"Η κυβέρνηση συμφώνησε ουσιαστικά με τα Σκοπια μια ντε φακτο διπλή ονομασία. Βόρειος Μακεδονία και Μακεδονία. Έτσι ώστε στη τρεχουσα διεθνή χρήση να επικρατήσει το απλούστερο κι ευκολότερο: Macedonia erga omnes" γράφει ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ
-αριστερό κλικ για προβολή,
-αριστερό κλικ στη φώτο για μεγέθυνση
Ο Νταλαντιέ έχοντας αποφασίσει από κοινού με τον Άγγλο Πρωθυπουργό Νέβιλ Τσάμπερλεν να ακολουθήσουν την αποκαλούμενη "πολιτική του κατευνασμού", υπογράφει την Συμφωνία του Μονάχου (29 Σεπτεμβρίου 1938), με την οποία η Γαλλία (όπως και η Αγγλία) υπαναχώρησε απέναντι στην Τσεχοσλοβακία και συμφώνησε στη διάσπασή της και την απόδοση της Σουδητίας στην Γερμανία. Ο Νταλαντιέ δεν είχε αυταπάτες ως προς τις πραγματικές βλέψεις του Χίτλερ και ήδη από τις πρώτες του συναντήσεις με τον Άγγλο ομόλογό του, του είχε επισημάνει ότι "ο Χίτλερ αποβλέπει στην απόλυτη κυριαρχία της Ευρώπης και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που οι Ναπολεόντειες βλέψεις ωχριούν μπροστά της". Πριν τη σύναψη της Συμφωνίας του Μονάχου του είχε, επίσης, πει: "Σήμερα είναι η σειρά της Τσεχοσλοβακίας. Αύριο θα έρθει η σειρά της Πολωνίας και της Ρουμανίας και, όταν το Τρίτο Ράιχ θα εξασφαλίσει τις προμήθειες σε τρόφιμα και πετρέλαιο που έχει υπολογίσει, θα στραφεί προς Δυσμάς". Τα λεγόμενά του δεν έπεισαν τον Τσάμπερλεν, ο οποίος ήθελε πάση θυσία να αποφύγει ένα πόλεμο. Ο Νταλαντιέ, σκεπτόμενος την τεράστια πληθυσμιακή αιμορραγία που είχε υποστεί η χώρα του κατά τον Πρώτο πόλεμο, υποχώρησε και συνέπλευσε με τους Άγγλους. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, περίμενε να βρει ένα έξαλλα αντιτιθέμενο πλήθος. Αντίθετα, βρήκε ένα πλήθος να τον επευφημεί. Η αντίδρασή του ήταν να πει εμπιστευτικά στον βοηθό του, Αλεξίς Λεζέ (Alexis Léger): "Α, τους ανόητους!".
Ωστόσο, οι απόψεις του δεν είχαν μεταβληθεί, όπως αποκαλύπτει το εμπιστευτικό μήνυμα του Αμερικανού Πρεσβευτή στο Παρίσι Ουίλιαμ Κ. Μπούλιτ (William Christian Bulitt) προς τον Αμερικανό Πρόεδρο Φράνκλιν Ρούζβελτ στις 6 Φεβρουαρίου 1939.
Στις 23 Αυγούστου 1939 υπογράφεται το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης. Τόσο οι Άγγλοι όσο και οι Γάλλοι απογοητεύονται σφοδρά από την ενέργεια αυτή. Ο Νταλαντιέ, υπακούοντας στην λαϊκή απαίτηση, θέτει το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο αρνείται να αποκηρύξει την ενέργεια αυτή του Ιωσήφ Στάλιν, εκτός νόμου. Λίγες ημέρες αργότερα (1 Σεπτεμβρίου 1939) η Γερμανία εισβάλλει στην Πολωνία. Ο Νταλαντιέ είναι απρόθυμος να κηρύξει πόλεμο κατά της Γερμανίας και ο Ζωρζ Μποννέ δηλώνει στον Πολωνό Πρεβευτή στο Παρίσι ότι "δεν σκοπεύει να αφήσει να σκοτωθούν για την Πολωνία τα νιάτα της Γαλλίας". Ωστόσο, ο Γάλλος Πρεσβευτής στο Βερολίνο Ρομπέρ Κουλόντρ επιδίδει, την ίδια ημέρα και σχεδόν ταυτόχρονα με τον Άγγλο Πρεσβευτή μια "ευφημιστική κήρυξη πολέμου", δηλώνοντας ότι "αν η Γερμανία δεν αποσύρει αμέσως τα στρατεύματά της από την Πολωνία, η Γαλλία θα βρεθεί στην ανάγκη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Πολωνία, όπως αυτές προκύπτουν από την συμμαχία των δύο χωρών". Ο Νταλαντιέ δεν κινείται κατά της Γερμανίας, της οποίας οι δυνάμεις είναι απασχολημένες ανατολικά, έχοντας αφήσει αφύλακτα τα δυτικά της σύνορα. Ο Γαλλικός Στρατός, κινητοποιημένος πλήρως, δεν το κουνά από τη θέση του. Η απόφαση της αδράνειας δεν βαρύνει, όμως, μόνο τον Νταλαντιέ, αλλά ολόκληρη την πολιτική και, κυρίως, την στρατιωτική ηγεσία της Γαλλίας. Μόνο στις 7 Σεπτεμβρίου η Γαλλία αποφασίζει να ξεκινήσει μια διείσδυση στις γερμανικές περιοχές. Ο Χίτλερ, μη θέλοντας να εμπλακεί σε διμέτωπο αγώνα, έχει δώσει εντολή στις (πενιχρές) δυνάμεις που βρίσκονται στην περιοχή απλά να αντισταθούν, εκδιώκοντας τους εισβολείς, χωρίς να εμπλακούν περαιτέρω. Η γαλλική εισβολή εξελίσσεται σε μια απλή αψιμαχία, που και αυτή ανακόπτεται όταν διαπιστώνεται ότι η όλη διαδικασία είναι μάταιη για την Πολωνία, καθώς η χώρα έχει, στρατιωτικά και πολιτικά, καταρρεύσει.
Στις 30 Νοεμβρίου 1939 η Σοβιετική Ένωση εισβάλλει στην Φινλανδία. Οι Φινλανδοί αντιτάσσουν εκπληκτική άμυνα και ματαιώνουν τα σταλινικά σχέδια. Η Αγγλία και η Γαλλία θέλουν να βοηθήσουν τους Φινλανδούς, αλλά διστάζουν πολύ και η βοήθεια που στέλνουν στην Φινλανδία είναι από μηδαμινή έως ασήμαντη (η Γαλλία έστειλε μυδράλια - αντίκες του 1915). Ύστερα από αυτή την αποτυχία, ο Νταλαντιέ και η Κυβέρνησή του παραιτούνται (10 Μαρτίου 1940). Τη διακυβέρνηση της Γαλλίας αναλαμβάνει ο Πωλ Ρεϊνώ (Paul Reynaud).
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Όταν η Γαλλία κατέρρευσε μετά την εισβολή των Γερμανών, τον Ιούνιο του 1940, ο Νταλαντιέ διέφυγε στην Γαλλική Βόρεια Αφρική, προσδοκώντας να υπάρξει συνέχεια της Γαλλικής Κυβέρνησης έξω από το μητροπολιτικό έδαφος. Με εντολή της Κυβέρνησης του Βισύ συλλαμβάνεται στο Μαρόκο και επαναφέρεται στην Γαλλία, όπου, τον Φεβρουάριο του 1942, δικάζεται από την φιλογερμανική Κυβέρνηση για προδοσία. Στο δικαστήριο μέμφεται ανοικτά τον Φιλίπ Πεταίν και την ομάδα του για την ανετοιμότητα των Γαλλικών δυνάμεων στην αντιμετώπιση της γερμανικής εισβολής. Καταδικάζεται σε φυλάκιση και εγκλείεται στην φυλακή μέχρι το 1943, οπότε και παραδίδεται στους Γερμανούς, οι οποίοι τον εγκλείουν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ. Παραμένει εκεί μέχρι την λήξη του Πολέμου το 1945.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/
Ο Νταλαντιέ έχοντας αποφασίσει από κοινού με τον Άγγλο Πρωθυπουργό Νέβιλ Τσάμπερλεν να ακολουθήσουν την αποκαλούμενη "πολιτική του κατευνασμού", υπογράφει την Συμφωνία του Μονάχου (29 Σεπτεμβρίου 1938), με την οποία η Γαλλία (όπως και η Αγγλία) υπαναχώρησε απέναντι στην Τσεχοσλοβακία και συμφώνησε στη διάσπασή της και την απόδοση της Σουδητίας στην Γερμανία. Ο Νταλαντιέ δεν είχε αυταπάτες ως προς τις πραγματικές βλέψεις του Χίτλερ και ήδη από τις πρώτες του συναντήσεις με τον Άγγλο ομόλογό του, του είχε επισημάνει ότι "ο Χίτλερ αποβλέπει στην απόλυτη κυριαρχία της Ευρώπης και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που οι Ναπολεόντειες βλέψεις ωχριούν μπροστά της". Πριν τη σύναψη της Συμφωνίας του Μονάχου του είχε, επίσης, πει: "Σήμερα είναι η σειρά της Τσεχοσλοβακίας. Αύριο θα έρθει η σειρά της Πολωνίας και της Ρουμανίας και, όταν το Τρίτο Ράιχ θα εξασφαλίσει τις προμήθειες σε τρόφιμα και πετρέλαιο που έχει υπολογίσει, θα στραφεί προς Δυσμάς". Τα λεγόμενά του δεν έπεισαν τον Τσάμπερλεν, ο οποίος ήθελε πάση θυσία να αποφύγει ένα πόλεμο. Ο Νταλαντιέ, σκεπτόμενος την τεράστια πληθυσμιακή αιμορραγία που είχε υποστεί η χώρα του κατά τον Πρώτο πόλεμο, υποχώρησε και συνέπλευσε με τους Άγγλους. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, περίμενε να βρει ένα έξαλλα αντιτιθέμενο πλήθος. Αντίθετα, βρήκε ένα πλήθος να τον επευφημεί. Η αντίδρασή του ήταν να πει εμπιστευτικά στον βοηθό του, Αλεξίς Λεζέ (Alexis Léger): "Α, τους ανόητους!".
Ωστόσο, οι απόψεις του δεν είχαν μεταβληθεί, όπως αποκαλύπτει το εμπιστευτικό μήνυμα του Αμερικανού Πρεσβευτή στο Παρίσι Ουίλιαμ Κ. Μπούλιτ (William Christian Bulitt) προς τον Αμερικανό Πρόεδρο Φράνκλιν Ρούζβελτ στις 6 Φεβρουαρίου 1939.
Στις 23 Αυγούστου 1939 υπογράφεται το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης. Τόσο οι Άγγλοι όσο και οι Γάλλοι απογοητεύονται σφοδρά από την ενέργεια αυτή. Ο Νταλαντιέ, υπακούοντας στην λαϊκή απαίτηση, θέτει το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο αρνείται να αποκηρύξει την ενέργεια αυτή του Ιωσήφ Στάλιν, εκτός νόμου. Λίγες ημέρες αργότερα (1 Σεπτεμβρίου 1939) η Γερμανία εισβάλλει στην Πολωνία. Ο Νταλαντιέ είναι απρόθυμος να κηρύξει πόλεμο κατά της Γερμανίας και ο Ζωρζ Μποννέ δηλώνει στον Πολωνό Πρεβευτή στο Παρίσι ότι "δεν σκοπεύει να αφήσει να σκοτωθούν για την Πολωνία τα νιάτα της Γαλλίας". Ωστόσο, ο Γάλλος Πρεσβευτής στο Βερολίνο Ρομπέρ Κουλόντρ επιδίδει, την ίδια ημέρα και σχεδόν ταυτόχρονα με τον Άγγλο Πρεσβευτή μια "ευφημιστική κήρυξη πολέμου", δηλώνοντας ότι "αν η Γερμανία δεν αποσύρει αμέσως τα στρατεύματά της από την Πολωνία, η Γαλλία θα βρεθεί στην ανάγκη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Πολωνία, όπως αυτές προκύπτουν από την συμμαχία των δύο χωρών". Ο Νταλαντιέ δεν κινείται κατά της Γερμανίας, της οποίας οι δυνάμεις είναι απασχολημένες ανατολικά, έχοντας αφήσει αφύλακτα τα δυτικά της σύνορα. Ο Γαλλικός Στρατός, κινητοποιημένος πλήρως, δεν το κουνά από τη θέση του. Η απόφαση της αδράνειας δεν βαρύνει, όμως, μόνο τον Νταλαντιέ, αλλά ολόκληρη την πολιτική και, κυρίως, την στρατιωτική ηγεσία της Γαλλίας. Μόνο στις 7 Σεπτεμβρίου η Γαλλία αποφασίζει να ξεκινήσει μια διείσδυση στις γερμανικές περιοχές. Ο Χίτλερ, μη θέλοντας να εμπλακεί σε διμέτωπο αγώνα, έχει δώσει εντολή στις (πενιχρές) δυνάμεις που βρίσκονται στην περιοχή απλά να αντισταθούν, εκδιώκοντας τους εισβολείς, χωρίς να εμπλακούν περαιτέρω. Η γαλλική εισβολή εξελίσσεται σε μια απλή αψιμαχία, που και αυτή ανακόπτεται όταν διαπιστώνεται ότι η όλη διαδικασία είναι μάταιη για την Πολωνία, καθώς η χώρα έχει, στρατιωτικά και πολιτικά, καταρρεύσει.
Στις 30 Νοεμβρίου 1939 η Σοβιετική Ένωση εισβάλλει στην Φινλανδία. Οι Φινλανδοί αντιτάσσουν εκπληκτική άμυνα και ματαιώνουν τα σταλινικά σχέδια. Η Αγγλία και η Γαλλία θέλουν να βοηθήσουν τους Φινλανδούς, αλλά διστάζουν πολύ και η βοήθεια που στέλνουν στην Φινλανδία είναι από μηδαμινή έως ασήμαντη (η Γαλλία έστειλε μυδράλια - αντίκες του 1915). Ύστερα από αυτή την αποτυχία, ο Νταλαντιέ και η Κυβέρνησή του παραιτούνται (10 Μαρτίου 1940). Τη διακυβέρνηση της Γαλλίας αναλαμβάνει ο Πωλ Ρεϊνώ (Paul Reynaud).
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Όταν η Γαλλία κατέρρευσε μετά την εισβολή των Γερμανών, τον Ιούνιο του 1940, ο Νταλαντιέ διέφυγε στην Γαλλική Βόρεια Αφρική, προσδοκώντας να υπάρξει συνέχεια της Γαλλικής Κυβέρνησης έξω από το μητροπολιτικό έδαφος. Με εντολή της Κυβέρνησης του Βισύ συλλαμβάνεται στο Μαρόκο και επαναφέρεται στην Γαλλία, όπου, τον Φεβρουάριο του 1942, δικάζεται από την φιλογερμανική Κυβέρνηση για προδοσία. Στο δικαστήριο μέμφεται ανοικτά τον Φιλίπ Πεταίν και την ομάδα του για την ανετοιμότητα των Γαλλικών δυνάμεων στην αντιμετώπιση της γερμανικής εισβολής. Καταδικάζεται σε φυλάκιση και εγκλείεται στην φυλακή μέχρι το 1943, οπότε και παραδίδεται στους Γερμανούς, οι οποίοι τον εγκλείουν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ. Παραμένει εκεί μέχρι την λήξη του Πολέμου το 1945.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου