Ἐπήγαινα πάρα πολὺ συχνὰ (στὸ κελλί τοῦ Γέροντος Παϊσίου), ἔμενα πάρα πολλὲς νύχτες μαζί του, λειτουργοῦσα πάρα πολλὲς φορὲς στὸ ἐκκλησάκι του, ἀλλὰ ποτέ μου δὲν τὸν συνήθισα αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο.
Κάθε φορὰ ποὺ τὸν συναντοῦσα εἶχα τὴν ἴδιαν ἀγωνία ὅπως τὴν πρώτη φορά.
Καὶ μοῦ ἔλυσε αὐτὴν τὴν ἀπορία ὁ Γέροντας (Ὅσιος) Σωφρόνιος στὸ Ἔσσεξ.
Ὅταν πήγαμε μὲ τὸν ἀείμνηστο Γέροντά μας, στὴν κουβέντα ἐπάνω ποὺ μᾶς ἔλεγε, λέει τὸ ἑξῆς:
Κάθε φορὰ ποὺ τὸν συναντοῦσα εἶχα τὴν ἴδιαν ἀγωνία ὅπως τὴν πρώτη φορά.
Καὶ μοῦ ἔλυσε αὐτὴν τὴν ἀπορία ὁ Γέροντας (Ὅσιος) Σωφρόνιος στὸ Ἔσσεξ.
Ὅταν πήγαμε μὲ τὸν ἀείμνηστο Γέροντά μας, στὴν κουβέντα ἐπάνω ποὺ μᾶς ἔλεγε, λέει τὸ ἑξῆς:
«Ἡ συνάντησις μὲ ἕναν πνευματικὸν ἄνθρωπο ἀποτελεῖ, ἀνὰ πᾶσα στιγμή, προφητικὸ γεγονός καὶ οὐδέποτε εἶναι δυνατὸ νὰ ἐξοικειωθεῖς μὲ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ. Πάντοτε θὰ εἶναι ἕνα μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο γεγονός».
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου