιαστικάς πρωτοβουλίας, αι οποίαι συγχέουσι την ταπείνωσιν της πίστεως με την υπεροψίαν της εξουσίας. Όλη η μεγαλωσύνη του Πατριαρχείου ημών εξαντλείται εις την διακονίαν του μυστηρίου της Εκκλησίας. Η μοναδικότης αυτού δεν έγκειται εις την κατοχήν υπερανθρώπου κοσμικής τινος δυνάμεως, αλλ᾽ εις την ταπεινήν και ανιδιοτελή βούλησιν αυτού να υποτάξη τον πειρασμόν της εξουσίας εις την χάριν και να μεταβάλη την ανασφάλειαν και τον φόβον του κατέχειν και κατακρατείν εις ελευθερίαν και δωρεάν. Ενταύθα ζώμεν την τελικήν δόξαν του πνεύματος, την ταυτιζομένην τη άκρα ταπεινώσει, την δύναμιν, η οποία «εν ασθενεία τελειούται» (Β΄ Κορ. 12, 9)».
pentapostagma
Ο ΛΥΚΟΣ ΜΕ ΜΕΛΙΣΤΑΛΑΚΤΗ ΦΩΝΗ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΥΠΝΩΤΙΖΕΙ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙΑ ΤΟΥ.
2 σχόλια:
Εδώ δηλ.φίλε πως θα ηταν χριστιανικά καλό και αγαθό να πράξη το Οικουμενικό Πατριαρχείο;
Σε ποια σημεία είναι λάθος ή κακος ή πονηρός κλπ;
Εξ Αβυσσου
Μαστινο εσπανολ
Εμείς δέν αγαπούμε τήν Εκκλησία. Είμαστε η Εκκλησία.Καί αγαπούμε τόν Κύριο καί τόν πλησίον μας σάν τόν εαυτό μας όχι σάν τό εγώ μας. Τό εγώ έχει καί αυτή τήν ιστορική διάσταση τήν οποία επικαλείται ο Βαρθολομαίος « Τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον έχει την ευθύνην να θέση τα πράγματα εν εκκλησιαστική και κανονική ευταξία διότι μόνον αυτό έχει τα τε κανονικά προνόμια και την ευχήν και ευλογίαν της Εκκλησίας και των Οικουμενικών Συνόδων” Καί αισθάνεται σπουδαία ο άνθρωπος σάν κληρονόμος, μιάς τέτοιας κληρονομιάς όπως είναι η Πατερική Παράδοση, τήν οποία μετατρέπει σέ κανόνες ευταξίας. Αγκαλιάζοντας τόν Φαρισαισμό τών Εβραίων. Δέν μάς ξενίζει αυτή η νομικίστικη παπομανής νοοτροπία διότι κυριαρχεί σήμερα σάν αυτονόητη. Στήν ορθοδοξία δέν υπάρχει πρώτος δηλ. αντιπρόσωπος τού Θεού.Ούτε αντιπρόσωπος τών Πατέρων όπως αυτοανακηρύσσονται οι προσωπικότητες τού κλήρου σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου