Ποιος είναι ο κωδικός πρόσβασης της εξουσίας που ισχύει στην ιταλική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινωνία μας; Έχει το σπιτικό όνομα μιας νεαρής κυρίας, Τίνα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα αρκτικόλεξο που κυκλοφόρησε από τους φιλελεύθερους ηγέτες της δεκαετίας του ογδόντα, στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε από τους Σοσιαλδημοκράτες, από ολόκληρο το κατεστημένο και από όλους εκείνους που δεν παραδέχονται άλλες δυνατότητες: Tina, πράγματι TINA είναι το αρκτικόλεξο για να πούμε There Is Not Alternative, δεν υπάρχει εναλλακτική. Έχουμε πάρει μονόδρομο, η κατεύθυνση είναι υποχρεωτική και δεν μπορούμε να στραβοπατήσουμε. Θα σας δώσω τρία διαφορετικά παραδείγματα εφαρμογής του. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αν δεν αποδέχεσαι τα δόγματα της Ευρώπης, αν κάνεις έκκληση στον πολιτισμό, την παράδοση, το εθνικό δίκαιο και δεν υποτάσσεσαι σε επιτακτικά διατάγματα, θεωρείσαι εκτός: αυτή είναι η περίπτωση της Πολωνίας που, επειδή υπερασπίστηκε νομικά επιχειρήματα κοινής λογικής, εθνική κυριαρχία και νομική παράδοση του ελεύθερου και δημοκρατικού κράτους, αποκλείεται από την ευρωπαϊκή συνέλευση και αν δεν επιστρέψει, θα τιμωρηθεί με αναστολή όλων των ταμείων. Δεν είναι μια περίπτωση από μόνη της, όπως μερικοί αυταπατούνται να σκεφτούν. είχε ήδη υπάρξει το προηγούμενο με την Ουγγαρία, με μια νόμιμη κυβέρνηση, επανεκλεγμένη με περισσότερες ψήφους από πριν, ελεύθερη και δημοκρατική, με επικεφαλής έναν κύριο που ήταν στο λαϊκό κόμμα, χριστιανικής έμπνευσης. Και υπάρχει η περίπτωση των δώδεκα ευρωπαϊκών χωρών που θέλουν να οχυρώσουν τα σύνορά τους αλλά η ΕΕ δεν το επιτρέπει. Αλλά πάνω από όλα μετράει ως απειλή, δαμόκλειο ξίφος και προειδοποίηση για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς και όλες τις πολιτικές δυνάμεις: αν προσπαθήσετε να μάς υπερβείτε, να ψηφίσετε προς τη λάθος κατεύθυνση, να ξέρετε ότι θα σας κόψουμε τα ταμεία και το οξυγόνο σας . Άμεσο μήνυμα για Ιταλία, Γαλλία και όποιον καλλιεργεί «κυρίαρχες» προθέσεις απόδρασης από το επιτρεπόμενο κανάλι, το τεχνοκρατικό και αριστερό-προοδευτικό ψαλίδι. να ξέρετε ότι θα σας κόψουμε τα χρήματα και το οξυγόνο σας.
Δεύτερο παράδειγμα, παγκόσμιο. Ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ , για να επικοινωνήσει με τον λαό του και να κάνει γνωστή την πολιτική του δράση, αναγκάστηκε να δημιουργήσει το δικό του εναλλακτικό δίκτυο, το οποίο ονόμασε Αλήθεια (Ο Τραμπ πήγε από το Μπάνον στο Μπελπιέτρο μας). γιατί το Facebook και το Twitter τον έχουν συσκοτίσει, «απαγορεύσει», με λίγα λόγια λογοκρίθηκε. Αλλά μπορεί να αντέξει οικονομικά να επενδύσει 875 εκατομμύρια δολάρια.
Τρίτο παράδειγμα, τοπικό. Όσοι επικρίνουν τό πράσινο πάσο δεν μπορούν να διαδηλώσουν χωρίς να αφομοιωθούν με δεξιούς, αριστερούς ή αναρχικούς εξτρεμιστές από τη μια πλευρά και να τιμωρηθούν και να χτυπηθούν από την άλλη, μερικές φορές ακόμη και σωματικά. Διότι η πολιτική είναι πλέον η συνέχιση της υγειονομικής περίθαλψης με άλλα μέσα: και αν την αντιτίθεσαι, πρέπει να αντιμετωπίσεις τα υγειονομικά πρωτόκολλα και τις υποχρεώσεις που προβλέπονται για παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης ακόμη και σε συνηθισμένους καιρούς και σε τομείς που έχουν ελάχιστη ή καθόλου σχέση με την πρόληψη και την υγεία. Θα μπορούσα να συνεχίσω και να σταθώ στα πολιτικά δικαιώματα, στο παγκόσμιο δόγμα της άμβλωσης και στην αδυναμία να ξεφύγω από τις νέες υποχρεώσεις και τις νέες λογοκρισίες.
Με κάθε ειλικρίνεια, θεωρώ την εξέγερση του δρόμου στείρα και παιδαριώδη και την πολιτική αντίθεση σε αυτήν την τάση, ανεπαρκή και αναποτελεσματική. Δεν είμαι οπαδός του Τραμπ και νομίζω ότι υπάρχουν άλλες κοινωνικές, οικονομικές, ζωτικές, πνευματικές και ιδανικές προτεραιότητες από τα green pass ή τα τείχη. Όμως το βασικό πρόβλημα παραμένει: μπήκαμε, χωρίς να το καταλάβουμε, με άσηπτο(ασηψία), ουδέτερο τρόπο, σε μια ολοκληρωτική σφαίρα. Γιατί η TINA μεταφράζεται ως εξής: τίποτα δεν επιτρέπεται που δεν είναι μέσα σε αυτή τήν όχθη. Δεν υπάρχει εναλλακτική, δεν μπορεί καν να σκεφτεί κανείς, αν σκεφτούμε ότι η λογοκρισία επεκτείνεται και στις απόψεις.
Φυσικά, ο ακατέργαστος λαϊκισμός που κυβέρνησε τη χώρα μας έχει προσφέρει ένα τρομερό άλλοθι για την επίκληση της αυστηρότητας και την παραχώρηση της σκυτάλης σε πιο αξιόπιστη «διακυβέρνηση». Όμως το πρόβλημα παραμένει, και είναι ένα διαρθρωτικό πρόβλημα με ανησυχητικές μελλοντικές προοπτικές. Αφού βιώσαμε την επεκτατική φάση της παγκοσμιοποίησης όσον αφορά την αγορά, την οικονομία, την τεχνολογία και την αφομοίωση των μοντέλων ζωής και κατανάλωσης, βρισκόμαστε τώρα στην κατασταλτική φάση της παγκοσμιοποίησης, κατανοητή ως ολοκληρωτικός ορίζοντας από τον οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις. Το Global μεταφράζεται σε Total. Κι όμως η ζωή, η εξυπνάδα, η ελευθερία χρειάζονται εναλλακτικές, αλλιώς ασφυκτιούν.
Τι να κάνετε εκτός από την καταγγελία; Θα ήταν ωραίο να ακουστεί η κατηγορία, να επικαλεστεί την αφύπνιση των λαών και της πολιτικής, αλλά θα ήταν υποκριτικό: στην πολιτική μπορείς να κάνεις λίγα, στις πλατείες μπορείς να κάνεις ακόμη λιγότερα, ο εξτρεμισμός είναι ο καλύτερος σύμμαχος της εξουσίας γιατί νομιμοποιεί τους περιορισμούς του· οι επαναστάσεις και οι πόλεμοι δεν χρησιμοποιούνται πλέον, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ρισκάρει τίποτα και ακόμα κι αν μπορούσε, θα ήταν προορισμένος μόνο να υποκύψει, να χτυπηθεί. Κάποιος προσπαθεί τουλάχιστον να εκμεταλλευτεί τις διαφωνίες, να αποκομίσει προσωπικά ή πολιτικά κέρδη, αλλά διακινεί ψευδαισθήσεις. Και λοιπόν τί? Ναι, καταγγέλλοντας, σκεπτόμενοι το αντίθετο, κριτικάροντας, αποφεύγοντας, προτείνοντας εναλλακτικές, σπέρνοντας αντιφάσεις στο αντίπαλο στρατόπαιδο, παρεμβαίνοντας σε αφύλακτα περάσματα, εν ολίγοις, κάνοντας το κομμάτι του μέχρι τέλους, αλλά χωρίς νηπιακές ή μοχθηρές συμπεριφορές και χωρίς προσδοκίες σωτηρίας.
Είναι πολύ δύσκολο, αλλά είναι απαραίτητο να προσπαθήσει κανείς, να αφήσει ίχνη της διαφωνίας του και του εναλλακτικού οράματός του. Ίσως αλλάξουν οι καιροί, αλλάξουν οι ισορροπίες, νέοι παράγοντες με την πάροδο του χρόνου θα μπορέσουν να αλλάξουν φορά στην ιστορία, αργά ή γρήγορα ίσως ανακύψει η πραγματικότητα... Περισσότερα, ειλικρινά, δεν είναι δυνατόν να γίνουν ή να ελπίζουμε.
VM, The Truth (24 Οκτωβρίου 2021)
Τρίτο παράδειγμα, τοπικό. Όσοι επικρίνουν τό πράσινο πάσο δεν μπορούν να διαδηλώσουν χωρίς να αφομοιωθούν με δεξιούς, αριστερούς ή αναρχικούς εξτρεμιστές από τη μια πλευρά και να τιμωρηθούν και να χτυπηθούν από την άλλη, μερικές φορές ακόμη και σωματικά. Διότι η πολιτική είναι πλέον η συνέχιση της υγειονομικής περίθαλψης με άλλα μέσα: και αν την αντιτίθεσαι, πρέπει να αντιμετωπίσεις τα υγειονομικά πρωτόκολλα και τις υποχρεώσεις που προβλέπονται για παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης ακόμη και σε συνηθισμένους καιρούς και σε τομείς που έχουν ελάχιστη ή καθόλου σχέση με την πρόληψη και την υγεία. Θα μπορούσα να συνεχίσω και να σταθώ στα πολιτικά δικαιώματα, στο παγκόσμιο δόγμα της άμβλωσης και στην αδυναμία να ξεφύγω από τις νέες υποχρεώσεις και τις νέες λογοκρισίες.
Με κάθε ειλικρίνεια, θεωρώ την εξέγερση του δρόμου στείρα και παιδαριώδη και την πολιτική αντίθεση σε αυτήν την τάση, ανεπαρκή και αναποτελεσματική. Δεν είμαι οπαδός του Τραμπ και νομίζω ότι υπάρχουν άλλες κοινωνικές, οικονομικές, ζωτικές, πνευματικές και ιδανικές προτεραιότητες από τα green pass ή τα τείχη. Όμως το βασικό πρόβλημα παραμένει: μπήκαμε, χωρίς να το καταλάβουμε, με άσηπτο(ασηψία), ουδέτερο τρόπο, σε μια ολοκληρωτική σφαίρα. Γιατί η TINA μεταφράζεται ως εξής: τίποτα δεν επιτρέπεται που δεν είναι μέσα σε αυτή τήν όχθη. Δεν υπάρχει εναλλακτική, δεν μπορεί καν να σκεφτεί κανείς, αν σκεφτούμε ότι η λογοκρισία επεκτείνεται και στις απόψεις.
Φυσικά, ο ακατέργαστος λαϊκισμός που κυβέρνησε τη χώρα μας έχει προσφέρει ένα τρομερό άλλοθι για την επίκληση της αυστηρότητας και την παραχώρηση της σκυτάλης σε πιο αξιόπιστη «διακυβέρνηση». Όμως το πρόβλημα παραμένει, και είναι ένα διαρθρωτικό πρόβλημα με ανησυχητικές μελλοντικές προοπτικές. Αφού βιώσαμε την επεκτατική φάση της παγκοσμιοποίησης όσον αφορά την αγορά, την οικονομία, την τεχνολογία και την αφομοίωση των μοντέλων ζωής και κατανάλωσης, βρισκόμαστε τώρα στην κατασταλτική φάση της παγκοσμιοποίησης, κατανοητή ως ολοκληρωτικός ορίζοντας από τον οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις. Το Global μεταφράζεται σε Total. Κι όμως η ζωή, η εξυπνάδα, η ελευθερία χρειάζονται εναλλακτικές, αλλιώς ασφυκτιούν.
Τι να κάνετε εκτός από την καταγγελία; Θα ήταν ωραίο να ακουστεί η κατηγορία, να επικαλεστεί την αφύπνιση των λαών και της πολιτικής, αλλά θα ήταν υποκριτικό: στην πολιτική μπορείς να κάνεις λίγα, στις πλατείες μπορείς να κάνεις ακόμη λιγότερα, ο εξτρεμισμός είναι ο καλύτερος σύμμαχος της εξουσίας γιατί νομιμοποιεί τους περιορισμούς του· οι επαναστάσεις και οι πόλεμοι δεν χρησιμοποιούνται πλέον, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ρισκάρει τίποτα και ακόμα κι αν μπορούσε, θα ήταν προορισμένος μόνο να υποκύψει, να χτυπηθεί. Κάποιος προσπαθεί τουλάχιστον να εκμεταλλευτεί τις διαφωνίες, να αποκομίσει προσωπικά ή πολιτικά κέρδη, αλλά διακινεί ψευδαισθήσεις. Και λοιπόν τί? Ναι, καταγγέλλοντας, σκεπτόμενοι το αντίθετο, κριτικάροντας, αποφεύγοντας, προτείνοντας εναλλακτικές, σπέρνοντας αντιφάσεις στο αντίπαλο στρατόπαιδο, παρεμβαίνοντας σε αφύλακτα περάσματα, εν ολίγοις, κάνοντας το κομμάτι του μέχρι τέλους, αλλά χωρίς νηπιακές ή μοχθηρές συμπεριφορές και χωρίς προσδοκίες σωτηρίας.
Είναι πολύ δύσκολο, αλλά είναι απαραίτητο να προσπαθήσει κανείς, να αφήσει ίχνη της διαφωνίας του και του εναλλακτικού οράματός του. Ίσως αλλάξουν οι καιροί, αλλάξουν οι ισορροπίες, νέοι παράγοντες με την πάροδο του χρόνου θα μπορέσουν να αλλάξουν φορά στην ιστορία, αργά ή γρήγορα ίσως ανακύψει η πραγματικότητα... Περισσότερα, ειλικρινά, δεν είναι δυνατόν να γίνουν ή να ελπίζουμε.
VM, The Truth (24 Οκτωβρίου 2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου