ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ καὶ ΔΙΑΔΟΧΗ στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας (Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεος)

Ἀποστολική Παράδοση
καί Ἀποστολική Διαδοχή
στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ὅσοι ὁμιλοῦν (Προκαθήμενοι καί Σύνοδοι) γιά ἀπώλεια τῆς  Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς στούς σχισματικούς Κληρικούς τῆς Οὐκρανίας, πρέπει νά ἀπαν­τήσουν εὐθαρ­σῶς ἄν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καί γενικά οἱ αἱρετικοί ἔχουν Ἀποστολική Διαδοχή. Δέν μποροῦν νά κρίνουν μέ δύο μέτρα καί δύο σταθμά, δηλαδή νά πιστεύουν ὅτι οἱ σχισματικοί τῆς Οὐκρανίας δέν ἔχουν Ἀποστολική Διαδοχή, ἐνῶ συγχρόνως νά διδάσκουν ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καί ἄλλοι Χριστιανοί ἔχουν Ἀποστολική Διαδοχή καί ἑπομένως ἔχουν μυστήρια.

Ἀποστολική Παράδοση καί Ἀποστολική Διαδοχή

christianvivliografia

(Μαξίμου Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον… περί διαφόρων απόρων της Αγίας Γραφής -   Απ’ την εισαγωγή…)                                                                                                                 

Ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος δέν ἐνεργεῖ σοφία στούς ἁγίους, χωρίς τό νοῦ πού δέχεται τήν σοφία· οὔτε γνώση, χωρίς τήν δύναμιν τοῦ λογικοῦ πού δέχεται τήν γνώση· οὔτε πίστη χωρίς τήν πληροφορία τοῦ νοῦ καί τοῦ λογικοῦ περί τῶν μελλόντων, πού ἦταν ὡς τότε ἄδηλα σέ ὅλους· οὔτε χαρίσματα ἰαμάτων, χωρίς φυσική φιλανθρωπία· οὔτε κανένα ἄλλο ἀπό τά λοιπά χαρίσματα, χωρίς τήν δεκτική ἱκανότητα καί δύναμη τοῦ καθενός. Οὔτε πάλι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀποκτήσει ἀπό φυσική του δύναμιν ἕνα ἀπό τά χαρίσματα πού ἀριθμήσαμε, χωρίς τήν θεία δύναμη πού τά χορηγεῖ. Τό φανερώνουν αὐτό ὅλοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπό τίς ἀποκαλύψεις τῶν θείων ζητοῦν τούς λόγους ὅσων τούς ἀποκαλύφθηκαν.   

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Τού Αγίου Μαξίμου
Ευεργετινού Δ, σελ 586

Διακόνου λόγον επέχει ο πρός τούς ιερούς αγώνας αλείφων τόν νούν, καί τούς εμπαθείς λογισμούς απελεύνων απ`αυτού. Πρεσβυτέρου δέ ο εις τήν γνώσιν τών όντων φωτίζων. Επισκόπου δέ,  ο τώ αγίω μύρω τελειών τής γνώσεως τής προσκυνητής καί Αγίας Τριάδος.

Ερμηνεία

Εκείνος, πού προετοιμάζει τόν νούν του εις πνευματικούς αγώνας καί αποδιώκει από τήν ψυχή του τούς αισχρούς λογισμούς, είναι ως Διάκονος κατά τήν θείαν λατρείαν. Εκείνος, πού διά τής γνώσεως τών όντων φωτίζει τόν νούν του μέ τήν σκέψιν τού Δημιουργού, είναι ώς ο Πρεσβύτερος. Καί τέλος ώς ο Επίσκοπος είναι εκείνος, πού ανάγεται εις τό ύψος τής μυστικής γνώσεως τής προσκυνητής Αγίας Τριάδος, επιστεγάζων ούτω πάσαν γνώσιν καί κατευωδιάζων τήν ψυχήν του μέ τό άγιον μύρον τής τοιαύτης 

Προς θαλάσσιον, Περί αποριών, ερώτησις ΝΕ, Σχόλιο 34.

Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.

«Όποιος παρέχει, κατασκευάζει, γιά τήν περί εαυτού γνώσιν, πρόληψιν, φήμην, σ’αυτούς πού τόν θεωρούν, τόν ακούνε, μέ τήν προφορά δηλ. μέ τήν επανάληψη καί μόνον τών λέξεων από τούς λόγους πού έχει κλεψει από τούς Πατέρες, παραπείθοντας τίς ακοές τών ασυνέτων καί μιαίνοντας μέ συνουσία, σάν να είναι γυναίκες, αυτές οι αμύητες ακοές, τίς καλές καί θεοφιλείς θεωρίες τού πρώτου διδάξαντος, αυτός ελέγχεται δοξομανών, αφού παρατάσσεται μέ αυθάδεια, μαζί μέ τό ανώτερο επίπεδο τών φυσικών θεωρημάτων. Αφού δέν έχει αγγίξει τήν αληθινά υψηλή γνώση καί τήν έξη αυτής. Καί πεθαίνει χτυπημένος στήν καρδιά από τά βέλη πού αντιπροσωπεύουν : τήν θύμηση τής παρανομίας του έναντι τών Πατέρων, τήν ντροπή από τήν έπαρσή του (τήν οίηση), γιά τήν γνώση πού δέν είχε καί τήν αναπόφευκτη αναμονή τής μελλούσης κρίσεως. Διότι συλληφθείς από αυτά τά βέλη ο κενόδοξος, πεθαίνει χτυπημένος από τίς αιχμές τους.»

Σχόλιο : Η κρίση καί η καταγγελία τού Αγίου Μαξίμου καλύπτει ολόκληρη τήν πατερική θεολογία τής νεοελληνικής εκκλησίας, σάν ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ. Διότι η νεοελληνική εκκλησία εγκατέλειψε τό θεμέλιο τής εκκλησίας, τήν ζωντανή εμπειρία τού Θεού, βάζοντας στή θέση της τούς «ευλογημένους» κανόνες τής εκκλησίας, οι οποίοι είναι μιά βαρετή ηθικολογία πού μόνο σκοπό έχουν τήν εξουσία τών ψυχών τών άτυχων χριστιανών. Αυτή τήν "πατερική" θεολογία εγκαταλείπει η Μετα-πατερική θεολογία βάζοντας στή θέση τών κανόνων τήν εξουσία τής μόδας, μέ όλο τό θέαμα (show) μέ τήν οποία επιβάλλεται. Διαθέτοντας καί αυτή αντί γιά τούς παληούς ρήτορες οι οποίοι κατασκεύαζαν τό είδωλό τους μέ Πατερικά υλικά, τά golden boys της, τεκνά προορισμένα γιά τή μεταρρύθμιση καί τόν εκσυγχρονισμό.
Και τήν γλωσσοδιάρροια τών παληών ρητόρων αντικαθιστά η κοινοτοπία τών διδακτορικών. 

«Τα περί της διδασκαλίας των Γραφών διαλαμβάνουν κυρίως οι παρακάτω Κανόνες της Εκκλησίας: ιε΄ Αποστ. ιγ΄ της Δ΄, ιθ΄, ξδ΄ και ο΄ της Πενθ. και ιγ΄ της Αντιόχειας. Σύμφωνα με τους Κανόνες αυτούς, η διδασκαλία από την Αγία Γραφή, από τα Πατερικά Κείμενα ή από τους Όρους των Οικουμενικών Συνόδων γίνεται αποκλειστικά από τους Επισκόπους (ιθ΄ Πενθ.), οι οποίοι δύναται να μεταβιβάσουν το έργο της διδασκαλίας σε άλλον Κληρικό ανώτερο (Πρεσβύτερο, Διάκονο) ή κατώτερο (Υποδιάκονο, Αναγνώστη), ποτέ δε σε Λαϊκό (ξδ΄ Πενθ.) ή Γυναίκα (ο΄ Πενθ.).

Επομένως, η διδασκαλία των Γραφών επιτρέπεται να γίνεται στην Εκκλησία (ή στην κατ’ οίκον Εκκλησία) μόνον από άνδρες και μόνον από Κληρικούς (με τον βαθμό του Αναγνώστη και πάνω). Δεν επιτρέπεται η διδασκαλία των Γραφών από άνδρες Λαϊκούς ή Γυναίκες στην Εκκλησία (ή την κατ’ οίκον Εκκλησία). Οι Κανόνες δεν αναγνωρίζουν την ιδιότητα του θεολόγου ή του ιεροκήρυκα.

Σύμφωνα λοιπόν με τους παραπάνω Κανόνες, η δημόσια διδασκαλία (στην Εκκλησία) ή η ιδιωτική (στην κατ’ οίκον Εκκλησία) των Γραφών από Λαϊκό (σε Επισκοπή, όπου βεβαίως ανήκει ο Λαϊκός) απαγορεύεται, ο δε παραβαίνων τον Κανόνα (ξδ΄ Πενθ.) αφορίζεται, εάν δε είναι Κληρικός και διδάσκει άνευ αδείας του Επισκόπου καθαιρείται.

Εάν η διδασκαλία αυτή υπό Κληρικού (τουλάχιστον Αναγνώστη) γίνει σε ετέρα Επισκοπή, άνευ αδείας του επιχώριου Επισκόπου, τότε υπάρχει η κανονική παρέκκλιση της Εισπήδησης, η οποία τιμωρείται με καθαίρεση (ιγ΄ Αντιόχειας).»

Αμέθυστος

O κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΒΛΑΧΟΣ ΑΓΚΟΜΑΧΩΝΤΑΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΕΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΕΩΜΕΝΟΣ. ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΝΗΡ.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπερα . Δρατομαι της ευκαιριας μια που ο Ναυπακτου θιγει το θεμα της αποστολικης διαδοχης των παπικων να πω με το ελαχιστο κυρος του κοινωνικα ασημαντου αλλα το μεγιστο κυρος των γεγονοτων οτι οι παπικοι στερουνται οχι μονο διαδοχη απο θεολογικης πλευρας αλλα απο τον 14ο με 16ο αιωνα βασει αδιασειστων γεγονοτων στερουνται και αυτης της διαδοχης απο ιστορικης πλευρας εστω απο τους παπες του 11ου αιωνα που καναν το σχισμα . Και αυτο εχει τεραστια σημασια γιατι δειχνει με ποια εταιρεια εξυπηρετησης κρατικων και τραπεζικων συμφεροντων που δεν εδραζονται καν στην Ρωμη και που εχει εδω και επτα αιωνες το λιγοτερο το ψευδωνυμο ρωμαιοκαθολικη εκκκλησια , παν να μας ενωσουν εδω και το λιγοτερο 50 χρονιια οι νεοφαναριωτες που επισης δεν εχουν καμια σχεση με τους παλαιους φαναριωτες . Και επισης γιατι οι δηθεν αντιπαπικοι θεολογουντες κανουν αρνητικη διαφημιση αλλα παντως διαφημιση στο Βατιικανο οταν λεν διαρκως οτι εχει μεγαλη εγκοσμια δυναμη μπερδευοντας το ηθελημενα με την Ρωμη των σταυροφοριων που δεν εχει καμια σχεση με την παπικη εγκοσμια παρακμη οπως εξελιχτηκε απο των 14ο αιωνα και μετα . 

Αρχες του 14ου αιωνα λοιπον οταν στην Γαλλια ειχαν πια συγχωνευτει οι Φραγκοι με τους Γαλατες αρα ειχε αποκτησει το κρατος τους συνοχη ο τοτε βασιλιας Φιλιπος Ωραιος με μια προφαση αιχμαλωτισε τον τοτε Παπα και εβαλε δικο του στην Αβινιον , και φυσικα καποιοι θεολογοι υπο την απειλη της σπαθης δογματισαν οτι η Αβινιον ειναι η Ρωμη ενω και οι αρχηγοι των Ναιτων περασαν απο την πυρα . Αυτη η μεταθεση της εδρας βασταξε 70 χρονια και μετα οταν επανηρθαν οι Παπες στη Ρωμη οι Γαλλοι φτιαξαν δικο τους ξανα στην Αβινιον . Τον Ρωμαιο υποστηριζε ο Γερμανος αυτοκρατορας τον Γαλλο ο Γαλλος βασιλιας . Μετα οταν τα ξαναβρηκαν το 1415 στην Κωσταντια , αντε να βρεις με ποιους συμβιβασμους οιι διαφοροι επισκοποι ακομη και ο Παπας απο που ειχε την διαδοχη . Και οπως ειπε σωστα καποτε ο πατηρ Ζησης επρεπε εστω για κοσμικους σκοπους αντι να τρεχουμε στην εξευτελισμενη ποια παλαια Ρωμη στην Φερραρα ας πηγαιναμε ( αποκλειστικα για κοσμικους σκοπους ) στους αντιπαπικους που ειχαν την ισχυ και οχι στον Παπα που δεν μπορουσε να κινητοποιησει ουτε μισο βαρωνο . Μετα ειχαμε την μεταρυθμιση οπου ο Λουθηρος οπως φανηκε απο τα γεγονοτα αμεσως μετα κινηθηκε υπερ των βορειογερμανων ηγεμονων οχι τοσο κατα του Παπα που ειχε αποδυναμωθει αλλα κατα των νταβατζηδων του Αψβουργων της ψευδορωμαικης αυτοκρατοριας των Γερμανοαυστριακων που ειχαν αγορασει τον θρονο τους με χρηματοδοτηση τραπεζιτων της Φραγκφουρτης . Αυτα τα τραπεζικα καθως και τα δυναστικα των Αψβουργων Γερμανιας και Ισπανιας υπηρετησε επισημα ο εκαστοτε αχυρανθρωπος σε ολη την διαρκεια των θρησκευτικων πολεμων απο το 1517 ως το 1648 . 

Και τελειωνοντας την ιστορικη διαδρομη του παπισμου που δειχνει ποια πραγματικα συμφεροντα υπηρετουν οι παποφιλοι στην αρχη των πολεμων της Μεταρυθμισης ο επισημος νταβατζης του Βατικανου Αψβουργος Καρολος ο Ε θελοντας να δειξει στον Παπα ποιο ειναι το αφεντικο το 1527 πηρε ενα στρατο απο προτεσταντες μισθοφορους κατελαβε την Ρωμη εσφαξε τους μισους κατοικους και τους μισους καρδιναλιους , εβαλε δικους του και ειπε εν ολιγοις στον Παπα οτι θα σε προστατεψω εναντι των λουθηρανων αλλα θα κανεις οτι θελω . Και την Ιερα Εξεταση την χρησιμοποιησαν επ ονοματι τους επισημα οι Ισπανοι βασιλεις . Αυτα που γραφει μεταξυ αλλων πολλων στην ιστοσελιδα του Αμεθυστε ο αγαπημενος σου οργανωσιακος βιβλικος οτι ταχα ειχε αυτοκρατορια στην Δυτικη Ευρωπη ο Παπας μεχρι το 1809 ειναι απο μερους του διαφημιση ,αρνητικη μεν αλλα παντως διαφημιση μιας ανυπαρκτης ισχυος των Παπων προς εντυπωσιασμο , εν γνωση του φυσικα γιατι ο συγκεκριμενος ξερει καλη ιστορια . Εν κατακλειδι λοιπον οι θελοντες ενωση με τον Παπα εν γνωσει τους θελουν υποταγη της Ορθοδοξιας οχι στον Παπα αλλα στην πραγματικοτητα σε σκοτεινους γαλαζοαιματους κυκλους που επισημα ασκουν νταβατζηλικι στην Παλαια Ρωμη ηδη απο τον 14ο αιωνα και σε τραπεζιτες που δανειζουν αυτους τους εκφυλισμενους πλεον ευγενεις αλλα και τους κατ ουσιαν ειδωλολατρες παπικους . Προκειται οχι μονο για θρησκευτικη αλλα και εθνικη και λαικη προδοσια με ανυπολογιστες συνεπειες . ΑΜ