Η μεγάλη αντικατάσταση;

του Γιώργου Καραμπελιά*
Όταν, πριν από χρόνια, τονίζαμε ότι το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα αποτελεί μια θρυαλλίδα στα θεμέλια της χώρας, όλοι οι χαβιαροαριστεροί αλλά και οι δικαιωματιστές της κεντροδεξιάς, χαρακτήριζαν μια τέτοια τοποθέτηση ως «ακροδεξιά». Μια πρόσφατη περιήγησή μου στο κέντρο της Αθήνας, επί δύο ημέρες, από την Ομόνοια μέχρι τον Άγιο Ελευθέριο και η επαφή μου με εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής, με έπεισε πως η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε περιγραφή και ότι τα πράγματα έχουν ήδη ξεφύγει σε βαθμό που είναι άδηλο αν μπορεί να υπάρξει επιστροφή.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να τονίσουμε πως το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται στα σύνορα Ανατολής και Δύσης και απειλείται από μία ισλαμική αναθεωρητική δύναμη, όπως η Τουρκία, δεν αποτελεί, δυστυχώς, απλά ανθρωπιστικό ζήτημα, σα να επρόκειτο για τη Γαλλία ή την… Ουγγαρία. Αποτελεί και πρόβλημα εθνικής συνοχής ενώ έχει και γεωπολιτικές διαστάσεις. Αυτό το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά όταν γνωρίζουμε ότι η Τουρκία, εδώ και δεκαετίες, πολύ πριν την προσφυγική κρίση, προωθεί και συντονίζει την παράνομη μετανάστευση προς την Ελλάδα.

Οι εθνομηδενιστές χρησιμοποιούν τα αισθήματα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού για τους ταλαιπωρούμενους πρόσφυγες και μετανάστες προκειμένου να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μεταβληθεί στο hot-spot της Ευρώπης, η οποία πλέον έχει κλείσει τα σύνορά της και αφήνει τη χώρα μας, μαζί με τις ΜΚΟ του κυρίου Σόρος, να αντιμετωπίζει μόνη της το ζήτημα. Έτσι μόνο από τις 18 Μαρτίου μέχρι 21 Απριλίου του 2019, 1985 άτομα έφθασαν στα νησιά, εκτός από εκείνους που εισήλθαν από τον Έβρο. Το ίδιο διάστημα 2.570 άτομα μετακινήθηκαν από τα νησιά στην ενδοχώρα, και ένα σημαντικό μέρος τους μεταφέρθηκε στην Αθήνα (βλ. «Καθημερινή», 24 Απριλίου 2019). Δηλαδή προωθείται σταδιακώς η μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, με τις ευλογίες της κυβέρνησης αλλά και της δημαρχίας Καμίνη στην Αθήνα. Ο ίδιος ο απερχόμενος δήμαρχος στον πρόσφατο απολογισμό της δημαρχίας του, αναφέρει με καμάρι τις 93 ΜΚΟ που συνεργάζονται με τον δήμο της Αθήνας για να οργανώσουν το κέντρο της πόλης ως... hot spot. Και μετά διαμαρτύρονται όλοι οι λεγόμενοι δικαιωματιστές, πως και γιατί διατηρούνται τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, παρά την απουσία οποιασδήποτε οργανωμένης παρουσίας της.

Το πρόβλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, ιδιαίτερα στην Αθήνα, όπου και οδηγεί σταδιακά στην εκδίωξη των Ελλήνων πολιτών από ένα μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης, το οποίο μεταβάλλεται σε γκέτο.

Άραγε τι θα μπορούσε πλέον να γίνει; Η Ελλάδα, για να μπορεί να διαχειριστεί και ανθρωπιστικά το ζήτημα των προσφύγων, που ζουν σε άθλιες συνθήκες, είναι υποχρεωμένη να πάρει μια σειρά από μέτρα. Πρώτον, να προστατεύσει πολύ πιο αποτελεσματικά τα σύνορά της από την παράνομη μετανάστευση, διότι η Ελλάδα διαθέτει σύνορα· δεύτερον, να επιδιώξει την επιστροφή των παράνομων μεταναστών στις χώρες τους· τρίτον, να οργανώσει την προσωρινή εγκατάσταση των αληθινών προσφύγων στη χώρα μας με όρους που θα αποφεύγουν την γκετοποίηση. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώνονται μόνο σε ορισμένες λαϊκές περιοχές ενώ εκείνοι που είναι υπεύθυνοι και αδιαφορούν για το ζήτημα να τους χρησιμοποιούν μόνο σαν υπηρετικό προσωπικό. Τέταρτον, να διεκδικήσει με τα πιο συντονισμένα μέτρα τη μεταφορά ενός μεγάλου μέρους τους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, θεωρητικώς, έχουν δεσμευτεί για κάτι τέτοιο.

Ταυτόχρονα, για όλους εκείνους τους μετανάστες που αποδέχονται την ένταξή τους στον ελληνικό πολιτισμό και βρίσκονται πολιτιστικά πλησιέστερα σε αυτόν, να οργανωθεί η μονιμότερη εγκατάστασή τους. Και πάντως, για την αποφυγή συνθηκών γκετοποίησης, θα πρέπει οπωσδήποτε να οριστεί ποσόστωση παρουσίας μεταναστευτικών πληθυσμών σε πόλεις και γειτονιές.

* O κ. Γιώργος Καραμπελιάς είναι επικεφαλής του «Κινήματος Άρδην».

liberal

Οι επίσημοι-λαθρομετανάστες ζούν σέ άθλιες συνθήκες; ή μεταφέρουν μέ ακρίβεια καί ξαναδημιουργούν τίς συνθήκες στίς οποίες ζούσαν πάντοτε τής κουλτούρας τους ένεκεν; Οπως οι πατριώτες τους πού ζούν στά περίχωρα τών πόλεών μας; Μπορούν νά αφομοιωθούν; Τί σημαίνει γι' αυτούς η καλύτερη ζωή τήν οποία αναζητούν; πιό εύκολο πλιάτσικο σέ ανθρώπους ανυπεράσπιστους; Κάτι πού δέν ισχύει στίς χώρες τους!  Εχουν τήν δυνατότητα οι κουλτούρες νά δεχθούν τόν Πολιτισμό; Υφίσταται πολυπολιτισμικό μοντέλο κοινωνίας; Διαθέτουν ΠΟΛΗ οι κουλτούρες; Δέν υπάρχουν ιστορικά προηγούμενα τόσους αιώνες μετά τήν εμφάνιση τού Πολιτισμού στήν ανθρωπότητα. Συνεχίζει νά υπάρχει ΕΝΑΣ πολιτισμός μέ δύο παράγωγα. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥ ΖΕΙΝ. ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΝΔΟΓΕΝΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥ ΤΟΎ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.

Αμέθυστος