Εκτός από το σύστημα του χρέους και το δολάριο, οι Η.Π.Α. διαθέτουν πολλά άλλα πανίσχυρα χρηματοπιστωτικά «αεροπλανοφόρα» που είναι σε θέση να πλήξουν οποιαδήποτε χώρα τοποθετηθεί στο στόχαστρο τους – με κυριότερο το SWIFT, το οποίο έχουν χρησιμοποιήσει μόνο στο Ιράν ως προειδοποίηση της Κίνας και της Ρωσίας, ενδεχομένως επίσης της Γερμανίας.
“Εάν το δολάριο χάσει τη θέση του ως παγκόσμιο συναλλακτικό και αποθεματικό νόμισμα, το δυτικό σύστημα του χρέους δεν θα λειτουργεί πια – οπότε οι κίνδυνοι για την υπερδύναμη θα ήταν τεράστιοι. Για παράδειγμα, υπολογίζεται από τους ειδικούς πως η αμερικανική κυβέρνηση θα αναγκαζόταν τότε να εφαρμόσει ελέγχους κεφαλαίων, να εθνικοποιήσει τις αποταμιεύσεις, να κατάσχει τα χρήματα των συνταξιοδοτικών ταμείων, να δημεύσει τα περιουσιακά στοιχεία των ευκατάστατων Πολιτών της κοκ. – αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει με το νόμισμα της, με τον πληθωρισμό, με τη χρηματοδότηση των χρεών της κλπ.”
Ανάλυση
Για να κατανοήσουμε καλύτερα το θανατηφόρο όπλο του μέλλοντος, θα έπρεπε να ταξιδέψουμε στη La Hulpe – σε μία περιοχή του Βελγίου, περί τα 20 χιλ. από το κέντρο των Βρυξελών. Σε απόσταση δύο χιλ. από το σιδηροδρομικό σταθμό, θα βρίσκαμε ένα συγκρότημα κτιρίων – το οποίο εξωτερικά θυμίζει μία φουτουριστική εκδοχή του πύργου των Βερσαλλιών. Στο εσωτερικό του όμως μοιάζει με το κέντρο ελέγχου ενός πυρηνικού εργοστασίου – πλημμυρισμένου με οθόνες υπολογιστών, στους οποίους αμέτρητες στήλες αριθμών κινούνται ακατάπαυστα.
Αποτελούν μικρό μέρος ενός από τους σημαντικότερους κόμβους του δικτύου των διεθνών χρηματοοικονομικών ροών: το κεντρικό γραφείο της Εταιρείας Παγκοσμίων Διατραπεζικών Χρηματοπιστωτικών Επικοινωνιών (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication ή SWIFT), όπου εάν μία τράπεζα θέλει να εμβάσει χρήματα στο εξωτερικό, είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιήσει ένα από τα ηλεκτρονικά συστήματα ειδοποίησης/παρακολούθησης που έχει δημιουργήσει το SWIFT.
Ειδικότερα, περισσότερες από 10.500 τράπεζες σε πάνω από 200 χώρες χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα, στο οποίο μόνο το 2014 στάλθηκαν περί τα 4 δις τέτοιες ειδοποιήσεις – ενώ η κάθε τράπεζα λαμβάνει έναν κωδικό με οκτώ ψηφία, για να αναγνωρίζεται με σαφήνεια από το σύστημα. Το κέντρο πληροφοριών λοιπόν του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, του ιστού της αράχνης, ευρίσκεται στην παραπάνω περιοχή – ενώ όποιος έχει πρόσβαση, είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα. Εκτός αυτού, όποιος διακόψει την σύνδεση κάποιας χώρας σε αυτό το σύστημα, είναι σε θέση να την καταστρέψει οικονομικά – ολοσχερώς, όπως όταν βγάζουμε την πρίζα από κάποιο μηχάνημα και παύει να λειτουργεί .
Το SWIFT τώρα είναι ένας συνεταιρισμός που θεωρητικά δεν δεσμεύεται από την πολιτική, αλλά στην πραγματικότητα ελέγχεται πλήρως από τις Η.Π.Α. – η ισχύς των οποίων είναι μεγαλύτερη στο χρηματοπιστωτικό πεδίο, από ότι στο στρατιωτικό. Εν προκειμένω, εκτός από το δυτικό σύστημα του χρέους, το SWIFT και το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα (γράφημα), διαθέτουν πολλά άλλα πανίσχυρα χρηματοπιστωτικά «αεροπλανοφόρα» που είναι σε θέση να πλήξουν οποιαδήποτε χώρα τοποθετηθεί στο στόχαστρο – όπως τη Wall Street με κεφαλαιοποίηση του NYSE ύψους 23 τρις $ και του NASDAQ 10 τρις $ (του Λονδίνου είναι 8 τρις $, του Τόκυο 6,2 τρις $, της Σαγκάης 5 τρις $ και του EURONEXT της Ευρώπης 4,6 τρις $), τη FED, τις τρεις εταιρείες αξιολόγησης με μερίδιο αγοράς 97%, ικανές να καταστρέψουν μία χώρα ή/και μία επιχείρηση απλά και μόνο υποτιμώντας την (πρόσφατα τη Deutsche Bank), τα κερδοσκοπικά κεφάλαια (hedge fund), τα επενδυτικά τέρατα με πρώτη τη Black Rock, τα πάμπλουτα συνταξιοδοτικά ταμεία, τους γίγαντες του διαδικτύου, τους φημισμένους επενδυτές τύπου W. Buffet, το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα κοκ.
Με απλά λόγια οι Η.Π.Α., ελέγχοντας τις παγκόσμιες ροές κεφαλαίων και πληροφορίας, τα χρηματιστήρια κοκ., μπορούν να καταστρέψουν μία χώρα ή μία περιοχή του πλανήτη σε χρόνο μηδέν – όπως αποδείχθηκε από την ασιατική κρίση, καθώς επίσης από πολλές άλλες χρηματοπιστωτικές επιθέσεις.
Ειδικά όσον αφορά το SWIFT, το 2006 ο σκιώδης αμερικανός επικεφαλής του συστήματος, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως ο «ανώτατος γκάνγκστερ», παρέλυσε μία τράπεζα του Μακάο, μέσω της οποίας η Β. Κορέα χρηματοδοτούσε το πυρηνικό της πρόγραμμα – διεξάγοντας έναν πόλεμο χωρίς ανθρώπινα θύματα, με τη βοήθεια των συνεργατών του σε ολόκληρη την υφήλιο.
Η επίθεση εναντίον του Ιράν
Συνεχίζοντας, το Μάρτιο του 2012 οι Η.Π.Α. διέκοψαν τη σύνδεση των τραπεζών του Ιράν, στα πλαίσια των κυρώσεων που επέβαλλαν – με αποτέλεσμα να σταματήσει σε μεγάλο βαθμό το διεθνές εμπόριο με τη χώρα, οπότε να ζημιωθεί βαριά η οικονομία της, με το ΑΕΠ της να καταρρέει (γράφημα). Όταν δε εντάθηκαν οι κυρώσεις, άρχισαν να λείπουν τα φάρμακα – οπότε δημιουργούνταν μεγάλες ουρές στα φαρμακεία, ενώ υπήρχαν πολλές αναφορές για βαριά αρρώστους που δεν μπορούσαν να υποβληθούν σε θεραπεία.
Όπως τότε έγινε γνωστό, ο σκιώδης επικεφαλής του συστήματος (κ. Glaser) διεξάγει τις επιθέσεις του από ένα πολεμικό δωμάτιο (war room) – στο οποίο φτάνει από ένα υπόγειο τούνελ που το συνδέει με το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών. Στην οροφή του δωματίου υπάρχει μία γιγαντιαία καλωδίωση, μέσω της οποίας παρέχει στους χρηματοπιστωτικούς στρατιώτες του όλα όσα χρειάζονται για τις επιθέσεις τους: πληροφορίες και αναλύσεις των μυστικών υπηρεσιών, των οικονομολόγων, των τραπεζών και των χρηματιστηρίων.
Στην άλλη άκρη του τούνελ κάθονται λεπτοί νεαροί άνδρες ντυμένοι με κοστούμια μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών τους – θυμίζοντας υπαλλήλους μίας τράπεζας ή μίας ασφαλιστικής εταιρείας, οι οποίοι όμως δεν συνεργάζονται με πελάτες, αλλά επιτίθενται σε εχθρούς, που θέλουν να παραλύσουν οικονομικά: ιδιώτες, τράπεζες, επιχειρήσεις ή ολόκληρους οικονομικούς κλάδους σε κάθε περιοχή του πλανήτη, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα, χωρίς καμία αργία.
Το καλοκαίρι του 2007 (πηγή: ZEIT), οι νεαροί χρηματοπιστωτικοί πολεμιστές του κ. Glaser έφτασαν στη Φρανκφούρτη – έχοντας έναν κατάλογο στελεχών των μεγαλυτέρων γερμανικών τραπεζών, μεταξύ των οποίων της Deutsche Bank. Λίγες ημέρες αργότερα σταμάτησαν σχεδόν όλες οι γερμανικές τράπεζες τη συνεργασία τους με το Ιράν, χωρίς καμία αιτιολογία και χωρίς να ειδοποιήσουν καν τη γερμανική κυβέρνηση – έχοντας απειληθεί να αποκοπούν από την προμήθεια δολαρίων, με τα οποία διεξάγεται το 80% του διεθνούς εμπορίου, καθώς επίσης το 90% των νομισματικών συναλλαγών.
Για παράδειγμα, όταν μία γερμανική επιχείρηση θέλει να εμβάσει χρήματα στο Μεξικό, θα πρέπει κατά κανόνα να ανταλλάξει ευρώ με δολάρια και στη συνέχεια τα δολάρια με Pezos – αφού το δολάριο είναι το κυρίαρχο νόμισμα της παγκόσμιας οικονομίας. Επομένως, εάν μία τράπεζα αποκοπεί από την προμήθεια δολαρίων, δεν είναι σε θέση πια να διεξάγει συναλλαγές στον πλανήτη – οπότε είναι καταδικασμένη.
Στα πλαίσια αυτά, όποιος ελέγχει το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, ελέγχει μαζί με το SWIFT το δεύτερο σημαντικότερο κόμβο του δικτύου των διεθνών χρηματοπιστωτικών ροών – επειδή όλες οι ηλεκτρονικές πληρωμές σε δολάρια διεξάγονται υποχρεωτικά εντός του αμερικανικού εδάφους. Ως εκ τούτου, όταν οπουδήποτε στη γη κινούνται δολάρια, τότε διασχίζουν κατά κάποιον τρόπο τα αμερικανικά σύνορα, παραμένοντας για ελάχιστα χιλιοστά του δευτερολέπτου στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μίας τράπεζα των Η.Π.Α. Εκεί ακριβώς μπορεί να τις σταματήσει ο σκιώδης επικεφαλής του συστήματος, ο κ. Glaser – ενώ για κάθε τράπεζα του πλανήτη με διεθνείς συναλλαγές, η αποκοπή της από το δολάριο είναι συνώνυμη με τη θανατική καταδίκη της.
Φαίνεται πάντως καθαρά πως όποιος αρνείται να υποταχθεί στις αμερικανικές εντολές, τιμωρείται πολύ αυστηρά – όπως η γαλλική BNP PARIBAS, η οποία υποχρεώθηκε να πληρώσει ένα πρόστιμο ύψους 9 δις $ στις Η.Π.Α., καθώς επίσης να παραμείνει ένα έτος εκτός των συναλλαγών με δολάρια, επειδή συνεργάσθηκε με το Ιράν. Η περίπτωση αυτή δεν προκάλεσε μόνο φόβο στους Ευρωπαίους – αλλά, επίσης, την υποψία ότι, οι Αμερικανοί ήθελαν να περιορίσουν τον ευρωπαϊκό τραπεζικό ανταγωνισμό, προς όφελος των δικών τους τραπεζών.
Σε κάθε περίπτωση, για να αποφύγουν την οργή των Αμερικανών οι τράπεζες, ελέγχουν τα στοιχεία των λογαριασμών τους αυτόματα, με ειδικά προγράμματα – τα οποία, όταν βρίσκουν το όνομα κάποιου που είναι τοποθετημένος σε μία λίστα κυρώσεων, σημαίνουν συναγερμό. Για παράδειγμα, στις 21 Μαρτίου του 2014, οι πιστωτικές κάρτες των πελατών της ρωσικής τράπεζας BANK ROSSIJA έπαψαν ξαφνικά να λειτουργούν – ενώ στις 26 Μαρτίου η ρωσική πρεσβεία του Καζακστάν διαπίστωσε πως το έμβασμα ενός ασφαλίστρου με προορισμό τη Μόσχα δεν μπορούσε να εκτελεσθεί, επειδή η J.P. Morgan το είχε μπλοκάρει στη Νέα Υόρκη.
Λίγο αργότερα ο Ρώσος μεγιστάνας A. Rotenberg διάβασε στις ειδήσεις πως οι ιταλικές Αρχές είχαν δεσμεύσει τις δύο βίλες του στη Σαρδηνία – επειδή το όνομα του είχε εμφανισθεί ελάχιστο χρόνο προηγουμένως σε μία αμερικανική λίστα κυρώσεων, οπότε δεν είχε πια καμία πρόσβαση στα περιουσιακά του στοιχεία.
Η επίθεση εναντίον της Ρωσίας
Περαιτέρω, ο σκιώδης επικεφαλής του συστήματος είχε σκεφθεί το 2014 επακριβώς πως θα μπορούσε να αποδυναμώσει τη ρωσική οικονομία – χωρίς όμως να την καταστρέψει. Έτσι στόχευσε κυρίως το ρούβλι και τη ρωσική Ολιγαρχία, ελπίζοντας πως θα απομακρυνόταν από τον πρόεδρο Putin. Στα πλαίσια αυτά πάγωσε τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, ενώ δυσκόλευσε την πρόσβαση των ρωσικών επιχειρήσεων στις διεθνείς χρηματαγορές – χωρίς όμως να σταματήσει τη σύνδεση των ρωσικών τραπεζών με το SWIFT, η οποία θα ήταν θανατηφόρα για την οικονομία της χώρας.
Με απλά λόγια, δεν πυροδότησε την τελευταία χρηματοπιστωτική βόμβα που είχε στη διάθεση του – κάτι που βέβαια τρομοκράτησε τη Ρωσία, η οποία έκτοτε δημιούργησε το δικό της διατραπεζικό σύστημα πληρωμών, όπως επίσης η Κίνα. Τα συστήματα όμως αυτά δεν είναι ικανά να τις προστατεύσουν, αφού δεν συνδέονται με τις τράπεζες του υπολοίπου πλανήτη που δεν τολμούν να το κάνουν φοβούμενες τις επιπτώσεις. Εν τούτοις, η προσπάθεια των Αμερικανών να προστατεύουν την αυτοκρατορία τους με τα όπλα του 21ου αιώνα έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις – όπως τις επιθέσεις εναντίον του δολαρίου, με κυριότερο πεδίο του πολέμου τη Σαουδική Αραβία.
Στα πλαίσια αυτά, μετά τον τελικό του ποδοσφαίρου στη Βραζιλία, τον οποίο παρακολούθησε ο πρόεδρος Putin μαζί με την κυρία Merkel, συναντήθηκαν οι ηγέτες της Ρωσίας, της Κίνας, της Βραζιλίας και της Ν. Αφρικής στη FORTALEZA – επειδή για πρώτη φορά οι Η.Π.Α. είχαν σπάσει ένα ταμπού, επιτιθέμενες εναντίον ενός μέλους των BRICS. Έκτοτε συνεργάζονται όλες αυτές οι χώρες μαζί, ενδεχομένως μυστικά και η Γερμανία, για να εξουδετερώσουν το θανατηφόρο χρηματοπιστωτικό όπλο των Η.Π.Α. που είναι εγκατεστημένο στην πρωτεύουσα της Ευρώπης – όπως η ισχυρότατη αμερικανική στρατιωτική βάση στο κέντρο της Γερμανίας.
Για παράδειγμα, με την μεταξύ τους προμήθεια συναλλάγματος, χωρίς να μεσολαβούν οι αμερικανικές τράπεζες της Νέας Υόρκης – καθώς επίσης με τις συναλλαγές στα δικά τους νομίσματα. Εκτός αυτού με τη βοήθεια του πετρογουάν με αντίκρισμα σε χρυσό, το οποίο θεωρείται ένα όπλο αιχμής απέναντι στο πετροδολάριο – με τα δικά τους διατραπεζικά συστήματα πληρωμών κοκ.
Όπως ήταν φυσικό όμως, οι Η.Π.Α. δεν έμειναν άπρακτες – επιβάλλοντας νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και του Ιράν, καθώς επίσης δασμούς στην Ευρώπη. Οι δασμοί αυτοί αποτελούν προειδοποιητικές βολές, με στόχο κυρίως τη Γερμανία – μεταφέροντας της έμμεσα το μήνυμα ότι, το επόμενο χτύπημα θα είναι θανατηφόρο, αφού θα αφορά τα θεμέλια των εξαγωγών και της οικονομίας της: την αυτοκινητοβιομηχανία.
Η δεύτερη προειδοποιητική βολή ήταν η εντυπωσιακή υποτίμηση της Deutsche Bank από την ίδια τη Fed, την οποία ακολούθησε αμέσως μετά η S&P – με αποτέλεσμα να χάσει 7% η μετοχή της την Πέμπτη, παρά το ότι ευρίσκεται ήδη στο ναδίρ (9,52 € από 90 € το 2007 – πηγή).
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, με εξαίρεση το Ιράν οι Η.Π.Α. δεν έχουν χρησιμοποιήσει εναντίον κάποιας χώρας το θανατηφόρο τους όπλο, το SWIFT – ενώ στην περίπτωση του Ιράν χρησιμοποιήθηκε πιθανότατα ως προειδοποίηση για τα άλλα κράτη που επιβουλεύονται την παγκόσμια ηγεμονία τους συνεργαζόμενα μεταξύ τους, όπως οι BRICS και ενδεχομένως η Γερμανία. Αναφέραμε δε πως είναι ένα ισχυρό μεν όπλο τους, αλλά όχι το μοναδικό – αφού διαθέτουν πάρα πολλά χρηματοπιστωτικά αεροπλανοφόρα με παγκόσμια εμβέλεια.
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πάντως εδώ πως όποια πετρελαιοπαραγωγός χώρα θέλησε να παρακάμψει το δολάριο, χρησιμοποιώντας άλλο νόμισμα, όπως το Ιράκ υπό τον Σ. Χουσεΐν, ο οποίος ήθελε να πουλάει το πετρέλαιο σε ευρώ, οδηγήθηκε στην καταστροφή – ενώ από την αποκάλυψη των μηνυμάτων της κυρίας Clinton εκ μέρους των Wiki Leaks γνωρίζουμε πως η ανατροπή του Καντάφι στη Λιβύη από τις Η.Π.Α. και τη Γαλλία οφειλόταν στην πρόθεση του να μη σεβαστεί το σύστημα των πετροδολαρίων, χρησιμοποιώντας τα αποθέματα χρυσού της Λιβύης για να στηρίξει ένα παναφρικανικό νόμισμα (περί τα 4,6 εκ. ουγγιές χρυσού εξαφανίσθηκαν μετά το θάνατο του Καντάφι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου